Το ιστορικό του ναυαγίου 

Αύγουστος 1917. Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Χαλκιδική (ελληνικό έδαφος μόλις από το τέλος του 1912). Στο λιμανάκι του Σταυρού στο Στρυμoνικό η κίνηση ήταν ασυνήθιστη. Εδώ και ένα χρόνο η περιοχή είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις της “Εγκάρδιας Συνεννόησης” πιο γνωστή ως ΑΝΤΑΝΤ ως λιμάνι επικοινωνίας με το Μούδρο της Λήμνου και της Θεσσαλονίκης. Για έναν επιπλέον λόγο όμως η κίνηση στην περιοχή τους τελευταίους μήνες είχε αυξηθεί δραματικά. Η σιδηροδρομική γραμμή, αναγκαία για τις πολεμικές επιχειρήσεις των σύμμαχων κατασκευαζόταν ήδη από τον Νοέμβριο του 1917 και έφερε πλοία και κόσμο στο άσημο λιμανάκι του Σταυρού. Βράδυ της 2ας Αυγούστου 1917… Tο Βρετανικό επιταγμένο πλοίο Ermine είναι αγκυροβολημένο στο λιμανάκι.

Ήταν ένα επιβατικό ατμόπλοιο μήκους 91 μέτρων χωρητικότητας 1.836 τόνων. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά επιβατών, ζώων και αλληλογραφίας μεταξύ Σκωτίας , Ιρλανδίας και Αγγλίας. Το 1915 επιτάχθηκε από το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό σαν βοηθητικό πλοίο μεταφοράς στρατευμάτων, ζώων, εξοπλισμού και αλληλογραφίας. Την Πέμπτη 2 Αυγούστου 1917 το πλοίο, το επιταγμένο Ermine θα αναχωρούσε το βράδυ για την Θεσσαλονίκη με την κάλυψη της νύχτας αλλά και τη βοήθεια μια λαμπερής και ήρεμης Αυγουστιάτικης Πανσελήνου. Μέχρι τότε το πλοίο είχε συμμετάσχει ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις και τις αποβάσεις των Άγγλων στην Καλλίπολη. Πλέον δρούσε σαν διαβιβαστικό , ταχυδρομικό και πλοίο μεταφοράς τραυματιών και αδειούχων μεταξύ Μούδρου, Σταυρού και Θεσσαλονίκης. Το πλοίο το βράδυ της 2ας Αυγούστου 1917 θα αναχωρούσε για Θεσσαλονίκη μεταφέροντας 56 επιβάτες εκτός των 30 μελών του πληρώματος. Το πλοίο έλυσε τους κάβους και απέπλευσε από τον Σταυρό στις 12 μμ. Λίγες μέρες πριν, στις 10 Ιουλίου ένα Γερμανικό υποβρύχιο είχε φτάσει στο Στρυμονικό. Αναδύθηκε ανοιχτά του κόλπου.

Ο κυβερνήτης του Freiherr von Bothmer άρχισε να σκέφτεται πως θα εκτελέσει σωστά την αποστολή του. Το υποβρύχιό του το UC -23 ήταν ένα ναρκοθετικό υποβρύχιο με δυνατότητα μεταφοράς 18 ναρκών. Γνωρίζοντας ότι θα υπήρχε κάποιος δίαυλος ασφαλείας που θα ελεγχόταν καθημερινά και θα γινόταν ναρκαλιεία από τα Αγγλικά ναρκαλιευτικά σκέφτηκε ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να δημιουργήσει ένα ναρκοπέδιο έξω από τον κόλπο και στην πορεία των πλοίων προς Μούδρο και Θεσσαλονίκη. Μια σημαδούρα που είχαν τοποθετήσει οι Άγγλοι υπέθεσε πως σήμαινε την αρχή του φυλασσόμενου και επιτηρούμενου διαύλου ναυσιπλοΐας. Ο έμπειρος Γερμανός υπέθεσε σωστά… Δημιούργησε δύο ναρκοπέδια ποντίζοντας από 9 νάρκες στο κάθε ένα σε ευθεία γραμμή στην περιοχή. Προφανώς ο Bortmer δεν θέλησε να πραγματοποιήσει και κάποια τορπιλική επίθεση ή δεν βρήκε στο λιμάνι κάποιον στόχο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποφάσισε να εγκαταλείψει την περιοχή. Η σημαδούρα επρόκειτο περί σοβαρού λάθους το οποίο αναγνώρισαν οι επικεφαλής των Άγγλων στα reports που ακολούθησαν μετά τη βύθιση του Ermine και των ναρκαλιευτικών «Helgian» και «By George» στην ίδια περιοχή. Στο μεταξύ το βράδυ της 2ας Αυγούστου το Ermine αφού διέσχισε τον δίαυλο ασφαλείας από πιθανές νάρκες που είχαν δημιουργήσει τα ναρκαλιευτικά που προσορμίζονταν στο Σταυρό βγήκε στα ανοιχτά του κόλπου.

