Διαβάζουμε στο politesaristoteli.blogspot.gr την επιστολή ενός βετεράνου μεταλλωρύχου. Όπως αναφέρει το μπλογκ, η επιστολή που ακολουθεί έχει μεγάλο ειδικό βάρος. Είναι γραμμένη από τον επιστάτη του πλυντηρίου του μεταλλείου της Ολυμπιάδας τον κ. Νικόλαο Κεφαλά. Έναν κάτοικο των Μαδεμοχωρίων που έχει περάσει τη ζωή του στα μεταλλεία. Γιος μεταλλωρύχου και ο ίδιος πατέρας δυο μεταλλωρύχων. Κατά την γνώμη μας, αυτά που γράφει έχουν την σημασία τους και είναι άξια προσοχής. Το αν θα συμφωνήσει ή θα διαφωνήσει κάποιος είναι σεβαστό, αλλά αυτή είναι η προσωπική άποψη του γράφοντος.
«Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους απλούς ανθρώπους απ’ όλη τη χωρά που με καθημερινά μηνύματα μας συμπαραστέκονται. Επίσης όλους τους φορείς –συλλόγους – σωματεία που κ αυτοί με την σειρά τους είναι δίπλα μας.
Θέλω να στείλω μήνυμα σε όλους αυτούς που τάχα καίγονται για το περιβάλλον και τη ζωή μας ότι είμαι περήφανος που είμαι γιος μεταλλωρύχου. Είμαι περήφανος που έχω δυο παλικάρια μεταλλωρύχους κι ακόμα πιο υπερήφανος που ζω σε αυτή την ευλογημένη περιοχή που μου χαρίζει το δεύτερο πιο πολύτιμο αγαθό μετά την υγεία, την εργασία. Μια περιοχή που θα ζήλευαν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Εμείς όλοι οι μεταλλωρύχοι δεν μάθαμε ποτέ να έχουμε το κεφάλι κάτω. Δεν μάθαμε να υποκινούμαστε ,όπως μας κατηγορούν, από κανέναν.
Γιατί εμείς μάθαμε να διεκδικούμε το αυτονόητο. Αυτό το αγαθό που τόσο απλόχερα μας προσφέρει η περιοχή, τον ορυκτό μας πλούτο.
Γιατί είναι δικός μας. Γιατί τον φυλάμε ακόμη και στον ύπνο μας, μιας και κοιμόμαστε πάνω από αυτόν.
Να ξέρουν όλα αυτά τα ανθρωπάκια που τρέμουν να μην τους πάρουν την παχυλή τους θέση (μου θυμίζουν εποχές που κάποιοι υπάλληλοι δεν έπαιρναν άδεια για να μην τους πάρουν τη θέση), ότι μεγαλύτεροι υποστηρικτές και φύλακες του περιβάλλοντος από εμάς δεν υπάρχει κάνεις.
Αν δεν τους κάνει κόπο ας σηκωθούν λίγο να ξεπιαστούν από τις καρέκλες τους και να έρθουν εδώ στην βόρεια Χαλκιδική να δουν σε τι περιβάλλον ζούμε όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχουν τα μεταλλεία.
Και ξέρετε γιατί δεν το κάνουν? Γιατί θα ντρέπονται να το διασχίσουν για να μην το λερώσουν βλέποντας από ψηλά αυτή τη απερίγραπτη ομορφιά του τόπου μας.
Τουλάχιστον ας διαβάσουν λίγο ιστορία να μάθουν για τα χωριά μας ποια είναι τα Μαντεμοχώρια, ποια είναι η Ιερισσός, τα Ν. Ρόδα, η Ουρανούπολη, πόσα χιλιόμετρα είναι μακριά μας.
Να μιλήσουν με τους ανθρώπους και να δουν ότι δεν μας χωρίζει τίποτα, γιατί το πρόβλημά μας είναι αυτοί οι ίδιοι (οι πολιτικοί).
Εδώ και 25χρονια υπάρχει το ίδιο πρόβλημα μετά τη δολοφονία του αφεντικού μας Αθανασιάδη Μποδοσάκη. Από τότε όλοι θέλουν να μας έχουν σε ομηρία. Άλλοτε να μας χρησιμοποιούν σαν ψηφαλάκια κι άλλοτε να παίζουν με μας και τον πόνο μας, γιατί έτσι εξυπηρετούν συμφέροντα που θα φέρνουν σε αυτούς κέρδη ανάλογα με το ποιος καρπώνεται τον δικό μας πλούτο.
Φθάνει πια ανθρωπάκια. Η διαβούλευση έγινε κι όλη η περιοχή θέλει τα μεταλλεία.
Σας το είπα, πάρτε την οικογένειά σας ένα σαββατοκύριακο κι ελάτε να το δείτε από κοντά. Και να το ξέρετε ότι αν εσείς όλοι εφαρμόζετε τους νόμους που τα ανώτατα δικαστήρια αποφασίζουν, τότε μπορεί κάποια στιγμή που περπατάτε στους δρόμους να μη σας φτύνουν και να μη σας γιαουρτώνουν, γιατί πραγματικά είστε για φτύσιμο.»