Tag Archives: οικονομία

Γ. ΤΑΣΙΟΣ: ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ (!)

Διαβάζουμε στο φύλλο του «ΤΥΠΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ» της 9ης Ιουλίου, δηλώσεις του πρόεδρου της Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, του δικού μας Γρηγόρη Τάσιου. Υποκύπτοντας στον πειρασμό να μπω κι εγώ μια φορά στο ρόλο του «δικηγόρου του διαβόλου», θα ήθελα να σχολιάσω κάποιες από τις δηλώσεις του κου Τάσιου και ίσως να θέσω και κάποια ερωτήματα.

Αναμένεται, όπως τόνισε ο κος Τάσιος, κατάργηση του φόρου διαμονής με την έξοδο από τα μνημόνια. «Περιμένουμε με αγωνία κι εμείς μετά τη λήξη του μνημονίου, στις 21 Αυγούστου, να ευοδωθούν οι υποσχέσεις της υπουργού μας, της κ. Κουντουρά, που είπε ότι εφόσον το επιτρέψουν οι δημοσιονομικές συνθήκες θα καταργηθεί ο φόρος διαμονής». Μακάρι να γινόντουσαν αυτά, αλλά επειδή θεωρώ τον κο Τάσιο ιδιαίτερα έξυπνο και οξυδερκή άνθρωπο, με ξενίζουν τέτοιου τύπου «αισιόδοξες» δηλώσεις… Πρώτον «λήξη του μνημονίου» ευαγγελίζονται μόνο οι κυβερνητικοί εταίροι, ενώ ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι –πολιτικός κόσμος, αξιωματούχοι της Ε.Ε., ευρωπαϊκός τύπος– μιλάνε για μια μακρά και επώδυνη περίοδο στενής επιτήρησης. Δεύτερον, είναι τουλάχιστον κωμικό να περιμένουμε κάτι να γίνει επειδή το είπε –και μάλιστα με επιφύλαξη– υπουργός των Συριζανέλ… (Από την άλλη, καλά κάνει ο κος Τάσιος και θυμίζει τις διάφορες υποσχέσεις και ποιος τις δίνει, να δούμε τι θα γίνει στο… ταμείο).

Όσον αφορά την άλλη δήλωση του κου Τάσιου, «Όσο παράδοξο και αν ακούγεται το μνημόνιο έκανε γνωστή την Ελλάδα στον κόσμο και συνέβαλε στην ανάπτυξη του τουρισμού», την οποία μάλιστα έχει επαναλάβει και σε άλλη του συνέντευξη, θα ήθελα να κάνω αν μου επιτρέπεται, μια ερώτηση: Μήπως ο τουρισμός στην Ελλάδα ανέβηκε κατακόρυφα διότι λόγω μνημονίων οι τιμές έπεσαν στα τάρταρα και κατέστησαν υπερ-ανταγωνιστικές, σε συνδυασμό με την κατάσταση στην γείτονα χώρα και την ασφάλεια σε παραδοσιακά θέρετρα της Μεσογείου; (Είδατε πως ανέκαμψε φέτος ο τουρισμός της Τουρκίας). Διότι αλλιώς θα πρέπει να πιστέψουμε πως οι υποψήφιοι τουρίστες σε χώρες που δεν γνώριζαν την Ελλάδα(!), διαβάζοντας για μια άγνωστη σε αυτούς χώρα, είπαν: «Ουάου! Εκεί στα Βαλκάνια υπάρχει μια χώρα, Ελλάδα λέγεται, που έχουν μπει στα μνημόνια και ζορίζονται… Ας πάμε διακοπές…».

Οπότε, ας μου επιτραπεί μια προσωπική γνώμη, για τις δηλώσεις του κου Τάσιου στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ 104,9 FM»: «Η Ελλάδα από το 2015-2016 έχει επιστρέφει στον τουριστικό χάρτη της Μεσογείου. Το μνημόνιο όσο και αν ακούγεται παράδοξο, μας έκανε πολύ μεγάλη διαφήμιση, αρνητική τα πρώτα δύο χρόνια αλλά στην πορεία μας έχουν μάθει όλοι. Δεν είναι τυχαίο που η επισκεψιμότητα στην πρωτεύουσα αλλά και στη Θεσσαλονίκη έχει ανέβει κατακόρυφα. Κρατάμε το θετικό, ότι η χώρα κάνει σταθερά βήματα». Έχω την έντονη εντύπωση πως ερείδονται τουλάχιστον σε παρατραβηγμένα συμπεράσματα και απηχούν μια υπεραισιοδοξία – που βεβαίως δικαιούται προσωπικά να εκφράζει.

