Ο Χρήστος Ζαγοράκης είναι κάτοικος Στρατωνίου. Ως γεωλόγος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της καριέρας του στο μεταλλευτικό πεδίο της ΒΑ Χαλκιδικής και ειδικότερα στα μεταλλεία Κασσάνδρας.

Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε και πάλι για τις καθιζήσεις που εμφανίζονται κατά καιρούς στο έδαφος της Στρατονίκης, ο κάτοικος του Στρατωνίου και επιστήμονας γεωλόγος πήρε θέση με βάση τις γνώσεις και την πολυετή εμπειρία του.

Την επιστημονική άποψη του την κατέθεσε στο f/b. Πρόκειται για μια πολύ καθαρή και σοβαρή άποψη. Χωρίς αιχμές, κραυγές, υπονοούμενα και διφορούμενη γλώσσα.

Τον ευχαριστούμε θερμά που μας επέτρεψε να την αναδημοσιεύσουμε. Ελπίζουμε βέβαια η σύσκεψη που έχει προγραμματιστεί στη Θεσσαλονίκη για αύριο να μας κάνει σοφότερους, αναφορικά με το ζήτημα.

«ChristosZagorakis: Να κοιτάξουν και στο Στρατώνι, στη θέση ‘’Ελιές’’. Και εκεί, είχαμε καθίζηση και άνοιγμα του εδάφους στον ίδιο χρόνο. Στον τόπο αυτόν δεν έχουμε φουρνέλα η άλλη υπόγεια δραστηριότητα.

Κοινό χαρακτηριστικό και των δυο περιοχών είναι ότι επίκεινται στο ρήγμα του Στρατωνίου.

Είναι ένας χώρος με πολλά έγκοιλα, προϊόντα εξαλοίωσης (καολίνη) και κυρίως την διέλευση και κυκλοφορία υδάτων σε μεγάλες ποσότητες.

Η αίτια του φαινομένου που παρουσιάστηκε και στις δυο περιοχές είναι η αύξηση του νερού που προέκυψε από τις έντονες βροχοπτώσεις των προηγουμένων ετών.

Η αυξομείωση των υδάτων εντός του ρήγματος και η ύπαρξη του ‘’λιπαρού’’ Καολίνη, προκάλεσαν τις καθιζήσεις».

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 21/7/2016]

Δείτε πόσο ταιριαστά, αν και ανόμοια, είναι αυτά τα γεγονότα. Η διεθνής και εγχώρια αληταρία των αναρχικών καταλαμβάνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, επειδή έτσι γουστάρει. (Σπάζουν κλειδαριές, μπαίνουν όπου θέλουν, κάνουν ό,τι θέλουν κ.λπ.) Τις ίδιες μέρες περίπου, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας για τα γενέθλια του Αριστοτέλη (έγινε 2.400), με οικοδεσπότες τη Διεθνή Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας, την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία και τη Φιλοσοφικό Εταιρεία Κύπρου, ανακοινωνόταν ότι ο Θεοδόσης Πελεγρίνης θα συμμετείχε στο συνέδριο με την παράσταση του έργου του Αριστοτέλης . (Τέτοιο ταρατατζούμ, βρε παιδάκι μου, για να καταλήξει σε ένα παραπονιάρικο πριτς!..) Η βία, η βρώμα και η δυσωδία των αναρχικών, από τη μια, και το ψώνιο του Πελεγρίνη, από την άλλη, είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Αν ο ισχυρισμός φαίνεται υπερβολικός, έρχεται ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως να ταν επιβεβαιώσει. Παρά τις σχετικές καταγγελίες, ο Ν. Τόσκας διαψεύδει και τις πανεπιστημιακές αρχές και τη δημοτική αρχή της πόλης, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στο Αριστοτέλειο. Βρήκε την κατάσταση απολύτως ελεγχόμενη . Αυτά που λέγονται τα χαρακτήρισε ψευδεπίγραφη απεικόνιση της πραγματικότητας (ήθελε μάλλον να πει πλαστή απεικόνιση…), η οποία βασίζεται στην ανάλυση των αποστράτων της Ν.Δ. . Τουλάχιστον όμως εκείνοι είναι απόστρατοι και ως τέτοιοι ανακατεύονται με τα κομματικό. Ο ίδιος, όμως, ήταν τελείως κομματικός ως αξιωματικός και του το είπε ευθέως μέσα στη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το θλιβερότερο όλων είναι ότι με τη θέσπιση του συνδικαλισμού στο στράτευμα, το είδος του κομματικού αξιωματικού θα γίνει ο κανόνας…

