Μια επώνυμη επιστολή στην σημερινή Καθημερινή, εκφράζει απόλυτα αυτό που έχουμε όλοι μέσα στο μυαλό μας, αλλά προφανώς, –για τους γνωστούς… προεκλογικούς λόγους–, είναι δύσκολο να το εφαρμόσουμε…

«Κύριε διευθυντά, ο Π. Μανδραβέλης αναφέρει στο καθιερωμένο άρθρο του της 12.2.2015: “Όποιο πρόβλημα και αν είχαμε, δεν το λύναμε. Απλώς διαδηλώναμε γι’ αυτό”. Η φράση του αυτή με έκανε να σκεφτώ ένα επίκαιρο θέμα των ημερών, αυτό της μεταλλευτικός δραστηριότητας στις Σκουριές στη Χαλκιδική. Η παρούσα κυβέρνηση, με χίλιους τρόπους όταν ήταν στην αντιπολίτευση, αντιτάχθηκε στην επένδυση αυτήν, επικροτώντας τους ακραίους τρόπους αντίδρασης των αγανακτισμένων κατοίκων της περιοχής. Τώρα τα πράγματα έχουν φτάσει στο διά ταύτα και πρέπει οι κυβερνώντες να πάρουν σημαντικές αποφάσεις που θα έχουν αντίκτυπο στις ζωές των κατοίκων της περιοχής, τόσο ως προς την ανεργία που θα επέλθει αν σταματήσει n εν λόγω επένδυση, όσο και ως προς το περιβάλλον που ενδεχομένως να υποβαθμισθεί αν δεν εφαρμοσθούν απόλυτα σύγχρονοι και αξιόπιστοι περιβαλλοντικοί έλεγχοι και πρακτικές. Εκεί όμως που καταλήγουν όλα είναι στην κουλτούρα της αντιπαράθεσης και στην απαραίτητη γνώση του αντικειμένου στο οποίο αντιπαρατίθεσαι. Το να βγει κανείς στους δρόμους και να φωνάζει ότι είναι αντίθετος σε όλα είναι πανεύκολο. Το να κάνει όμως εποικοδομητική οικολογική αντιπολίτευση και έλεγχο ενός έργου προϋποθέτει γνώση του αντικειμένου, διαρκή ενημέρωση των διαδικασιών και των φάσεων υλοποίησης μιας επένδυσης και αποφυγή του εύκολου λαϊκισμού. Αν θα ήθελε πραγματικά ο νέος υπουργός που ελέγχει το έργο της Χαλκιδικής να βοηθήσει τον τόπο της Χαλκιδικής, θα πρέπει να δημιουργήσει μια σοβαρή και αξιόπιστη επιτροπή ελέγχου του έργου, που να γίνουν τσιμπούρι στον γιακά των επενδυτών, ώστε να εφαρμοσθούν στο σύνολό τους οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου και να γίνει αυτό το έργο ένα παράδειγμα συνεργασίας των ελεγκτών και των ελεγχόμενων. Όμως αυτό που ζητώ είναι δύσκολο σ’ αυτήν τη χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα απαξίωσης της όποιας βαθμίδας αρίστευσης στην παιδεία. –Ανδρέας Π. Ζάννας Αρχιτέκτων μηχανικός».

Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Τσιρώνης μίλησε για θέματα της αρμοδιότητάς του στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ και μεταξύ άλλων έθιξε και το θέμα των Σκουριών:

«Ένα από τα Θέματα που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναδείξει προεκλογικά ήταν η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική. Ποια είναι τα επόμενα βήματα; Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι σαφής: αυτή η επένδυση είναι εκτός των στρατηγικών μας προτεραιοτήτων. Δεν εκτιμούμε ως υπουργείο ότι τέτοιου είδους επενδύσεις βοηθούν την ανάπτυξη της Ελλάδας. Τα πρόσκαιρα οφέλη για τους ιδιώτες, το Δημόσιο αλλά και σε θέσεις εργασίας είναι πολύ λιγότερα από τις ζημιές. Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να ανησυχούν οι εργάτες που δουλεύουν σης υπάρχουσες μεταλλευτικές χρήσεις. Δεν θα κατεβάσουμε κανέναν διακόπτη. Αλλά είναι άλλο πράγμα οι αλόγιστες επεκτάσεις μεταλλείων. Εμείς μιλάμε για τις τελευταίες αδειοδοτήσεις. Έχουμε πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι είναι αυτό που επιεικώς θα έλεγα νομιμοφανείς, δηλαδή πατάνε σε “κυκλικούς ορισμούς νομιμότητας”, με το ένα χαρτί να στηρίζεται στο άλλο και κανένα δεν πατάει πουθενά. Πρόκειται για αποφάσεις της προηγούμενης διοίκησης και εμείς δεν θα τις σβήσουμε με έναν χάρακα. Έχουμε προχωρήσει αρκετά τη νομική επεξεργασία και θα έχουμε μέσα στην εβδομάδα το πόρισμα. Άλλωστε εκκρεμοδικεί και μια αίτηση στο ΣτΕ για τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Δεν θα πάρω μια βιαστική απόφαση η οποία θα μπορούσε να προσβληθεί».

