Monthly Archives: June 2015

ΤΟ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ Ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΜΕ ΟΜΟΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ!!!

igme

Ορίστηκε χθες, με ΚΥΑ του Υπουργού ΠΑΠΕΝ Παναγιώτη Λαφαζάνη και του Αναπληρωτή Υπουργού ΠΑΠΕΝ Γιάννη Τσιρώνη, που αποστέλλεται προς δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, η Διοίκηση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, το οποίο ανασυστάθηκε πριν λίγες ημέρες με την ΚΥΑ 12935 (ΦΕΚ 1247, 24/6/2015). Το Δ.Σ. του ΙΓΜΕ αποτελείται από τους: Μουντράκη Δημοσθένη, Ομότιμο Καθηγητή ΑΠΘ, ως Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, Λειβαδάρο Ρουσέτο, Μηχανικό Μεταλλείων – Μεταλλουργό, ως Γενικό Διευθυντή και μέλη τους Σπυρόπουλο Νικόλαο, Προϊστάμενο Δ/σης Αατομείων, Μαρμάρων και Αδρανών Υλικών του ΥΠΑΠΕΝ, Δαμίγο Δημήτριο, καθηγητή ΕΜΠ, Παπαζάχο Κωνσταντίνο, καθηγητή ΑΠΘ, Μαυρίδη Παναγιώτη, Μηχανικό Μεταλλείων – Μεταλλουργό, και Σμυρνιώτη Χαράλαμπο, Δρ. Υδρογεωλόγο, ως εκπρόσωπο των εργαζομένων, με αναπληρωτή του τον Αραπογιάννη Ευάγγελο, Κοιτασματολόγο.

Γράφτηκαν πολλά για τους αμέτρητους διορισμούς μελών Δ.Σ. από τον σύντροφο Λαφαζάνη, που έκανε κόσμο και κοσμάκη “πρόεδρο”, στους δεκάδες (ή εκατοντάδες; ή μήπως χιλιάδες;)…. οργανισμούς που εποπτεύει. Μια από τις σύγχρονες παραδοχές των ευρωπαϊκών κρατών είναι ότι δεν πρέπει να αλλάζει ολόκληρη η κρατική διοίκηση, σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Ο Λαφαζάνης το τερμάτισε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σας μοιάζει αυτό με ευρωπαϊκή χώρα; Δικαιούμαστε να είμαστε στο στενό πυρήνα της Ε.Ε. κι άλλες τρίχες; Οι άνθρωποι θέλουν να χώσουν στο δημόσιο όσους προλάβουν. Όσους διόρισαν άλλοι, ακόμη κι αν είναι οι καλύτεροι του κόσμου για τη δουλειά, τους ξηλώνουν.

Πάρτε για παράδειγμα τον Οργανισμό Κεντρικών Αγορών & Αλιείας, τον οργανισμό δηλαδή που διαχειρίζεται την Κεντρική Λαχαναγορά του Ρέντη στην Αθήνα, τις ιχθυόσκαλες κ.λπ.… Στα πλαίσια του συμμαζέματος που είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση η θέση του Προέδρου και του Διευθύνοντα Συμβούλου είχαν συγχωνευτεί σε ένα πρόσωπο, όπως και σε πολλούς άλλους οργανισμούς για κόψιμο δαπανών. Έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο επαναφέρει τη θέση του Προέδρου και διορίζει έναν τύπο που διδάσκει με σύμβαση 407 στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Σύρο και δηλώνει … καθηγητής Πανεπιστημίου (!!!), αλλά βγάζει και θέση Αντιπροέδρου(!), ενώ διατηρεί φυσικά και τον διευθύνοντα σύμβουλο (γιατί κάποιος πρέπει να κάνει και τη δουλειά…). Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ…

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ: ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

λήψη (2)