Να συμφωνήσουμε ωστόσο, στο ότι το κράτος έμεινε «μετεξεταστέο» στο θέμα των υποδομών, που έχουν παραμείνει ίδιες από το 1970 μέχρι σήμερα. Ο πρόεδρος της ΠΟΞ επεσήμανε πως «μπορεί οι επισκέπτες να έρχονται και να βλέπουν την ομορφιά της Ελλάδας, όταν όμως συναντούν ελλείψεις σε δρόμους, μέσα μαζικής μεταφοράς και κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους, δεν έρχονται ξανά. Δεν είναι δυνατόν – για παράδειγμα – να μην υπάρχει προαστιακός δρόμος που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με τη Χαλκιδική».

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΑ 40 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ, ΟΙ ΡΗΤΡΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ “ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ” ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ “ΠΑΚΕΤΟΥ”

Οι τελικές θέσεις “μάχης” διαμορφώνονται από τους θεσμούς, τον γερμανικό “άξονα”, το ΔΝΤ αλλά και την ελληνική πλευρά, ενόψει του αυριανού μαραθωνίου διαπραγματεύσεων στο Λουξεμβούργο για το ελληνικό ζήτημα.

Μήλον της Έριδος στις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν σε δύο διαδοχικά “τερέν” (το πρωί σε έκτακτο Eurogroup και εν συνεχεία σε επίπεδο Eurogroup παρουσία της κας Λαγκάρντ), βρίσκονται τα 40 δισ. ευρώ του υπολοίπου του “χαμηλότοκου” δανείου του ESM, τα οποία προς το παρόν δεν έχουν διατεθεί και με βάση τις υφιστάμενες θέσεις τον δανειστών υπάρχει το ενδεχόμενο ένα μέρος τους να μείνει στο “ράφι”.

Παράλληλα, ο γερμανικός άξονας – όπως έγραφε χθες το πρωί το Capital.gr- φέρεται τις τελευταίες μέρες να έχει σκληρύνει τη στάση του, ξεκινώντας από πρόταση επιμήκυνσης του δανείου του του EFSF (2o δάνειο) το πολύ κατά 3 έτη, έναντι πρότασης των Θεσμών για επιμήκυνση έως 15 έτη (και συμβιβαστικής θέσης για 7- 8 έτη). Ζητούμενο είναι επίσης ο τρόπος συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το τελικό μείγμα των παρεμβάσεων στο χρέος, αλλά και οι ρήτρες με τις οποίες θα συνδεθούν οι παρεμβάσεις αυτές.

Όσον αφορά τα μεταμνημονιακά “προαπαιτούμενα” αυτά έχουν ήδη γραφτεί και αποτελούν ουσιαστικά τις “ουρές” του 3ου μνημονίου που αποκαλύπτεται ότι ολοκληρώνεται μέσω… διάσπασης των 88 δράσεων. Ένα μέρος τους ολοκληρώνεται τώρα και ένα άλλο μεταφέρεται για την επόμενη 4ετία (σ.σ. και πάλι, ο χθεσινός απολογισμός των θεσμών έκανε λόγο εκπλήρωση 80 επί συνόλου 88 προαπαιτούμενων)

Αναφορικά με την ενισχυμένη εποπτεία, σε δημοσίευμά της η Καθημερινή παρουσιάζει το σχέδιο του προγράμματος με αναλυτικά ορόσημα έως και το 2022. Περιλαμβάνει έλεγχο ανά τρίμηνο και σύνδεση των επιδόσεων με την επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών 1,2 δισ. ευρώ ανά έτος αλλά και με την κατάργηση της προβλεπόμενης αύξησης επιτοκίου του δανείου του EFSF.

