Για την Μέρκελ ο Τσίπρας δεν είναι πρόβλημα αλλά η λύση. Για τους δανειστές εγγύηση στην εφαρμογή μνημονίων. Για τους δραχμοαπατεώνες ελπίδα αν συγκρουστεί με τους δανειστές. Για τους “επενδυτές” μονόδρομος στις ιδιωτικοποιήσεις. Για τους κρατικοδίαιτους σιγουριά στο νέο μοίρασμα της πίτας. Για τον λαό το όνειρο που χάθηκε. Γιατί ο Τσίπρας είναι μόνο η λύση…
Με αριστουργηματικό, κατά την γνώμη μου, τρόπο και υπό τον εύστοχο τίτλο «ο Τσίπρας δεν ήταν το όνειρο που πίστεψε η Ελλάδα», το περιοδικό Economist αποτυπώνει την πραγματικότητα της αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Τον Τσίπρα θεόγυμνο να παίζει χαρτιά με τους δανειστές έχοντας στο χέρι ένα χαρτί και τον αντίπαλό του με τέσσερις άσσους…
Αυτή είναι η αλήθεια. Και ας κάνουν πως δεν την καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση. Ας δείχνουν πως την ξεπερνούν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβάζω (ακόμη και σε σχόλια Capital.gr) συνειρμούς “ευτυχίας”, προσδοκίας και χαράς… πως ο Τσίπρας (λέει) έχει την δύναμη να κάνει αυτά που δεν τολμούσαν οι προηγούμενοι. Ότι έχει την ικανότητα να αλλάξει την Ελλάδα. Ότι βαδίζει με σχέδιο και πρόγραμμα.
Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό. Σε πιάνει απελπισία όταν διαπιστώνεις ότι ενώ η Ελλάδα συνεχίζει στα ρουμάνια, τα χαντάκια και τους πουρναρόδρομους της μεταπολίτευσης, έστω και το 20% θεωρεί ότι ο παράδεισος είναι δίπλα μας. Ότι το όνειρο να αλλάξουμε την Ελλάδα είναι πραγματικότητα.
Περισσότερο καταθλιπτικό γίνεται, στην καθημερινή μας ζωή, ότι ενώ ο λαός παρακάμπτεται και συνθλίβεται δίπλα μας, στην Βουλγαρία και την Τουρκία, βηματίζουν με συνέπεια και ιδίως με σεβασμό στους φορολογούμενους και στους εργαζόμενους.
Στην Τουρκία ο Ερντογάν έκανε στους εργαζόμενους πρωτοχρονιάτικο μποναμά ό,τι τους υποσχέθηκε προεκλογικά για τους μισθούς. Αύξησε τον κατώτατο μισθό κατά 30% και τον ανέβασε από τα 326 ευρώ στα 420 ευρώ.
Στην Τουρκία ο Ερντογάν έδωσε στους συνταξιούχους 100 ευρώ παραπάνω τον χρόνο, από το 2016, (κάτι σαν μπόνους) μέσα όμως από διαδικασίες μόνιμης αύξησης.
Στην Τουρκία, το κράτος επιδοτεί, από το 2016, τις εργοδοτικές εισφορές ώστε οι επιχειρήσεις να ισορροπήσουν το κόστος από τις αυξήσεις των μισθών και να μην κάνουν συρρικνώσεις ή απολύσεις.
Στην Βουλγαρία το υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε αύξηση (από την 1η Ιανουαρίου 2016) του κατώτατου μηνιαίου μισθού από τα 193 ευρώ σε 215 ευρώ. Και την ωριαία αμοιβή, 8ωρου και εργάσιμης εβδομάδας 5 ημερών, στο 1,27 ευρώ.
Στην Βουλγαρία, σύμφωνα με τον εκτελεστικό διευθυντή της Υπηρεσίας Επενδύσεων, Στάμεν Γιάνεφ, το 9μηνο Ιανουάριου – Σεπτέμβριου 2015, οι ξένες επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 26% (σε σύγκριση με το 2014) και έφτασαν στο 1,1 δισ. ευρώ!!! Οι επενδύσεις έγιναν στην κατασκευή μηχανημάτων, παραγωγή εξαρτημάτων και ανταλλακτικών αυτοκινήτων για μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες και στο οutsourcing που εξασφαλίζει, περίπου, το 3% του ΑΕΠ.
Στην Βουλγαρία, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο Τομισλάβ Ντόντσεφ, η ανάπτυξη θα φτάσει το 3% κόντρα στις προβλέψεις για -0,6% της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μόνο 0,8% της κυβέρνησης. Πρόκειται για την υψηλότερη άνοδο από την αρχή της κρίσης.
Έχουν ιδιαίτερη σημασία, για την Ελλάδα, αυτά που συμβαίνουν την φετινή πρωτοχρονιά στην Βουλγαρία και την Τουρκία; Ίσως να μην έχουν αν αναλύσουμε τα θετικά και τα αρνητικά στις γειτονικές οικονομίες και ας διαθέτει, ειδικά το Βουλγάρικο Τραπεζικό σύστημα, πελατολόγιο και με 60.000 ελληνικές επιχειρήσεις.
Όπως όμως και να ερμηνεύσεις τα παραπάνω το αποτέλεσμα έχει γεύση πικρή που δεν καταπίνεται.
Από το 2016 θα έχουμε τον ίδιο κατώτατο μισθό με την Τουρκία στα 420 ευρώ. Θα μου πείτε όμως ότι εμείς έχουμε αριστερή κυβέρνηση και Τσίπρα ενώ οι Τούρκοι τον Ερντογάν. Μπορεί να έχετε δίκιο… αλλά ο αντίλογος βλέπει πως (σε συνδυασμό με την τετράωρη απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία) η Ελλάδα “τρέχει” ολοταχώς προς τα πίσω για να πιάσει τον κατώτατο των 215 ευρώ της Βουλγαρίας. Μήπως δεν είναι έτσι;
Ας μην ξεχνάμε ότι το λαϊκό όνειρο με τον Τσίπρα είχε κατώτατο στα 751 ευρώ. Επιστροφή δώρων στις συντάξεις. Δίκαια φορολογία. Αναδιανομή πλούτου. Καταπολέμηση της ανεργίας. Εξαφάνιση λαθρεμπόρων και διαπλοκής. Το πρωί όμως του 2016 ξυπνήσαμε με όλα αυτά στα όνειρά μας. Και για πραγματικότητα βλέπουμε τρισευτυχισμένους μόνο τους κρατικοδίαιτους. Την διαπλοκή. Τους δραχμοαπατεώνες. Τους επενδυτές στις ιδιωτικοποιήσεις. Και τουλάχιστον 100.000 μπολσεβίκους που προγραμματίζει να στρατολογήσει ο Τσίπρας στην δική του Σοβιετία.
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 4/01/2016]