Μεταξύ 2012 και 2014, η Ελλάδα βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της δραστικά. Ανεβήκαμε κατά 28 θέσεις στον δείκτη «Dοing Business» της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέσα σε δύο χρόνια. Ο κ. Κ. Χατζηδάκης, που διαχειρίστηκε την ταχεία βελτίωση αυτό το διάστημα, έκανε κάτι απλό, έξυπνο και αποτελεσματικό. Από τη φαρέτρα των πάμπολλων αλλαγών που μας πρότεινε ο ΟΟΣΑ, στην περίφημη εργαλειοθήκη , έκανε πρώτα όσα ήταν εύκολα και θα ενίσχυαν ταχύτερα τη συγκριτική θέση της Ελλάδας. Το 2009 η χώρα ήταν στην 109η θέση μεταξύ 190 κρατών, ενώ το 2014 είχαμε ανεβεί στην 58η θέση. Υπενθυμίζω ότι ο ανταγωνισμός των εθνών είναι αυτός που προσδιορίζει και τον πλούτο τους, γεγονός που προφανώς πέρασε απαρατήρητο στους συντάκτες του ολιστικού κειμένου για την ανάπτυξη.

Δυστυχώς, όσα ακολούθησαν έριξαν και πάλι την Ελλάδα κατά περίπου 10 θέσεις, παρόλο που η πίεση του τρίτου μνημονίου στην πλευρά των μεταρρυθμίσεων ήταν πολύ μεγαλύτερη από όλες τις προηγούμενες περιόδους. Πολλοί μάλιστα πίστεψαν ότι η ικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, να περνά το Πρόγραμμα Προσαρμογής με τις μικρότερες αντιδράσεις συγκριτικό με τα προηγούμενα έτη, θα ωφελούσε τη χώρα στο ζήτημα της ανταγωνιστικότητας.

Δεν πιστεύω ότι κάποιος από τους βουλευτές της συμπολίτευσης είχε διαβάσει, χθες το πρωί. πριν ξεκινήσει η σχετική συζήτηση στη Βουλή, τις 101 σελίδες περί την ολιστική στρατηγική για την ανάπτυξη στην οποία το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών , κατά την αγαπημένη φράση του κ. Τσακαλώτου, την οποία πάντως παρέλειψε να αποδώσει στον Αριστοτέλη.

Όποτε όμως βρουν τον χρόνο να το περάσουν μια ματιά, θα διαπιστώσουν ευχερώς πόσο έξω είχαν πέσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν μάλιστα πίστευαν ότι τότε τα έλεγαν σωστά και πως θα μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα, τώρα πρέπει να παραδεχτούν ότι είχαν λάθος. Η περιγραφή του προβλήματος, n αποτύπωση της παρούσας κατάστασης και ο, έστω ασαφής, προσδιορισμός των στόχων συνιστούν ένα σύνολο που δεν μοιάζει σε τίποτε με τις χαρακτηριστικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας του πολιτικού χώρου που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει μείνει τίποτε από όσα έλεγαν στην Αθηναΐδα το 2012, ούτε όσα ιεράρχησε ο νέος πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις τον Φεβρουάριο 2015, ούτε καν όσα περιέφερε στις άνευ περιεχομένου περιφερειακές εκδηλώσεις τους προηγούμενους μήνες. Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλη μπορεί να είναι, αν υπάρχει, η πολιτική ζημιά στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ολιστική υποχώρηση από όσα έλεγαν είναι το μόνο όφελος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε σταθεροί.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Μπάμπη Παπαδημητρίου, 24/5/20`8]

Σε επίσημη κοινή ανακοίνωση προχώρησαν τα σωματεία των εργαζομένων στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός μετά τη συνάντηση που είχαν προχθές με τον Υπουργό ΠΕΝ Γιώργο Σταθάκη. Στην ανακοίνωση δεν διαφοροποιείται η στάση των εργαζομένων οι οποίοι δηλώνουν πως είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από το κλίμα των συζητήσεων και την στάση του Υπουργού, αλλά περιμένουν και να γίνουν πράξεις τα λόγια.

«Χαλκιδική, Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Ενάμιση μήνα μετά την απόφαση της διαιτησίας και λίγες ώρες μετά την ανακοίνωσή μας για τις τρέχουσες εξελίξεις, καταφέραμε να συναντηθούμε με  τον Γιώργο Σταθάκη, σε καλό κλίμα, και να λάβουμε τις απαραίτητες διευκρινήσεις για την επόμενη μέρα της διαιτησίας, γεγονός που επιβεβαιώνει ο Υπουργός με επίσημο Δελτίο Τύπου, κίνηση που τιμά τόσο εμάς όσο και τον ίδιο.  

