Στις εργασίες τους επέστρεψαν με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική που εδώ κι έναν μήνα είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Από τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης οι εργαζόμενοι γύρισαν πίσω στα εργοτάξιά τους υπογράφοντας την άρση της διαθεσιμότητάς τους και θέτοντας ξανά σε λειτουργία τα μεταλλεία.

Σε δηλώσεις του στο protothema.gr ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων, Γιώργος Χατζής, τόνισε πως αισθάνεται μερικώς δικαιωμένος για τον αγώνα που έδωσε εκείνος μαζί με τους συναδέλφους του, ώστε να επιστρέψουν όλοι στα πόστα τους.

«Οι εργαζόμενοι γυρίσαμε στις θέσεις μας, όπως ακριβώς είχαμε θέσει ως στόχο. Όλα τα έργα μας λειτουργούν κανονικά. Αισθανόμαστε μερικώς δικαιωμένοι. Ήταν ένας αγώνας της κοινωνίας της Χαλκιδικής και των εργαζομένων για ανάπτυξη και ευημερία. Ο αγώνας μας δείχνει ότι μπορεί στη χώρα μας να έρθουν η ανάπτυξη κι οι επενδύσεις. Όσον αφορά στην τελική απόφαση του ΣτΕ θεωρούμε ότι για ακόμα μια φορά θα δικαιωθούμε, αλλά κρατάμε τις επιφυλάξεις μας. Είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Χατζής.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 6/10/2015]

Διαβάστε τι βρήκε να πει το Παρατηρητήριο για την αναστολή της απόφασης Σκουρλέτη από το ΣτΕ. Ασυνάρτητες αιτιολογήσεις που καταλήγουν πάλι στην επίρριψη ευθυνών στο ΣτΕ, το οποίο είναι «κακό» όταν οι αποφάσεις του δεν βολεύουν το “κίνημα”…

«Το ζήτημα δηλαδή ανάγεται στα χρήματα! Τόσοι εργαζόμενοι (847) σε διαθεσιμότητα με το μισό μισθό (600 € για τους υπογείτες) επί ένα μήνα μας κάνει ένα συγκεκριμένο ποσό (περίπου μισό εκατομμύριο). Αντίθετα, δεν έγινε δυνατό να μπει ένα καρτελάκι τιμής στην καταστροφή που θα υποστεί το βουνό με άλλον ένα μήνα εντατικών εργασιών διότι, λέει η απόφαση, «το Δημόσιο δεν επικαλείται συγκεκριμένη περιβαλλοντική ή άλλη βλάβη από τη συνέχιση των εργασιών»! Ποια «βλάβη» να πρωτομετρήσει κανείς; Στο δάσος; Στη γη, στο νερό, στον αέρα; Σύμφωνα δηλαδή με την Επιτροπή Αναστολών, θα έπρεπε το Δημόσιο να έχει κάνει έναν ακριβή υπολογισμό ως εξής: τόσα δέντρα που θα κοπούν σε ένα μήνα επί τόσα ευρώ το κάθε δέντρο, συν τόσα χωματουργικά επί τόσα ευρώ το κυβικό, συν τόσα κυβικά νερού που θα αντληθούν και θα αχρηστευθούν, συν τόσα τσιμέντα που θα πέσουν στο άλλοτε παρθένο δάσος κ.λ.π. Μα είμαστε σοβαροί; Έπρεπε να έχει αποτιμηθεί η «βλάβη» οικονομικά, δηλαδή σε φράγκα, γιατί φαίνεται ότι μόνο αυτό καταλαβαίνουν οι ανώτατοι δικαστές μας. Να έχει υπολογιστεί η αξία του δέντρου, η αξία της γης και η αξία του νερού και να έχει βγει μια συνολική τιμή: τόσο αξίζει αυτό το οικοσύστημα. Τότε μόνο θα μας έκανε τη χάρη η Επιτροπή Αναστολών να ζυγίσει αυτή τη ζημία με τα μεροκάματα των υπαλλήλων της εταιρείας. ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ, εμείς αυτό έχουμε να πούμε!»

