Για ποιες εκλογές, τον Μάρτιο και για ποιους εκλογικούς αιφνιδιασμούς καθόμαστε και μιλάμε από προχθές. Δηλαδή, τίποτε δεν έχουμε καταλάβει;

Για να τα βάλουμε κάτω και να δούμε τι “χρέη” έχει ακόμη, ο χρήσιμος Αλέξης Τσίπρας, όχι στους δανειστές (αυτά θα τα κληρονομήσει μαζί με την επικαρπία… στους άλλους που θα τον διαδεχθούν) αλλά στους αμερικάνους (μετά το Σκοπιανό ακολουθεί το Αιγαίο), στα συμφέροντα (η διαπλοκή ζητάει δουλειές…) και στους “μνηστήρες” (τους αμετανόητους), για εξαγορά του κράτους επιχειρηματία (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΜΗΕ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΑΣΑ, Λιμάνια, Τουρισμός).

Όλοι αυτοί, (με πρώτους τους αμερικάνους και τα συμφέροντα) δεν στηρίζουν κυβερνήσεις, παρατάξεις και πολιτικούς που “μασάνε” λόγια και τολμούν να διανέμουν σανό και σε εκείνους που συναλλάσσονται μαζί τους…

Συνεπώς αν δεν υπάρξουν εξελίξεις, με κάποια μορφή “εγγυήσεων” πως όντως θα εκποιηθεί το ελληνικό κράτος επιχειρηματίας (ειδικά τα κρατικά μονοπώλια) και θα ανοίξουν (όπως πρέπει…) οι αγορές στην ενέργεια, στα νερά, στις μεταφορές και στις υποδομές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αλλάξει χέρια.

Εκλογές δεν γίνονται με την αποκρατικοποίηση στον αέρα και τα κρατικά μονοπώλια να έχουν λόγο στην οικονομία… Πρώτα θα ανοίξει ο δρόμος και μετά βλέπουμε.  

Και εδώ είναι που έρχονται να δώσουν λύση τα “λόγια του Τσίπρα”, με το δήθεν ανακάτεμα της εκλογικής τράπουλας και ταυτόχρονες διαρροές ίσης αξίας όμως… με τα “λόγια του αέρα”, που ξέρουμε και στα οποία παραπέμπουμε παρόμοιες καταστάσεις, ως σήμερα.  

Είναι δικό μας θέμα λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που εννοούμε ως “λόγια του αέρα…” τερμάτισαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Αντικαταστάθηκαν από τα “λόγια του Τσίπρα…”.

Είναι ακριβώς το ίδιο… Και περισσότερο χειροπιαστό. Γιατί ο Τσίπρας υπάρχει ακόμη και έχει να μας γεμίσει με περισσότερα λόγια…, ώστε να ξεπεράσουμε αυτά που ξέραμε ως “λόγια του αέρα”. Σκεφτείτε το. Χρησιμοποιείστε το. Θα δείτε πόσο διευκολύνει να κατανοήσει ο καθένας μας τι θέλουμε να πούμε. Δοκιμάστε το και θα δείτε αποτελέσματα.

Τον Ιανουάριο κλείνουμε 4 χρόνια ακριβώς με χίλιες δυο εμπειρίες από αυτό που όλοι μας, μεγάλοι και μικροί, ξέρουμε ως “λόγια του Τσίπρα”. Τι άλλο θέλουμε να το καταλάβουμε. Να το χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινή μας επικοινωνία…

Ας αφήσουμε στην άκρη το 2012-2014 (με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στην αντιπολίτευση), όπου επικράτησε σύγχυση μεταξύ των εννοιών “λόγια του αέρα” και “λόγια του Τσίπρα” και ας κάνουμε αναδρομή στα “λόγια του Τσίπρα” μετά το 2015, για να δούμε γιατί ισοδυναμεί, αν όχι υπερέχει, η νέα παραπομπή…

“Λόγια του Τσίπρα” ήταν, τον Ιανουάριο του 2015, οι επαναλήψεις στα περί επαναφοράς του κατώτατου στα 751 ευρώ και της 13ης σύνταξης σε όλους τους συνταξιούχους.

“Λόγια του Τσίπρα” ήταν πως κανείς από τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας που συνθέτουν το κρατικό μονοπώλιο στην ενέργεια, στα νερά, στα πετρέλαια, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια θα παραμείνουν στον απόλυτο έλεγχο του κράτους και τώρα (ευτυχώς που θα πουληθούν για το καλύτερο αύριο της ελληνικής οικονομίας) περνάνε στα πωλητήρια της αποκρατικοποίησης μαζί με εκατομμύρια κρατικά στρέμματα γης και χιλιόμετρα παραλίας.

“Λόγια του Τσίπρα” ήταν τα περί εκρήξεων της ανάπτυξης έξω από τα μνημόνια και της μείωσης της ανεργίας με αμερικάνικες και ελληνοαμερικάνικες επενδύσεις, που θα απορροφούσαν περισσότερους από 350.000 άνεργους…

“Λόγια του Τσίπρα” ήταν και το άδειασμα της εκκλησίας… από 10.000 μισθοφόρους παπάδες… που θα τους αντικαταστήσουν ισάριθμοι κομματικοί (μετακλητοί -το ίδιο είναι-) με μισθούς από 1.200 μέχρι 1.502 ευρώ ,για να δείξει το αριστερό κράτος συμπόνια… στον σύντροφο-ψηφοφόρο (επί πέντε) εργάτη και τη συντρόφισσα-ψηφοφόρο (πάλι επί πέντε) καθαρίστρια…

“Λόγια του Τσίπρα” είναι και όσα θα ακούσουμε από εδώ και πέρα για αποκατάσταση μισθών, συντάξεων και 13ου, για επιχειρηματικές ενισχύσεις και διευκολύνσεις επενδύσεων απορρόφησης της ανεργίας, και για μεταρρυθμίσεις στην υγεία, την παιδεία και την προστασία του πολίτη. “Λόγια του Τσίπρα” (ισοδύναμα με “λόγια του αέρα”), για να έχουμε να μασάμε… ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει την άνεση που χρειάζεται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς όσους τον στήριξαν για να μην μετακινηθεί η Ελλάδα, ούτε πόντο, από την θέση που επέλεξε…, μεταξύ Βολιβίας και Ουρουγουάης

[φωτό: https://eleytheriadhs.blogspot.com]

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 27/11/2018]