Tag Archives: πολιτική

«ΠΕΡΙΕΡΓΗ» ΑΝΤΙΛΗΨΗ

Τα σχόλια του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής (του Π. Πολάκη δεν έχουν τόση σημασία, ακριβώς επειδή προέρχονται από αυτόν) μετά την ομόφωνη αθωωτική απόφαση του Εφετείου για την Ηριάννα και τον Περικλή δείχνουν πώς αντιλαμβάνονται τον Θεσμό της Δικαιοσύνης, με την έννοια του ρόλου και της λειτουργίας της, οι Συρανέλ. Χωρίς η συγκεκριμένη επισήμανση να έχει οποιαδήποτε σχέση με την ουσία αυτής της υπόθεσης ή να εκφράζει κριτική διάθεση απέναντι στη σχετική απόφαση του δικαστηρίου. Από την άλλη πλευρά, όμως, επιβεβαιώνεται άλλη μία φορά ότι οι Αλ. Τσίπρας, Ν. Βούτσης, Π. Καμμένος και οι υπόλοιποι της σημερινής συγκυβέρνησης αντιμετωπίζουν τη δικαστική εξουσία με κριτήρια απολύτως πολιτικά και ακόμη περισσότερο, κομματικά. Με την έννοια ότι στην πραγματικότητα δυσκολεύονται πολύ να δεχθούν την ανεξαρτησία της, επιθυμούν διακαώς τη χειραγώγησή της και το αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία.

Τα σχόλια Τσίπρα και Βούτση για την υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή είναι ίσως n πιο αθώα περίπτωση, αν και κανονικά δεν έχουν κανένα λόγο δύο κορυφαίοι παράγοντες του πολιτεύματος να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δικαστικές αποφάσεις και μάλιστα με τέτοια θέρμη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το έκαναν για να διαβεβαιώσουν το αριστερό ακροατήριο, που αμφισβητεί πλέον την αριστεροσύνη τους, ότι παραμένουν… αριστεροί. Αυτό τους απασχολεί ιδιαίτερα τελευταία και όσο πλησιάζουν οι εκλογές, καθώς πολλές από τις αποφάσεις, συμπεριφορές και σχέσεις (με τους ΑΝΕΛ, π.χ.) οδηγούν σε… δεξιά συμπεράσματα. Ο πρωθυπουργός πάντως έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι διατηρεί το δικαίωμα άσκησης κριτικής και έκφρασης δυσαρέσκειας για δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες διαφωνεί, άρα και ευαρέσκειας εφόσον συμφωνεί. Άλλο βέβαια να κρίνουν οι πολίτες και άλλο η εκτελεστική εξουσία να διεκδικεί συνεχώς μία σχέση υπακοής και χειραγώγησης της δικαστικής εξουσίας προς αυτήν, όπως έχει εξασφαλίσει α Ερντογάν και επιθυμεί ο Τραμπ.

Η «περίεργη» αντίληψη των Συρανέλ περί της διάκρισης των εξουσιών, που αποτελεί βασικό πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, δεν προκύπτει μόνο από δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης. Προκύπτει και από συμπεριφορές σε ποικίλα θέματα, όπως η αντιπαράθεση με το ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες, n υπόσχεση του πρωθυπουργού προς τον Ερντογάν την επικαλείται ο Τούρκος πρόεδρος χωρίς να τη διαψεύδει κατηγορηματικό το Μαξίμου για την άμεση παράδοση των οκτώ αξιωματικών, ασχέτως αν δεν υλοποιήθηκε, η χρησιμοποίηση της Δικαιοσύνης στην υπόθεση Novartis για να σπιλωθούν πολιτικοί αντίπαλοι, η έμμεση αλλά σαφής απειλή προς Μητσοτάκη ότι θα τον μπλέξουν με τη Δικαιοσύνη, η πίεση του Π. Καμμένου με τη βοήθεια του Ν. Βούτση (αυτός ειδικά θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός) να επέμ βει εισαγγελέας στην απόπειρα εισβολής στο γραφείο του Κ. Κατσίκη, πριν αποδειχθεί ότι επρόκειτο για… Ρουβίκωνες.

