Η εταιρεία, ενημερώνοντας τους μετόχους της, μιλά για εξαγωγές 550 εκατ. ευρώ τον χρόνο: διπλάσιες από τις συνολικές εξαγωγές λαδιού, για να έχουμε ένα μέτρο.
Πως θα σας φαινόταν να έβοσκαν προβατάκια στο Σύνταγμα; Να φυτεύαμε ελιές στον Εθνικό Κήπο; Αμπελώνα στην Ομόνοια; Ή, ακόμα καλύτερα, να ρίχναμε μερικές πολυκατοικίες για να αυξήσουμε την αγροτική γη; Υπερβολές; Ως έναν βαθμό. Γιατί φαίνεται ότι αυτό το πρότυπο μιας βουκολικής Αριστεράς έχει θιασώτες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο left.gr , τον ημιεπίσημο ιστότοπο του κόμματος, φιλοξενείται άρθρο του «υπευθύνου ποιότητας του ιδιωτικού τομέα της αγροτικής οικονομίας» (sic) όπου αναπτύσσεται ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανάπτυξης για τις Σκουριές, συμβατό με τις ιδέες της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το πρώτο βήμα, μαθαίνουμε, είναι ο καθαρισμός της περιοχής. Θα κρατήσει 2 με 3 χρόνια και θα απασχολήσει όλους τους εργαζομένους. Λεφτά υπάρχουν, μας ενημερώνει, 340 εκατ. σε ένα από τα αναπτυξιακά προγράμματα του υπουργείου Ανάπτυξης. Δεν διαφεύγει ασφαλώς η γαλαντομία της δαπάνης, ενός ποσού περίπου διπλάσιου από όσα η πρώτη φορά Αριστερά αφιέρωσε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης για όλη τη χώρα!
Μετά έρχεται ο παράδεισος. Στις στοές των ορυχείων, λοιπόν, θα παλαιώνονται τα κρασιά της περιοχής, ενώ παράλληλα θα αναπτυχθούν φυτείες μανιταριών, προφανώς αξιοποιώντας το σκοτάδι και την υγρασία. Ιδιοφυές. Κι αυτά στο πλαίσιο της ανάπτυξης με την προώθηση αγροτοδιατροφικών προϊόντων . Οι κάτοικοι θα οργανωθούν σε σχήματα κοινωνικής οικονομίας, με ήπιες παρεμβάσεις που θα χρηματοδοτούνται, βεβαίως βεβαίως, από το ΕΣΠΑ. Η βιωσιμότητα θα διασφαλίζεται «από την υπεραξία που θα παραχθεί από τα πολύ ποιοτικά τοπικά προϊόντα».
Ακραίο παράδειγμα; Ενδεχομένως. Όλη η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, ωστόσο, δείχνει περιφρόνηση της επένδυσης και συνακόλουθα πλήρη άγνοια για το τι συνιστά ανάπτυξη στη χώρα. Η κυβερνητική εκπρόσωπος, για παράδειγμα, αμφισβήτησε την αξία της απασχόλησης στα ορυχεία αντιπαραβάλλοντας την απασχόληση στον τουρισμό που, όπως είπε, πρέπει επίσης να προστατευθεί. Επανέλαβε δε μια άποψη που είχε διατυπώσει πρόσφατα σε συνέντευξή του και ο υπουργός των Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, ότι δεν είναι επιθυμητή κάθε μορφή ανάπτυξης. Μια επένδυση είπε χαρακτηριστικά δεν είναι συνώνυμη της ανάπτυξης. Από τον χορό δεν μπορούσε φυσικά να λείπει και ο κ. Σκουρλέτης, ο οποίος και αυτός αντιπαρέβαλε το ιδιωτικό με το δημόσιο συμφέρον: «δεν έχει πληρώσει ούτε ένα ευρώ στο Δημόσιο», ισχυρίστηκε, επιδεικνύοντας εντυπωσιακή άγνοια του αντικειμένου του. Όπως εξήγησε η εταιρεία, χωρίς να διαψευστεί, το όφελος του Δημοσίου από φόρους είναι 90 εκατ. Το ότι αυτός, γνήσιο τέκνο των βορείων προαστίων, κατηγόρησε τους μεταλλωρύχους για έλλειψη ταξικής συνείδησης, απλώς προσέθεσε μια νότα γελοιότητας στην όλη υπόθεση.
