Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΟΜΦΟΥΚΙΟ: ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤ. ΒΑΛΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΤΟΥ, ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ

Σε ένα εγχείρημα που θα δώσει μία άλλη διάσταση στη συνεργασία της Ελλάδας με την Κίνα, εξελίσσεται η πρωτοβουλία του Δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής, για τη δικτύωσή του με τον Δήμο Qufu της Κίνας που αποτελεί τον τόπο γέννησης του Κομφούκιου.

Η επίσημη ολοκλήρωση της δικτύωσης των γενέθλιων τόπων Αριστοτέλη και Κομφούκιου, έγινε πρόσφατα στην Κίνα, όπου μετέβη αντιπροσωπεία του Δήμου Αριστοτέλη με επικεφαλής τον Δήμαρχο κ. Στέλιο Βαλιάνο, και με την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας με τον Δήμαρχο Qufu κ. Cui Jiaqing.

Όπως τόνισε ο κ. Βαλιάνος, πρόκειται για το επιστέγασμα μίας συνεργασίας που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2023 στα Αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής, με τη διοργάνωση του Συμποσίου Aristotle-Comfucius και συνεχίστηκε τον Νοέμβριο του 2023 με την επίσκεψη πολυμελούς κινεζικής αντιπροσωπείας στον Δήμο Αριστοτέλη και την υπογραφή Μνημονίου Κατανόησης και καταγραφής της πρόθεσης Πολιτιστικών και Τουριστικών Ανταλλαγών, ανάμεσα στον Δήμο Αριστοτέλη και στην Επαρχία Shandong και ιδιαίτερα στον Δήμο Qufu.

Η αντιπροσωπεία του Δήμου Αριστοτέλη ξεναγήθηκε σε όλα τα τοπόσημα της κομφουκιανής φιλοσοφίας, ενώ ήδη εξετάζεται η δυνατότητα να φιλοξενηθούν στη Χαλκιδική, στο πλαίσιο πολιτιστικών ανταλλαγών, οι εντυπωσιακές Τελετές Μνήμης του Κομφούκιου που οργανώνονται κάθε χρόνο από τον Κομφουκιανό Κέντρο της γενέτειρας του παγκόσμιας ακτινοβολίας φιλοσόφου της Κίνας.

Ο κ. Βαλιάνος, μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ3 “Τριτολογίες” ανέπτυξε και το όραμα που έχει για τον δήμο του, έναν τόπο, στον οποίο, όπως είπε, γεννήθηκε ο Αριστοτέλης, έζησε επί 22 χρόνια ο καζαντζακικός ήρωας, Αλέξης Ζορμπάς, έναν τόπο που έχει το μοναδικό νησί στην Κεντρική Μακεδονία, την Αμμουλιανή, αποτελεί την πύλη εισόδου για το παγκόσμιο σύμβολο της Ορθοδοξίας, το Άγιον Όρος, διαθέτει εκατό αμμώδεις παραλίες, τρεις θαλάσσιους κόλπους, ένα από τρία ομορφότερα χωριά της χώρας, την Αρναία και τρεις καταπράσινους όγκους. Όπως τόνισε, σε έναν τέτοιο τόπο, πέφτει βαρύ το φορτίο στις πλάτες ενός εκπροσώπου της τοπικής αυτοδιοίκησης που, εκτός από τις συνηθισμένες αρμοδιότητες που τρέχει καθημερινά, πρέπει να ασχοληθεί και με την τουριστική του προβολή κι αυτό γίνεται μέσα από ένα οργανωμένο πρόγραμμα, ένα από τα σκέλη του οποίου ήταν και αυτό με τους Κινέζους.

“Στόχος είναι να συνεχίσουμε την εξωστρέφεια και να δημιουργήσουμε μία πολιτιστική ανταλλαγή με την Κίνα, ώστε να αυξηθούν οι τουριστικές ροές στη χώρα”, κατέληξε ο κ. Βαλιάνος.

