Διαβάζω σε ένα από τα πρόσφατα εβδομαδιαία δελτία του ΣΕΒ για την οικονομία.

Για να πάμε μπροστά, γράφει, χρειάζεται εξορθολογισμός της φορολογίας στην παραγωγή. Ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας. Βελτίωση του κόστους δανεισμού. Επιτάχυνση των αδειοδοτικών διαδικασιών.

Στην προώθηση των προτεραιοτήτων αυτών μπορεί να συμβάλει καθοριστικά και η σύσταση υπουργείου Βιομηχανίας, που αποτελεί πάγια θέση του ΣΕΒ και ετέθη υπόψη του πρωθυπουργού από τις πρώτες ημέρες της θητείας του το 2015.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Τι δεν κατάλαβαν στον ΣΕΒ; Δύο χρόνια πέρασαν από το 2016, που και πάλι με δικές τους πιέσεις η κυβέρνηση «ανέστησε», μέσα από το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, το πρώην υπουργείο Βιομηχανίας (αυτό που κατάργησε το ΠΑΣΟΚ το 1982 γιατί έπιανε αλλεργία τούς τότε πρασινοφρουρούς) σε επίπεδο υφυπουργείου.

Και τι δεν έταξαν τότε οι Συριζαίοι του Οικονομίας και Ανάπτυξης. Ότι θα αναστήσουν όλες τις βιομηχανίες-ερείπια στις εθνικές οδούς και στους παράδρομους…

Ότι θα πάρουν τις μικρές βιοτεχνίες και θα τις μεγαλώσουν με το ζόρι…Ότι θα ζητάς σήμερα την άδεια να λειτουργήσεις το ξυλάδικο και θα σου τη φέρνουν την επομένη με μια πίτσα δώρο…

Ότι θα κάνουν μαζώξεις… ομάδων-ομάδων επιχειρήσεων και όλες αυτές θα μετατρέπονται σε «νεραϊδοβιομηχανίες»-πρότυπα στην Ευρώπη. Ότι…Ότι..

Τι έγινε στην πράξη; Ξαναβάλανε εμπρός την κρατική βιομηχανία ζάχαρης με λεφτά του κοσμάκη και τώρα ψάχνουν πώς να την πουλήσουν.

«Κορτάρανε» και με την κρατική αιμορραγία σε βάρος των φορολογούμενων, τη ΛΑΡΚΟ, αλλά τα παράτησαν όταν είδαν πως γελούσε μαζί τους και το παρδαλό κατσίκι.

Ούτε χρόνο δεν έκλεισε και αυτή η φανφάρα. Πάει και το υπουργείο Βιομηχανίας. Το ξεχάσανε στον τελευταίο ανασχηματισμό. Το σβήσανε από τον χάρτη των υπουργικών χαρτοφυλακίων… Και, βεβαίως, ούτε που ανοίξανε ξανά κουβέντα για τέτοιο υπουργείο.

Γιατί τα σημειώνω όλα αυτά; Πολύ φοβάμαι πως υπάρχουν ακόμη, στην πρώην βιομηχανική και νυν βιοτεχνική Ελλάδα, ομάδες που αναλογίζονται εποχές όπως οι παλαιοημερολογίτες. Ομάδες της πρώην βιομηχανίας που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν θέλουμε βιομηχανία στην Ελλάδα. Δεν θέλουμε παραγωγή. Μας φτάνει ο τουρισμός. Μας αρκούν οι δουλειές για γκαρσόνια, για καθαρίστριες ξενοδοχείων, για σουβλατζήδες. Η βιομηχανία είναι δουλειά των άλλων στα Βαλκάνια…

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, του Γιώργου Κράλογλου, 21/7/2018]