Έχουμε προτρέψει πολλάκις τον κο Παπαγεωργίου να μην μιλάει διότι εκτίθεται… Μιλάει η απόφαση για «οικονομική αποτίμηση της βλάβης»; Απλά σημειώνει πως δεν έφερε στοιχεία το δημόσιο που να τεκμηριώνουν κάποια συγκεκριμένη περιβαλλοντική ή άλλη βλάβη από τη συνέχιση των εργασιών. (Και τι να φέρει; Τα έωλα πορίσματα των επιθεωρητών περιβάλλοντος;). Αλλά ο Τόλης στο λαϊκισμό και τη στρέβλωση των γεγονότων, είναι το νούμερο ένα… Προφέσορας….

Μετά την επίσκεψη της υποψήφιας βουλευτή του Ποταμιού Χριστίνα Ταχιάου και στελέχη του Ποταμιού στα μεταλλεία χρυσού στην Ολυμπιάδα, και στις στοές, αναρτήθηκε η κάτωθι ανακοίνωση στο site του Ποταμιού:

«Η Χριστίνα Ταχιάου συναντήθηκε με τους εργαζόμενους στα μεταλλεία αλλά και τους μεταλλωρύχους που για 12η ημέρα παραμένουν κλεισμένοι στην στοά, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση του Πάνου Σκουρλέτη ο οποίος ως υπουργός ΠΑΠΕΝ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ανακάλεσε ξαφνικά την άδεια λειτουργίας της εταιρείας εξόρυξης, με αποτέλεσμα να τεθούν σε διαθεσιμότητα αλλά και να απολυθούν περισσότεροι από 1700 εργαζόμενοι.

“Το Ποτάμι ζητά να τηρηθεί η νομιμότητα και να γίνουν σεβαστές οι δικαστικές αποφάσεις. Δεν μπορεί η κοινωνία της Χαλκιδικής να κρατείται όμηρος κομματικών σκοπιμοτήτων. Πρέπει να μπει ένα τέλος σ’ αυτήν την παράλογη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή” τόνισε η Χριστίνα Ταχιάου μιλώντας με τους μεταλλωρύχους.

Η υποψήφια βουλευτής του Ποταμιού ενημέρωσε τους εργαζόμενους για την παρέμβαση του επικεφαλής του κινήματος Σταύρου Θεοδωράκη, ο οποίος επικοινώνησε με τον υπηρεσιακό υπουργό ΠΑΠΕΝ λέγοντας ότι η τήρηση της νομιμότητας θα πρέπει να είναι αυτονόητη σε μια ευρωπαϊκή χώρα, καθώς και ότι το δικαίωμα στην εργασία θα πρέπει να συνδυάζεται με την προστασία του περιβάλλοντος, όμως αυτό είναι ένα γεγονός που θα το κρίνουν τα όργανα της Πολιτείας και όχι οι κομματικές επιτροπές που υπερασπίζονται μόνο τις συντεχνίες.

“Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι στην πλάτη χιλιάδων ανθρώπων που αγωνιούν για το μέλλον τους, έχει στηθεί ένα πολιτικό παιχνίδι με μόνο στόχο να εξυπηρετηθούν κομματικές σκοπιμότητες. Τα όργανα της Πολιτείας πρέπει να είναι αρμόδια να κρίνουν την επένδυση και όχι οι υπουργοί” υπογράμμισε η Χριστίνα Ταχιάου τόνισε την ανάγκη να δοθεί τέλος στην άδικη κατάσταση που “εντέχνως” δημιούργησαν οι κομματικοί μηχανισμοί και δίχασαν την κοινωνία της Χαλκιδικής.»

Τελικά τα μεταλλεία δεν μένουν Ιερισσό, ούτε γεωγραφικά αλλά ούτε γεωλογικά. Μερικά πράγματα ανήκουν σε συγκεκριμένο περιβάλλον και ακολουθούν την δική τους φυσική πορεία, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τη γεωγραφική τους θέση και εξέλιξη.

Εκτός βέβαια αν με την επίμονη αναζήτηση και δρομολόγηση διαφόρων κόλπων και τεχνασμάτων συμβεί το παράδοξο. Δηλαδή με κάποιο μαγικό τρόπο όλα τα γνωστά κοιτάσματα Ολυμπιάδας, Μαύρων Πετρών και Σκουριών να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν στην γειτονιά της Ιερισσού.

Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα τα παράδοξα συμβάντα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο με την παρουσία τους να λειτουργεί πλέον ανταγωνιστικά της λογικής σειράς των πραγμάτων.

