Πόσο πιο προβλέψιμος μπορεί να γίνει ο πρωθυπουργός; Με την τοποθέτηση του στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με τη φασιστική επίθεση εναντίον του κ. Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη δικαίωσε όλους εκείνους που φοβούνταν ότι η όξυνση του πολιτικού κλίματος θα είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας του απέναντι στην εκλογική συντριβή. Έτσι, δεν σεβάστηκε τη δικαιολογημένη φρίκη των πολιτών για το συμβάν. Προσπάθησε να βγάλει από την απεχθή μύγα πολιτικό ξίγκι. Δεν προέταξε καν την ανάγκη της δημοκρατικής πανστρατιάς ενάντια στο μαύρο φίδι που δάγκωσε τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, αλλά για μικροπολιτικούς λόγους έστρεψε τα πυρά του κατά της Νέας Δημοκρατίας. «Εδώ πρόκειται για ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με έκφραση στα κορυφαία όργανα της. Ας είναι βέβαιοι, όμως, όσοι στηρίζουν την ακραία μισαλλοδοξία (…) και προκρίνουν τη βία ως μέσο επιβολής, ότι n Δημοκρατία θα προστατέψει τον εαυτό της και τους πολίτες».

Ως εδώ καλά, που λέει ο λόγος, υπό την έννοια ότι αυτή η επίθεση δεν προξενεί καμία έκπληξη. Η διαστροφή της πραγματικότητας, τα ψεύδος και η διαβολή είναι καταγεγραμμένα χαρακτηριστικά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δεν προκαλούν πλέον εντύπωση. Με την πρόοδο της προεκλογικής περιόδου περιμένουμε χειρότερα. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το μέγεθος του θράσους. Ο κ. Τσίπρας δόξασε τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κερατέα (υπήρχαν εμπρησμοί οχημάτων και μηχανημάτων, επιθέσεις στο αστυνομικό τμήμα, απόπειρα δολοφονίας ενός αστυνομικού και της οικογένειάς του την ώρα που αμέριμνοι κοιμούνταν στο σπίτι κ.ά.), λέγοντας ότι «εσείς δείξατε τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής» και ότι «η Κερατέα είναι η πόλη σύμβολο για όλη την Ελλάδα και αποτελεί ένα πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο…» (30.5.2012).

Ας μη θυμηθούμε τις επιθέσεις που διοργάνωναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε βουλευτές και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο του πρώτου μνημονίου, ούτε την προτροπή του πολιτικού του συνεταίρου κ. Πάνου Καμμένου προς τους πολίτες να λιντσάρουν τον δήμαρχο Αριστοτέλη κ. Χρήστο Πάχτα. Οι δέλτοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι γεμάτες τέτοια φρικιαστικά γεγονότα.

Υπάρχει όμως κι ένα σημείο της ομιλίας του πρωθυπουργού που πρέπει να σταθούμε: «Ποιοι εξαπολύουν διαρκώς, κάθε μέρα, ακραίες κατηγορίες για προδότες, και μειωμένης εθνικής συνειδήσεως Έλληνες; Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο του έθνους, και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά; Ποιοι, με δυο λόγια, με τον πιο επίσημο τρόπο, ανοίγουν τον δρόμο στη βία; Ξέρουμε όλοι, ποιοι»… Αμ, δεν ξέρουμε; Ο ίδιος! Δεν έλεγε το 2012 «μάλλον κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν»;

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Πάσχου Μανδραβέλη, στήλη «Απογραφές», 23/05/2018]

Μια κυβέρνηση πού δεν έχει χάσει τον έλεγχο της οικονομίας δεν χάνει τις εκλογές, γνωματεύει με τον γνωστό στόμφο του ό υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής. Μας επιβεβαιώνει έτσι την προσήλωσή του στην μαρξιστική αντίληψη πού θεωρεί ότι ή οικονομία καθορίζει την πολιτική. Δεν θα μπούμε τώρα στην ανάλυση αυτής τής αντιλήψεως, αλλά θα παρατηρήσουμε απλώς ότι υπήρξαν πολλές κυβερνήσεις με καλό έλεγχο τής οικονομίας, οι οποίες καταβαραθρώθηκαν εκλογικώς. Πόσω μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ, ό όποιος μόνον στην τεταραγμένη φαντασία των ηγετών του ελέγχει την οικονομία και δημιουργεί ανάπτυξη. Ευτυχώς πού οι εκλογές γίνονται στον πραγματικό κόσμο και όχι στον εφιαλτικό των αριστερών φαντασιώσεων.