Εκπροσωπώντας ωστόσο, το σύνολο των εργαζομένων στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, Έλληνες πολίτες που δίνουν τα τελευταία χρόνια έναν διαρκή αγώνα, για την εξέλιξη της επένδυσης και παραμένουν σε αγωνία για την  διασφάλιση της ανάπτυξης και της εργασίας στον τόπο μας,

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΙ:

Ο εποικοδομητικός διάλογος και το καλό κλίμα στις συνομιλίες μας με τον Υπουργό ήταν είναι και θα είναι ζητούμενο το οποίο όμως από δω και στο εξής θεωρούμε ΔΕΔΟΜΕΝΟ.

Ούτε ο διάλογος, ούτε το καλό κλίμα, ούτε οι διευκρινήσεις ούτε και η έντιμη στάση του Υπουργού, μπορούν να διασφαλίσουν την ΣΥΜΦΩΝΙΑ από την οποία κρίνεται το μέλλον της επένδυσης, των παιδιών μας και του τόπου μας.

ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ:

Να ξεκαθαρίσει το σκηνικό και να υλοποιηθούν όλες οι δεσμεύσεις.

Να ληφθούν άμεσα από το Υπουργείο και από την Εταιρεία οι αποφάσεις που θα διασφαλίσουν την εξέλιξη της επένδυσης, στην βάση της θετικής απόφασης της διαιτησίας και της νομιμότητας για την οποία δεσμευόμαστε.

Να δοθούν οι άδειες που μένουν αδικαιολόγητα στο συρτάρι, μετά και την ολοκλήρωση της διαιτησίας, για να μπορέσουν να αναπτυχθούν τα έργα στην Χαλκιδική και να διασφαλιστούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ όλες οι θέσεις εργασίας.

Να σταματήσουν οι υπεκφυγές και να αντιμετωπιστεί η μεγαλύτερη επένδυση της χώρας με ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ από όλα τα κόμματα και την ίδια την Κυβέρνηση που αγωνίζονται για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

Για να προστατεύσουμε το μέλλον μας και τον τόπο μας.

Για να προστατεύσουμε περισσότερους από 2.000 Έλληνες πολίτες και μια τοπική κοινωνία που εξαρτάται πλήρως από την μεταλλευτική ανάπτυξη.

Για να προστατεύσουμε την δουλειά μας για την οποία. είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.

Και αυτή την ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ δεν θα την διαπραγματευτούμε με κανέναν

Οι εκπρόσωποι των Εργαζόμενων στα Μεταλλεία Κασσάνδρας»

Η επένδυση για την εξόρυξη και τη μεταλλουργία χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική, έχει αποκτήσει –καιρό τώρα- εθνική σημασία που υπερβαίνει τα στενά όρια του τοπικού Δήμου Αριστοτέλη για τρεις λόγους…

1ον) Για την αναπτυξιακή ώθηση που μπορεί να προσφέρει σε μια εθνική οικονομία διψασμένη για επενδυτικά κεφάλαια.

2ον) Για τα «μηνύματα» που εκπέμπει η περιπέτειά της στο διεθνές επενδυτικό δυναμικό.

3ον) Για τη δυνατότητα που έχουν οι εμβληματικές επενδύσεις να δημιουργήσουν στ` αλήθεια συνθήκες –ή έστω τοπικές «οάσεις»- αισθητής επιστροφής στην κανονικότητα, που επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας στα… ευφάνταστα σποτάκια του Μεγάρου Μαξίμου.

Αξίζει να θυμηθούμε, ότι σύμφωνα με το ΓΕΩΤΕΕ, η Ελλάδα  διαθέτει τα μεγαλύτερα βεβαιωμένα αποθέματα χρυσού στην Ευρώπη,  της τάξεως των 420 τόνων και ακαθάριστης μεταλλευτικής αξίας πλέον  των 16 δισ. ευρώ (μαζί με τον άργυρο). Και αυτό σε μια Ευρώπη που ενώ καταναλώνει το 30% της παγκόσμιας παραγωγής μεταλλικών ορυκτών παράγει μόνο το 3%.

Πόση… «κανονικότητα» έχει όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Χαλκιδική;

Η απόφαση –των αρχών Απριλίου- του Διαιτητικού Δικαστηρίου, δικαιώνει την προσπάθεια της “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.” για την επένδυση της Μεταλλουργίας Χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική και υποχρεώνει την κυβέρνηση να στηρίξει τα επόμενα βήματα της επένδυσης, που αντί για έμβλημα προόδου, έγινε επί μακρόν το εμβληματικό θύμα μιας αντιεπενδυτικής ιδεοληψίας.