Στην Βραδυνή της Κυριακής δημοσιεύτηκε εχθές ένα άρθρο του κου Μιχάλη Θεοδωρακόπουλου, διευθύνοντος συμβούλου της Ελληνικός Χρυσός, με τίτλο «Με την κοινωνία της Χαλκιδικής υλοποιούμε ένα κοινό όραμα», και αποτελεί μια σύνοψη για τις επιδόσεις της εταιρείας στον τομέα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη για την Ελληνικός Χρυσός αποτελεί την, κατά προτεραιότητα, ρεαλιστική εφαρμογή όλων των δεσμεύσεών μας προς τους κοινωνικούς εταίρους, με απόλυτη συνέπεια. Είναι όλες οι ενέργειες και οι δράσει που συνθέτουν την κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική υπευθυνότητα, με κεντρικό στόχο τη βιώσιμη, συνολική ανάπτυξη του Δήμου Αριστοτέλη και της Β Α. Χαλκιδικής. Η απασχόληση, η ενίσχυση της τοπικής οικονομίας και των παράλληλων δραστηριοτήτων, τα έργα υποδομής και οι δράσεις ανάπτυξης και πολιτισμού είναι μόνο κάποιοι από τους τομείς μέσω των οποίων εκφράζεται η κοινωνική υπευθυνότητα. Σήμερα, περίπου 2 .000 άνθρωποι που κατάγονται και ζουν στην περιοχή, εργάζονται στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, ενώ, παράλληλα, ανοίγουν νέα επαγγέλματα μέσα από την στήριξη κλάδων που σχετίζονται με τη μεταλλευτική δραστηριότητα και ωφελούνται από την τόνωση της ρευστότητας στην τοπική οικονομία, την αγορά και το εμπόριο. Δείγματα γραφής της πολιτικής και της φιλοσοφίας που καθορίζει το έργο της εταιρίας αποτελούν όλες εκείνες οι επιλογές που καθορίζουν τις συνθήκες εργασίας στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, καθώς και την περιβαλλοντική διαχείριση και την κοινωνική πολιτική μας.

Επιλογές που επιβραβεύτηκαν κατά καιρούς μέσω διεθνών φορέων πιστοποίησης και ανεξάρτητων θεσμών.

  • Ήδη τον Ιανουάριο του 2011η εταιρία είχε πάρει και το πιστοποιητικό για το σύστημα διαχείριση Υγείας και Ασφάλειας στην εργασία, OHSAS 18001:2007
  • Η Περιβαλλοντική πολιτική επισφραγίστηκε πέρυσι με την ανώτερη πιστοποίηση ISO 14001.
  • Τον Νοέμβριο του 2014 ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος της απένειμε έπαινο για τις επιδόσεις της στον τομέα της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, στο πλαίσιο των Βραβείων Ελληνική Αξία.
  • Λίγους μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2015, η Έκθεση Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας της Ελληνικός Χρυσός διακρίθηκε από την Global Reporting Initiative , τον σημαντικότερο Οργανισμό για παροχή διεθνών κανόνων εκθέσεων εταιρικής υπευθυνότητας, με το «Materiality Disclosure»
  • Πιο πρόσφατη διάκριση, αυτή του Bronze Award του Ινστιτούτου Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας, για τις δράσεις Κοινωνικής Ευθύνης που έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Όλοι οι σχετικοί δείκτες, καταδεικνύουν την ασφαλή λειτουργία των έργων όσον αφορά το Περιβάλλον, τους εργαζομένους και την κοινωνία, γεγονός που μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι για όσα έχουμε χτίσει μέχρι σήμερα.

Η εικόνα της περιοχής όπου η εταιρεία δραστηριοποιείται βελτιώνεται μέρα με την ημέρα, με έργα υποδομής σε όλα τα τοπικά διαμερίσματα του δήμου. Καινούριοι δρόμοι, δίκτυα ύδρευσης, γεωτρήσεις, ανακαινισμένα κτίρια και άλλα κατασκευαστικά έργα υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια προκειμένου να κάνουν τον τόπο καλύτερο.

Παράλληλα, το Πρόγραμμα Ανοιχτών θυρών έδωσε τη δυνατότητα σε όλους τους ενδιαφερόμενοι πολίτες της Β Α. Χαλκιδικής αλλά και από ολόκληρη την Ελλάδα, να δουν από κοντά τα έργα και την εξέλιξή τους, να ενημερωθούν για τον σχεδιασμό και την πραγματική παρέμβαση στο Περιβάλλον, να γνωρίσουν τους εργαζομένου και νά μυηθούν στη σύγχρονη μεταλλευτική.

