Δείτε εδώ ένα αποκαλυπτικό βίντεο της Κατερίνας Ιγγλέζη στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό SUPER, με ημερομηνία 22/09/2015.

Θα αντιπαρέλθω την νέα, κόμμωση στιλ «Βαμβακούλας» της βουλεύτριας και θα μείνω σε αυτά που δήλωσε:

Εκτός από τις αοριστολογίες τύπου «αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να γίνονται» για τα χθεσινά μη-επεισόδια με τον ιερέα στην Στρατονίκη (ο ίδιος ο ιερέας δήλωσε εγγράφως πως δεν έγινε απολύτως τίποτα), η Ιγγλέζη δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς πως πρόκειται για ειλημμένη απόφαση το κλείσιμο των μεταλλείων, και οι εργαζόμενοι «μπορούν να καταλάβουν έστω και αργά πως για ένα κομμάτι ψωμί δεν πρέπει να κάνουμε κακό στον  τόπο μας»!!!

Μας ανακοίνωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται σύντομα να παίξει το επόμενο χαρτί του, τα «πορίσματα των επιθεωρητών περιβάλλοντος», λες και δεν γνωρίζει πως τα πορίσματα αυτά δεν προκρίνονται ως λόγοι κλεισίματος της δραστηριότητας, αλλά επί της ουσίας καταγράφουν αν κάτι δεν πάει καλά με την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, ώστε να διορθωθεί.

Μας είπε πως η απόφαση του ΣτΕ στις 2 Οκτώβρη είναι «πολύ μακριά» (τι εννοεί άραγε ο ποιητής; Είναι πολλές 8 μέρες;;;) και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα από το κλείσιμο των μεταλλείων, θα εφαρμόσει για την ΒΑ Χαλκιδική ένα πιλοτικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης (ωχ… !!! καήκαμε!!!).

Το πλέον ανησυχητικό το φύλαξε για το τέλος: «Από τη στάχτη γεννιούνται τα καλύτερα πράγματα» είπε η βουλεύτρια, και σε αυτό το σημείο, κυριολεκτικά μου σηκώθηκε η τρίχα…

Άρα; Έρχεται το “Κούγκι”, για το οποίο μίλαγε ο Καμμένος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θα το κάνουμε στην ΒΑ Χαλκιδική, διότι αλλού δεν μας παίρνει;

Η νέα κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει αμέσως σε τομές στο πολιτικό σύστημα, ξεκινώντας από την τροποποίηση του εκλογικού νόμου. Η κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών θα επιτρέψει την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, μειώνοντας τις εστίες πελατειακών σχέσεων. Επιβάλλεται επίσης η κατάργηση του bonus των 50 εδρών, που στρεβλώνει τον κομματικό ανταγωνισμό και δυσχεραίνει τις κυβερνητικές συνεργασίες

Η αστόχαστη προκήρυξη του δημοψηφίσματος προκάλεσε την εικοσαήμερη τραπεζική αργία και έλεγχο κεφαλαίων, με καταστροφικές συνέπειες για την κεφαλαιακή επάρκεια και τη φερεγγυότητα των τραπεζών, για την πραγματική οικονομία και την απασχόληση. Οι κίνδυνοι για χιλιάδες απολύσεις στον τραπεζικό κλάδο και άλλους κλάδους της οικονομίας είναι τεράστιοι.

Η σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος είναι το απαιτητικότερο έργο της νέας κυβέρνησης και προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας

Η νέα κυβέρνηση πρέπει να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και την απασχόληση χωρίς ιδεοληψίες, εγκαταλείποντας πρακτικές όπως αυτές που ακολούθησε στις Σκουριές. Παραβιάζοντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έχει επιδείξει για δεκαετίες βαθιά μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος, η προηγούμενη κυβέρνηση μπλόκαρε το έργο αφήνοντας χωρίς δουλειά εκατοντάδες μεταλλωρύχους, Ανάπτυξη, απασχόληση και περιβαλλοντική προστασία είναι οι τρεις αλληλένδετες όψεις της αειφορίας. Οι λανθασμένοι κυβερνητικοί χειρισμοί στις Σκουριές συμβολίζουν τη στρέβλωση της αρχής της αειφορίας εις βάρος της εργασίας και της ανάπτυξης.

Η μόνη θετική μεταρρύθμιση που θεσμοθετήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο νόμος για την ιθαγένεια, που ψηφίστηκε χάρη στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, επειδή τα υπόλοιπα κόμματα αντιτάχθηκαν σθεναρά.

Όμως η εφαρμογή του σκόνταψε στην κυβερνητική ανεπάρκεια. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει το πρωτοποριακό αυτό νομοθέτημα.