Ωστόσο, αν και η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναγνώρισε πως «είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει το στόχο της παραγωγής καθαρού χρυσού» μοιάζει να «απαντά» έκτοτε, με ένα… μικροπολιτικό «κατενάτσιο», όσον αφορά την έκδοση των αδειών που υπολείπονται, σε συμμόρφωση προς την απόφαση της Διαιτησίας.

Αποτέλεσμα είναι να παρατείνεται η αγωνία εκατοντάδων εργαζομένων που βρέθηκαν άδικα στην ανεργία εξ` αιτίας των κυβερνητικών χειρισμών και βασίζουν στην επανεκκίνηση της επενδυτικής δραστηριότητας, τις ελπίδες τους για επιστροφή στην εργασία.

Το μικροπολιτικό «κατενάτσιο» περιλαμβάνει και τη γνωστή, a la carte νομιμοφροσύνη: Ενώ στα λόγια η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει διά του αρμόδιου υπουργείου τις υποχρεώσεις της, ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δια των οργάνων του στη Χαλκιδική, επιμένει να εκπέμπει περιφρόνηση για τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης ανακυκλώνοντας μια ψηφοθηρική ρητορική αναταραχής προς τέρψιν της μειονότητας των τοπικών πολέμιων της επένδυσης.

Στην τοπική κοινωνία η υποστήριξη της αναπτυξιακής προοπτικής της μεταλλουργίας χρυσού είναι διαρκώς αυξανόμενη, ενώ η μοναδική επιστημονικά έγκυρη δημοσκόπηση που έχει πραγματοποιηθεί ως τώρα στην περιοχή από την εταιρεία Interview, απέδειξε ότι το 64% των δημοτών πιστεύει ότι η Β.Α. Χαλκιδική ωφελείται από τη δραστηριότητα της «Ελληνικός Χρυσός».

Η πραγματική αποδοχή της επένδυσης από την τοπική κοινωνία, βαίνει αυξανόμενη μάλιστα, κρίνοντας από την διαρκή περιθωριοποίηση των ακραίων πολέμιων της επένδυσης. Ενδεικτικές οι τελευταία παταγωδώς αποτυχημένες συγκεντρώσεις, είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στις Σκουριές, πλήθους… 80-100 ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των «μεταφερόμενων» από Χαλκιδική προς Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν.

Από κοντά, η διοίκηση του Δήμου Αριστοτέλη, υπό τον… αντικαταστάτη του παραιτηθέντος εκλεγμένου δημάρχου, που είναι όμως «στρατευμένος» στο πλευρό των πολέμιων, επιμένει να δηλώνει με κάθε ευκαιρία, πως… δεν αναγνωρίζει τη δικαστική απόφαση και καλεί πολίτες να ενεργήσουν κόντρα στο νόμο. Ωστόσο, ο «επαναστάτης» δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Ζουμπάς, έχει απόλυτη συνείδηση της μικρής απήχησης που έχει η στάση του.

Γι` αυτό όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει τη επανεκλογή του το 2019, καθώς οι «στρατηγοί» της αντιεπενδυτικής μειοψηφίας έχουν ήδη επιλέξει για λογαριασμό του, αυτόν που θα αναλάβει τα ηνία της δημοτικής του ομάδας.

Κάποιον… όχι ιδιαίτερα «εκτεθειμένο» κατά της επένδυσης, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν εκ νέου να παραπλανήσουν και ψηφοφόρους που είναι θετικοί ή ουδέτεροι στο ζήτημα της επένδυσης, όπως έπραξε το 2014 ο εν συνεχεία παραιτηθείς δήμαρχος κ. Μίχος.

Στη στάση της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας υπάρχει ένα κλίμα σύγχυσης που δημιουργούν αντικρουόμενες τοποθετήσεις στελεχών της, με πολλούς να εκφράζονται υπέρ της επένδυσης, αλλά πιο «θορυβώδεις» (όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, εκείνους που εμφανίζονται από προβληματισμένοι, έως φανατικοί πολέμιοι της επένδυσης, ανάλογα με το κοινό που έχουν απέναντί τους.

Σαφώς πιο ξεκάθαρη θέση υπέρ της επένδυσης, εκφρασμένη και από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχει λάβει η Ν.Δ., που εμφανίζεται να διεκδικεί με αξιώσεις την κυβερνητική ευθύνη στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν.

