Είναι γνωστό, χρόνια τώρα, ότι πίσω από κάθε πολιτική «μα@@κία», για μην πω ανεπάρκεια ή έγκλημα, τοποθετείται ευθαρσώς το άλλοθι του Δημόσιου Συμφέροντος. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται εντελώς αντίθετα επιχειρήματα, για πολιτική στήριξη του ίδιου «ονείρου», με μόνη διαφορά μικρές χρονικές συγκυρίες και προφανώς διαφορετικές πολιτικές βλέψεις. Χρηστικά ισχύει και το ακριβώς ανάποδο.

Και η κοινωνία ?

Πριν την ανάλυση για την αμφίδρομη κοινωνική διάσταση σχετικά με το φαινόμενο, ας δούμε λίγο, σαν παράδειγμα τα «Μεταλλεία Χαλκιδικής» σαν ημερολόγιο ενός προαναγγελθέντος ……….. .

2004. Το Δημόσιο Συμφέρον υπηρετείται μέσω ενός επενδυτή που αναλαμβάνει να συντηρεί τα παρατημένα άπλυτα του παρελθόντος, να προσλαμβάνει κόσμο από την περιοχή (κάθε εκλογές κάθε τύπου και μια έξαρση) και να ελπίζει σε μια προϋπολογισμένη έναρξη ανάκτησης των χρημάτων του … κάποτε. Δεν φαίνεται στη φάση αυτή να υπάρχει άλλη οπτική για το Δημόσιο Συμφέρον, της αξιοποίησης δηλαδή του Ορυκτού Πλούτου, πλην κάποιας γραφικότητας που πάντα υπάρχει. Δημιουργείται όμως ταυτόχρονα, ένας πόλος, με την έννοια του «οικονομικού», «κοινωνικού», «πολιτικού», «επιχειρηματικού» … κλπ. αρχηγού, «πατερούλη» δηλαδή, οπότε διαμορφώνονται οι λογικές εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος ανάλογα με την αντίθεση η την συμφωνία με τον πατερούλη σε επίπεδο στρατιωτικής δομής και πολιτικού διαφωτισμού. Δεν επιβεβαιώνεται η λειτουργία Κρυφών Σχολείων πουθενά.

2007.  Ο Πατερούλης-Επενδυτής, έχει αναλύσει τα δεδομένα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, έχει βρει μια όδευση-διέξοδο προς την λειτουργία Μεταλλείων και Μεταλλουργίας στην Χαλκιδική και την προτείνει-καταθέτει. Έτσι υπηρετείται η αρχική εκτίμηση περί Δημοσίου Συμφέροντος στη λογική της αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου. Το γεγονός όμως αυτό αποτελεί δράση και προφανώς ενεργοποιεί το λανθάνον σκεπτικό περί «σωστού» Δημόσιου Συμφέροντος, ανάλογα με την συγκεκριμενοποίηση του στόχου-ονείρου τώρα πιά. Αυτόματα προσάπτονται στον «πατερούλη» κατακτητικές βλέψεις, συνωμοτικές πρακτικές, περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες, παράνομες λογικές, υποστατικές φιλοδοξίες αφαιρετικές του τίποτα διαθέσεις κλπ., οπότε το Δημόσιο Συμφέρον παθαίνει σχάση πυρήνα. Από τη μια Δημόσιο Συμφέρον είναι η αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου και από την άλλη, Δημόσιο Συμφέρον είναι η προστασία από το «περιβαλλοντικό» έγκλημα (οικονομία λέξεων) και η περιφρούρηση του οικονομικού μεγέθους που δημιουργήθηκε από την αφαίμαξη του από τον δημιουργό του, βρικόλακα πιά.

