Σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα είναι αναπόφευκτο να υφίστανται διαφωνίες ορισμένης μερίδας πολιτών στις αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης και στις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών της χώρας μας να διαφωνούν και είναι σεβαστή η διαφωνία τους.

Σεβαστή είναι επίσης και η εκδήλωση της διαφωνίας τους με ειρηνικές μορφές διαμαρτυρίας, οι οποίες δεν αντιβαίνουν το νόμο.

Σεβαστός είναι και ο αγώνας της μειοψηφίας να μεταβάλει τη θέση της πλειοψηφίας με την οποία διαφωνεί, εφόσον δεν μεταχειρίζεται τρομοκρατία και βία.

Το ανωτέρω πλαίσιο είναι το γενικό πλαίσιο στο οποίο θα έπρεπε να κινούνται οι antigold, οι οποίοι αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση μερίδας πολιτών που διαφωνούν με τη θέση της πλειοψηφίας και το σχεδιασμό της κεντρικής διοίκησης και αγωνίζονται να ανατρέψουν την κατάσταση. Πως αγωνίζονται όμως;

Μέχρι σήμερα ο αγώνας των antigold χαρακτηρίζεται από τρομοκρατία εναντίον των πολιτών που συμφωνούν ή είναι ουδέτεροι στην επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, προβάλλοντας μία σειρά από κινδύνους και πιθανά σενάρια θανατηφόρων καταστροφών, από βιαιότητες εναντίον των εργαζομένων στην επένδυση και βέβαια από παρανομίες με πλέον χαρακτηριστική την εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο των Σκουριών το 2013.

Ως αποτέλεσμα αυτής τους της πρακτικής είναι να έχει διαταραχθεί η γαλήνη στην τοπική κοινωνία και να έχει  διασπαρθεί η διχόνοια μεταξύ των κατοίκων, ενώ ορισμένοι συμπολίτες μας, που φέρονται να συμμετείχαν σε παράνομες ενέργειες, αντιμετωπίζουν την δικαιοσύνη και τις συνέπειες του νόμου.

Παρότι ο αγώνας των antigold διαρκεί πολλά πλέον χρόνια φαίνεται ότι έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες επιρροής του στην τοπική κοινωνία, αφού ο αριθμός των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής που διαφωνούν με την επένδυση φαίνεται να είναι σταθερά μικρός και επιπροσθέτως έχει ατονήσει και το πάθος των πρώτων ετών αγώνα.

Με δεδομένα τα ανωτέρω, είναι απολύτως απαραίτητο και ωφέλιμο για την τοπική κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής να μεταβάλλουν τη  στάση τους οι antigold. Να πάψουν την πολεμική και βίαιη τακτική τους και να εκδηλώσουν τη διαφωνία τους ειρηνικά και δημοκρατικά. Έχουν περισσότερες πιθανότητες να πείσουν περισσότερους.

Το ερώτημα είναι εάν μπορούν να το κάνουν; Ταιριάζει στο χαρακτήρα τους, συμβαδίζει με την ιδεολογία τους, εξυπηρετεί τους μύχιους πόθους τους;

Καθοριστικής σημασίας παράγοντας στη συμπεριφορά των antigold είναι η στάση της δημοτικής αρχής και ειδικότερα του Δημάρχου, κου Ζουμπά, η οποία θα έπρεπε να είναι προς τη δημοκρατική και ειρηνική κατεύθυνση με στόχο την επικράτηση της γαλήνης και της ομόνοιας στην τοπική κοινωνία, επ’ ωφελεία όλων.

Αντ’ αυτών ο Δήμαρχος «ρίχνει λάδι στη φωτιά», προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη στην τοπική κοινωνία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο μέλλον. Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας τη βλάβη που μας προξενεί η παρούσα δημοτική αρχή και ειδικότερα ο κος Ζουμπάς. Ας τους απαξιώσουμε.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, του Αθανασίου Καρίνα Μεταλλειολόγου  Μηχανικού 24/7/2016]

Είχαμε γράψει παλιότερα ότι η επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική είναι καταδικασμένη να υλοποιηθεί και να λειτουργήσει. Φαίνεται ότι οι πρόσφατες εξελίξεις δικαιώνουν την εν λόγω εκτίμηση και κυρίως την ιστορία της επένδυσης αυτής.