Έχουμε πετύχει πολλά και συνεχίζουμε να πορευόμαστε έχοντας πάντα κατά νου ότι η τοπική κοινωνία έχει ανάγκη από ουσιαστική στήριξη και πρέπει αυτή η στήριξη να είναι συνεχής.

 

 

Ε; ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;;;

tsipras1--12-thumb-large

Άλαλοι, εμείς, οι «μέσοι πολίτες» αυτής της πολύπαθης χώρας, αυτού του διαχρονικού τρελλοκομείου που ακούει στο όνομα Ελλάς, παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα και κρατάμε την αναπνοή μας…

Προχθές το βράδυ, μετά την μεταμεσονύκτια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου αποφασίστηκε αιφνιδίως(;) η προσφυγή στις κάλπες του δημοψηφίσματος, πάμπολλα κυβερνητικά στελέχη εξερχόμενα από το συμβούλιο με ένα πλατύ χαμόγελο δήλωναν: «αύριο ξημερώνει μια υπέροχη μέρα για την Ελλάδα» και άλλα τέτοια γραφικά… Χθες βράδυ, όμως, στη συζήτηση στη Βουλή, ακούω έκπληκτος από τα χείλη του ίδιου του Πρωθυπουργού, τα εξής: «Η σημερινή ημέρα θα μείνει στην ιστορία με μελανά χρώματα όχι μόνο γιατί κάποιοι αποφάσισαν έξω και πέρα από τους κοινούς κανονισμούς της ΕΕ να συνεδριάσουν αποκλείοντας έναν ισότιμο εταίρο, θα μείνει με μελανά γράμματα ως μια μέρα που σε ένα ευρωπαϊκό συμβούλιο υπουργών οικονομικών αμφισβητήθηκε το δικαίωμα ενός λαού να αποφασίσει δημοκρατικά για το μέλλον του…».

Τι έγινε ρε παιδιά; Θα μας εξηγήσει κανείς; Έχω μια αίσθηση, η οποία μέρα με την μέρα εμπεδώνεται, πως η σημερινή κυβέρνηση έχει την άποψη πως ο πολίτης δεν χρειάζεται να γνωρίζει, απλά να ψηφίζει… (υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ εννοείται…)

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΟΥ ΛΑΦΑΖΑΝΗ: «ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ» !!!

lafazan

Το είπε και αυτό ο Υπουργός Αποανάπτυξης Λαφαζάνης: Να κάνουμε Δημόσιες Επενδύσεις για να πάει μπροστά η χώρα και να αναπτυχθεί!!! Αυτό αν δεν κάνω λάθος το λέγαμε το 1980… Προφανώς ο Υπερυπουργός ζει ακομα εκεί… Διαβάστ εόμως το άρθρο του Χρήστου Μιχαηλίδη από το protagon.gr με τίτλο ‘Τα «τρία πράγματα» του Λαφαζάνη’, και ημερομηνία 27/06/2015. Αξίζει τον κόπο…

«Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι Υπουργός Ενέργειας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Λαμβάνω συχνά τα δελτία Τύπου που μου αποστέλλονται από το γραφείο του, σχετικά με τις υπουργικές του δραστηριότητες. Πολλές φορές όμως, ενημερώνομαι για δράσεις ή και απόψεις του που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενό του.

Όπως τις προάλλες, που με αφορμή την παρουσίαση του νέου βιβλίου «Αριστερά, Κυβέρνηση και Κράτος» του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ, αναφέρθηκε στα τρία πράγματα που, κατά την άποψή του θα μας βγάλουν από την κρίση και θα μας οδηγήσουν στον δρόμο της ανάπτυξης, «σε μια ανασυγκροτημένη και προοδευτική Ελλάδα».

 «Είναι πολλά πράγματα που χρειάζονται» για να γίνουμε αυτό που ονειρεύεται ή οραματίζεται ο κ. Λαφαζάνης, αλλά «αυτά τα τρία, χρειάζονται απαραιτήτως», λέει. Και τα επεξηγεί:

 «Πρώτον, να τερματιστεί η λιτότητα. Η λιτότητα είναι ό,τι πιο καταστροφικό για όλη την Ευρώπη, αλλά ειδικότερα για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Με μέτρα λιτότητας η Ελλάδα δεν μπορεί να δει το αύριο.