2011. Η ανελέητη διαμάχη του καλού με το κακό, όπως συγκεκριμενοποιήθηκε στα «δυο» Δημόσια Συμφέροντα, αφού σκύλευσε ένθεν κακείθεν, αφού στοχοποίησε ανθρώπους (υποθήκη για την επόμενη περί Δημοσίου Συμφέροντος διαμάχη) και αφού ανέδειξε, επιστήμονες του κ@λου, πολιτικούς της αγραμματοσύνης, δημάρχους της κοινωνικής αποξένωσης, αυτόκλητους θεματοφύλακες του «Βυζαντίου» και  Γιαλατζή δερβίσηδές του κερατά, κατέληξε με την επιλογή της αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου με σφραγίδες και υπογραφές. Κατέληξε δηλαδή με «νικητή» αλλά όχι «ηττημένο». Με βρώμικο δίκιο για τους μεν, με συνωμοτικό δίκιο για τους δε, το «όπλο παρά πόδα» δηλαδή και το Δημόσιο Συμφέρον να αιμορραγεί.  Α, και κάποιες κινητοποιήσεις «ακραίας» βίας, κάτι δηλαδή σαν σκηνοθετημένα διαγωνιστικά ενσταντανέ με δίλεπτα βιντεάκια για του «αδικημένους», ωριαία βιντεάκια για τους απολογούμενους και δεκάωρα βιντεάκια για τους καλούντες τους κληρωτούς της επόμενης περί Δημοσίου Συμφέροντος «καθοριστικής» μάχης.

2014. Ο χρόνος και ο τόπος μιας «καθοριστικής» μάχης είναι πλέον ορατά. Τα όπλα γυαλισμένα. Οι φύλακες άγρυπνοι. Η ελπίδα έρχεται. Το Δημόσιο Συμφέρον όχι μόνο θα νικήσει αλλά θα τιμωρήσει και τους παραχαράκτες. Το χτισμένο Δημόσιο Συμφέρον είναι σαθρό. Το πραγματικό έρχεται. Ήρθε. Σιγά μη χτίσουμε εργοστάσιο σε δάσος χωρίς πρόσοψη. Ένας βλαμμένος θα έλεγε, «μα το εργοστάσιο το χτίζουμε για να υπηρετήσουμε το Δημόσιο Συμφέρον». Να ξέρουμε μόνο ποιοι είναι ποιοι. Μην πάει λάθος «βλαμμένος» στο ταμείο. Το πραγματικό Δημόσιο Συμφέρον υπηρετείται αν προστατευτούμε. Ας αναζητήσουμε τους προστάτες, τους αγωνιστές. Στη φάση αυτή δεν είναι αναγκαίο να αναλυθεί και να τεκμηριωθεί το σωστό, αρκεί να «υποδειχθεί» το λάθος. Στην ερώτηση «να προστατευτούμε από τι?» είναι επαρκής η απάντηση «αφού σου έχω πει εγώ». Τα πάντα μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέπτη. Ο κίνδυνος της αποδόμησης ρόλου-εχθρού ορατός. Χωρίς δημιουργία πως υπάρχει καλό και κακό Δημόσιο Συμφέρον. Ξανά απ’ την αρχή.

2017. Τίποτα. Ποιος να προστατευτεί και από ποιόν. Το κράτος από τους «εισβολείς», ο «εισβολέας» από τον νόμο, οι λοχαγοί και των δύο στρατών από τους συνταγματάρχες, οι εργάτες και το περιβάλλον απ’ τους θαλαμοφύλακες των άρρωστων σκέψεων, οι επιστήμονες του «κώλου» από τις απαιτήσεις του εξαγορασμένου δημόσιου ρόλου ή οι ντελάληδες της αλήθειας από τον «κόμπο» μιας μυστικής εξομολόγησης. Το Δημόσιο Συμφέρον στο κρεβάτι του Προκρούστη. Γίνεται αγώνας, παραστάσεις, διαδηλώσεις για να δοθούν οι …. «άδειες».  Ζήτω στον ένα στρατό. Γίνονται δηλώσεις, εγγράφονται βαρύγδουπες πολιτικές παρακαταθήκες, οργανώνονται διαιτησίες, ξανά ελέγχονται τα βιντεάκια (δεν ήταν πέναλτι ρε μαλάκα). Ζήτω και στον άλλο στρατό. Η μετάβαση σε ένα εντελώς καινούργιο Δημόσιο Συμφέρον δύσκολη. Ο συγκερασμός της λογικής εύκολος. Και οι νεκροί του … αγώνα ?.   Αναμένεται λοιπόν η τρανή δικαίωση των αγωνιστών του να μη γίνει τίποτα (γιατί καταστρέφεται η Χαλκιδική) με απαίτηση να γίνει πιο πλήρες (για να μην καταστραφεί η Χαλκιδική) αυτό που ήταν Δημόσιο Συμφέρον το 2007. Επίσης αναμένεται να δικαιωθούν τα λάβαρα του αδειοδοτικού αγώνα να αποκτήσουν πάλι υπόσταση οι ηλίθιοι του αγώνα επιβολής, να καταγράψουν την οραματική απόδοση οι τυφλοπόντικες (εκλογές έρχονται) και να ξεκινήσει ο επόμενος αγώνας «περί αύξησης αποζημίωσης «θυμάτων» πολέμου από τον επαναπροσδιορισμένο «πατερούλη»». Τέτοια δικαίωση.