Στο ύψος της Ολυμπιάδας όμως χτύπησε σε μια από τις νάρκες που είχε τοποθετήσει ο Bortmer. H πρόσκρουση με τη νάρκη έγινε στην αριστερή πλευρά της πλώρης του και περιγράφηκε από όλους τους επιβαίνοντες σε μάλλον μέτριας έντασης. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως ήταν ότι προκάλεσε τη βύθιση του πλοίου σε μόλις 3 λεπτά.

Από τότε κείτεται στο βυθό του Στρυμονικού, όντας ένα από τα καλύτερα διατηρημένα ναυάγια πλοίων του Α Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα.

Οι ερευνητικές καταδύσεις

To Ermine βρίσκεται βυθισμένο σε βάθος σχεδόν 65 μέτρων σε όρθια θέση. Οι συνθήκες κατάδυσης στο σημείο είναι δύσκολες κυρίως λόγω της κακής υποβρύχιας ορατότητας.

Οι δύτες της καταδυτικής ομάδας που το αντίκρισε σχεδόν μετά από 100 χρόνια έμειναν έκπληκτοι βλέπονταν τα κατάρτια και το φουγάρο του πλοίου να στέκουν ακόμα στη θέση τους . Ο χρόνος λες και σταμάτησε τη στιγμή της βύθισής του με τα καπόνια να είναι γυρισμένα προς τα έξω γεγονός που δείχνει πως όλες οι βάρκες μπήκαν στη θέση της καθέλκυσης ασχέτως αν δεν μπόρεσαν όλες να καθελκυστούν σωστά λόγω του σύντομου χρόνου βύθισης του πλοίου.

Οι πρώτες καταδύσεις πραγματοποιήθηκαν από την UFR-Team το έτος 2014, όταν η «Ελληνικός Χρυσός», χρηματοδότησε τότε μια προκαταρκτική μελέτη για την ενάλια πολιτιστική κληρονομία της θαλάσσιας περιοχής της Βόρειο Ανατολικής Χαλκιδικής, όπου και εντοπιστήκαν 5 ναυάγια (2 αεροπλάνα του Β΄Π.Π., 3 πλοία ένα του Β’ Π.Π. και 2 του Α΄Π.Π.). Το 2016, διενεργήθηκαν επιπλέον καταδύσεις για την περαιτέρω τεκμηρίωση τους. Οι δυτες που συμμετείχαν οι Μεντόγιαννης Βασίλης, Αγάθος Αναστάσης, Βλαχοπαναγιώτης Γιάννης, Καρέλας Γιώργος και Γκόλφης Νίκος.

 Την τελευταία εβδομάδα, όμως, το ναυάγιο είχε μετά από πολύ καιρό κι άλλους επισκέπτες Με την υποστήριξη των τοπικών αρχών, της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ / Hellas Gold SA και του Ιππόκαμπος Θαλάσσιο Ινστιτούτο, ομάδα έμπειρων δυτών με ειδικό εξοπλισμό τεχνικής κατάδυσης, όπως στεγανές στολές και αναπνευστικές συσκευές κλειστού κυκλώματος τύπου “rebreather”, επισκέφθηκαν αυτό το μοναδικό ναυάγιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας από το 1917.

Σκοπός της δράσης ήταν η περαιτέρω τεκμηρίωση του ναυαγίου και συλλογή οπτικού υλικού και οργανωτές οι JJ-CCR Rebreathers και η Aegeantec. Για αυτήν την εκδήλωση συνεργάστηκαν με την Ομάδα UFR – Team Υποβρύχια Κινηματογράφηση & Έρευνα, το NGUE – Northern Greece Underwater Explorers και το Oceanic Diving Center, από τη Νικήτη-Χαλκιδικής.