Αντίθετα, δεν εκδηλώθηκε ευαισθησία, αφού ο πρωθυπουργός έχει αυτοανακηρυχθεί υπερασπιστής του κοινού περί δικαίου αισθήματος, για την απαράδεκτη διαιώνιση της δίκης των μελών της Χρυσής Αυγής για τη δολοφονία του Π. Φύσσα, τον ανελέητο κατατρεγμό του Ανδρ. Γεωργίου, τη συχνή δικαστική επιείκεια απέναντι σε «μπαχαλάκηδες» των λεγόμενων συλλογικοτήτων, ή την αθώωση του Π. Καμμένου για την προτροπή «λιντσαρίσματος» του Πάχτα. Αναμφίβολα, λοιπόν, n αντίληψη της κυβέρνησης Συρανέλ περί Δικαιοσύνης και δικαστικής εξουσίας ουδεμία σχέση έχει και με προσχήματα περί αντικειμενικότητας ή εφαρμογής των νόμων. Είναι πολλά τα τρωτά στη λειτουργία της Δικαιοσύνης με ευθύνη των λειτουργών της, αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι οι Συρανέλ τη βλέπουν σαν «εργαλείο» προς κομματική χρησιμοποίηση.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Άγγελου Στάγκου, 01/07/2018]

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ “ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” – ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ½ ΧΡΟΝΙΑ

Τι σου είναι αυτή η πολυσυζητημένη πολιτική βούληση! Όταν είναι σαφής και ξεκάθαρη μπορεί να δρομολογήσει λύσεις σε θέματα που παραμένουν άλυτα επί δεκαετίες και όταν αντίστοιχα δεν υπάρχει μπορεί να μπλοκάρει ζητήματα επί δεκαετίες στην χειρότερη, επί χρόνια στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Τρανό παράδειγμα περισσεύματος πολιτικής βούλησης το ζήτημα ονομασίας των Σκοπίων, τα οποία μέσα σε 6 μήνες διαπραγματεύσεων παίρνουν το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» με τις ευλογίες της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία επαίρεται πως έλυσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο έναν πολυετή γόρδιο δεσμό με την γείτονα χώρα.

Το αν ισχύει αυτό ή όχι δεν μένει να μας το αποδείξει ή ίδια η ζωή, καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως αυτή η συμφωνία ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για μια σειρά δυσμενών εξελίξεων για την Ελλάδα στο άμεσο και προσεχές μέλλον.

Το σίγουρο είναι πως η κυβέρνηση δεν έδειξε να συμμερίζεται, να κάμπτεται ή να επικαλείται τουλάχιστον στις συζητήσεις της με τους αξιωματούχους της γείτονας χώρας, ως διαπραγματευτικό ατού,  τις αρνητικές αντιδράσεις εκατομμυρίων Ελλήνων μεταξύ αυτών βεβαίως και ίδιων των κατοίκων της Βορείου Ελλάδας.

Εξίσου τρανό παράδειγμα,  έλλειψης πολιτικής βούλησης, όμως,  είναι η υπόθεση της επένδυσης χαλκού χρυσού στο μεταλλευτικό πεδίο της ΒΑ Χαλκιδικής.

Σ’ αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση στα 3 ½ χρόνια διακυβέρνησης της συνεχίζει να ανακαλύπτει απίθανους λόγους, αιτίες και αφορμές για να μην επιτρέψει την εκκίνηση της κατασκευαστικής διαδικασίας μέσω των αδειοδοτήσεων που οφείλει και που θα οδηγήσουν στην παραγωγή καθαρών μετάλλων, όπως προβλέπει η σύμβαση που επικυρώθηκε το 2011 μεταξύ πολιτείας και εταιρείας και την οποία δεσμεύτηκε να διασφαλίσει και η νυν κυβέρνηση μετά και την προ διμήνου απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου.

Επιπλέον, πολλές φορές ακούγονται στελέχη της κυβέρνησης να επικαλούνται ζητήματα κοινωνικής συναίνεσης όταν είναι πλέον τοις πάσι γνωστό πως η αντιμεταλλευτική συλλογικότητα της Χαλκιδικής δεν αριθμεί περισσότερα από 100 μέλη μαζί με την σύμπραξη αλληλέγγυων της από την Θεσσαλονίκη.

Αποτέλεσμα αυτού; Περισσότερες από 2.000 οικογένειες στην ΒΑ Χαλκιδική και φυσικά ο επενδυτής να ζούν σε μια ιδιότυπη ομηρία κατά την οποία η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα συντροφεύουν την καθημερινότητα τους για να μην «χαλάσει η καρδιά» των 100 όλων και όλων antigold ή για να μην πέσει ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση από αντιδρώντες στην επένδυση βουλευτές, όπως ακούγεται πυκνά συχνά.

Επιλεκτικές πολιτικές πρακτικές που προκαλούν όμως τεράστια και εύλογα ερωτηματικά.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com, 13/6/2018]

Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: «Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ… ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ»!!!