Και η κοινωνία ?

(θα έχουμε και άλλες δυο συνέχειες…)

Σε δηλώσεις της στο «Politiki Xalkidiki” η κα Ιγγλέζη απέδειξε για άλλη μαι αφορά πως προκειμένου να κλείσει τα Μεταλλεία Χαλκιδικής μπορεί να βγάλει λάθος ακόμη και τις υπηρεσίες του Υπουργείου!!!

Αρχικά δήλωσε πως διαφώνησε κάθετα με την απόφαση του κου Σταθάκη να δοθούν οι άδειες της Ολυμπιάδας, γεγονός που δείχνει πως δεν θα διστάσει να έρθει σε σύγκρουση και με το ίδιο της το κόμμα αν βρεθεί λύση για την επένδυση.

Σίγουρα πάντως δεν είχε κανένα πρόβλημα να διαφωνήσει με τις τεχνικές υπηρεσίες του υπουργείου οι οποίες αποφάνθηκαν πως οι αποθέσεις στον Κοκκινόλακκα δεν είναι τοξικές…  

Κατά λέξη, η κα Ιγγλέζη δήλωσε τα εξής:

«[…] Θα γίνουν για ένα εξάμηνο αποθέσεις μη τοξικών κατά την κρίση της ΔΙΜΕΒΟ, [σ.σ. Διεύθυνση Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών] των τεχνικών υπηρεσιών του υπουργείου, ούτε σε αυτό μπορώ να είμαι σίγουρη ότι έτσι πράγματι είναι, αλλά έτσι λένε οι υπηρεσίες του Υπουργείου οι οποίες τα έλεγξαν»!!!.

Ε, αφού δεν είμαστε σίγουροι πως είναι όπως τα λένε οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, γιατί μπαίνουμε στον κόπο και τις στέλνουμε για ελέγχους; Γιατί να μην πηγαίνει η ίδια η κα Ιγγλέζη, ή ακόμα καλύτερα ο πιο «ειδικός» κος Παπαγεωργίου από το antigold.org ;

Μας είπε επίσης η κα Ιγγλέζη πως έχει ανατεθεί σε «ανεξάρτητο επιστήμονα» (????) να συντάξει πόρισμα για το αν το φράγμα Κοκκινόλακκα μπορεί να γίνει «όπως περιγράφεται στις τεχνικές μελέτες της Eldorado»… Και πως περιμένει αυτό το πόρισμα…

Τέλος, για κερασάκι στην τούρτα μας υπενθύμισε πως εκκρεμεί και η διαιτησία η οποία «θα αποφανθεί αν θα προχωρήσει ή θα σταματήσει η επένδυση»…

Η τοποθέτηση του υπουργού Σταθάκη στη χθεσινή του συνέντευξη στην ΕΡΤ σχετικά με τις επενδύσεις και συγκεκριμένα με την υπόθεση της Ελληνικός Χρυσός ήταν η τελευταία σταγόνα… Λίγο ακόμα και θα μας έλεγε πως αν δεν καθετοποιηθεί άμεσα η παραγωγή , δεν θα αφήσει την επένδυση να γίνει!!!