 Πηγές: https://elinis.gr/, του Γιώργου Καρέλα , Facebook

“Λίφτινγκ” στον παραλιακό δρόμο της Ιερισσού, πλακόστρωση στην Ολυμπιάδα, γεώτρηση στη Μ. Παναγία

Πλήρης είναι αποκατάσταση και ασφαλτόστρωση του κεντρικού παραλιακού δρόμου στην Ιερισσό.

Σύμφωνα με το Δήμο Αριστοτέλη, το έργο είχε προγραμματιστεί να εκτελεστεί μετά την ολοκλήρωση της διέλευσης του νέου αποχετευτικού αγωγού. Ίσως ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της Ιερισσού έγινε καινούργιος, σε μήκος περίπου 650 μέτρων. Αντίστοιχες παρεμβάσεις θα συνεχιστούν στην Ιερισσό και μετά τις γιορτές του Πάσχα.

Στο μεταξύ προχωρούν οι αναπλάσεις με πλακόστρωτο στην Ολυμπιάδα, την ίδια ώρα που κατασκευάζεται μία νέα γεώτρηση στη Μεγάλη Παναγία, στην προσπάθεια του Δήμου να επιλύσει οριστικά το θέμα της ποιότητας και της ποσότητας του νερού στον οικισμό, με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός.

[ΠΗΓΗ: https://www.halkidikifocus.gr/, 13/4/2024]

Σηκώνουν πολύ μεγάλη συζήτηση τα ευρήματα της έρευνας που έκανε ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός “Women On Top” πραγματοποιώντας μια σειρά από εργαστήρια στο Στρατώνι και στο Παλαιοχώρι, τους περασμένους μήνες, καλώντας τις γυναίκες από όλο τον δήμο Αριστοτέλη να καταθέσουν τις εμπειρίες τους και να συζητήσουν για τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, ως γυναίκες, μητέρες, σύζυγοι, που ζουν μακριά από μεγάλα αστικά κέντρα.

Η μεγαλύτερη αλήθεια όλων που προέκυψε από την έρευνα έχει να κάνει αφενός με την τεράστια ασφάλεια και σιγουριά που επιφέρει η επαγγελματική ενασχόληση των ανδρών στα μεταλλεία και αφετέρου η έλλειψη κινήτρου που προκαλεί στις γυναίκες αυτή η ασφάλεια και αποτρέπει πολλές νέες γυναίκες, είτε να ασχοληθούν με την επιχειρηματικότητα, είτε να επιζητήσουν την ενεργή εμπλοκή τους με τον κόσμο της γνώσης και της αναβάθμισης δεξιοτήτων.

Βέβαια, δεν είναι μόνο η μεταλλευτική και ο εφησυχασμός που προκαλεί την άκρως περιορισμένη συμμετοχή τω γυναικών της περιοχής στο νέο επαγγελματικό γίγνεσθαι που φέρνει για παράδειγμα η ψηφιακή μετάβαση.

Είναι και μια σειρά από παθογένειες και στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, που ζουν και τρέφονται στην περιοχή από παρωχημένες συνήθειες και συμπεριφορές (πχ. συζύγων, συγχωριανών) που σίγουρα δεν αρμόζουν με τις τρέχουσες κοινωνικές εξελίξεις και συν τοις άλλοις επιδεινώνουν το καθημερινό άγχος και το στρες αυτών των γυναικών μεγαλώνοντας την διάθεση τους για απραξία.

Αν σ΄όλα αυτά προστεθεί ο παράγοντας των μακρινών αποστάσεων και η έλλειψη υποδομών υγείας και παιδείας, όπως αναφέρθηκε κατά κόρον στην έρευνα προκύπτει ένα άθροισμα ικανών λόγων, που οξύνουν τα εσωτερικά αδιέξοδα και ταυτόχρονα κατεβάζουν στο ναδίρ τον πήχη αναζήτησης νέων προκλήσεων.