Το αρμόδιο υπουργείο στηρίχθηκε στο τρίπτυχο νομιμότητα, δημόσιο συμφέρον και σεβασμός στο περιβάλλον και προχώρησε προς την κατεύθυνση που ορίζει η κοινή λογική. Χορήγησε τις εκκρεμούσες άδειες ρουτίνας και άναψε το πράσινο φως στην περαιτέρω υλοποίηση και ολοκλήρωση της επένδυσης χρυσού, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση σε περιβαλλοντικά θέματα. Το αρμόδιο υπουργείο έπραξε το αυτονόητο δηλαδή, αλλά με χρονική καθυστέρηση μερικών μηνών και με την αναγκαστική παρέμβαση του ΣτΕ.

Για την καθυστέρηση αυτή, τις συνέπειες της οποίας τις επωμίσθηκαν οι εργαζόμενοι και ο επενδυτής, κανονικά θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες και να αποδοθούν με τον δέοντα τρόπο, διότι εάν δεν αποδοθούν ευθύνες πολύ πιθανόν να επαναληφθεί η ίδια ιστορία στο μέλλον. Σε κάποια άλλη χώρα ίσως να αναζητούνταν και οι υπεύθυνοι της οικονομικής βλάβης που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι και ο επενδυτής εξαιτίας της στάσης που τήρησε το υπουργείο στο θέμα. Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα ας μείνουμε στο θετικό γεγονός ότι επανεκκινούν οι εργασίες στις Σκουριές και εντατικοποιούνται πλέον συνολικά οι εργασίες υλοποίησης της επένδυσης.

Παρά τις θετικές εξελίξεις στον άμεσο παραγωγικό τομέα που είναι η επένδυση αυτή καθ’ αυτή, παραμένει ζητούμενο η γαλήνη και η ομόνοια στην τοπική κοινωνία. Η ένταση παραμένει και αναμένεται να κλιμακωθεί εκ μέρους των αντιδρώντων, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις. Σε αυτό τον τομέα θα πρέπει να ενσκήψει η πολιτεία και η δημοτική αρχή προκειμένου να εξευρεθεί μία λύση, διότι η επένδυση δεν μπορεί να υλοποιηθεί και πολύ περισσότερο να λειτουργήσει με τη μόνιμη παρουσία των ΜΑΤ. Οι αντιδρώντες θα πρέπει να αποδεχθούν την πραγματικότητα και κυρίως να δουν την πραγματικότητα, η οποία πολύ απέχει από όσα περιγράφουν και διακινούν σχετικά με πιθανούς και απίθανους κινδύνους.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να επικρατήσει η κοινή λογική και να αντιμετωπιστούν τα επιμέρους ζητήματα σε ρεαλιστική βάση με γνώμονα τη νομιμότητα, το δημόσιο συμφέρον και με σεβασμό στο περιβάλλον. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η δημοτική αρχή, η οποία εξελέγη με σημαία την ενότητα των πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη.

Στο τέλος όλοι μας θα κριθούμε από την ιστορία. Ζητούμενο όμως είναι να αξιοποιήσουμε το συγκεκριμένο συγκριτικό πλεονέκτημα του Δήμου Αριστοτέλη επ’ ωφελεία όλων, σε συνθήκες γαλήνης και ομόνοιας.

[ΠΗΓΗ: http://respentza.blogspot.gr/, του Αθ. Γ. Καρίνα, 17/5/2016]