Τελικά ποιόν να πιστέψει κανείς; Τον Πιρτσιόλα, που είναι υπέρ των επενδύσεων και της εξεύρεσης λύσης; Τον μετριοπαθή Φάμελο; Τον… απίστευτο υπουργό Άμυνας που λοιδορεί την Eldorado Gold; Την Ιγγλέζη που σήμερα βγαίνει κυβέρνηση, αύριο κλείνει τα μεταλλεία; Τον πρωθυπουργό που ανάλογα πως θα ξυπνήσει θα μας πει και για τις Σκουριές;

Πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει η πραγματικότητά άραγε; Ποιόν να πιστέψουμε;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

Ο καθένας λέει το δικό του αφήγημα για προσωπικό του συμφέρον και όλοι μαζί για να τη βγάλουν καθαρή στην επερχόμενη ΔΕΘ, όπου θα προσπαθήσουν να μας πουλήσουν τις φανταστικές μελλοντικές επιτυχίες αυτής της κυβέρνησης…

Αν παρατηρήσατε τελευταία ο Τόλης και η κα Ιγγλέζη –αλλά και πολλοί άλλοι λαλίστατοι antigold–, σιωπούν. Αυτή είναι η γραμμή… «Κάντε τουμπεκί να περάσει η καταιγίδα της ΔΕΘ… Μη μας κουβαληθούν οι μεταλλωρύχοι στη Θεσσαλονίκη…».

Δεν πιστεύουμε ούτε σε διαιτησίες, ούτε σε ανάπτυξη της παραδοσιακής μεταλλευτικής, ούτε σε όλες αυτές τις μπούρδες που μας έχουν φλομώσει…

ΜΕ ΚΟΛΠΑ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ, ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΡΩΪ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Απαιτούμε να προχωρήσει κανονικά η αδειοδότηση… Που είναι αλήθεια αυτές οι άδειες της Ολυμπιάδας που θα έβγαιναν «μέχρι τέλος Αυγούστου»; Ξεκινήστε με Ολυμπιάδα και προχωρήστε με τις υπόλοιπες.

Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως τη δουλειά δεν μας τη δίνει ούτε ο Σταθάκης, ούτε η Ιγγλέζη, ούτε ο Ζουμπάς και ο Τόλης, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ… Και για αυτό ακριβώς δεν μπορούν να μας την πάρουν πίσω. Τη δουλειά τη δίνει η γη, η δική μας γη, κάτω από τα χωριά μας, εδώ που γεννηθήκαμε μεγαλώσαμε και γεννήσαμε και τα παιδιά μας.

Και είστε γελασμένοι αν νομίζετε ότι κρεμόμαστε από τις διαθέσεις της κάθε εταιρείας. Αν δεν ήταν οι Καναδοί θα ήταν κάποιοι άλλοι. Η εργασία και η αξιοπρέπεια να μπορείς να ζεις την οικογένειά σου, είναι  αυτή που μας νοιάζει και μας πονάει.

Δεν γίνεται να ζούμε με τον φόβο του να μην έχουμε ένα πιάτο φαγητό επειδή το θέλει ο Τόλης, η Ιγγλέζη και ο συρφετός των αντίχρυσων μπαχαλάκηδων που έρχονται με πούλμαν στα χωριά μας να κάνουν τους αγωνιστές

Κι επειδή έχουμε δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια θα αγωνιστούμε γι αυτό και θα κάνουμε τη ζωή δύσκολη σε όποιον πάει να παίξει με το μέλλον μας …

Λέμε λοιπόν να ξεκινήσουμε με μια παρουσία στη ΔΕΘ που ούτε την φαντάζονται.

Ήρθε η ώρα να σταματήσει ο εμπαιγμός και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Με Τσίπρα και Σταθάκη ή χωρίς Τσίπρα και Σταθάκη…. Το μέλλον του τόπου μας και των παιδιών μας είναι στα δικά μας χέρια.