Τη σημαντικότερη υποχρέωση της επόμενης κυβέρνησης στο πεδίο των δικαιωμάτων αποτελεί η αναγνώριση της ισότητας των ομόφυλων ζευγαριών στον γάμο και στα παρελκόμενα δικαιώματα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και οι ομοφοβικές δηλώσεις από πολιτειακούς παράγοντες αποτελούν όνειδος για τη χώρα μας.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ, 22/09/2015, στήλη «Επωνύμως», του Ξενοφώντα Κοντιάδη, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, προέδρου Ιδρύματος Τσάτσου

Εις πείσμα της διεθνούς οικονομικής αστάθειας αλλά και των πολλαπλών εσωτερικών προβλημάτων που έχουν φέρει την οικονομία μας σε δεινή θέση, ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος συνεχίζει να συμβάλλει στην πραγματική οικονομία, στην απασχόληση, στο εμπορικό ισοζύγιο και το ΑΕΠ της Χώρας.

Σύμφωνα με την πλέον πρόσφατη έκθεση της Γενικής Διεύθυνσης Ορυκτών Πρώτων Υλών του ΥΠΑΠΕΝ, η αξία των πωλήσεων πρωτογενών κι επεξεργασμένων ορυκτών πρώτων υλών (μεταλλευμάτων, ορυκτών, προϊόντων μηχανικής κατεργασίας, εμπλουτισμού, μεταλλουργικών προϊόντων, μαρμάρων και αδρανών υλικών), υπολογίζεται για τα έτη 2013-2014 περίπου στο ποσό των 1,3-1,5 δισ. € ετησίως, από το οποίο 68-70% ήταν το αποτέλεσμα εξαγωγών. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται ο τομέας βωξίτη-αλουμινίου, λατερίτη-νικελίου, λευκόλιθου-μαγνησιακών προϊόντων, τα βιομηχανικά ορυκτά και ο κλάδος αδρανών-μαρμάρων-φυσικών λίθων καθώς και ο τομέας της πρωτογενούς παραγωγής υδρογονανθράκων (upstream).

Δεν συμπεριλαμβάνονται α) η παραγωγή λιγνίτη, του κύριου ενεργειακού πόρου της Ελλάδας με εσωτερική κατανάλωση στο σύνολό της από τη ΔΕΗ ΑΕ β) οι κλάδοι τσιμεντοβιομηχανίας και του σκυροδέματος που είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τις ορυκτές πρώτες ύλες. Αν προστεθεί και η εκτίμηση για την τσιμεντοβιομηχανία και το σκυρόδεμα (περίπου 1 δισ. €.) καθώς και μια μέση εκτίμηση για την αξία του εξορυσσόμενου λιγνίτη (1 δισ. € ετησίως περίπου), η εκτίμηση για τη συνολική ετήσια συμβολή του κλάδου στο ΑΕΠ είναι περίπου 3,5 δισ. € (συμμετοχή 2% στο ΑΕΠ).

Ανατρέχοντας και στις προηγούμενες αντίστοιχες ετήσιες εκθέσεις του ΥΠΑΠΕΝ (πρώην ΥΠΕΚΑ), τα τελευταία 6 χρόνια της κρίσης (2009-2014), η εξορυκτική βιομηχανία ήταν -παρά την ύφεση- ίσως ο μόνος κλάδος στην Ελλάδα που διατήρησε τις θέσεις εργασίας και τις παραγωγικές του δομές σταθερές, επιτυγχάνοντας αθροιστικά για την εξαετία κύκλο εργασιών περί τα 18-20 δισ. € και εξαγωγές που υπερβαίνουν τα 10 δισ. €. Στο ίδιο διάστημα έχει πραγματοποιήσει συνολικές επενδύσεις σε νέα έργα, εξοπλισμό, εκσυγχρονισμό μεθόδων παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων ή αξιοποίησης παραπροϊόντων που υπερβαίνουν τα 2 δισ. €, ενώ για έργα αποκατάστασης περιβάλλοντος δαπανήθηκαν 100 εκατ. €. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει όλα τα χαρακτηριστικά Χώρας με μεταλλευτικό παρελθόν (όπου σημειωτέον η συμμετοχή στο ΑΕΠ ξεπερνούσε το 7-8%!), παρόν αλλά και μέλλον.

Όλα τα παραπάνω δεν έγιναν από μόνα τους, χωρίς προσπάθεια και πολλές φορές επώδυνους συμβιβασμούς. Οι επενδυτές θέλουν να βλέπουν σταθερότητα, προβλεψιμότητα και ανάπτυξη. Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δεν παρουσιάζει τίποτα από αυτά, εντούτοις ο τομέας αγωνίζεται. Με στροφή στον εξαγωγικό προσανατολισμό, με βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα, με (πολλές φορές επώδυνη) αναδιάρθρωση των επιχειρησιακών δομών, με εξαγορές και συγχωνεύσεις, με στρατηγικές συνεργασίες με εταίρους του εξωτερικού.