Η κυβέρνηση «ξεκλειδώνει» την επένδυση Χρυσού της Χαλκιδικής. Φέρεται να εγκαταλείπει τις ιδεοληψίες της και να επαναπροσδιορίζει τη θέση της έναντι των Καναδών επενδυτών. Αν πρόκειται για μία γενικότερη κυβερνητική στροφή, τότε έχουμε να κάνουμε με μία σημαντική είδηση. Μόνο με επενδύσεις υπάρχει πιθανότητα να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Η χώρα έχει άμεση ανάγκη από επενδύσεις και από νέες θέσεις εργασίας. Αν η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με επιθετικό τρόπο σε όσους επενδυτές έχουν ήδη εμπιστευτεί τα χρήματά τους στην Ελλάδα, θα είναι κωμικό να περιμένει ότι θα υπάρξουν «απληροφόρητοι επενδυτές» που θα θελήσουν να εγκλωβίσουν τα χρήματά τους σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Η ζημιά που έχει ήδη γίνει σε αυτό το επίπεδο είναι μεγάλη και για να καλυφθεί θα χρειαστεί να περάσει χρόνος και να καταβληθεί σημαντική προσπάθεια.
Η Ελλάδα έχει αντικειμενικά μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του. Ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση επενδύσεων είναι μεγάλος σε όλο τον κόσμο. Αλλά και στα Βαλκάνια, όπου οι άλλες χώρες προσπαθούν σκληρά για να κερδίσουν τα χρήματα των επενδυτών.
Δεν μπορούμε, όμως, να συγκρίνουμε τις δυνατότητες της Ελλάδας με εκείνες της Βουλγαρίας ή της Ρουμανίας. Παρόλα αυτά οι χώρες αυτές μας ξεπερνούν, επειδή τα τελευταία χρόνια εφαρμόζουν φιλελεύθερες πολιτικές. Αν στην Ελλάδα αποφασίσουμε να ξεπεράσουμε τις αριστερόστροφες αγκυλώσεις περί κέρδους και τις αριστεροδεξιόστροφες αντιλήψεις περί πελατειακού κράτους, ο δρόμος για την επιτυχία θα είναι ανοικτός. Και δεν θα είναι ένας απλός δρόμος, αλλά μία μεγάλη λεωφόρος.
Από την άλλη πλευρά δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι πρόκειται πράγματι για μία γενικότερη στροφή της κυβέρνησης. Κι αυτό διότι μόλις πρόσφατα ο κ. Τσίπρας δικαιολόγησε δημόσια τη λογική της υπερφορολόγησης, λέγοντας ότι οι λιγότεροι φόροι που ίσχυαν τα προηγούμενα χρόνια δεν ωφέλησαν!
Η δημιουργία ενός φιλικού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις συνεπάγεται Δικαιοσύνη σε κάθε επίπεδο, κανόνες στο επιχειρηματικό παιγνίδι που θα ισχύουν το ίδιο για όλους, ένα φιλικό δημόσιο τομέα για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Σημαίνει λιγότερους φόρους. Σημαίνει λιγότερο κράτος. Σημαίνει πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας. Σημαίνει πόλεμο με τα κομματικά φέουδα. Σημαίνει φιλελεύθερες πολιτικές. Μπορεί να το κάνει αυτό η κυβέρνηση Τσίπρα; Η μέχρι σήμερα συμπεριφορά της μας έχει δείξει πως όχι! Της είναι πολύ βαρύ αυτό το φορτίο.
Από τη μία, λοιπόν, «χαιρετίζουμε αγωνιστικά» την αλλαγή της στάσης της έναντι των διεθνών επενδυτών. Από την άλλη παραμένουμε καχύποπτοι και αναμένουμε τις επόμενες κινήσεις της. Συνεχίζουμε, πάντως, να ελπίζουμε…

[ΠΗΓΗ: politesaristoteli.blogspot.gr, από liberal.gr, του Θανάση Μαυρίδη, 24/03/2016]

Ακατανόητη, αν όχι προσβλητική και εμπαθής, για ακόμη μια φορά η στάση του προέδρου της Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής Γρηγόρη Τάσιου,  σε βάρος της τουριστικής προβολής και ανάδειξης της ΒΑ Χαλκιδικής ή του “τρίτου ποδιού”, όπως πολλοί έχουν συνηθίσει να λένε.

Σε συνέντευξη τύπου που έγινε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη και αφορούσε ζητήματα του τουριστικού κλάδου για τη Χαλκιδική έπιασε και πάλι στο στόμα του με υποτιμητικό τρόπο την μεταλλευτική επένδυση, όπου σύμφωνα με το ιστολόγιο Halkidikinow.gr είπε:

 «η επένδυση πρέπει να συζητηθεί σε νέα βάση επειδή σήμερα έχει γίνει μπάχαλο. Η Ένωση Ξενοδοχείων είχε το 2012 τοποθετηθεί αρνητικά στο εργοστάσιο χρυσού, αλλά λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργήσει η κρίση, της ανάγκης για νέες θέσεις εργασίας, η Ε.Ξ.Χ είναι προετοιμασμένη να επανεξετάσει τη θέση της εάν λυθούν τα προβλήματα που υπάρχουν. Πάντως τουρισμός και μεταλλουργία χρυσού δεν μπορούν να συνυπάρξουν»…