[ΠΗΓΗ: https://www.ertnews.gr/, της Μπέλλας Θεριού, 24/4/2024]

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑΒΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ

Πριν από λίγες ημέρες παρουσιάσαμε μέσα από την parallaxi το κανάλι του Kristo Pantera στο YouTube. Ο ίδιος μέσα από τα βίντεο του, φέρνει στο φως γνωστές και άγνωστες γωνιές της Χαλκιδικής -και όχι μόνο-. Σε ένα από τα βίντεο του «πρωταγωνιστεί» ο πύργος Ορφανού, ο οποίος σήμερα βρίσκεται πραγματικά θαμμένος μέσα στα ερείπια του. 

Ένας από τους πολλούς πύργους που προστάτευαν τα μετόχια του Αγίου Όρους στη Χαλκιδική, που χτίστηκε τον 14ο αιώνα, στο παλιό Γομάτι Χαλκιδικής. Το Γομάτι είναι ένα χωριό της Χαλκιδικής που ενώνει την Αρναία με την Ιερισσό. Το χωριό μεταφέρθηκε στη συγκεκριμένη τοποθεσία μετά το 1932, καθώς η παλιά τοποθεσία του, τέσσερα χιλιόμετρα πιο δυτικά σε μια πλαγιά του υψώματος Παϊβούνι που είναι μέρος του ορεινού συγκροτήματος του Κάκαβου, καταστράφηκε μετά από το σεισμό του 1932. 

Κάτι παραπάνω από 90 χρόνια μετά, στην παλιά τοποθεσία που βρισκόταν το Γομάτι, τίποτα δε θυμίζει ότι εκεί κάποτε υπήρχε ζωή. Ακόμη και ο πύργος Ορφανού -ότι απέμεινε δηλαδή από αυτόν- δεν είναι ορατός από το δρόμο λόγω της πυκνής βλάστησης που έχει δημιουργηθεί. 

Σήμερα υπάρχουν ερείπια που φτάνουν τα 6 μέτρα. «Επιμείναμε όμως και τελικά τον ανακαλύψαμε, μετά από κάνα 30λέπτο περπάτημα ακολουθώντας το ποτάμι κατά την κορυφή κάπου στρίψαμε δεξιά μια ανηφόρα και έσκασε απότομα μπροστά μας σαν κάποιος χαμένος ναός τον Ινκας σε ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς» αναφέρει ο Kristo Pantera στην περιγραφή του βίντεο που δημοσιεύει στο κανάλι του στο YouTube. 

Η ιστορία της περιοχής 

Σ’ αυτή την περιοχή, σύμφωνα με την αρχαιολόγο Ιουλία Βοκοτοπούλου, τοποθετείται η αρχαία πόλη Ασσηρα των Χαλκιδέων. Σύμφωνα με γραπτές πηγές, έως τον 9ο αιώνα το Γομάτι, ή «χώρα του Γομάτου» αποτελούσε μέρος του Αγίου Όρους και ήταν η «Καθέδρα των Γερόντων» του Αγίου Ορους, με τη μονή της Παναγίας του Γομάτου. Μεγάλο τμήμα του ανήκε στα μοναστήρια Μεγίστης Λαύρας, Ιβήρων, Διονυσίου και Ξηροποτάμου. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ο στρατηγός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Γόρματος (ή Γόματος), είχε στη δικαιοδοσία του περιοχή της Λήμνου, όπου υπήρχε το χωριό με το όνομα «Γομάτου» και αργότερα «Γομάτι». Λόγω των πειρατικών επιδρομών αρκετοί από τους κατοίκους έφυγαν από τη Λήμνο για να γλιτώσουν. Κάποιοι από αυτούς κατέφυγαν στη Λέσβο, ενώ άλλοι στη βόρεια Χαλκιδική, όπου σε μία δασώδη και δυσπρόσιτη, αλλά ασφαλή από τους πειρατές, περιοχή στην πλαγιά του Κάκαβου, έκτισαν το Γομάτι. Σύμφωνα με μια άλλη, πιο πεζή εκδοχή, ο Γόρματος ήταν επιστάτης του μετοχίου και ήταν αυτός που έκτισε να πρώτα σπίτια του οικισμού. 