Αν όμως ή σημερινή Κυβέρνηση έχει έλεγχο ενός πράγματος, αυτός είναι ή φορομπηξία την οποία επιβάλλει στην ελληνική κοινωνία προκειμένου να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την οικοδόμηση κομματικού κράτους. Η αφαίμαξη αυτή των υγιών επιχειρήσεων και ή συλλήβδην συκοφάντηση του επιχειρηματικού κόσμου συνιστούν συνταγή αντιαναπτυξιακής πολιτικής και οικονομικής αποτυχίας. Ας ονομάσει αν μπορεί ή Κυβέρνηση μια σημαντική επένδυση πού έχει έλθει στην χώρα. Εδώ οι υπάρχουσες επενδύσεις όπως ό Ελληνικός Χρυσός και ή διαμόρφωση του «Ελληνικού» προσέκρουσαν σέ καταστρεπτικά εμπόδια. Ή αλήθεια είναι μία. Όταν λέγουν ανάπτυξη οι αριστεροί φωστήρες μας εννοούν να έλθουν οι επενδυτές και να τούς δώσουν τα χρήματά τους για να τα κάνουν δημόσιες επενδύσεις . Για να τα σπαταλήσουν δηλαδή…

[ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ, στήλη «Το Περίπτερο», 03/05/2018]

Το χάσμα στις θέσεις των δανειστών παραμένει – σύμφωνα με πληροφορίες – στο θέμα του χρέους, με το μεγαλύτερο αγκάθι να εντοπίζεται στη στάση της γερμανικής πλευράς. Σε αυτό το πλαίσιο φέρεται να κινούνται και οι χθεσινές δηλώσεις του Επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί: έκανε ένα βήμα πίσω μιλώντας  για “ημιαυτόματο μηχανισμό”, αντί για το αυτόματο γαλλικό κλειδί που έχει προταθεί.

Ωστόσο,  προς το παρόν τα “φώτα” των καθυστερήσεων τα συγκεντρώνει η Ελλάδα. Με τη στάση της “επιβαρύνει και τη συζήτηση και τη θέση της”, αναφέρει πηγή των Βρυξελλών.

Η ίδια πηγή, εξηγεί ότι υπάρχει ο κίνδυνος η ελληνική κυβέρνηση να βάλει “αυτογκόλ” στον “αγώνα” για μία συνολική πολιτική λύση στο ελληνικό ζήτημα μέχρι τις 21 Ιουνίου, τον οποίο άλλωστε περιέγραψε χθες και ο αξιωματούχος της ευρωζώνης ενημερώνοντας για την κρίσιμη άτυπη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών που θα λάβει χώρα στη Σόφια της Βουλγαρίας την Παρασκευή.

Και τούτο καθώς η τέταρτη αξιολόγηση έχει ξεκαθαριστεί ότι θα προηγηθεί των πολιτικών αποφάσεων. Αλλά η τεχνική συμφωνία (SLA) θεωρείται πλέον “πρόκληση” να ολοκληρωθεί μέσα στον Μάιο όπως ανέφερε χθες ο Επίτροπος Μοσκοβισί…  

Ο τελευταίος απολογισμός έκανε λόγο για εκκρεμότητες στα πιο πολλά από τα 88 συνολικά προαπαιτούμενα. Και μένει να φανεί την Παρασκευή αν ο νέος απολογισμός για την πορεία υλοποίησής τους (όπως διαμορφώθηκε τις τελευταίες μέρες και θα παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή), θα αλλάζει – έστω και λίγο – την εικόνα.

Η Ελλάδα θα κληθεί να καταβάλει πρόσθετη προσπάθεια ειδικά στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων και της αγοράς ενέργειας. Ο λόγος για ένα πεδίο στο οποίο δίνει έμφαση και η Γερμανία.

Η πρόοδος πρέπει να φανεί μέχρι την έλευση των θεσμών στην Αθήνα σε επίπεδο επικεφαλής. Η άφιξη προς το παρόν προσδιορίζεται (εξ αναβολής) για τις 13 Μαΐου με σκοπό να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις στην Αθήνα μία ημέρα μετά, από τις 14 Μαΐου.

Ο χρόνος που θα απομένει για μία τεχνική συμφωνία μέσα στο Μάιο θα είναι πάρα πολύ λίγος: έως τις 24 του επόμενου μηνός που συνεδριάζουν εκ νέου οι υπουργοί Οικονομικών.

