Μήνυμα προς την Κυβέρνηση και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη:

«Δεν θα επιτρέψουμε μονομερείς αποφάσεις υπό την πίεση συγκεκριμένων κύκλων που μπαινοβγαίνουν στα Υπουργεία»

Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις και χωρίς να έχουμε λάβει καμία ξεκάθαρη απάντηση, κατεβήκαμε στην Αθήνα και πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας προσπαθώντας να βρούμε εμείς και να συναντήσουμε τους αρμόδιους φορείς και τα Υπουργικά στελέχη που κρατούν την τύχη μας στα χέρια τους.

Σε αυτήν μας την προσπάθεια που συνεχίζεται πιο δυναμικά και αυτή την εβδομάδα, είχαμε συμπαραστάτες και τουςευχαριστούμε δημόσια την Γ.Σ.Ε.Ε, την Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων και το Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής που έκαναν ότι μπορούσαν για να μας ανοίξουν πόρτες επικοινωνίας.

Η τοπική Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Ιγγλέζη αντίθετα, έκανε ότι μπορούσε για να κλείσει κάθε πόρτα επικοινωνίας με την Κυβέρνηση και αυτό οφείλουμε να το καταγγείλουμε δημόσια. Όλες τις προηγούμενες ημέρες και παρά την αγωνία μας και την ανησυχία μας, η Βουλευτής Χαλκιδικής που εκπροσωπεί στο ελληνικό κοινοβούλιο όλους εμάς, 2.000 Χαλκιδικιώτες και τις οικογένειές μας και όλους τους συγχωριανούς μας που βασίζουν το μέλλον τους στα Μεταλλεία, αντί να μας αντιμετωπίζει σοβαρά και να εκπροσωπήσει τον τόπο, εμπόδισε μπροστά μας και χωρίς προσχήματα ακόμα και την δική μας προσπάθειά να το πράξουμε.

Απευθύνουμε λοιπόν  ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην Κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα στον αρμόδιο Υπουργό Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος και μας είδε και μας άκουσε. Τον καλούμε, πριν αποφασίσει να κάνει πράξη την δέσμευσή του σε εμάς και να μας επισκεφτεί στην Χαλκιδική, να αποφύγει κάθε μονομερή ενέργεια, υπό την πίεση συγκεκριμένων κύκλων που μπαινοβγαίνουν με ευκολία στα Υπουργικά γραφεία στην Αθήνα. Αλλιώς θα μας βρει μπροστά του.

Και ξεκαθαρίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι:

1. Θα μείνουμε στην Αθήνα, θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να είμαστε παρόντες. Δεν θα επιτρέψουμε καμία απόφαση για μας χωρίς εμάς, και χωρίς να ακουστεί προηγουμένως η φωνή μας.
2. Εμείς δεν διαπραγματευόμαστε το μέλλον μας. Εμείς δουλεύαμε, δουλεύουμε και θα δουλεύουμε στα Μεταλλεία
3. Εμείς δεν εκβιαστήκαμε, δεν εκβιαζόμαστε και δεν θα εκβιαστούμε από κανέναν.

Ο αγώνας μας ΤΩΡΑ δυναμώνει

Και πάλι, με τον αγώνα μας, θα νικήσουμε

Οι Πρόεδροι των Σωματείων Εργαζομένων στα Μεταλλεία Κασσάνδρας

Σήμερα τα μάτια της μικρής, τοπικής μας κοινωνίας είναι στραμμένα στο Δημαρχείο της Ιερισσού και στον δήμαρχο Γιάννη Μίχο. Ήρθε η ώρα της περίφημης συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα των εξορύξεων, συνεδρίαση την οποία προκάλεσε η επιστολή του Αγγελόγλου με τις υπογραφές των 311 πολιτών.

Όπως όλοι καταλαβαίνουν, ακόμα και ο ίδιος ο Αγγελόγλου, η οποιαδήποτε απόφαση του δημοτικού συμβουλίου δεν έχει καμία (μα καμία, πιστέψτε μας) ουσιαστική αξία. Για τον απλούστατο λόγω του ότι ένα δημοτικό συμβούλιο δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε τις εποπτεύουσες αρχές ούτε το νόμο. Έχει όμως μεγάλη σημασία σε επίπεδο εντυπώσεων, σημειολογίας και πολιτικών συσχετισμών.