Το δεύτερο που χρειάζεται είναι μια ισχυρή ένεση ρευστότητας στην ελληνική  οικονομία. Ισχυρή ένεση ρευστότητας, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, με σαφή και καθαρή την παραγωγική και αναπτυξιακή κατεύθυνση και, βεβαίως, ισχυρή ρευστότητα για να χρηματοδοτηθεί με όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκούς όρους η οικονομία.

Και το τρίτο που χρειάζεται απαραιτήτως, είναι η βαθιά διαγραφή του χρέους. Θα έλεγα, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους».

Αντιπαρέρχομαι το ότι αυτά δεν μπορεί να διατυπώνονται σε Δελτία Τύπου ενός Υπουργείου και κάνω τα εξής σύντομα σχόλια, ξεκινώντας από μια αναδιατύπωση των τριών «πρέπει» του:

  • Όχι στη λιτότητα
  • Ναι σε ισχυρή ένεση ρευστότητας
  • Ναι σε σχεδόν ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους

Δηλαδή, βάζουμε τέρμα στο μάζεμα των οικονομικών μας – σαν πολιτεία και σαν πολίτες. Περιμένουμε, ή και απαιτούμε, από κάποιους να μας δώσουν πολλά λεφτά (ισχυρή ένεση), λες και μας χρωστάνε. Και αξιώνουμε να διαγράψουν όσα μέχρι τώρα, με δική τους ευθύνη υποθέτω, συσσωρεύσαμε ως χρέος.

Δεν υπάρχει άλλη ανάγνωση των λεγομένων του Λαφαζάνη. Εκτός εάν δεχτούμε ότι τα είπε υποδυόμενος τον φοιτητή σε αμφιθέατρο σχολής ή τον δημοσιογράφο σε γενική συνέλευση εργαζομένων σε «αριστερή» ελληνική εφημερίδα.

Την λιτότητα την βλέπει μόνο ως στραγγαλισμό των ασθενέστερων τάξεων από τις ισχυρότερες. Θα ήταν άραγε πρόκληση ή και προβοκάτσια αν του έλεγα ότι ξέρω καθηγητές μέσης εκπαίδευσης που εισπράττουν έως και 6.000 ευρώ τον μήνα από ιδιαίτερα μαθήματα, σε μαύρο, αδήλωτο χρήμα, χώρια από τον «βρέξει-χιονίσει» μισθό τους σε δημόσιο ή και ιδιωτικό σχολείο; Εργαζόμενοι είναι και αυτοί. Μικρομεσαίοι αυτοπροσδιορίζονται. Και ως παράσιτα απομυζούν από το σύστημα, που συντηρείται διαρκώς κυρίως από τις ενέσεις εκείνων που δεν τρώνε ποτέ από αυτό.

Λιτότητα σημαίνει «μαζεύομαι». Κόβω τη σπατάλη. Νοικοκυρεύομαι. Αφορά κυρίως εμένα που έχω το περιθώριο να το κάνω – όχι τον πάμφτωχο. Αυτός μια ζωή με σφιγμένο ζωνάρι αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα. Όσοι πολιτικοί -και ο Λαφαζάνης είναι ένας από αυτούς, όπως ήταν και πολλοί από τους προηγούμενους- νομίζουν ότι θα κατανικήσουν την «κακή λιτότητα» με το να φορτώσουν τον κόσμο με άμεσους και έμμεσους φόρους, να ξέρουν ότι πρωτίστως βαραίνουν τους αδύναμους. Ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζουν να ταΐζουν τους βολεμένους, με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Η ΕΡΤ ήταν ανέκαθεν, και είναι ακόμα περισσότερο τώρα, ένα κομματικό άντρο με τα όλα της. Αν καταγράφονταν τώρα οι φιλοκυβερνητικοί ψήφοι εκεί μέσα, μπορεί να πλησίαζαν και εκείνες που θα λάμβανε το κόμμα αν στηνόταν κάλπη στην Κουμουνδούρου.