Αναπτυξιακό σχέδιο

Το δεύτερο μεγάλο μέτωπο που πρέπει να αντιμετωπίσει η ελληνική πλευρά είναι αυτό του σχεδίου της επόμενης μέρας που θα παρουσιάσει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στη Σόφια. Το σχέδιο θα έχει λάβει υπόψη του τις παρατηρήσεις που έστειλαν οι θεσμοί (με βάση το πρώτο draft το οποίο παρουσίασε στο Euroworking Group ο αναπληρωτής ΥΠΟΙΚ Γιώργος Χουλιαράκης.
Και οι δύο αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών θα πρέπει να πείσουν για τις ελληνικές προθέσεις ούτως ώστε να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις των δανειστών. Οι πιέσεις άλλωστε έγιναν φανερές τις προηγούμενες μέρες και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στην Ουάσιγκτον, κατά τη διάρκεια των επαφών που είχαν με αξιωματούχους της Ευρωζώνης αλλά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το οποίο επιμένει για την εμπροσθοβαρή εφαρμογή του μειωμένου αφορολογήτου το 2019, αμφισβητώντας  τη διατηρησιμότητα της εισπραξιμότητας των μέτρων και την πορεία των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Άλλωστε χθες, η δεύτερη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών για τον προϋπολογισμό τον Μάρτιο, έδειξε ότι υπήρξε υστέρηση σε σχέση με τους στόχους (σε αντίθεση με το πρώτο δίμηνο), με το οικονομικό επιτελείο πλέον να επιχειρεί να αναστρέψει την εικόνα και να διατηρήσει ισχυρό το επιχείρημα της “υπεραπόδοσης” που δημιούργησε με την ανακοίνωση του πρωτογενούς πλεονάσματος σε όρους του μνημονίου στο 4,2% του ΑΕΠ, με τις φανερές συνέπειες που είχε αυτή η επίδοση στην ανάπτυξη,  στην πραγματική οικονομία και στην αγορά.

Η ατζέντα του Eurogroup

Σύμφωνα με το Συμβούλιο της ΕΕ η Ελλάδα είναι το τελευταίο θέμα της συνόδου της Σόφιας την Παρασκευή. Αναφέρεται στην επίσημη ατζέντα της συνόδου ότι το Eurogroup “θα ενημερωθεί από τα θεσμικά όργανα για την πρόοδο της τέταρτης επικαιροποίησης του προγράμματος χρηματοδοτικής βοήθειας προς την Ελλάδα και για βασικά θέματα σχετικά με την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος. Ο Έλληνας υπουργός θα παρουσιάσει επίσης τη συνολική αναπτυξιακή στρατηγική”. Αναφέρεται επίσης ότι το Eurogroup έχει ξεκινήσει “τις τεχνικές εργασίες σχετικά με τον μηχανισμό προσαρμογής του χρέους ανάλογα με το ΑΕΠ ως μέρος των πιθανών μεσοπρόθεσμων παρεμβάσεων στο χρέος, αλλά και του μεταμνημονιακού πλαισίου”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, της Δήμητρας Καδδά, 25/4/2018]

Προσδοκία για ανάπτυξη αξίας 4,3 δισ. ευρώ φέτος έγινε “αέρας” μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις που έδωσε το ΥΠΟΙΚ σε ΕΛΣΤΑΣΤ/Eurostat και περιλαμβάνονται στους αναλυτικούς πίνακες των χθεσινών δημοσιονομικών ανακοινώσεων. Η αξία του ΑΕΠ το 2018 πλέον υπολογίζεται σε 183,7 δισ. ευρώ, έναντι 187,7 δισ. ευρώ  εκτίμησης που περιλαμβανόταν σχεδόν έναν χρόνο πριν, τον Μάιο του 3017 στο τότε Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψήφισε η Βουλή.

Η απότομη αυτή “προσγείωση” προσδοκιών και εισοδημάτων πλέον έχει και εξήγηση: το υπερπλεόνασμα 4,2% του ΑΕΠ για το 2017 που ανακοίνωσαν χθες ο Επίτροπος Μοσκοβισί και πηγές του ΥΠΟΙΚ.