Στις δεσμεύσεις της χώρας, πέρα από τους δημοσιονομικούς στόχους (για πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ), περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων αναπροσαρμογές στον ΕΝΦΙΑ και σε όλους τους φόρους επί των ακινήτων έως και τα μέσα του 2020, η πώληση των μεριδίων του ΤΧΣT στις συστημικές τράπεζες εντός του έτους, η αναπροσαρμογή τον των επιδομάτων αναπηρίας το 2019, συγκεκριμένες παρεμβάσεις στον τομέα της υγείας και ένα αναλυτικό πλέγμα ιδιωτικοποιήσεων και παρεμβάσεων στον τομέα της ενέργειας.

Τα 40 δισ. ευρώ

Η “αριθμητική” των διαπραγματεύσεων για τα “λεφτά” με τα οποία θα συνδέεται αυτή η μεταμνημονιακή εποπτεία θα τεθεί αύριο επί τάπητος. Το δάνειο του ESM έχει οριστεί “έως” τα 86 δισ. ευρώ. Μέχρι στιγμής έχουν εκταμιευθεί 46,9 δισ. ευρώ (σ.σ. ποσό σημαντικά χαμηλότερο της αρχικής κατανομής λόγω της πολύ μικρότερης χρηματοδότησης των τραπεζών, της συγχώνευσης αξιολογήσεων λόγω καθυστερήσεων και των πιο μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων).

Απομένουν δηλαδή 39,1 δισ. ευρώ δυνητικά διαθέσιμα έως και τις 20 Αυγούστου. Ένα μέρος τους έχει ήδη συμφωνηθεί και συνδέεται με τα 88 προαπαιτούμενα. Η δόση της 4ης αξιολόγησης έχει ορισθεί από τον προηγούμενο Μάρτιο στα 11,7 δισ. ευρώ (Compliance Report 3ης αξιολόγησης) και τις προηγούμενες ημέρες οι θεσμοί έκαναν λόγο για ένα ποσό ανάμεσα στα 11 και στα 12 δισ. ευρώ.

Πλέον του ποσού αυτού, οι θεσμοί της ΕΕ προτείνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, να δοθούν ακόμη 10 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 7-8 δισ. ευρώ θα διατεθούν εν συνεχεία από την Ελλάδα για να πληρώσει το πιο “ακριβό” μέρος του δανείου του ΔΝΤ (σ.σ. δεν είναι προς το παρόν επιθυμητή η πλήρης αποπληρωμή για να διατηρηθεί ο ρόλος του ΔΝΤ στην Ελλάδα) και τα υπόλοιπα θα προστεθούν στα “διαθέσιμα”.

Με βάση την παραπάνω “αριθμητική”, η Ελλάδα θα μπορεί να λάβει μέσω των δόσεων που τώρα αποφασίζονται περίπου 14-16 δισ. ευρώ για το “μαξιλάρι” διαθεσίμων (σ.σ. το οποίο ήδη τροφοδοτεί το κράτος μέσω πλεονασμάτων, repos και εκδόσεων ομολόγων). Αλλά (πάντα σε αυτό το σενάριο) περίπου 17 δισ. ευρώ δεν έχουν βρει… προορισμό.

Στο τραπέζι από τους θεσμούς της ΕΕ έχουν τεθεί μία σειρά από επιλογές για την χρήση αυτού του “υπόλοιπου” ποσού, ώστε η λύση για το χρέος να είναι επαρκής και για την πορεία της Ελλάδας στο μέλλον και για τις αγορές που “παρακολουθούν”.

Μάλιστα, όπως έγραφε το Capital.gr, υπάρχει και ο σχεδιασμός δημιουργίας ειδικού λογαριασμού (Ταμείου) στο οποίο θα μεταφερθούν μετά την έγκριση της Συμφωνίας Πακέτο και πριν τις 20 Αυγούστου τα κεφάλαια από τον ESM.

Ωστόσο, ανοικτό παραμένει το θέμα αυτών των επιπλέον παρεμβάσεων στο χρέος στις οποίες θα μπορούσε να διατεθεί το “υπόλοιπο” χρηματοδότησης. Κομβικό στοιχείο  είναι η πρόταση προεξόφλησης μέρους των διμερών δανείων (GLF) που κανονικά αρχίζουν να πληρώνονται το 2020 (περί τα 700 εκ. ευρώ και 2 δισ. ευρώ το 2021) και εξοφλούνται το 2040.

