“Δικλείδες ασφαλείας” του ελληνικού κράτους … «ενάντια στους καταχτητές καπιταλιστές του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου…» είναι μονίμως οι υπηρεσίες Αρχαιολογίας, οι Δασικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες Περιβάλλοντος.
Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης έχουν καταντήσει το κράτος τόσο γελοίο (με τις “προσκλήσεις” επενδυτών) που η Ελλάδα, φαντάζει ως περίγελος της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας. Η επένδυση του Ελληνικού ασφαλώς και θα γίνει. Αλλά το κράτος θα βάλει πρώτα την αριστερή τριτοκοσμική σφραγίδα του ότι “…επενδυτές και κεφάλαιο είναι καταχτητές και παράσιτα…” Και στη συνέχεια θα ξεβρακωθεί…
Μέχρι να ξεβρακωθεί όμως και το Ελληνικό θα “λουστεί” τη γνωστή (για τα μάτια του λαού) αντιπαράθεση με τη “χρηστή” ελληνική Πολιτεία η οποία “κόπτεται” για την αρχαιολογική μας κληρονομιά… την κρατική περιουσία και το περιβάλλον…
“Δικλείδες ασφαλείας” του ελληνικού κράτους “…ενάντια στους καταχτητές καπιταλιστές του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου…” είναι μονίμως οι υπηρεσίες Αρχαιολογίας, οι Δασικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες Περιβάλλοντος.
Οι κρατικές υπηρεσίες που ανταποκρίνονται (άμεσα και χωρίς άποψη) σε κάθε κομματικό, κυβερνητικό, βουλευτικό ή Δημαρχιακό (βλέπε οικοπεδοφαγικό) “κάλεσμα” να αποδείξουν ότι η συγκεκριμένη επένδυση καταστρέφει τα αρχαία, τα δάση ή την ελληνική φύση…
Πρόσφατες περιπτώσεις ο Ελληνικός Χρυσός και επενδύσεις τεράστιας τουριστικής σημασίας στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στη Λευκάδα όπως και 1-2 άλλες (σε περιοχές μικρότερης σημασίας) που αδειοδοτήθηκαν μόνο όταν έγιναν διεθνής σαπουνόπερα…
Ζητάνε οι επενδυτές πολιτική επενδύσεων από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος (ανεξάρτητα από το πως λέγονται κατά καιρούς) που σχεδόν δεν “μιλιούνται”… Αλλά τα βρίσκουν (χρόνια τώρα) σε όλες τις τακτικές “αστυνόμευσης” ενάντια στις επενδύσεις…
Πρόκειται για τα βασικά υπουργεία επενδυτικής πολιτικής που δεν ξέρουν να σου πουν ούτε που επιτρέπεται να χτίσεις εργοστάσιο η ξενοδοχείο… γιατί ούτε το χωροταξικό ούτε το πολεοδομικό έχουν ολοκληρωθεί, σε τελική μορφή, σε όλη τη χώρα.
Σε αντίθεση δε και με την Βουλγαρία, όπου η συνύπαρξη της πολιτικής προστασίας του περιβάλλοντος με την πολιτική ανάπτυξης αποτελεί βασική αρχή της επενδυτικής της πολιτικής (έτσι μάζεψε και την ελληνική επιχειρηματική μετανάστευση) στην Ελλάδα κάτι τέτοιο θεωρείται “επάρατος νόσος”.
Με τούτα και με τα άλλα δεν βρίσκω λόγο να καταφύγω και στην μόνιμη και καθημερινή διαφθορά (μαγαζάκια και φακελάκια) στο κράτος.
Γιατί στην κατάντια που έφτασε η Ελλάδα, η διαφθορά αποτελεί (από χρόνια) “ισχυρότατο κλάδο” που παρεμβάλλεται εντυπωσιακά και στην οικονομία… Η παραοικονομία έχει “θρέψει” την οικονομία μέχρι και 70%.
Σταθείτε, για παράδειγμα, στο λαθρεμπόριο καυσίμων που υποτίθεται ότι “πατάχθηκε” πάνω από 30 φορές από 7 κυβερνήσεις… μετά το 1993 όταν οδηγία της Ε.Ε. επέβαλλε να απελευθερώσουμε τις τιμές. Οι λαθρέμποροι καυσίμων ζουν, βασιλεύουν και κλείνουν όποια εταιρία καυσίμων μπορούν…
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ (που επίσης “πάταξε” το λαθρεμπόριο καυσίμων το 2015…) προετοιμάζει και άλλα μέτρα. Γιατί; Μήπως δεν το πάταξε;
Παρόμοια με όλα τούτα τα “θέατρα” ήταν διαχρονικά στο σύνολό της η παρωδία της επενδυτικής πολιτικής της μεταπολίτευσης.
Από τα μεγάλα κρατικά επενδυτικά έργα 1975-1980 (χημικά, μεταλλευτικά, μεταλλουργικά και πετρελαϊκής βιομηχανίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ουδέποτε είδαν οι φορολογούμενοι οι οποίοι πλήρωσαν όμως και φύλακτρα για σκουριασμένους εξοπλισμούς σε λιμάνια της Αγγλίας), μέχρι τον “εκσυγχρονισμό” των “κοινωνικοποιημένων βιομηχανιών” (του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1983 και μετά.)
Και αυτή, η δήθεν επενδυτική πολιτική, ήταν που αποκάλυψε και τον “νανισμό” του ελληνικού κράτους που μανιωδώς κυβερνήσεις και αντιπολίτευση αγωνίζονται να το παρουσιάσουν ως “ανάστημα”.
Αλλά το όποιο ανάστημα και άν υπήρχε το “κόντυνε” ο κομματισμός του 1975 –1985 (που κρατάει μέχρι σήμερα) όταν διέλυσε υπουργεία, αχρήστευσε σημαντικότατες Γενικές Διευθύνσεις και Διευθύνσεις υπουργείων ενώ γαλάζιοι, πράσινοι και κόκκινοι Καρανίκες… “καπέλωσαν” αναγνωρισμένες προσωπικότητες πραγματικά μορφωμένων, πολύπειρων και ικανών παλαιών Γενικών Διευθυντών, Διευθυντών και φιλότιμων υπηρεσιακών παραγόντων.
Αποτέλεσμα η ασημαντότητα του κράτους ακόμη και σήμερα με 1.500.000 πολίτες άνεργους και κάπου 500.000 νέα παιδιά 30-35 ετών, άξιοι επιστήμονες και τεχνικοί, μετανάστες γιατί ο πολιτικός κομπλεξισμός μαζί με τηνγραφειοκρατία και την διαφθορά διώχνουν σωρηδόν επενδύσεις και επενδυτές.
Στις Σκουριές κράτος και κυβέρνηση προκάλεσαν “εμφύλιο” οδηγώντας την Ελλάδα στα δικαστήρια για να “τα κατεβάσει” τελικά το υπουργείο Περιβάλλοντος αναγνωρίζοντας το δίκιο του επενδυτή.
Οι άδειες για το Ελληνικό θα υπογραφούν με δουλικότητα ραγιαδισμού γιατί κανείς υπουργός, πολιτικός ή ακόμη και Καρανίκας… δεν τολμάει να χρεωθεί την αποτυχία της επένδυσης. Αλλά το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει να θυμίζει τους γνωστού ύφους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. “Τσαμπουκάδες” και “επαναναστάτες” μπροστά στις τηλεοράσεις (με εντολή Τσίπρα) και χαρούλες στους επενδυτές και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας και δεν τους βλέπουν…
[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 8/8/2016]