Το παλαιό Γομάτι ή «χώρα του Γόματου», προστατεύονταν από τρεις πύργου: του Ορφανού, του Κουνούπη και της Δεβελικίας. Όμως, αν υπήρχαν αυτοί οι δύο πύργοι δεν πρέπει να ήταν μέρος της οχύρωσης του οικισμού αλλά, μάλλον ήταν και αυτοί μοναστηριακοί ανεξάρτητοι πύργοι σε σχετικά κοντινή, απόσταση που προστάτευαν άλλα τμήματα του μετοχίου. Ανατολικά του σημερινού Γοματίου, περί τα 7χλμ από το Παλιό Γομάτι, υπήρχε μεσαιωνικός οικισμός ονόματι «Δεβελεκεία» που ανήκε στο ίδιο μετόχι της Μεγίστης Λαύρας. Αν όντως υπήρχε πύργος Δεβελεκείας, λογικά θα ήταν εκεί και όχι στο Παλιό Γομάτι. Ή ενδεχομένως να πρόκειται για πύργο που υπήρχε λίγο πιο νότια στην παραλία Δεβελίκι. 

Πώς ήταν ο πύργος 

Ο πύργος βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση. Πιθανότατα, η κύρια αιτία για τη σημερινή του κατάσταση είναι ο σεισμός του 1932. Οι διαστάσεις της βάσης του είναι περίπου 7x8 μέτρα και το μέγιστο σωζόμενο ύψος του 7 μέτρα. Στην αρχική του μορφή πρέπει να ήταν τριώροφος και να έφτανε τα 10 μέτρα. Στο μέσο της δυτικής πλευράς, που είναι η καλύτερα διατηρημένη σχετικά, διακρίνεται άνοιγμα πλάτους 1.5 μέτρων που προφανώς ήταν η είσοδος του πύργου. Σε αυτούς τους πύργους η είσοδος ήταν 5-6 μέτρα από το έδαφος για λόγους ασφαλείας και η πρόσβαση γινόταν με κινητή σκάλα. Πριν την καταστροφή, ο πύργος θα έμοιαζε πολύ με τον πύργο της Σάνης που διατηρείται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Υπάρχει η πληροφορία ότι μέσα στον πύργο κτίστηκε ο ναός του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη. Πάντως η ύπαρξή του εντός του πύργου δεν είναι εμφανής. Εκτός αν πρόκειται για ερείπια άλλου κτίσματος που βρίσκεται 20 περίπου μέτρα από τον πύργο. 

Δείτε εδώ ένα σχετικό βίντεο:

(Φωτό: Ό,τι έχει απομείνει από έναν πύργο που έφτανε κάποτε τα 10 μέτρα και ήταν τριώροφος)

[ΠΗΓΗ: https://parallaximag.gr, του Ραφαήλ Γκαϊδατζή, 2/4/2024]

ΛΙΜΑΝΙ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣ – ΈΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ «ΒΟΥΛΙΑΞΕ» ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ

Το ιστορικό και οι προσπάθειες της δημοτικής αρχής να γίνει η κατασκευή με νέες μελέτες και πηγές χρηματοδότησης

Πέρασαν ακριβώς ι6 χρόνια από τον Μάρτιο του 2008 που είχε εγκριθεί η μελέτη σκοπιμότητας για την κατασκευή του λιμένα Ουρανούπολης, ένα από τα πλέον μεγαλόπνοα έργα, το οποίο ωστόσο έμελλε να μην κατασκευαστεί ποτέ και έμεινε στα χαρτιά. Μάλιστα το αρχικό χρονοδιάγραμμα του έργου προέβλεπε ολοκλήρωση μέσα σε ένα έτος από την ημέρα της έγκρισης, δηλαδή στα τέλη του 2009 και τετραπλό χαρακτήρα, επιβατικό, τουριστικό, αλιευτικό και εμπορικό με αρχικό προϋπολογισμό τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ.