Η τελική πρόθεση των δανειστών θα αποκαλυφθεί σε λίγες ώρες, με δεδομένη την πρόθεση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ να βρεθεί λύση, αλλά και με τα δημοσιεύματα να πυκνώνουν αναφορικά με την δυστοκία του Βερολίνου να υποχωρήσει σημαντικά. Στο τραπέζι βρίσκεται άλλωστε και η πρόταση σύνδεσης του ποσού του δανείου που θα μείνει αδιάθετο με την επιπλέον επιμήκυνση του δανείου του EFSF: όσο μεγαλύτερο ποσό από τα 86 δισ. διατεθεί, τόσο πιο μικρή σε διάρκεια να είναι η επιμήκυνση του δεύτερου δανείου…

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Δήμητρας Καδδά, 20/6/2018]

ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ “ΚΡΥΒΕΙ” ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

[Φωτό: Πολύ πετυχημένο το σύνθημα: Μόνο το δικό τους μέλλον είναι στα δικά τους χέρια (όσο βέβαια είναι ακόμη κυβέρνηση…)]

Οι προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου το οποίο συνδιαμόρφωσε η ίδια  η κυβέρνηση, καταρρίπτουν το βασικό πολιτικό αφήγημά περί “δίκαιης ανάπτυξης”, ειδικά μετά την επικείμενη έξοδο από τα Μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο.

“Kρυφές” μειώσεις  στο εισόδημα των εργαζομένων και των αυταπασχολούμενων έως το 2022  πέραν των φανερών μειώσεων στις αποδοχές των συνταξιούχων περιλαμβάνει το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψήφισε η κυβέρνηση την περασμένη Πέμπτη.

Και αυτό γιατί ενώ προβλέπεται η αύξηση της απασχόλησης, τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές αναμένεται να μειωθούν.

Σημειώνεται πως οι εισφορές υπολογίζονται ως ποσοστό των αποδοχών τόσο για τους μισθωτούς, όσο και για τους μη μισθωτούς.

Συνεπώς, όταν τα έσοδα εμφανίζονται μειωμένα, τότε και οι αποδοχές θα είναι μειωμένες.  

Έτσι, την επόμενη πενταετία και προπαντός από το 2019, δεν θα μειωθούν μόνο οι αποδοχές των συνταξιούχων (μέσω του περιορισμού της “προσωπικής διαφοράς”), αλλά και οι αποδοχές των εργαζομένων και ελευθέρων επαγγελματιών. Και αυτό ενώ το ΑΕΠ προβλέπεται να “τρέχει” με θετικό ρυθμό.

Έτσι, αν και θα αυξάνεται το ΑΕΠ, θα μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων, αλλά και των συνταξιούχων.

Με άλλα λόγια, οι προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου το οποίο συνδιαμόρφωσε η ίδια  η κυβέρνηση, καταρρίπτουν το βασικό πολιτικό αφήγημά περί “δίκαιης ανάπτυξης”, ειδικά μετά την επικείμενη έξοδο από τα Μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο.

Η τάση αυτή (σ.σ. αύξηση απασχόλησης με μείωση αποδοχών) έχει εκδηλωθεί ήδη, καθώς την τελευταία 3ετία, έχουν πέσει κατά 8% οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα –σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ- την ίδια περίοδο που η απασχόληση αυξανόταν κατά 1,1% κατά μέσο όρο  -σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ- κάθε χρόνο…

Η μείωση στα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές προβλέπεται ενώ οι εργοδοτικές εισφορές του Δημοσίου θα βρίσκονται σε τροχιά αύξησης έως το 2021 (προκειμένου να φτάσουν το 13,3%, όπως ισχύει και στον ιδιωτικό τομέα). Παράλληλα, από την 1η Ιανουαρίου 2019, θα καταργηθεί η έκπτωση 15% στη βάση υπολογισμού των εισφορών των μη μισθωτών (επαγγελματίες και αγρότες).

