Καθ΄ όλη τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία είναι ένα στάδιο πνευματικού αγώνα όπου εισέρχεται κάθε χριστιανός ελεύθερα, προκειμένου να αγωνιστεί κατά των παθών στοχεύοντας στην απόκτηση των αρετών, η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει και τιμά διάφορες προσωπικότητες, ώστε οι νηστεύοντες και μη να λαμβάνουν δύναμη για τον προσωπικό τους αγώνα.
Στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων (όρθρος της Μ. Δευτέρας), η Εκκλησία μας επιτελεί τη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου. Ο δίκαιος αυτός άνδρας, πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν ο ενδέκατος υιός του Ιακώβ και απόγονος του Αβραάμ. Ο βίος του Ιωσήφ χαρακτηρίζεται από λύπη, πόνο και αμέτρητους πειρασμούς. Αρχικά, εξαιτίας της ενάρετης ζωής του, είχε θρονιάσει στην καρδιά του πατρός του Ιακώβ. Όμως, το γεγονός αυτό ήταν αρκετό για να γεννηθεί στις καρδιές των αδερφών του, το αίσθημα της ζήλειας. Η ζήλεια τους οδήγησε στην πώληση του Ιωσήφ ως δούλου σε αλλόφυλους, αφού τον πέταξαν σε έναν λάκκο. Εκείνοι τον οδήγησαν στην Αίγυπτο.
Στο σημείο αυτό έρχεται το πρώτο μεγάλο δίδαγμα της ημέρας και ενθυμούμενοι το λόγιο του Ιερού Χρυσοστόμου: «Ο γέρος δεν θα έχει τόση μεγάλη αμοιβή για τη σωφροσύνη του, διότι έχει ασφάλεια την ηλικία. Το θαυμαστό είναι να είσαι σώφρων, όταν είσαι νέος. Να κατακαίγεσαι μέσα στο καμίνι και να παραμένεις εγκρατής». Κατανοούμε, δηλαδή, πως ο πολυεύσπλαχνος Θεός ελεεί τους αμαρτωλούς, αλλά φυλάττει και τους δικαίους. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το παράδειγμα του Ιωσήφ, καθώς δια της σωφροσύνης του αναδείχτηκε σε υψηλή θέση κοντά στον Φαραώ.
Ακολούθως θα χαρακτήριζε κανείς την εξέλιξη των γεγονότων ως γεμάτη από δυνατά αισθήματα. Όσο ο Ιωσήφ, ερρήμην των πολλών του αρετών, απολάμβανε την δόξα της εξουσίας, η οικογένειά του στερούνταν των απαραίτητων αγαθών. Μάλιστα, τα αδέρφια είχαν γνωστοποιήσει στους γονείς πως ο Ιωσήφ είχε πεθάνει, ώστε να γλιτώσουν την τιμωρία. Η οικογένεια μεταφέρεται στην πλούσια γη της Αιγύπτου για να ζητήσει τροφή και εργασία. Ο εξουσιάζων Ιωσήφ καταδεικνύοντας ανυπολόγιστου ύψους αγάπη και μακροθυμία τους δέχεται, τους βοηθά και στη συνέχεια προς ευχάριστη έκπληξη όλων αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Συνεπώς από την προαναφερθείσα συγκινητική εξέλιξη βλέπουμε τον λόγο του Κυρίου στην πράξη: «εάν αγαπήσετε εκείνους μόνο που σας αγαπούν, ποια ανταμοιβή να περιμένετε από Τον Θεό;» (Κατά Ματθαίον 5, 46).
Αξίζει να εστιάσουμε στις δύο αρετές που προβάλλονται στο βίο του Ιωσήφ, τη σωφροσύνη και την αγάπη. Η πορεία της ιστορίας απαντά εμμέσως στους εχθρούς της πίστης μας βροντοφωνάζοντας πως: «Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρὶῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν» (Σοφία Σολομώντος). Ένα ελπιδοφόρο και προτρεπτικό συνάμα μήνυμα αναδύεται για τις δυσκολίες που ο καθένας αντιμετωπίζει στη ζωή του, ότι αυτές αποβαίνουν σε δόξα και χαρά, όταν στη ζωή του ανθρώπου βασιλεύει το φως, δηλαδή ο Χριστός.
Ας εργαζόμαστε λοιπόν με συνέπεια και σταθερότητα στις αρετές όπως ο Ιωσήφ, ο οποίος δεν πτοήθηκε από την απόρριψη που βίωσε από τα ίδια του τα αδέρφια. Παρομοίως κι εμείς έχοντας ως φάρους φωτεινούς ανάλογα παραδείγματα, να προχωρούμε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
[ΠΗΓΗ: https://aetoshal.blogspot.com/, 10/4/2023]