Τι καταλαβαίνω από όλα αυτά; Η κυβέρνηση θα ήθελε ιδανικά να κλείσει την επένδυση για να αποδειχθεί συνεπής με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά θα επιθυμούσε διακαώς και μια λύση για τους εργαζόμενους που θα μείνουν άνεργοι, διότι 2.000 άτομα δεν κρύβονται κάτω από το χαλί… Δηλαδή θέλουν και το σκυλί χορτάτο, και την πίττα ολόκληρη, όπως λένε στο χωριό μου… Δύσκολο κε Τσιρώνη… Ακόμα και για αυτή την κυβέρνηση της Αριστεράς που έχει για όλα μαγικές λύσεις…

Διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών μια «καταγγελία» της Κατερίνας Ιγγλέζη, σύμφωνα με την οποία «Έντονες πιέσεις προς τον προϊστάμενο Πολεοδομίας του Δήμου Αριστοτέλη ασκεί η Ελληνικός Χρυσός, προκειμένου να εκδώσει την άδεια δόμησης του εργοστασίου απεμπλουτισμού στις Σκουριές πριν από τις εκλογές». Τη σχετική καταγγελία κάνει η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκιδική, ύστερα από προεκλογική περιοδεία κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ στις υπηρεσίες του Δήμου Αριστοτέλη, όπου διαπιστώθηκαν σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, μεγάλος φόρτος εργασίας και πιέσεις προς τον προϊστάμενο της πολεοδομίας να υπογράψει την άδεια δόμησης του εργοστασίου, το οποίο άλλωστε ήδη κατασκευάζεται με ταχείς ρυθμούς. Σύμφωνα με την κ. Ιγγλέζη, ο προϊστάμενος Πολεοδομίας είναι μόνος στην υπηρεσία αυτές τις μέρες, καθώς οι δύο υπάλληλοι απουσιάζουν, η μία με άδεια ανατροφής παιδιών και η άλλη με αναρρωτική άδεια. Ωστόσο, ο προϊστάμενος δέχεται πιέσεις, ακόμα και απειλές, ότι το θέμα θα φτάσει στον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και στον εισαγγελέα Διαφθοράς αν δεν εκδοθεί η άδεια μέχρι τις εκλογές.

Η κα Ιγγλέζη προχωρά ακόμα ένα βήμα: Δηλώνει πως «η απαίτηση της εταιρείας βασίζεται σε νόμο που έχουμε καταψηφίσει και σε διάταξη που έχουμε καταγγείλει ως φωτογραφική. Θεωρούμε τουλάχιστον αντιδεοντολογικό και στα όρια της νομιμότητας να υπογραφεί η έκδοση οικοδομικής άδειας λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές για μια επένδυση , για την οποία είναι δεδομένη η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα την ακυρώσει»!!!

Η ίδια η κυρία Ιγγλέζη παραδέχεται λοιπόν πως η απαίτηση της εταιρείας είναι νόμιμη, αλλά αφού δεν συμφωνεί και δεν τον ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται εκλογές και «θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα ακυρώσει την επένδυση», γιατί να βγάζουμε τώρα άδειες… Μπράβο…

Κάποια πουλάκια στο Δήμο, όμως, ήρθαν και μου είπαν στο αυτί, πως στην antigold πολεοδομία οι δύο υπάλληλοι δεν απουσιάζουν τυχαία με άδεια. Πρόκειται για άλλο ένα σχέδιο αποτροπής της επένδυσης. Η υπόθεση ελέγχεται δημοσιογραφικά και αν ισχύει κάτι τέτοιο θα γίνει μεγάλος ντόρος με τις επακόλουθες συνέπειες για τους εμπλεκόμενους… Όσο για την κα Ιγγλέζη, μόνο ένα σχόλιο: Έχουμε τους βουλευτές που μας αξίζουν, αφού εμείς τους ψηφίζουμε…

Να σημειώσουμε πως το ανωτέρω θέμα το έχουν σήμερα τυχαία η ΑΥΓΗ και η Εφημερίδα των Συντακτών… Για κοίτα κάτι συμπτώσεις βρε παιδί μου…