Εντούτοις, ας μην ξεχνάμε ότι δεδομένης της φύσης του αντικειμένου -τα κοιτάσματα δεν μετακινούνται και όλη η αλυσίδα εξόρυξης και πρωτογενούς επεξεργασίας παραμένει στην Ελλάδα– άρα στο χέρι μας είναι το μεγαλύτερο μέρος από την παραγόμενη αξία της δραστηριότητας να παραμένει στη Χώρα μας είτε με τη μορφή της αμοιβής των εργαζομένων, είτε ως υπηρεσίες, είτε ως φόροι και ως royalties, είτε ως κοινωνική εταιρική ευθύνη.  Σίγουρα ο τομέας του τουρισμού, που κι αυτός λόγω της φύσεώς του έχει επίσης το προνόμιο να μην μετακινείται από τον τόπο μας, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά το βαρύ πυροβολικό κομίζοντας έσοδα που υπερβαίνουν τα 15 δισ. ευρώ (για το 2015) και άμεση συμμετοχή στο ΑΕΠ περίπου 10%. Εντούτοις, σιγά-σιγά όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ανάπτυξη θέλει πλουραλισμό και αντίβαρα, όχι μονοκαλλιέργειες κι αποκλεισμούς.

Και κανείς σήμερα που ψάχνουμε επειγόντως για δισ. ευρώ, ως ισοδύναμα στον προϋπολογισμό για να κλείσουμε τρύπες πχ. στον ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό κλπ., δεν μπορεί να αγνοήσει τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο, που επιπλέον χαρακτηρίζεται από μεγάλη διάχυση ωφελειών στην οικονομία καθώς και τεράστια συνεισφορά στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, ειδικά σε υποβαθμισμένες ή ορεινές περιοχές όπου δεν «ευδοκιμεί» ο τουρισμός.

Μια συνεισφορά που πρέπει να μεγαλώσει τόσο οριζόντια (με νέους τομείς πχ. τα πετρέλαια) όσο και κάθετα (με την καθετοποίηση της παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, πχ. μεταλλουργία χαλκού και χρυσού) προσφέροντας και στις δύο περιπτώσεις περισσότερα στον τομέα των δημοσίων εσόδων που τόσο έχουμε ανάγκη.

Και μια παρατήρηση που την κάνω πάντα όχι για να υπάρχει ως… πασπαρτού καραμέλα αλλά επειδή την πιστεύω και αφορά το περιβαλλοντικό διακύβευμα: η εκμετάλλευση ορυκτών δεν αποτελεί αυτοσκοπό και γι’ αυτό -όταν γίνεται- πρέπει να γίνεται όχι απλώς με «κάποιες» περιβαλλοντικές αναστολές αλλά με ασφαλή διαχείριση των κινδύνων και του περιβάλλοντος καθώς και των αποβλήτων που τυχόν παράγονται. Διαφορετικά η ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη, αξιοβίωτη αλλά ..αβίωτη. Διαφορετικά, από τη μια ράβουμε και από την άλλη ξηλώνουμε…

ΠΗΓΗ: http://www.huffingtonpost.gr/, 7/09/2015, του Πέτρου Τζαφέρη, Διδάκτωρ ΕΜΠ, Προϊστάμενος Δ/νσης Ορυκτών Πρώτων Υλών του ΥΠΑΠΕN

Κάνοντας μια ανασκόπηση της προεκλογικής περιόδου και κοιτώντας τα εκλογικά αποτελέσματα στην περιοχή της Χαλκιδικής, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν τελικά οι Σκουριές βγήκαν σε καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ…

Στο Δήμο Αριστοτέλη ο ΣΥΡΙΖΑ τερμάτισε δεύτερος με διαφορά εννέα μονάδων από τον πρώτο, εισπράττοντας την απογοήτευση της πλειοψηφίας του πληθυσμού για τους χειρισμούς του στο θέμα των Σκουριών και για την συμπεριφορά της τοπικής του βουλευτού, την οποία πάντως το κόμμα θεωρεί «επιτυχημένη» και την έθεσε εκ νέου επικεφαλή της λίστας.

Να υποθέσει κανείς πως με το τέλος της εκλογικής περιόδου θα τελειώσει και το ψηφοθηρικό θέατρο περί Σκουριών εκ μέρους της κυβέρνησης και θα ξεκινήσει η πραγματική ανάπτυξη του τόπου, ή θα συνεχιστεί η ιδεοληπτική εμμονή ορισμένων στελεχών περί «Καναδών χρυσοθήρων», «ξεπουλήματος του ορυκτού μας πλούτου», «καταστροφής του περιβάλλοντος» και άλλα τέτοια γραφικά;

Το μπαλάκι βρίσκεται τώρα εκ νέου στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την επερχόμενη απόφαση του ΣτΕ, έχει μια μοναδική ευκαιρία να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να αποκαταστήσει την τάξη και την δικαιοσύνη στην πολύπαθη ΒΑ Χαλκιδική.

Και να μην ξεχνιόμαστε τώρα που οι εκλογές τελείωσαν… Οι 2.000 εργαζόμενοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, η τοπική οικονομία σε στάση και η τοπική κοινωνία σε απελπισία.