Το υπερπλεόνασμα έπληξε την ανάπτυξη το 2017 (σ.σ. καταγράφεται αναπροσαρμογή προσδοκιών κατά 3,4 δισ. ευρώ ή από ρυθμό αύξησης ΑΕΠ 2,7% σε 1,4%) αλλά και της φετινής χρονιάς. Πλέον, λοιπόν, υπολογίζεται ότι θα είναι εφικτός ένας ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ κατά 2,3% φέτος, χαμηλότερος  των προσδοκιών, που αυξάνει τις απώλειες σε αξία ΑΕΠ στα 4,3 δισ. ευρώ το 2018…

Τρύπα στα κρατικά ταμεία- σωτήρια “άσπρη τρύπα” στο ασφαλιστικό

Τα στοιχεία για τα πλεονάσματα δείχνουν ότι το 2017 υπήρξε επιδείνωση στα δημοσιονομικά του “στενού” δημοσίου: το πλεόνασμα (1,454 δισ. ευρώ ή 0,8% του ΑΕΠ μαζί με τους τόκους που οδηγεί στο γνωστό υπερ-πλεόνασμα μετά από μία σειρά από προσαρμογές) προκύπτει από έλλειμμα 1,9 δισ. ευρώ σε επίπεδο “κεντρικής κυβέρνησης” (το οποίο μάλιστα διευρύνθηκε αφού το φθινόπωρο υπολογιζόταν έλλειμμα 1,4 δις ευρώ). Ο λόγος για μία επιδείνωση που συνδέεται και με την μείωση της απόδοσης των εσόδων το 2017 (τα έσοδα από τα 87.365 εκατ. ευρώ το 2016 υποχώρησαν στα 86.776 εκατ. το 2017).

Την “παρτίδα” έσωσε η “άσπρη τρύπα” των ασφαλιστικών ταμείων: ενώ τον Οκτώβριο (όταν εστάλησαν δηλαδή τα προηγούμενα δημοσιονομικά στοιχεία) υπολόγισαν έλλειμμα 942 εκατ. ευρώ στον “λογαριασμό” των ασφαλιστικών ταμείων, τελικά κατεγράφη υπερ-πλεόνασμα 1,9 δισ. ευρώ.

Ο λόγος για μία επίδοση που στήριξε (σ.σ. μαζί με υπέρβαση στόχου στα δημοσιονομικά των ΟΤΑ), τα πρωτογενή πλεονάσματα και εκτιμάται ότι θα συνεχίσει να το πράττει και φέτος: για το 2018 η πρόβλεψη για το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του πρέπει να πετύχει η κυβέρνηση, στηρίζεται σε “έλλειμμα” 1 δισ. ευρώ σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης και σε “άσπρη τρύπα” 1,8 δισ. ευρώ  στα ασφαλιστικά ταμεία….

Οι ανακοινώσεις

Χθες ξεδιπλώθηκε διαδοχικά ένα “κουβάρι” ανακοινώσεων που… κατέληξε στην πιστοποίηση ότι σε όρους μνημονίου το πλεόνασμα του 2017 ήταν 4,2% του ΑΕΠ.

Προηγήθηκαν οι ανακοινώσεις από την ΕΛΣΤΑΤ για το πλεόνασμα σε όρους “εθνικολογιστικούς”, αλλά και η πιστοποίηση των στοιχείων από την Eurostat.

Το δημοσιονομικό πλεόνασμα (μαζί με τόκους) το 2017 έκλεισε στο 0,8% του ΑΕΠ. Αν αφαιρεθούν οι τόκοι, τότε φτάνει στο 4% του ΑΕΠ (πάντα σε όρους εθνικολογιστικούς). Αν μετά γίνουν μία σειρά από “προσαρμογές” για τις δοσοληψίες που εξαιρούνται (για να κριθεί αν επιτυγχάνεται ο στόχος πλεονάσματος στο 3,5% του ΑΕΠ που θέτουν οι δανειστές), τότε προκύπτει το “μνημονιακό” πλεόνασμα που έφτασε πέρυσι στο 4,2% του ΑΕΠ.

Σε κάθε περίπτωση, τα χθεσινά στοιχεία απέδειξαν ότι το πλεόνασμα ήταν τελικά σχεδόν τριπλάσιο του μνημονικού στόχου. Αυτή η τεράστια υπεραπόδοση “αποστράγγισε” την αγορά και την κοινωνία (πιο πολύ από όσο ήταν αναγκαίο βάσει των δεσμεύσεων έναντι των δανειστών).

Και, παρ όλα αυτά, δεν έχει καν διασφαλιστεί ότι δεν θα έρθουν νέα μέτρα. Δηλαδή ότι δεν θα εφαρμοσθεί πιο νωρίς το μειωμένο αφορολόγητο, αφού το ΔΝΤ (ως υπέρ-επόπτης) επιμένει, με μοχλό πίεσης, αυτή την επιβράδυνση της ανάπτυξης ότι τα υψηλά πλεονάσματα είναι μη βιώσιμα και ότι τα έσοδα φθίνουν…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, της Δήμητρας Καδδά, 24/4/2018]