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Στέφανου Κασιμάτη, 21/07/2016]

«Πληροφορούμαστε με ιδιαίτερη ικανοποίηση, ότι με πολύ μικρή απήχηση και επιτυχία διοργανώνονται και πραγματοποιούνται στο νομό επισκέψεις και εκδηλώσεις υποσχεσιολογίας από κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλή την κυρία Ιγγλέζη. Μετά την τεράστια επιτυχία της κυρίας βουλευτού να διχάσει-με τρομερές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες-τις μικρές τοπικές κοινωνίες του δήμου Αριστοτέλη, εξασφαλίζοντας έτσι την εκλογιμότητα της, τώρα επιχειρεί με απόλυτη αυτογνωσία, «τεχνογνωσία» και χωρίς ίχνος ντροπής να επιτύχει παρόμοια αποτελέσματα και στους υπόλοιπους δήμους της Χαλκιδικής.

Σε συναντήσεις με πολίτες ιδιώτες και επαγγελματίες του νομού πολύ εύκολα υπόσχεται μηχανάκια αυτόματης συναλλαγής POS με μηδενικό επιτόκιο μέχρι νέο Καλλικρατικό σχέδιο και αλλαγή των ορίων-συνόρων των δήμων. Όταν όμως ερωτάται για θέματα του αιγιαλού που απασχολούν τους επιχειρηματίες και χρήζουν άμεσης επίλυσης απάντα: «το ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα».

Η υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών είναι ο υπέρτατος σκοπός που αγιάζει τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί η κυρία Ιγγλέζη, στη προσπάθεια της να παραμείνει η ίδια και το κόμμα της στην εξουσία. Εμείς απλά να υπενθυμίσουμε την καταληκτική φράση του Αβραάμ Λίνκολν ότι: “Δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα”.

Ο Πρόεδρος, Τζηρίτης Απόστολος – Ο Υπεύθ. Τομέα Εμπόρων, Κουφίδης Ιωάννης»

[ΠΗΓΗ: http://respentza.blogspot.gr/, 20/7/2016]

Την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός, στη γνωστή συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και τον Αλέξη Παπαχελά, ισχυρίστηκε ότι είναι επιτυχία η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων για τα έτη 2015-2017. Με “κέρδος €20 δισ.”! Ξεχνώντας ή αγνοώντας (εσκεμμένα ή όχι) ότι:

Α. Μειωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, σημαίνουν, αυτόματα, αυξημένες δανειακές ανάγκες. Δηλαδή, επειδή μειώνονται τα πλεονάσματα αλλά οι ανάγκες πληρωμών τόκων και χρέους παραμένουν ίδιες, η χώρα πρέπει να δανειστεί περισσότερα χρήματα. Ώστε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Επομένως είναι ευνόητο ότι, οι φορολογούμενοι όχι μόνο δεν γλύτωσαν €20 δισ., αλλά επιβαρύνθηκαν και με τους τόκους αυτού του ποσού…

Β. Τα ζητούμενα πρωτογενή πλεονάσματα, ήταν αναπόφευκτο να μειωθούν στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Λόγω της τρομερής (περί το 6%) υστέρησης που σημειώθηκε στην οικονομία, από τη “διαπραγμάτευση για αξιοπρέπεια”. Με βάση τις προβλέψεις που αποδέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. στο προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2016 (με υπογραφές Τσακαλώτου και Χουλιαράκη, παρακαλώ), μιλάμε για απώλεια περίπου €12,5 δισ. σε όρους Α.Ε.Π. Και περί τα €8 δισ. συνολικής απώλειας εσόδων δημοσίου (έμμεσοι και άμεσοι φόροι κ.λπ.).