Το εν λόγω έργο αποτέλεσε πολλές φορές πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης καθώς εκφράστηκαν ενστάσεις για το αν παρόμοια έργα πρέπει να εντάσσονται στις δημόσιες επενδύσεις ή όχι, αλλά και για τον κίνδυνο απένταξης που έβλεπαν οι τοπικοί φορείς να έρχεται, αλλά αμφισβητήθηκε στην πράξη.

Και όντως, η οικονομική κρίση και η κατάρρευση πολλών τομέων της οικονομίας μας, συμπαρέσυρε αυτό και πολλά άλλα αντίστοιχα έργα (δυστυχώς μεγαλόπνοα όλα για τη Χαλκιδική) με αποτέλεσμα, μετά από τις «ατυχείς» εργολαβίες, να φτάσουμε στο σήμερα που το έργο ξεκινά από το μηδέν.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο Αριστοτέλη Στέλιο Βαλλιάνο «το έργο όπως το γνωρίζαμε από το 2008 έχει μηδενιστεί, και έχουν εκλείψει οι περιβαλλοντικοί του όροι, ενώ οι δύο ζώνες λιμένα καθιστούν ανέφικτη την χωροθέτησή του με το προηγούμενο έργο και έχει λυθεί κάθε σύμβαση από την περιφέρεια με τους εργολάβους».

Ο δήμος Αριστοτέλη ξεκινά την κατασκευή του έργου μέσω του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, με τη σύνταξη νέων μελετών, νέων εγκρίσεων και νέων χρηματοδοτήσεων, όπως επεσήμανε ο κ. Βαλλιάνος.

Το μείζον ζήτημα που εκκρεμεί σε πρώτη φάση αφορά τη χωροθέτηση του λιμένα, κάτι που πρέπει να διευθετηθεί από το Υπουργείο Τουρισμού καθώς πρόκειται για νόμο του κράτους. Αυτό τουλάχιστον ζητά το Υπουργείο Ναυτιλίας ως απάντηση στο αίτημα του δήμου για την έγκριση της προγραμματικής σύμβασης για την έναρξη νέων μελετών.

«Είναι πολλές οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που πρέπει να ξεπεραστούν ώστε να μπούμε ξανά στον δρόμο της αδειοδότησης και χρηματοδότησης για το έργο», δήλωσε με έμφαση ο δήμαρχος Αριστοτέλη Στέλιος Βαλλιάνος.

Θυμίζουμε ότι η σημασία του έργου είναι τεράστια, αφού η Ουρανούπολη είναι πύλη εισόδου στο Άγιο Όρος και οποιοδήποτε λιμάνι στο σημείο θα είναι, αναμφισβήτητα, από τα μεγαλύτερα σε όγκο διακίνησης επιβατών στη Βόρεια Ελλάδα. Από το 2021 που η Περιφέρεια έλαβε τη διάλυση της σύμβασης του έργου «Καταφύγιο Τουριστικών Σκαφών στον Λιμένα Ουρανούπολης», αλλά και πολύ νωρίτερα, η εικόνα στη χερσαία ζώνη του λιμανιού δεν ήταν καθόλου τιμητική, ως παρατημένο εργοτάξιο.

 

[ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, της Σουζάνας Καζάκα, 21/4/2024]

ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ «ΜFA ERMINE» ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ

 Το ιστορικό του ναυαγίου 

Αύγουστος 1917. Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Χαλκιδική (ελληνικό έδαφος μόλις από το τέλος του 1912). Στο λιμανάκι του Σταυρού στο Στρυμoνικό η κίνηση ήταν ασυνήθιστη. Εδώ και ένα χρόνο η περιοχή είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις της “Εγκάρδιας Συνεννόησης” πιο γνωστή ως ΑΝΤΑΝΤ ως λιμάνι επικοινωνίας με το Μούδρο της Λήμνου και της Θεσσαλονίκης. Για έναν επιπλέον λόγο όμως η κίνηση στην περιοχή τους τελευταίους μήνες είχε αυξηθεί δραματικά. Η σιδηροδρομική γραμμή, αναγκαία για τις πολεμικές επιχειρήσεις των σύμμαχων κατασκευαζόταν ήδη από τον Νοέμβριο του 1917 και έφερε πλοία και κόσμο στο άσημο λιμανάκι του Σταυρού. Βράδυ της 2ας Αυγούστου 1917… Tο Βρετανικό επιταγμένο πλοίο Ermine είναι αγκυροβολημένο στο λιμανάκι.