Πιο αναλυτικά, βάσει του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, την περίοδο 2017 -2022:

* Η απασχόληση προβλέπεται να αυξάνεται με 1,45% κατά μέσο όρο

  • Η ανεργία , κατ΄επέκταση, θα  πέσει ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού θα πέσει από το 19,8% στο 13,1%. Δηλαδή θα μειωθεί κατά 6,7 μονάδες
  • Το ΑΕΠ , θα αυξάνεται κατά 2 % κατά μέσο όρο κάθε χρόνο
  • Αντίθετα, τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές θα πέσουν κατά 1%. Συγκεκριμένα, θα πέσουν τα 26,072 δισ. ευρώ  στα 25,804 δισ. ευρώ

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Κατσαγάνη, 18/6/2018]

ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Μεταξύ 2012 και 2014, η Ελλάδα βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της δραστικά. Ανεβήκαμε κατά 28 θέσεις στον δείκτη «Dοing Business» της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέσα σε δύο χρόνια. Ο κ. Κ. Χατζηδάκης, που διαχειρίστηκε την ταχεία βελτίωση αυτό το διάστημα, έκανε κάτι απλό, έξυπνο και αποτελεσματικό. Από τη φαρέτρα των πάμπολλων αλλαγών που μας πρότεινε ο ΟΟΣΑ, στην περίφημη εργαλειοθήκη , έκανε πρώτα όσα ήταν εύκολα και θα ενίσχυαν ταχύτερα τη συγκριτική θέση της Ελλάδας. Το 2009 η χώρα ήταν στην 109η θέση μεταξύ 190 κρατών, ενώ το 2014 είχαμε ανεβεί στην 58η θέση. Υπενθυμίζω ότι ο ανταγωνισμός των εθνών είναι αυτός που προσδιορίζει και τον πλούτο τους, γεγονός που προφανώς πέρασε απαρατήρητο στους συντάκτες του ολιστικού κειμένου για την ανάπτυξη.

Δυστυχώς, όσα ακολούθησαν έριξαν και πάλι την Ελλάδα κατά περίπου 10 θέσεις, παρόλο που η πίεση του τρίτου μνημονίου στην πλευρά των μεταρρυθμίσεων ήταν πολύ μεγαλύτερη από όλες τις προηγούμενες περιόδους. Πολλοί μάλιστα πίστεψαν ότι η ικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, να περνά το Πρόγραμμα Προσαρμογής με τις μικρότερες αντιδράσεις συγκριτικό με τα προηγούμενα έτη, θα ωφελούσε τη χώρα στο ζήτημα της ανταγωνιστικότητας.

Δεν πιστεύω ότι κάποιος από τους βουλευτές της συμπολίτευσης είχε διαβάσει, χθες το πρωί. πριν ξεκινήσει η σχετική συζήτηση στη Βουλή, τις 101 σελίδες περί την ολιστική στρατηγική για την ανάπτυξη στην οποία το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών , κατά την αγαπημένη φράση του κ. Τσακαλώτου, την οποία πάντως παρέλειψε να αποδώσει στον Αριστοτέλη.

Όποτε όμως βρουν τον χρόνο να το περάσουν μια ματιά, θα διαπιστώσουν ευχερώς πόσο έξω είχαν πέσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν μάλιστα πίστευαν ότι τότε τα έλεγαν σωστά και πως θα μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα, τώρα πρέπει να παραδεχτούν ότι είχαν λάθος. Η περιγραφή του προβλήματος, n αποτύπωση της παρούσας κατάστασης και ο, έστω ασαφής, προσδιορισμός των στόχων συνιστούν ένα σύνολο που δεν μοιάζει σε τίποτε με τις χαρακτηριστικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας του πολιτικού χώρου που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει μείνει τίποτε από όσα έλεγαν στην Αθηναΐδα το 2012, ούτε όσα ιεράρχησε ο νέος πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις τον Φεβρουάριο 2015, ούτε καν όσα περιέφερε στις άνευ περιεχομένου περιφερειακές εκδηλώσεις τους προηγούμενους μήνες. Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλη μπορεί να είναι, αν υπάρχει, η πολιτική ζημιά στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ολιστική υποχώρηση από όσα έλεγαν είναι το μόνο όφελος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε σταθεροί.

 

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Μπάμπη Παπαδημητρίου, 24/5/20`8]