Είναι γνωστό, χρόνια τώρα, ότι πίσω από κάθε πολιτική «μα@@κία», για μην πω ανεπάρκεια ή έγκλημα, τοποθετείται ευθαρσώς το άλλοθι του Δημόσιου Συμφέροντος. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται εντελώς αντίθετα επιχειρήματα, για πολιτική στήριξη του ίδιου «ονείρου», με μόνη διαφορά μικρές χρονικές συγκυρίες και προφανώς διαφορετικές πολιτικές βλέψεις. Χρηστικά ισχύει και το ακριβώς ανάποδο.

Και η κοινωνία ?

Πριν την ανάλυση για την αμφίδρομη κοινωνική διάσταση σχετικά με το φαινόμενο, ας δούμε λίγο, σαν παράδειγμα τα «Μεταλλεία Χαλκιδικής» σαν ημερολόγιο ενός προαναγγελθέντος ……….. .

2004. Το Δημόσιο Συμφέρον υπηρετείται μέσω ενός επενδυτή που αναλαμβάνει να συντηρεί τα παρατημένα άπλυτα του παρελθόντος, να προσλαμβάνει κόσμο από την περιοχή (κάθε εκλογές κάθε τύπου και μια έξαρση) και να ελπίζει σε μια προϋπολογισμένη έναρξη ανάκτησης των χρημάτων του … κάποτε. Δεν φαίνεται στη φάση αυτή να υπάρχει άλλη οπτική για το Δημόσιο Συμφέρον, της αξιοποίησης δηλαδή του Ορυκτού Πλούτου, πλην κάποιας γραφικότητας που πάντα υπάρχει. Δημιουργείται όμως ταυτόχρονα, ένας πόλος, με την έννοια του «οικονομικού», «κοινωνικού», «πολιτικού», «επιχειρηματικού» … κλπ. αρχηγού, «πατερούλη» δηλαδή, οπότε διαμορφώνονται οι λογικές εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος ανάλογα με την αντίθεση η την συμφωνία με τον πατερούλη σε επίπεδο στρατιωτικής δομής και πολιτικού διαφωτισμού. Δεν επιβεβαιώνεται η λειτουργία Κρυφών Σχολείων πουθενά.

2007.  Ο Πατερούλης-Επενδυτής, έχει αναλύσει τα δεδομένα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, έχει βρει μια όδευση-διέξοδο προς την λειτουργία Μεταλλείων και Μεταλλουργίας στην Χαλκιδική και την προτείνει-καταθέτει. Έτσι υπηρετείται η αρχική εκτίμηση περί Δημοσίου Συμφέροντος στη λογική της αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου. Το γεγονός όμως αυτό αποτελεί δράση και προφανώς ενεργοποιεί το λανθάνον σκεπτικό περί «σωστού» Δημόσιου Συμφέροντος, ανάλογα με την συγκεκριμενοποίηση του στόχου-ονείρου τώρα πιά. Αυτόματα προσάπτονται στον «πατερούλη» κατακτητικές βλέψεις, συνωμοτικές πρακτικές, περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες, παράνομες λογικές, υποστατικές φιλοδοξίες αφαιρετικές του τίποτα διαθέσεις κλπ., οπότε το Δημόσιο Συμφέρον παθαίνει σχάση πυρήνα. Από τη μια Δημόσιο Συμφέρον είναι η αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου και από την άλλη, Δημόσιο Συμφέρον είναι η προστασία από το «περιβαλλοντικό» έγκλημα (οικονομία λέξεων) και η περιφρούρηση του οικονομικού μεγέθους που δημιουργήθηκε από την αφαίμαξη του από τον δημιουργό του, βρικόλακα πιά.