Αυτά τα ποσά, αφορούν μόνο τα όσα ισχυρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας, για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Διότι το συνολικό κόστος των κυβερνητικών πεπραγμένων Ιανουαρίου – Ιουλίου 2015, όπως έχει διευκρινισθεί, είναι άγνωστο. Για να υπάρχει όμως ένα μέτρο σύγκρισης, ας έχουμε υπόψη μας ότι οι συνολικές δανειακές ανάγκες της πενταετίας 2015-20020, αυξήθηκαν κατά €45 (περίπου) δισ…

Ο συνολικός “λογαριασμός” των πλεονασμάτων λοιπόν, ξεπερνά τα €42 δισ. Μάλλον ακριβά δίδακτρα για ένα, τόσο απλό, μάθημα βασικών δημοσιονομικών. “Ο οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος” επομένως, θα περίμενε ότι η κυβέρνηση θα είχε εμπεδώσει το συγκεκριμένο μάθημα. Με τόσα χρήματα που υποχρέωσε τους φορολογουμένους να πληρώσουν γι’ αυτό. Αμ δε!

Τόσο στο τελευταίο Eurogroup ο Έλληνας υπουργός οικονομικών, όσο και κατά τη χθεσινή επίσκεψη Moscovici  ο Έλληνας πρωθυπουργός παράλληλα με τον υπουργό, συνέχισαν την προσπάθεια να αποσπάσουν μια θετική απάντηση από τον Ευρωπαίο Επίτροπο. Ο οποίος, προφανώς εκφράζοντας το σύνολο των πιστωτών, αναγκάστηκε να δηλώσει ότι “δεν θα ήθελα να ξανακάνουμε αυτή την συζήτηση”, σε απάντηση σχετικής ερώτησης…

Μετάφραση; Διπλωματικότατα αλλά ξεκάθαρα, το μήνυμα προς την κυβέρνηση είναι: “Μας πρήξατε. Σας το έχουμε πει σε όλους τους δυνατούς τόνους. Η συζήτηση για τα όποια μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και τα (σ.σ. σε απόλυτη εξάρτηση από αυτήν) απαιτητά πρωτογενή πλεονάσματα, θα ανοίξει μετά το τέλος τους προγράμματος προσαρμογής. Δηλαδή μετά τον Ιούλιο του 2018. Κάντε όσα έχετε δεσμευθεί και μην αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια. Στρωθείτε, δουλέψτε και σταματήστε να ψάχνετε για πολιτικά οφέλη, εκεί που δεν υπάρχουν”…

Αν σκεφτεί κανείς όλα τα δεδομένα, καταλήγει να απορεί με την τακτική της κυβέρνησης. Διότι, αν θεωρηθεί πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο λόγο, κανένα συγκεκριμένο συμφέρον, να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες πολίτες (αλλά και τους βουλευτές του), οι κινήσεις απέναντι στους Ευρωπαίους και το Δ.Ν.Τ. μοιάζουν παράλογες. Το μόνο που χρειάζεται κανείς ν’ αναλογιστεί, είναι το “βουνό” των προαπαιτουμένων το οποίο υπάρχει μπροστά της, για το φθινόπωρο…

Η μόνη περίπτωση, κατά την οποία εξηγείται η στάση Τσίπρα – Τσακαλώτου, είναι εκείνη που δεν περιλαμβάνει σαν στόχο, την υλοποίηση των παραπάνω προαπαιτουμένων. Εάν κανείς σκεφτεί υπό το συγκεκριμένο πρίσμα και προσθέσει τις διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις προς συγκεκριμένες “δεξαμενές ψηφοφόρων” (άσχετα αν αυτές είναι πρακτικά αδύνατον να υλοποιηθούν λόγω ανυπαρξίας πόρων και επιτήρησης Quadriga, π.χ. ρυθμίσεις για στεγαστικά δάνεια δημοσίων υπαλλήλων από Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων), την βιασύνη για τον εκλογικό νόμο, τις κορώνες κατά του Δ.Ν.Τ. κ.λπ., μόνο σε ένα συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει: το φθινόπωρο “μυρίζει” εκλογές. Πάλι καλά. Αφού, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, την γλύτωσαν “τα μπάνια του λαού”…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Πέτρου Λάζου, 19/07/2016]