Το ερώτημα όλων είναι το πώς και το γιατί ξεκίνησε αυτή η antigold αντεπίθεση. Προσφυγές στο ΣτΕ, επιστολές, νυχτερινές βόλτες στο βουνό, μικροεπεισόδια, πόλεμος ανακοινώσεων, ανίερες συμμαχίες, εμπλοκή αμφιλεγόμενων και ξενόφερτων ΜΚΟ… Μια λογική εξήγηση είναι πως τώρα που η επένδυση εξασφάλισε σχεδόν όλες τις απαραίτητες άδειες και το παιχνίδι φαίνεται να χάνεται για το «κίνημα», οι antigold τα παίζουν όλα για όλα… Κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν πως απλά το καλοκαίρι ασχολήθηκαν με τις τουριστικές επιχειρήσεις τους και τώρα, που δεν έχουν τι να κάνουν, ξανάρχισαν τον «αγώνα»…

Τι έγινε όμως ο αγώνας; Μήπως πήρε νέο πρόσωπο;

Αλήθεια, ο Αγγελόγλου, το Παρατηρητήριο, ο Σάκης Αποστολάκης και όλοι αυτοί, με την αφόρητη πίεση που ασκούν στη δημοτική αρχή για ψίχουλα υποστήριξης, ποιόν πολεμούν; Ποιόν θέλουν να πιέσουν οι 70 «συναγωνιστές» που ανέβηκαν προχθές βραδιάτικα για «διαμαρτυρία» στο βουνό; Την εταιρεία; Η εταιρεία εξασφαλίζει τις άδειές της και κάνει τη δουλειά της… Ποιός βρίσκεται στο επίκεντρο όλης αυτής της κατάστασης; Ποιος είναι ο αποδέκτης της γκρίνιας και της πίεσης; Από ποιόν ζητάνε εκβιαστικά τα ρέστα; Ποιος είναι αυτή τη στιγμή ο πλέον στριμωγμένος; Σωστά μαντέψατε: Ο Δήμαρχος!

Ο Γιάννης Μίχος, προσπαθεί αποδεδειγμένα να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά κάποιοι θέλουν πολύ περισσότερα. Και λέω αποδεδειγμένα, διότι και την επιστολή που εμφανώς αναγκάστηκε πιεζόμενος να στείλει στο ΣτΕ, την έστειλε σχεδόν κρυφά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ανακοινώσεις… Και αν δεν τον κάρφωνε ο Αγγελόγλου, ίσως να μην το γνωρίζαμε ακόμη…

Ο κος Μίχος έχει τις απόψεις του για την εξόρυξη και τις έχει εκφράσει επανειλημμένως. Διαφωνεί με την επέκταση της δραστηριότητας και ανησυχεί για το περιβαλλοντικό κομμάτι. Ωραία… Έχει το απόλυτο δικαίωμα. Ποτέ δεν μίλησε για «κλείσιμο μεταλλείων» ούτε για «διώξιμο των χρυσοθήρων» και άλλα τέτοια γραφικά. Μπορεί λοιπόν κάλλιστα να αρχίσει έναν διάλογο –το οποίο θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει–, και να συζητήσει τις απόψεις του με τους άμεσα ενδιαφερόμενους ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης. Όσο για τα περιβαλλοντικά υπάρχουν δεκάδες τρόποι να υπάρξει συνεχής και ενδελεχής έλεγχος ανά πάσα στιγμή σε κάθε δραστηριότητα της εταιρείας. Ήδη υπάρχει μια επιτροπή για τον περιβαλλοντικό έλεγχο. Ας την δραστηριοποιήσουν, ή ας δημιουργήσουν άλλες, θεματικές επιτροπές ελέγχου για νερό, έδαφος, αέρα, βιοποικιλότητα… Και ας τις στελεχώσουν και με όποιους θέλουν… Και με τον Τόλη και με τον Αγγελόγλου… Αλλά εκεί θα μιλάνε οι αριθμοί και οι μετρήσεις και όχι οι φωτογραφίες που αναρτά το Παρατηρητήριο…

Δεν θέλουν όμως αυτό οι πολέμιοι της επένδυσης… Θέλουν να εγκλωβίσουν τον Δήμαρχο, να εκβιάσουν μια απόφαση δημοτικού συμβουλίου υπέρ τους και να την χρησιμοποιούν σαν παντιέρα πλέον, για «να φύγουν τα μεταλλεία από τη γη μας»… Ελπίζουμε ο δήμαρχος να έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να γίνει και να μην υποκύψει σε καμία ψυχολογική ή λεκτική βία. Έχει αποδείξει στον επιχειρηματικό στίβο ότι είναι μαχητής και νικητής.