2011. Η ανελέητη διαμάχη του καλού με το κακό, όπως συγκεκριμενοποιήθηκε στα «δυο» Δημόσια Συμφέροντα, αφού σκύλευσε ένθεν κακείθεν, αφού στοχοποίησε ανθρώπους (υποθήκη για την επόμενη περί Δημοσίου Συμφέροντος διαμάχη) και αφού ανέδειξε, επιστήμονες του κ@λου, πολιτικούς της αγραμματοσύνης, δημάρχους της κοινωνικής αποξένωσης, αυτόκλητους θεματοφύλακες του «Βυζαντίου» και  Γιαλατζή δερβίσηδές του κερατά, κατέληξε με την επιλογή της αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου με σφραγίδες και υπογραφές. Κατέληξε δηλαδή με «νικητή» αλλά όχι «ηττημένο». Με βρώμικο δίκιο για τους μεν, με συνωμοτικό δίκιο για τους δε, το «όπλο παρά πόδα» δηλαδή και το Δημόσιο Συμφέρον να αιμορραγεί.  Α, και κάποιες κινητοποιήσεις «ακραίας» βίας, κάτι δηλαδή σαν σκηνοθετημένα διαγωνιστικά ενσταντανέ με δίλεπτα βιντεάκια για του «αδικημένους», ωριαία βιντεάκια για τους απολογούμενους και δεκάωρα βιντεάκια για τους καλούντες τους κληρωτούς της επόμενης περί Δημοσίου Συμφέροντος «καθοριστικής» μάχης.

2014. Ο χρόνος και ο τόπος μιας «καθοριστικής» μάχης είναι πλέον ορατά. Τα όπλα γυαλισμένα. Οι φύλακες άγρυπνοι. Η ελπίδα έρχεται. Το Δημόσιο Συμφέρον όχι μόνο θα νικήσει αλλά θα τιμωρήσει και τους παραχαράκτες. Το χτισμένο Δημόσιο Συμφέρον είναι σαθρό. Το πραγματικό έρχεται. Ήρθε. Σιγά μη χτίσουμε εργοστάσιο σε δάσος χωρίς πρόσοψη. Ένας βλαμμένος θα έλεγε, «μα το εργοστάσιο το χτίζουμε για να υπηρετήσουμε το Δημόσιο Συμφέρον». Να ξέρουμε μόνο ποιοι είναι ποιοι. Μην πάει λάθος «βλαμμένος» στο ταμείο. Το πραγματικό Δημόσιο Συμφέρον υπηρετείται αν προστατευτούμε. Ας αναζητήσουμε τους προστάτες, τους αγωνιστές. Στη φάση αυτή δεν είναι αναγκαίο να αναλυθεί και να τεκμηριωθεί το σωστό, αρκεί να «υποδειχθεί» το λάθος. Στην ερώτηση «να προστατευτούμε από τι?» είναι επαρκής η απάντηση «αφού σου έχω πει εγώ». Τα πάντα μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέπτη. Ο κίνδυνος της αποδόμησης ρόλου-εχθρού ορατός. Χωρίς δημιουργία πως υπάρχει καλό και κακό Δημόσιο Συμφέρον. Ξανά απ’ την αρχή.