Ένα ζήτημα λοιπόν στο οποίο η παραδοξολογία και η παραφιλολογία βρίσκονται στο ύψιστο σημείο εκμετάλλευσης αφορά στην ψευδο-οικολογική περιβολή του θέματος που σχετίζεται με την σχεδιαζόμενη πολυτοπαραγωγική αξιοποίηση του χρυσοφόρου κοιτάσματος χαλκού των Σκουριών.

Παρατηρώντας τους δύο συνημμένους χάρτες διαπιστώνεται ή μάλλον επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, ότι η γεωγραφική και γεωλογική θέση της Ιερισσού βρίσκεται εκτός λειτουργικής εμβέλειας της υφιστάμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας αλλά και αυτής που προβλέπεται στην περιοχή των Σκουριών. Προκύπτει λοιπόν το βασικό και κυρίαρχο ερώτημα. Προς τι άραγε η μαινόμενη αντιμεταλλευτική αντίδραση από την πλευρά της Ιερισσού?

Φαίνεται λοιπόν πως η παραδοξολογία, που και στην περίπτωση αυτή καλά κρατεί, έχει στόχο την παραπλάνηση ανυποψίαστων πολιτών, την διαστρέβλωση της πραγματικότητας και την αλλοίωση της αλήθειας.

Έχοντας σαν δεδομένο ότι το σύνολο της υφιστάμενης και προτεινόμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομέων και των έργων στις Σκουριές, τοποθετείται εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Αριστοτέλη, προκύπτει ότι:

1. Η γεωγραφική θέση της Ιερισσού, καθώς και των περιοχών νοτίως αυτής, δεν έχει καμία χωροταξική ή άλλη λειτουργική διασύνδεση με την «εν γένει» μεταλλευτική δραστηριότητα. Αντίθετα τα δημοτικά διαμερίσματα Μεγάλης Παναγιάς, Παλαιοχωρίου, Νεοχωρίου, Σταγείρων, Στρατωνίκης, Στρατωνίου και Ολυμπιάδας έχουν απόλυτο δικαίωμα και κάθε λόγο να προβάλλουν σχετικές απόψεις και θέσεις.

Και είναι λογικό και φυσικό, όπως και συμβαίνει, οι κάτοικοι των διαμερισμάτων αυτών να θεωρούν την παραγωγική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου κεντρικό αναπτυξιακό πυλώνα, και να υποστηρίζουν έτσι την μεταλλευτική επένδυση.

Όσο για άλλους πιο απόμακρους γεωγραφικά Δήμους της Χαλκιδικής που επίσης βάλλουν με εύκολο τρόπο εναντίον των μεταλλείων, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν, και αν οι λόγοι τυγχάνει να είναι αυτοί της «αγνής» αλληλεγγύης, ας επιλέξουν από εδώ και πέρα να στηρίξουν αυτούς που κατοικούν δίπλα στην εξορυκτική δραστηριότητα, τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, αλλά και την δυναμική προοπτική απασχόλησης.

2. Το υπέδαφος της ευρύτερης περιοχής Ιερισσού δομείται από γεωλογικούς σχηματισμούς που δεν μεταλλοφορούν, και οι οποίοι τόσο γενικά όσο και ειδικά είναι διαφορετικοί από αυτούς που φιλοξενούν και εσωκλείουν τα οικονομικά εκμεταλλεύσιμα πολυμεταλλικά κοιτάσματα Ολυμπιάδας, Μαύρων Πετρών και Σκουριών. Συνεπώς και στο θέμα της γεωλογικότητας, η περιοχή της Ιερισσού είναι «ξένη» με τα βορειότερα μεταλλευτικά τμήματα του Δήμου Αριστοτέλη.

Με άλλα λόγια η αντιμεταλλευτική αντίδραση που έχει την προέλευση της στην Ιερισσό δεν έχει καμία γεωγραφική, γεωλογική και πολύ περισσότερο περιβαλλοντική βάση, και στερείται ουσιαστικής τεκμηρίωσης. Συνεπώς οι λόγοι αντίδρασης ενάντια στα μεταλλεία είναι άλλοι και θα πρέπει προφανώς να αναζητηθούν σε διαφορετική κατεύθυνση.

http://politesaristoteli.blogspot.gr/ , του Δρ. Γεωλογίας Νικόλαου Αρβανιτίδη