Διαβάζουμε στην σημερινή Κυριακάτικη ΑΥΓΗ ένα άρθρο από αυτά που δίνουν «μαγικές λύσεις» σε διάφορα θέματα. Έτσι, τώρα, ο καθηγητής Θεοφάνης Παυλίδης που «ήταν υπεύθυνος του Εργαστηρίου Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης» (Τι θα πει «ήταν»; Και τώρα τι είναι; μήπως και αυτός άλλος ένας… ομότιμος;;;), κάνει πρόταση για «εναλλακτική ανάπτυξη» στην περιοχή της Μεγάλης Παναγίας.
«Τα έργα σύμφωνα με την πρόταση θα αξιοποιούν το νερό της περιοχής και τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, αποτρέποντας παράλληλα τις μεγάλες πλημμύρες και κάνοντας έτσι πραγματικότητα την πολύπλευρη ανάπτυξη, που θα ενεργοποιήσει ακόμη και τα πρώτα θερμοκήπια στην περιοχή χάρη στην ενεργειακή αξιοποίηση του νερού και βέβαια θα δώσει τέλος στην τωρινή μονοκαλλιέργεια των μεταλλείων. Η περιοχή της Μεγάλης Παναγίας, στην οποία αναπτύσσεται το βασικό μέρος των εργασιών για την εξόρυξη στις Σκουριές διαθέτει κάμπο 100.000 στρεμμάτων, αλλά μέχρι σήμερα έχει αξιοποιηθεί ελάχιστα γιατί το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη κατάλληλου, επαρκούς και φθηνού αρδευτικού νερού, που να επιτρέπει λογικό κέρδος στον αγρότη.
Το νερό της πλημμύρας αν το διοχετεύσεις κάπου δεν έχεις πλημμύρα, αλλά έχει νερό για να το κρατήσεις και αξιοποιήσεις , επισημαίνει ο Θ. Παυλίδης. Όπως λέει ο’Εβρος έχει κάθε χρόνο πλημμύρες, αλλά κάθε χρόνο εκεί χτυπάνε γεωτρήσεις. Κάτι δεν γίνεται καλά σε όλη τη χώρα και βέβαια και στη Χαλκιδική . Ο κάμπος της Μεγάλης Παναγίας χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Το μικρότερο είναι ίσο με 10.000 στρέμματα και βρίσκεται κοντά στον οικισμό της Μεγάλης Παναγίας, ενώ το μεγαλύτερο των 90.000 στρεμμάτων βρίσκεται κοντά στον οικισμό των Πλανών. Η κάλυψη των αρδευτικών αναγκών του μικρότερου μέρους του κάμπου μπορεί να επιτευχθεί με την κατασκευή δύο ταμιευτήρων νερού πάνω στο βουνό και στις περιοχές Κλωθογυριστός και Τσίτση, συνολικής χωρητικότητας περίπου 550.000 κυβικών μέτρων. Κεντρικός αγωγός μεταφοράς με αυξημένη διάμετρο θα μεταφέρει το νερό προς τον κάμπο. Η αυξημένη διάμετρος του αγωγού εξασφαλίζει μεγαλύτερη ικανότητα παροχής νερού, αλλά δεν συνδέεται με την αρδευτική κάλυψη του μικρού μέρους του κάμπου, καθώς έχει ως μεγαλύτερο στόχο να αυξήσει τις δυνατότητες ενεργειακής αξιοποίησης που περιλαμβάνει επίσης τη δημιουργία μικρού υδροηλεκτρικού σταθμού. Προτείνεται επίσης η κατασκευή μεγάλης λιμνοδεξαμενής 3.000.000 ή 2.500.000 κυβικών μέτρων, που θα γεμίζει χάρη στον αγωγό που θα ξεκινά από τα δύο μικρότερα φράγματα ταμιευτήρες και θα ποτίζει με τη σειρά της τα 90.000 στρέμματα του κάμπου. Ο αγωγός χάρη στη μεγαλύτερη διάμετρο θα μπορεί να δέχεται μεγαλύτερα υδατοφορτία, είτε από τη μεγαλύτερη συγκέντρωση νερού στους μικρούς ταμιευτήρες, είτε από χείμαρρους, είτε από μικρότερους πρόσθετους ταμιευτήρες. Εργασιακή απασχόληση χωρίς επιπτώσεις για το περιβάλλον Η άρδευση των 100.000 στρεμμάτων γεωργικής γης που θα σημάνει τη συστηματική καλλιέργειά του κάμπου, θα ανατρέψει άρδην την όλη αναπτυξιακή πορεία και ισορροπία της περιοχής».
Ωραία, μπορούμε να σχολιάσουμε λίγο;
- Πρώτον: Μπροστά στα έργα που περιγράφει η πρόταση Παυλίδη, η αγαπημένη λέξη κάποιων antigold «φαραωνικό» χάνει τη σημασία της, και το εργοτάξιο των Σκουριών φαντάζει σαν παιδική χαρά… Υπολογίζει κανείς πόσο δάσος θα καταπιούν τα δύο προτεινόμενα φράγματα-ταμιευτήρες, οι αγωγοί και η λιμνοδεξαμενή; Και τι χωματουργικά χρειάζονται;
- Μετά, τι σχέση έχει η καλλιέργεια του κάμπου με την επένδυση στο βουνό; Προφανώς όλα χωράνε… Και πραγματικά, κρίμα να πηγαίνει χαμένο τόσο νερό…
- Τέλος, ποιοι θα γίνουν αγρότες; Οι επαγγελματίες μεταλλωρύχοι θα κάνουν ξαφνικά ένα κλικ και θα καλλιεργούν στα θερμοκήπια; Τα σκέφτονται αυτοί που τα προτείνουν;
