Τι σου είναι αυτή η πολυσυζητημένη πολιτική βούληση! Όταν είναι σαφής και ξεκάθαρη μπορεί να δρομολογήσει λύσεις σε θέματα που παραμένουν άλυτα επί δεκαετίες και όταν αντίστοιχα δεν υπάρχει μπορεί να μπλοκάρει ζητήματα επί δεκαετίες στην χειρότερη, επί χρόνια στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Τρανό παράδειγμα περισσεύματος πολιτικής βούλησης το ζήτημα ονομασίας των Σκοπίων, τα οποία μέσα σε 6 μήνες διαπραγματεύσεων παίρνουν το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» με τις ευλογίες της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία επαίρεται πως έλυσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο έναν πολυετή γόρδιο δεσμό με την γείτονα χώρα.
Το αν ισχύει αυτό ή όχι δεν μένει να μας το αποδείξει ή ίδια η ζωή, καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως αυτή η συμφωνία ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για μια σειρά δυσμενών εξελίξεων για την Ελλάδα στο άμεσο και προσεχές μέλλον.
Το σίγουρο είναι πως η κυβέρνηση δεν έδειξε να συμμερίζεται, να κάμπτεται ή να επικαλείται τουλάχιστον στις συζητήσεις της με τους αξιωματούχους της γείτονας χώρας, ως διαπραγματευτικό ατού, τις αρνητικές αντιδράσεις εκατομμυρίων Ελλήνων μεταξύ αυτών βεβαίως και ίδιων των κατοίκων της Βορείου Ελλάδας.
Εξίσου τρανό παράδειγμα, έλλειψης πολιτικής βούλησης, όμως, είναι η υπόθεση της επένδυσης χαλκού χρυσού στο μεταλλευτικό πεδίο της ΒΑ Χαλκιδικής.
Σ’ αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση στα 3 ½ χρόνια διακυβέρνησης της συνεχίζει να ανακαλύπτει απίθανους λόγους, αιτίες και αφορμές για να μην επιτρέψει την εκκίνηση της κατασκευαστικής διαδικασίας μέσω των αδειοδοτήσεων που οφείλει και που θα οδηγήσουν στην παραγωγή καθαρών μετάλλων, όπως προβλέπει η σύμβαση που επικυρώθηκε το 2011 μεταξύ πολιτείας και εταιρείας και την οποία δεσμεύτηκε να διασφαλίσει και η νυν κυβέρνηση μετά και την προ διμήνου απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου.
Επιπλέον, πολλές φορές ακούγονται στελέχη της κυβέρνησης να επικαλούνται ζητήματα κοινωνικής συναίνεσης όταν είναι πλέον τοις πάσι γνωστό πως η αντιμεταλλευτική συλλογικότητα της Χαλκιδικής δεν αριθμεί περισσότερα από 100 μέλη μαζί με την σύμπραξη αλληλέγγυων της από την Θεσσαλονίκη.
Αποτέλεσμα αυτού; Περισσότερες από 2.000 οικογένειες στην ΒΑ Χαλκιδική και φυσικά ο επενδυτής να ζούν σε μια ιδιότυπη ομηρία κατά την οποία η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα συντροφεύουν την καθημερινότητα τους για να μην «χαλάσει η καρδιά» των 100 όλων και όλων antigold ή για να μην πέσει ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση από αντιδρώντες στην επένδυση βουλευτές, όπως ακούγεται πυκνά συχνά.
Επιλεκτικές πολιτικές πρακτικές που προκαλούν όμως τεράστια και εύλογα ερωτηματικά.
[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com, 13/6/2018]