Νέα «αριστερά» κόλπα από την ευφάνταστη Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής… Μετά τον πόλεμο ανακοινώσεων με την ΟΝΝΕΔ Χαλκιδικής σχετικά με την συμμετοχή ή όχι αρκετού κόσμου στο συλλαλητήριο στα Νέα Μουδανιά, μαθαίνουμε κι εμείς οι αδαείς πως ο σχολιασμός ενός γεγονότος από την ιστοσελίδα μιας πολιτικής παράταξης, όπως η ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής, δεν επέχει θέση ανακοίνωσης, αλλά απλώς την αναρτούν εκεί τα… παιδιά για να περνάει η ώρα, λες και είναι μια σελίδα facebook μιας μαθήτριας γυμνασίου που αναρτά την άποψή της για το τελευταίο επεισόδιο του… Survivor. Δεν έχει καμία βαρύτητα…

Βέβαια από την άλλη, αν τα ίδια τα μέλη της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής νομίζουν πως αυτή είναι η αξία της ιστοσελίδας τους και οι απόψεις και γνώμες που αναρτώνται δεν είναι να τις παίρνει και κανείς στα σοβαρά, έτσι θάναι… (Προσωπικά ποτέ δεν αμφέβαλλα πως ήταν κάπως διαφορετικά…).

ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Μεταξύ 2012 και 2014, η Ελλάδα βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της δραστικά. Ανεβήκαμε κατά 28 θέσεις στον δείκτη «Dοing Business» της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέσα σε δύο χρόνια. Ο κ. Κ. Χατζηδάκης, που διαχειρίστηκε την ταχεία βελτίωση αυτό το διάστημα, έκανε κάτι απλό, έξυπνο και αποτελεσματικό. Από τη φαρέτρα των πάμπολλων αλλαγών που μας πρότεινε ο ΟΟΣΑ, στην περίφημη εργαλειοθήκη , έκανε πρώτα όσα ήταν εύκολα και θα ενίσχυαν ταχύτερα τη συγκριτική θέση της Ελλάδας. Το 2009 η χώρα ήταν στην 109η θέση μεταξύ 190 κρατών, ενώ το 2014 είχαμε ανεβεί στην 58η θέση. Υπενθυμίζω ότι ο ανταγωνισμός των εθνών είναι αυτός που προσδιορίζει και τον πλούτο τους, γεγονός που προφανώς πέρασε απαρατήρητο στους συντάκτες του ολιστικού κειμένου για την ανάπτυξη.

Δυστυχώς, όσα ακολούθησαν έριξαν και πάλι την Ελλάδα κατά περίπου 10 θέσεις, παρόλο που η πίεση του τρίτου μνημονίου στην πλευρά των μεταρρυθμίσεων ήταν πολύ μεγαλύτερη από όλες τις προηγούμενες περιόδους. Πολλοί μάλιστα πίστεψαν ότι η ικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, να περνά το Πρόγραμμα Προσαρμογής με τις μικρότερες αντιδράσεις συγκριτικό με τα προηγούμενα έτη, θα ωφελούσε τη χώρα στο ζήτημα της ανταγωνιστικότητας.

Δεν πιστεύω ότι κάποιος από τους βουλευτές της συμπολίτευσης είχε διαβάσει, χθες το πρωί. πριν ξεκινήσει η σχετική συζήτηση στη Βουλή, τις 101 σελίδες περί την ολιστική στρατηγική για την ανάπτυξη στην οποία το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών , κατά την αγαπημένη φράση του κ. Τσακαλώτου, την οποία πάντως παρέλειψε να αποδώσει στον Αριστοτέλη.

Όποτε όμως βρουν τον χρόνο να το περάσουν μια ματιά, θα διαπιστώσουν ευχερώς πόσο έξω είχαν πέσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν μάλιστα πίστευαν ότι τότε τα έλεγαν σωστά και πως θα μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα, τώρα πρέπει να παραδεχτούν ότι είχαν λάθος. Η περιγραφή του προβλήματος, n αποτύπωση της παρούσας κατάστασης και ο, έστω ασαφής, προσδιορισμός των στόχων συνιστούν ένα σύνολο που δεν μοιάζει σε τίποτε με τις χαρακτηριστικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας του πολιτικού χώρου που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει μείνει τίποτε από όσα έλεγαν στην Αθηναΐδα το 2012, ούτε όσα ιεράρχησε ο νέος πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις τον Φεβρουάριο 2015, ούτε καν όσα περιέφερε στις άνευ περιεχομένου περιφερειακές εκδηλώσεις τους προηγούμενους μήνες. Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλη μπορεί να είναι, αν υπάρχει, η πολιτική ζημιά στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ολιστική υποχώρηση από όσα έλεγαν είναι το μόνο όφελος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε σταθεροί.

 

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Μπάμπη Παπαδημητρίου, 24/5/20`8]