Ήταν ένα επιβατικό ατμόπλοιο μήκους 91 μέτρων χωρητικότητας 1.836 τόνων. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά επιβατών, ζώων και αλληλογραφίας μεταξύ Σκωτίας , Ιρλανδίας και Αγγλίας. Το 1915 επιτάχθηκε από το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό σαν βοηθητικό πλοίο μεταφοράς στρατευμάτων, ζώων, εξοπλισμού και αλληλογραφίας. Την Πέμπτη 2 Αυγούστου 1917 το πλοίο, το επιταγμένο Ermine θα αναχωρούσε το βράδυ για την Θεσσαλονίκη με την κάλυψη της νύχτας αλλά και τη βοήθεια μια λαμπερής και ήρεμης Αυγουστιάτικης Πανσελήνου. Μέχρι τότε το πλοίο είχε συμμετάσχει ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις και τις αποβάσεις των Άγγλων στην Καλλίπολη. Πλέον δρούσε σαν διαβιβαστικό , ταχυδρομικό και πλοίο μεταφοράς τραυματιών και αδειούχων μεταξύ Μούδρου, Σταυρού και Θεσσαλονίκης. Το πλοίο το βράδυ της 2ας Αυγούστου 1917 θα αναχωρούσε για Θεσσαλονίκη μεταφέροντας 56 επιβάτες εκτός των 30 μελών του πληρώματος. Το πλοίο έλυσε τους κάβους και απέπλευσε από τον Σταυρό στις 12 μμ. Λίγες μέρες πριν, στις 10 Ιουλίου ένα Γερμανικό υποβρύχιο είχε φτάσει στο Στρυμονικό. Αναδύθηκε ανοιχτά του κόλπου.

Ο κυβερνήτης του Freiherr von Bothmer άρχισε να σκέφτεται πως θα εκτελέσει σωστά την αποστολή του. Το υποβρύχιό του το UC -23 ήταν ένα ναρκοθετικό υποβρύχιο με δυνατότητα μεταφοράς 18 ναρκών. Γνωρίζοντας ότι θα υπήρχε κάποιος δίαυλος ασφαλείας που θα ελεγχόταν καθημερινά και θα γινόταν ναρκαλιεία από τα Αγγλικά ναρκαλιευτικά σκέφτηκε ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να δημιουργήσει ένα ναρκοπέδιο έξω από τον κόλπο και στην πορεία των πλοίων προς Μούδρο και Θεσσαλονίκη. Μια σημαδούρα που είχαν τοποθετήσει οι Άγγλοι υπέθεσε πως σήμαινε την αρχή του φυλασσόμενου και επιτηρούμενου διαύλου ναυσιπλοΐας. Ο έμπειρος Γερμανός υπέθεσε σωστά… Δημιούργησε δύο ναρκοπέδια ποντίζοντας από 9 νάρκες στο κάθε ένα σε ευθεία γραμμή στην περιοχή. Προφανώς ο Bortmer δεν θέλησε να πραγματοποιήσει και κάποια τορπιλική επίθεση ή δεν βρήκε στο λιμάνι κάποιον στόχο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποφάσισε να εγκαταλείψει την περιοχή. Η σημαδούρα επρόκειτο περί σοβαρού λάθους το οποίο αναγνώρισαν οι επικεφαλής των Άγγλων στα reports που ακολούθησαν μετά τη βύθιση του Ermine και των ναρκαλιευτικών «Helgian» και «By George» στην ίδια περιοχή. Στο μεταξύ το βράδυ της 2ας Αυγούστου το Ermine αφού διέσχισε τον δίαυλο ασφαλείας από πιθανές νάρκες που είχαν δημιουργήσει τα ναρκαλιευτικά που προσορμίζονταν στο Σταυρό βγήκε στα ανοιχτά του κόλπου.