Ακόμα κι εκεί όμως, δεν λείπουν οι «παραφωνίες» από μικρή μερίδα του τοπικού δυναμικού, όχι τόσο επειδή κάποιοι είναι κατά της επένδυσης, όσο –και κυρίως-  επειδή θεωρούν χρήσιμο για την προσωπική τους πολιτική προοπτική, να πατάνε ταυτόχρονα… σε όλες τις βάρκες που βρίσκουν στη θάλασσα.

Μπερδευτήκατε; Σας θυμίζει όλο αυτό «κανονικότητα»;

Κι όμως, αυτά είναι τα κομμάτια ενός «παζλ», που γυρεύουν τη θέση τους για να σχηματιστεί μια «κανονική» εικόνα. Και όσο γρηγορότερα γίνει αντιληπτό, ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» χρειάζεται την ώθηση των εμβληματικών επενδύσεων, τόσο γρηγορότερα θα συναντηθούν οι πραγματικότητα, με την επικοινωνιακή φαντασία του πρωθυπουργού…

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, του Βαγγέλη Μωυσή, από το thepresident.gr, 23/5/2018]

Πόσο πιο προβλέψιμος μπορεί να γίνει ο πρωθυπουργός; Με την τοποθέτηση του στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με τη φασιστική επίθεση εναντίον του κ. Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη δικαίωσε όλους εκείνους που φοβούνταν ότι η όξυνση του πολιτικού κλίματος θα είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας του απέναντι στην εκλογική συντριβή. Έτσι, δεν σεβάστηκε τη δικαιολογημένη φρίκη των πολιτών για το συμβάν. Προσπάθησε να βγάλει από την απεχθή μύγα πολιτικό ξίγκι. Δεν προέταξε καν την ανάγκη της δημοκρατικής πανστρατιάς ενάντια στο μαύρο φίδι που δάγκωσε τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, αλλά για μικροπολιτικούς λόγους έστρεψε τα πυρά του κατά της Νέας Δημοκρατίας. «Εδώ πρόκειται για ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με έκφραση στα κορυφαία όργανα της. Ας είναι βέβαιοι, όμως, όσοι στηρίζουν την ακραία μισαλλοδοξία (…) και προκρίνουν τη βία ως μέσο επιβολής, ότι n Δημοκρατία θα προστατέψει τον εαυτό της και τους πολίτες».

Ως εδώ καλά, που λέει ο λόγος, υπό την έννοια ότι αυτή η επίθεση δεν προξενεί καμία έκπληξη. Η διαστροφή της πραγματικότητας, τα ψεύδος και η διαβολή είναι καταγεγραμμένα χαρακτηριστικά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δεν προκαλούν πλέον εντύπωση. Με την πρόοδο της προεκλογικής περιόδου περιμένουμε χειρότερα. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το μέγεθος του θράσους. Ο κ. Τσίπρας δόξασε τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κερατέα (υπήρχαν εμπρησμοί οχημάτων και μηχανημάτων, επιθέσεις στο αστυνομικό τμήμα, απόπειρα δολοφονίας ενός αστυνομικού και της οικογένειάς του την ώρα που αμέριμνοι κοιμούνταν στο σπίτι κ.ά.), λέγοντας ότι «εσείς δείξατε τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής» και ότι «η Κερατέα είναι η πόλη σύμβολο για όλη την Ελλάδα και αποτελεί ένα πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο…» (30.5.2012).

Ας μη θυμηθούμε τις επιθέσεις που διοργάνωναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε βουλευτές και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο του πρώτου μνημονίου, ούτε την προτροπή του πολιτικού του συνεταίρου κ. Πάνου Καμμένου προς τους πολίτες να λιντσάρουν τον δήμαρχο Αριστοτέλη κ. Χρήστο Πάχτα. Οι δέλτοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι γεμάτες τέτοια φρικιαστικά γεγονότα.

Υπάρχει όμως κι ένα σημείο της ομιλίας του πρωθυπουργού που πρέπει να σταθούμε: «Ποιοι εξαπολύουν διαρκώς, κάθε μέρα, ακραίες κατηγορίες για προδότες, και μειωμένης εθνικής συνειδήσεως Έλληνες; Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο του έθνους, και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά; Ποιοι, με δυο λόγια, με τον πιο επίσημο τρόπο, ανοίγουν τον δρόμο στη βία; Ξέρουμε όλοι, ποιοι»… Αμ, δεν ξέρουμε; Ο ίδιος! Δεν έλεγε το 2012 «μάλλον κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν»;

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Πάσχου Μανδραβέλη, στήλη «Απογραφές», 23/05/2018]