Κι όμως, αφού θα σταματήσουμε την λιτότητα, που σημαίνει ότι θα αρχίσουμε πάλι να ξαναμοιράζουμε («να επενδύουμε» θα πουν οι Λαφαζάνηδες), γι’ αυτό και κάποιος πρέπει να μας κάνει γερές ενέσεις ρευστότητας. Δηλαδή, να μας δανείσει ένα σκασμό χρήμα. Για να κάνουμε τι, εκτός από το να έχουμε χορτάτη την κρατική πελατεία μας; Να πληρώσουμε εμείς για την κατασκευή του αγωγού από την Ρωσία που θα μας φέρει το φυσικό αέριο μόνο ως τα μέρη μας, αφού για να πάει πιο πέρα στην Ευρώπη πρέπει πρώτα να το θέλουν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, που όλος ο κόσμος ξέρει ότι δεν το θέλουν;

Τι θα την κάνουμε αυτήν την ένεση ρευστότητας; Υπάρχει πουθενά γραμμένο ένα σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο; Δείξτε μου μια μελέτη βιωσιμότητας οποιασδήποτε επένδυσης, και ένα στοιχειώδες επιχειρηματικό σχέδιο. Πόσο θα μου κοστίσει αυτό το μαγαζί που θέλω να ανοίξω; Πόσους υπαλλήλους θα έχω; Με τι επιτόκιο θα δανειοδοτηθώ; Πόσο θα αγοράζω το προϊόν μου; Πόσο θα το πουλάω; Σε πόσα χρόνια θα κάνω break even; Πόση φορολογία θα έχω;

Ποιο, και πού είναι αυτό το «μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων», που επικαλείται ο υπουργός; Αρκούν μόνο δημόσιες επενδύσεις για να πάμε μπροστά; Ιδιωτικές, θα προσελκύσουμε; Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα επενδύσει ποτέ σε μια Ελλάδα ασταθή, εχθρική προς την επιχειρηματικότητα, και με δεδομένα που αλλάζουν με κάθε κυβέρνηση; Ακόμα και με τις δεξιές που, κατά περίσταση μόνο θυμούνται την επιχειρηματικότητα…

Άκουσα προχθές τον ομογάλακτο του κ. Λαφαζάνη στο ίδιο Υπουργείο, κ. Τσιρώνη, να λέει ότι αν αύριο θα έχουμε δραχμή ή ευρώ, «μικρή σημασία έχει», και ότι εάν ο ίδιος ήταν επιχειρηματίας «τώρα θα επένδυα στην Ελλάδα». Ευτυχώς που δεν είναι! Ή μάλλον, λάθος! Δυστυχώς δεν είναι. Διότι εάν ήταν, ίσως άρχιζε να καταλαβαίνει τι εστί επιχείρηση. Κι ίσως καταλάβαινε ακόμα, πόσο γελοίο μπορεί να είναι ένα κράτος που φερ’ ειπείν (αλλά γεγονός) επιβάλλει τέλη κυκλοφορίας για ανυψωτικά μηχανήματα που δεν βγαίνουν ποτέ από τον περιφραγμένο χώρο ενός εργοστασίου!

Τέλος, ο Λαφαζάνης λέει ότι το «τρίτο πράγμα» που πρέπει να γίνει για να βγει η Ελλάδα από την κρίση (και να πάει πού, αλήθεια;), είναι να μας διαγράψουν όλο το χρέος μας. Το λέει αυτό, σαν να είναι κάτι αυτονόητο, εύκολο και απολύτως φυσικό, επαναλαμβάνοντας μάλιστα το παραμύθι ότι «οι άλλοι μας το φόρτωσαν», εμείς μια χαρά είχαμε απλώσει τα ποδάρια στο λιτό μας κρεβατάκι.

Για αυτό, και για άλλα πολλά λέω ότι ένας από τους βασικούς λόγους που δεν θεωρώ αυτούς τους ανθρώπους αριστερούς, είναι ότι λένε ψέματα. Είναι, όμως, μάγοι στην επικοινωνία…»