Είναι δυνατόν ο Σάκης Αποστολάκης να αυτοαναιρείται; Κι όμως, είναι… Σε σημερινό άρθρο του απαντά στον… εαυτό του σχετικά με το προχθεσινό άρθρο του στην Ελευθεροτυπία σχετικά με την Γαλάζια Σημαία στο Στρατώνι. Παραδέχεται ακόμη και πως η φωτογραφία με τη λασπωμένη θάλασσα είναι από τις πλημμύρες του 2010… Τελικά, μάλλον πρόκειται για επαγγελματικό κόλπο: Γράφεις ένα άρθρο για το οποίο σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις και σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας ξαναγράφεις με υλικό τις αντιδράσεις… Έξυπνο, Σάκη…

Α, Σάκη, μήπως έχει γίνει λάθος, γιατί ξέρουμε μέχρι σήμερα πως η συγκέντρωση αρσενικού και βαρέων μετάλλων δεν μετριέται σε particle per minute, σωματίδια ανά λεπτό, όπως μας λες, αλλά σε particles per million, μέρη στο εκατομμύριο…

Καθαρή για κολύμβηση η θάλασσα και απολύτως νόμιμη η Γαλάζια Σημαία στις παραλίες του κόλπου Στρατωνίου, υποστηρίζουν οι τοπικοί άρχοντες έπειτα από το δημοσίευμα της Ε την περασμένη Τρίτη. Οι φωτογραφίες είναι μετά τις πλημμύρες του Φεβρουαρίου του 2010, και το καφέ χρώμα στα νερά είναι από τη λάσπη που κατέβασε το βουνό, διευκρινίζουν. Στο δημοσίευμα διευκρινίζεται σαφώς ότι, σύμφωνα με έρευνα, οι υψηλότατες συγκεντρώσεις αρσενικού και ραδίου εντοπίστηκαν στο λιμάνι Στρατωνίου, και ότι αυτές σχετίζονται άμεσα με τη μεταλλευτική δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή. Υπογραμμίζεται επίσης ότι οφείλεται σε παρανόηση το σημείο: Ως και 4.000 φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια είναι οι συγκεντρώσεις του αρσενικού, ενώ 100 φορές πάνω από το όριο μετρήθηκαν οι τιμές του ραδίου . Στην πραγματικότητα, τονίζει ο ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) Χρήστος Τσαμπάρης, σύμφωνα με την έρευνα, οι τιμές του ραδίου ήταν περίπου 100 Bq/Kg και οι τιμές του αρσενικού 4.000 ppm (particle per mimute, σωματίδια ανά λεπτό) από το λιμάνι της Ιερισσού. […] Όσον αφορά στις αρχικές του εκτιμήσεις περί επιβάρυνσης του Κόλπου Στρατωνίου, των νερών και της παραλίας, ο Χρ. Τσαμπάρης παραπέμπει για σιγουριά στα αποτελέσματα της νέας μελέτης που ήδη διεξάγεται στην περιοχή και αναμένονται σε λίγους μήνες. Διευκρινίζεται επίσης ότι δεν έχουν εξεταστεί δείγματα από την Ολυμπιάδα, ότι το ΕΛΚΕΘΕ δεν εξέδωσε κανένα SOS για την περιοχή και ότι ακόμη δεν είναι γνωστό αν η παραλία, το έδαφος και τα ποτάμια της περιοχής είναι επιβαρημένα. […] Ο αντιδήμαρχος Αριστοτέλη Κώστας Κατσαβαδάκης, πρώην λιμενάρχης Ιερισσού, υπογραμμίζει ότι από το 1980 και μετά, με τη δημιουργία μονάδων βιολογικού καθαρισμού, τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν και δεν υπάρχει ρύπανση στην παραλία Στρατωνίου και σε νερά. Ο διαμερισματικός σύμβουλος Στρατωνίου Νίκος Ζαγοράκης χαρακτηρίζει την έρευνα αποσπασματική: «Είναι ανυπόστατα ψεύδη που σκοπό έχουν να δυσφημίσουν την περιοχή και να μας δημιουργήσουν προβλήματα», δηλώνει. Και οι δύο επικαλούνται μετρήσεις του Κέντρου Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης Μονάδων Αντιρρύπανσης Χαλκιδικής (ΚΕΠΑΜΑΧ), ένα ιδιωτικό χημικό εργαστήριο που από το 2011, με απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Χαλκιδικής, ανέλαβε τον έλεγχο για την ποιότητα όλων των νερών στη συγκεκριμένη περιφέρεια. Όλα τα στοιχεία από τις μετρήσεις του ΚΕΠΑΜΑΧ έχουν κατατεθεί εδώ και 8 μήνες στο αρμόδιο λιμεναρχείο και είναι διαθέσιμα στον καθένα , τονίζουν.