Στην εκδήλωση ήταν και ο αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής Γιάννης Γιώργος, ο οποίος δήλωσε:

“επενδύσεις αυτού του χαρακτήρα, δεν είναι η καλύτερη επιλογή για έναν τουριστικό και αγροτοδιατροφικό νομό”. Ωστόσο, “ο νόμος πρέπει να γίνεται σεβαστός”, προσέθεσε ο κ. Γιώργος υπογραμμίζοντας την ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος.

Σχολιάζοντας τη νέα προσβολή του προέδρου της Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής προς την μεταλλευτική δραστηριότητα της ΒΑ Χαλκιδικής με αφορμή τα όσα δήλωσε σε μια συνέντευξη τύπου που αφορούσε επενδύσεις στο χώρο του τουρισμού για τη Χαλκιδική, έχουμε να πούμε τα εξής:

Κατ’ αρχήν, ο κ. Τάσιος θα όφειλε να γνωρίζει, ότι κανένα ξενοδοχείο δεν έχει κλείσει ΠΟΤΕ εξαιτίας της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Επιπλέον, η επένδυση χρυσού αφήνει εκατομμύρια ευρώ στην τοπική και εθνική οικονομία και στηρίζει τους επαγγελματίες του τουρισμού της περιοχής 12 μήνες το χρόνο.

Σ’ ότι αφορά τα περί “αδυναμίας συνύπαρξης τουρισμού και εξορύξεων”, αν δεν του φτάνει το παράδειγμα της Γερακινής με το μεταλλείο μαγνησίτη, ας απευθυνθεί σε συναδέλφους του στην Θάσο και την Μήλο, με τις  δυο παραγωγικές δραστηριότητες να συνυπάρχουν απολύτως αρμονικά.

Αντιθέτως, έκλεισαν και συνεχίζουν να κλείνουν ξενοδοχεία στη Χαλκιδική, επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που έχουν πάρει. Και αυτά τα ξενοδοχεία δεν είναι ούτε 1, ούτε 2. Είναι 106 σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (δείτε εδώ).

Με αυτή τη διαρκή στοχοποίηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας ο πρόεδρος της Ένωσης θυμίζει πολύ έντονα την συστηματική δυσφημιστική καμπάνια ξένων ακτιβιστών και δημοσιογράφων σε βάρος της ΒΑ Χαλκιδικής σε tour operator χωρών, όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, με επιχειρήματα που δεν έχουν καμία επιστημονική βάση, αλλά παραεπιστημονική που δομείται σε αποστειρωμένες “ενημερωτικές” ημερίδες τύπου Βόρειας Κορέας με στρατευμένους πολιτικά επιστημονικούς συμβούλους και χειροκροτητές.

Από τη στιγμή που επέλεξε να έχει ο ίδιος και η ένωση αυτή τη στάση είναι δικαίωμα του, αλλά εξίσου χρήσιμο είναι να γνωρίζει, πως κανένας σοβαρός φορέας ή θεσμικός παράγοντας δεν ενδιαφέρεται για μια άποψη που έχει βασιστεί στη μακροχρόνια δυσφήμιση που κάνει μια αμφιλεγόμενη Ελληνική ΜΚΟ.

Εξίσου αδιάφορο είναι, αν  ο  ίδιος θα την διατηρήσει αυτή την άποψη ή θα την αλλάξει.

Ας κοιτάξει ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδοχείων τα “του οίκου του” και ας προσπαθήσει να βρει λύσεις στα προβλήματα του. Αν δεν μπορεί, τουλάχιστον ας μην επιλέγει τον αποπροσανατολισμό σχολιάζοντας υποτιμητικά και με εμπάθεια τη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Ο αντιπεριφερειάρχης Γιάννης Γιώργος από την πλευρά του κράτησε χαμηλότερους τόνους, αλλά όλοι ξέρουμε τις απόψεις του. Πάλι καλά που είπε ότι πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος, εννοώντας τις αποφάσεις του ΣτΕ.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 25/01/2016]