Αναρωτιέται κανείς με τέτοιου είδους προσεγγίσεις αν θα πρέπει να επιχειρηματολογήσει υπέρ της επένδυσης. Αν υπάρχει πια στοιχειώδης λογική. Καλά τα κρασιά, καλά και τα γιαούρτια, αλλά εδώ μιλάμε για ένα κοίτασμα που σύμφωνα με τους υπολογισμούς η αξία του είναι αρκετά δισεκατομμύρια. Η εταιρεία, ενημερώνοντας τους μετόχους της, μιλά για εξαγωγές 550 εκατ. ευρώ τον χρόνο: διπλάσιες από τις συνολικές εξαγωγές λαδιού, για να έχουμε ένα μέτρο. Απολύτως αναγκαίος ο αγροτικός τομέας, αν ο κόσμος όμως είχε παραμείνει στην προβιομηχανική εποχή το εισόδημά μας θα ήταν στον Μεσαίωνα. Κι αυτά ανεξάρτητα από τη συγκυρία. Την ανάγκη δηλαδή να παράγουμε εισόδημα, φόρους και υπεραξία, να συντηρούμε την απασχόληση και να προσελκύουμε νέα κεφαλαία για επενδύσεις. Όχι να ανακατανέμουμε το ΕΣΠΑ καμωνόμενοι ότι έχουμε ανάπτυξη.
Η συζήτηση αυτή βέβαια πάει βαθύτερα. Πριν από λίγες ημέρες ο Στέργιος Πιτσιόρλας, πρόεδρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, είπε τα προφανή. Ότι δηλαδή πρέπει να απαλλαγούμε από τον κρατισμό και ότι δεν είναι δουλειά του κράτους να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες. Αμέσως έσπευσε να του απαντήσει ο Ν. Παππάς, υπεύθυνος για την προσέλκυση επενδύσεων , τρομάρα μας. Ο οποίος υπογράμμισε ότι το κράτος οφείλει να παράγει τα προϊόντα που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να παράγει ο ιδιωτικός τομέας. Φρονίμως ποιών, δεν έδωσε παραδείγματα. Μια ανάλογα κρατικιστική τοποθέτηση είχε κάνει στη συνέντευξή του και ο κ. Τσακαλώτος. Σπάνια στην παγκόσμια οικονομική ιστορία , υποστήριξε, έχουν οδηγήσει οι ιδιωτικές επενδύσεις την έξοδο από μια μεγάλη ύφεση .
Αν αυτό πιστεύουν, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί αν δεν έρθουν ιδιωτικά κεφάλαια, τότε δεν πρόκειται να βρεθούν τα 100 δισ. σε επενδύσεις που χρειάζεται η οικονομία για να επανέλθει η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία πρόταση για την ανάπτυξη. Είναι κολλημένος στο χθες. Δηλώνει αποφασισμένος να προστατεύσει τις συντάξεις χωρίς να καταλαβαίνει ότι χωρίς ανάπτυξη, σε έναν χρόνο, θα αναζητά ξανά νέες περικοπές. Ακόμα χειρότερα, δεν καταλαβαίνει ότι διαχειρίζεται την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα. Όχι απλώς για την παραμονή στο ευρώ, αλλά για τη διατήρηση μιας στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής χωρίς την οποία η Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει.
[ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Παντελή Καψή, 17/01/2016]
Για το πώς μπαίνει το «αγωνιστικό» ντοκιμαντέρ στην υπηρεσία της antigold προπαγάνδας με τρόπο που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Γκέμπελς τα είπαμε… Είπαμε και πως με 50 ψωροευρώ μπορείτε όχι μόνο να κάνετε το όνομά σας αθάνατο, αλλά να κερδίσετε και ένα μπλουζάκι «SOS Χαλκιδική»!!! (διαβάστε το άρθρο εδώ).