Στο ύψος της Ολυμπιάδας όμως χτύπησε σε μια από τις νάρκες που είχε τοποθετήσει ο Bortmer. H πρόσκρουση με τη νάρκη έγινε στην αριστερή πλευρά της πλώρης του και περιγράφηκε από όλους τους επιβαίνοντες σε μάλλον μέτριας έντασης. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως ήταν ότι προκάλεσε τη βύθιση του πλοίου σε μόλις 3 λεπτά.

Από τότε κείτεται στο βυθό του Στρυμονικού, όντας ένα από τα καλύτερα διατηρημένα ναυάγια πλοίων του Α Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα.

Οι ερευνητικές καταδύσεις

To Ermine βρίσκεται βυθισμένο σε βάθος σχεδόν 65 μέτρων σε όρθια θέση. Οι συνθήκες κατάδυσης στο σημείο είναι δύσκολες κυρίως λόγω της κακής υποβρύχιας ορατότητας.

Οι δύτες της καταδυτικής ομάδας που το αντίκρισε σχεδόν μετά από 100 χρόνια έμειναν έκπληκτοι βλέπονταν τα κατάρτια και το φουγάρο του πλοίου να στέκουν ακόμα στη θέση τους . Ο χρόνος λες και σταμάτησε τη στιγμή της βύθισής του με τα καπόνια να είναι γυρισμένα προς τα έξω γεγονός που δείχνει πως όλες οι βάρκες μπήκαν στη θέση της καθέλκυσης ασχέτως αν δεν μπόρεσαν όλες να καθελκυστούν σωστά λόγω του σύντομου χρόνου βύθισης του πλοίου.

Οι πρώτες καταδύσεις πραγματοποιήθηκαν από την UFR-Team το έτος 2014, όταν η «Ελληνικός Χρυσός», χρηματοδότησε τότε μια προκαταρκτική μελέτη για την ενάλια πολιτιστική κληρονομία της θαλάσσιας περιοχής της Βόρειο Ανατολικής Χαλκιδικής, όπου και εντοπιστήκαν 5 ναυάγια (2 αεροπλάνα του Β΄Π.Π., 3 πλοία ένα του Β’ Π.Π. και 2 του Α΄Π.Π.). Το 2016, διενεργήθηκαν επιπλέον καταδύσεις για την περαιτέρω τεκμηρίωση τους. Οι δυτες που συμμετείχαν οι Μεντόγιαννης Βασίλης, Αγάθος Αναστάσης, Βλαχοπαναγιώτης Γιάννης, Καρέλας Γιώργος και Γκόλφης Νίκος.

 Την τελευταία εβδομάδα, όμως, το ναυάγιο είχε μετά από πολύ καιρό κι άλλους επισκέπτες Με την υποστήριξη των τοπικών αρχών, της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ / Hellas Gold SA και του Ιππόκαμπος Θαλάσσιο Ινστιτούτο, ομάδα έμπειρων δυτών με ειδικό εξοπλισμό τεχνικής κατάδυσης, όπως στεγανές στολές και αναπνευστικές συσκευές κλειστού κυκλώματος τύπου “rebreather”, επισκέφθηκαν αυτό το μοναδικό ναυάγιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας από το 1917.

Σκοπός της δράσης ήταν η περαιτέρω τεκμηρίωση του ναυαγίου και συλλογή οπτικού υλικού και οργανωτές οι JJ-CCR Rebreathers και η Aegeantec. Για αυτήν την εκδήλωση συνεργάστηκαν με την Ομάδα UFR – Team Υποβρύχια Κινηματογράφηση & Έρευνα, το NGUE – Northern Greece Underwater Explorers και το Oceanic Diving Center, από τη Νικήτη-Χαλκιδικής.

 

 Πηγές: https://elinis.gr/, του Γιώργου Καρέλα , Facebook