Και όμως υπάρχουν και λύσεις και θέληση

Μέσα από την συζήτηση που αναπτύχθηκε οι ίδιες οι συμμετέχουσες πρότειναν λύσεις που μπορούν κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να οδηγήσουν σε μια επαγγελματική και οικονομική ενδυνάμωση.

Ένα πολύ ισχυρό αίτημα, όπως αυτό καταγράφηκε, είναι η ανάγκη δημιουργίας συνθηκών, που θα συμβάλλουν στην παροχή ευκαιριών επιμόρφωσης και απόκτησης περαιτέρω γνώσεων ακόμη και σε πεδία ψυχαγωγικής φύσης, με στόχο τη βελτίωση της εμπιστοσύνης στον τομέα των κοινωνικών σχέσεων, που σε πολλές περιπτώσεις χωλαίνουν μεταξύ συνδημοτών για ασήμαντες αφορμές και δυστυχώς μεγεθύνονται στις μικρές κοινωνίες και αποτελούν τροχοπέδη για οποιαδήποτε μορφή κοινής ανάπτυξης, προκοπής και συνδημιουργίας.

Υπάρχει και ένας μεγάλος φόβος. Ο φόβος της ερημοποίησης των κοινοτήτων του Δήμου Αριστοτέλη, ένας φόβος που θεωρείται υπαρκτός, αν συνεχιστεί ο περιορισμός λήψης επαγγελματικών ευκαιριών και προοπτικών, σε συνδυασμό με τη διαρκή γήρανση του πληθυσμού, μια μάστιγα που αντιμετωπίζει πλέον ολόκληρη η Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ενεργοποίηση των γυναικών της περιοχής θεωρείται μονόδρομος και σε αυτό το πλαίσιο είναι απολύτως θεμιτός ο συντονισμός δημόσιων και ιδιωτικών φορέων με ανάληψη δράσεων και πρωτοβουλιών που θα στοχεύουν σε επιμόρφωση, υποστήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας και ενίσχυσης του κοινωνικού κεφαλαίου.

Η έρευνα έγινε με την υποστήριξη της “Ελληνικός Χρυσός” και τα άκρως ενδιαφέροντα ευρήματα μπορείτε να τα διαβάσετε στην 22σελιδη έκθεση της οργάνωσης “Women On Top” και όπως αυτή δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της, κάνοντας κλικ εδώ.

[ΠΗΓΗ: https://politesaristoteli.blogspot.com/, 13/1/2024]

Δυναμικά ξεκινά και το 2024 για τον Δήμο Αριστοτέλη, με την εισροή 3.500.000 € στα ταμεία του, χάρη στον διπλασιασμό των μεταλλευτικών τελών που αποδίδονται στον Δήμο Αριστοτέλη και για το 2022! Η Δημοτική Αρχή διεκδίκησε εκ νέου και πέτυχε την αύξηση του ποσοστού των τελών που αποδίδονται στον Δήμο, στο 40%, το μέγιστο που προβλέπει ο νόμος.

Ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος δήλωσε:

«Είχα τονίσει ήδη από το 2019 τη φιλοσοφία μας. Για τον πλούτο που αντλείται από τη γη του Αριστοτέλη, θα πρέπει να αποδίδεται πλούτος στην κοινωνία του Αριστοτέλη. Ο Δήμος μας είναι ίσως ο μοναδικός δήμος στη χώρα που λαμβάνει το μέγιστο ποσοστό του 40% των τελών που αποδίδονται από τη μεταλλευτική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα εντός των ορίων του. Τεκμηριώσαμε με απόλυτο τρόπο προς την ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος το αναφαίρετο δικαίωμά μας να διεκδικούμε το μέγιστο ποσοστό. Οφείλω να ευχαριστήσω όμως, τόσο τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θεόδωρο Σκυλακάκη, όσο και την υφυπουργό Αλεξάνδρα Σδούκου, για το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειξαν. Και φυσικά τους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΝ.

Οι διεκδικήσεις μας συνεχίζονται για τη συνολική αλλαγή του νόμου που θα επιτρέψει την απόδοση ακόμα μεγαλύτερου ποσοστού των μεταλλευτικών τελών στον Δήμο Αριστοτέλη.»

[ΠΗΓΗ: https://aetoshal.blogspot.com/, 3/1/2024]