2017. Τίποτα. Ποιος να προστατευτεί και από ποιόν. Το κράτος από τους «εισβολείς», ο «εισβολέας» από τον νόμο, οι λοχαγοί και των δύο στρατών από τους συνταγματάρχες, οι εργάτες και το περιβάλλον απ’ τους θαλαμοφύλακες των άρρωστων σκέψεων, οι επιστήμονες του «κώλου» από τις απαιτήσεις του εξαγορασμένου δημόσιου ρόλου ή οι ντελάληδες της αλήθειας από τον «κόμπο» μιας μυστικής εξομολόγησης. Το Δημόσιο Συμφέρον στο κρεβάτι του Προκρούστη. Γίνεται αγώνας, παραστάσεις, διαδηλώσεις για να δοθούν οι …. «άδειες».  Ζήτω στον ένα στρατό. Γίνονται δηλώσεις, εγγράφονται βαρύγδουπες πολιτικές παρακαταθήκες, οργανώνονται διαιτησίες, ξανά ελέγχονται τα βιντεάκια (δεν ήταν πέναλτι ρε μαλάκα). Ζήτω και στον άλλο στρατό. Η μετάβαση σε ένα εντελώς καινούργιο Δημόσιο Συμφέρον δύσκολη. Ο συγκερασμός της λογικής εύκολος. Και οι νεκροί του … αγώνα ?.   Αναμένεται λοιπόν η τρανή δικαίωση των αγωνιστών του να μη γίνει τίποτα (γιατί καταστρέφεται η Χαλκιδική) με απαίτηση να γίνει πιο πλήρες (για να μην καταστραφεί η Χαλκιδική) αυτό που ήταν Δημόσιο Συμφέρον το 2007. Επίσης αναμένεται να δικαιωθούν τα λάβαρα του αδειοδοτικού αγώνα να αποκτήσουν πάλι υπόσταση οι ηλίθιοι του αγώνα επιβολής, να καταγράψουν την οραματική απόδοση οι τυφλοπόντικες (εκλογές έρχονται) και να ξεκινήσει ο επόμενος αγώνας «περί αύξησης αποζημίωσης «θυμάτων» πολέμου από τον επαναπροσδιορισμένο «πατερούλη»». Τέτοια δικαίωση.

Και η κοινωνία ?

(θα έχουμε και άλλες δυο συνέχειες…)

Σε δηλώσεις της στο «Politiki Xalkidiki” η κα Ιγγλέζη απέδειξε για άλλη μαι αφορά πως προκειμένου να κλείσει τα Μεταλλεία Χαλκιδικής μπορεί να βγάλει λάθος ακόμη και τις υπηρεσίες του Υπουργείου!!!

Αρχικά δήλωσε πως διαφώνησε κάθετα με την απόφαση του κου Σταθάκη να δοθούν οι άδειες της Ολυμπιάδας, γεγονός που δείχνει πως δεν θα διστάσει να έρθει σε σύγκρουση και με το ίδιο της το κόμμα αν βρεθεί λύση για την επένδυση.

Σίγουρα πάντως δεν είχε κανένα πρόβλημα να διαφωνήσει με τις τεχνικές υπηρεσίες του υπουργείου οι οποίες αποφάνθηκαν πως οι αποθέσεις στον Κοκκινόλακκα δεν είναι τοξικές…  

Κατά λέξη, η κα Ιγγλέζη δήλωσε τα εξής:

«[…] Θα γίνουν για ένα εξάμηνο αποθέσεις μη τοξικών κατά την κρίση της ΔΙΜΕΒΟ, [σ.σ. Διεύθυνση Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών] των τεχνικών υπηρεσιών του υπουργείου, ούτε σε αυτό μπορώ να είμαι σίγουρη ότι έτσι πράγματι είναι, αλλά έτσι λένε οι υπηρεσίες του Υπουργείου οι οποίες τα έλεγξαν»!!!.

Ε, αφού δεν είμαστε σίγουροι πως είναι όπως τα λένε οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, γιατί μπαίνουμε στον κόπο και τις στέλνουμε για ελέγχους; Γιατί να μην πηγαίνει η ίδια η κα Ιγγλέζη, ή ακόμα καλύτερα ο πιο «ειδικός» κος Παπαγεωργίου από το antigold.org ;

Μας είπε επίσης η κα Ιγγλέζη πως έχει ανατεθεί σε «ανεξάρτητο επιστήμονα» (????) να συντάξει πόρισμα για το αν το φράγμα Κοκκινόλακκα μπορεί να γίνει «όπως περιγράφεται στις τεχνικές μελέτες της Eldorado»… Και πως περιμένει αυτό το πόρισμα…

Τέλος, για κερασάκι στην τούρτα μας υπενθύμισε πως εκκρεμεί και η διαιτησία η οποία «θα αποφανθεί αν θα προχωρήσει ή θα σταματήσει η επένδυση»…