Αυτή είναι η αλήθεια και ας λένε… Στις αρχές του 2014,  ο ΟΟΣΑ και δύο Διεθνείς Οργανισμοί μας  είπαν με κάθε τρόπο,  “Προσέξτε. Κινδυνεύετε στις εξαγωγές. Κάντε ότι μπορείτε” Οι εξαγωγές έπεσαν  το 2015 και συνεχίζουν πτωτικά. Τι κάναμε εμείς; Τον Απρίλιο αποφασίσαμε να κλείνουμε τα Τελωνεία στις 5 μ.μ. αντί 9.μ.μ.!!! Σε τέτοια Ελλάδα κανείς δεν ρισκάρει κεφάλαια. Θα μείνουμε με τη μιζέρια μας.

Η  Γενική Συνομοσπονδία των μικρομεσαίων μας έχει προειδοποιήσει ότι ο ένας στους τρεις μικρομεσαίους δεν θα τα βγάλει πέρα μέχρι το τέλος του 2016 και μαζί με τους περίπου 300.000 απασχολούμενους σήμερα (μόνο στο τομέα της μεταποίησης) θα αποτελούν παρελθόν το 2017-2018.

Οι οφειλές τους θα αυξηθούν, το λιγότερο κατά 30% και οι απολύσεις θα φθάσουν στο 15% των εργαζομένων σήμερα (συμπεριλαμβανομένων των ίδιων και των οικογενειών τους).

Τα νούμερα αυτά μπορεί να βρεθούν στο συν ή πλην αλλά αποκλείεται να μεταβληθούν ότι  και αν εύχονται στο υπουργείο Οικονομικών που ο υπουργός τους βλέπει μόνο Κασσάνδρες.

Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα δεν θα γύριζαν χθες τα πάνω – κάτω στα Τελωνεία μετά την γκάφα τους με το ωράριο.

Κάποιες εκθέσεις με νούμερα και αναλύσεις για προοπτικές εισπράξεων και κεφαλαίων προς επένδυση που (όπως μαθαίνω) καθησυχάζουν τον κ.  Τσακαλώτο για το 2017, είναι αυτές που τον κάνουν να βγάζει γλώσσα… για γρουσούζηδες και Κασσάνδρες…

Οι  ανάγκες της οικονομίας (αν θέλουμε να μιλάμε για ανάπτυξη)  είναι συγκεκριμένες και μετρημένες από στοιχεία Οργανισμών (ΟΟΣΑ, Eurostat), Ιδρυμάτων (ΙΟΒΕ, ΚΕΠΕ), Οργανώσεων (ΣΕΒ, ΕΒΕΑ, ΕΒΕΠ) και τις υπηρεσίες παρακολούθησης του προϋπολογισμού.

Θα σοβαρευτεί λοιπόν η κυβέρνηση να δει αυτά που έχει απέναντι της και όχι αυτά που την συμφέρει να βλέπει… και  μας τα περνάει σαν να είναι η ζωή που ζούμε… περιμένοντας και τις καλύτερες ημέρες;

Οι επενδύσεις έχουν υποχωρήσει στο χαμηλότερο ποσοστό επί του ΑΕΠ και έφθασαν στο 10%  ενώ πριν την κρίση ήταν κοντά στο 25% του ΑΕΠ.  Για να επιστρέψει το ΑΕΠ  (το 2022)   στα επίπεδα του 2008 (δηλαδή στο 25%) απαιτούνται νέες επενδύσεις 100 δισ. και 10 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για συντήρηση μονάδων που λειτουργούν.

Από τα 160 δισ. ευρώ έχουμε (μόνο στα χαρτιά) 20 δισ. του ΕΣΠΑ, της περιόδου  2014-2020 (και τελειώνουμε με το ΕΣΠΑ).

Άρα οι ιδιώτες επενδυτές πρέπει να επενδύσουν 140  δισ. ευρώ, καθώς  η εγχώρια  αποταμίευση  (λόγω απόσυρσης καταθέσεων και capitalcontrols)  δεν “υπόσχεται” Τραπεζική χρηματοδότηση σε έκταση που να εξασφαλίζει ανάπτυξη.

Το “φθηνό χρήμα” Ντράγκι μένει να το δούμε και ακολούθως να το μετρήσουμε ως διαθέσιμο για νέες επενδύσεις. Γιατί δεν είναι μόνο η χρηματοδότηση που τους λείπει…

Στο  “πακέτο Γιούνκερ” ψάχνεις για Ελλάδα  αλλά βρίσκεις  κάπου 15-20 συμβάσεις  μόνο  άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (για 42 έργα στον τομέα των υποδομών και της καινοτομίας) μεταξύ των οποίων η Ιρλανδία η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Τα στοιχεία του ΕΒΕΑ και του ΕΒΕΠ μας λένε ότι μόνο 10 επιχειρηματίες στους 100 σχεδιάζουν εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών τους. Οι υπόλοιποι 90 βλέπουν συρρίκνωση, αναδίπλωση και λουκέτα.

Οι δε 80 από τους 90 βλέπουν, ευχαρίστως, επιχειρηματική μετανάστευση σε γειτονικές χώρες  με χαμηλό φορολογικό συντελεστή 10% έως 12,5% στον βασικό φόρο και λίγο υψηλότερο στα μερίσματα.

Κυρίως όμως βλέπουν σταθερό φορολογικό περιβάλλον, ευκολότερη δανειοδότηση από τις Τράπεζες, χαμηλό κόστος παραγωγής και απλούστερες διαδικασίες αδειοδότησης για βιομηχανική παραγωγή.

Στην  Βουλγαρία,  σε ένα πρωινό  συστήνεις την εταιρεία σου και σε 7 εργάσιμες ημέρες έχεις ΑΦΜ και εγγράφεσαι στο εμπορικό μητρώο.

Μπροστά σε όλα αυτά τι επενδυτικά κίνητρα να επικαλεσθείς για την Ελλάδα όταν μόνο για την ολοκλήρωση μιας δημόσιας σύμβασης απαιτείται χρόνος 230 ημερών!!!

Η επιχειρηματική αγορά στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη (από την ένταξή μας στην  Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα) με 3.450 νόμους, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις Περιφερειών και 8.575 αποφάσεις διοικητικών αρχών!!!

Από τους παραπάνω 3.450 νόμους οι 240  είναι φορολογικοί και ψηφίσθηκαν κατά τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, όταν σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ εφαρμόσθηκαν  μόνο 10  αντίστοιχοι νόμοι!!!

Η αποεπένδυση με απώλεια 1.500.000 θέσεων εργασίας (όταν ο ενεργός πληθυσμός της χώρας δεν ξεπερνάει τα 3.000.000)  δεν είναι “φάντασμα” από Κασσάνδρες κ. Τσίπρα. Είναι χρόνια ασθένεια της οικονομίας. Και μη  βαυκαλίζεστε ότι θα την καταπολεμήσουν οι Γάλλοι, οι Γερμανοί , ο Πούτιν και οι Αζέροι αγοράζοντας κράτος. Η συνταγή συνιστά μόνο ιδιωτικές επενδύσεις  αλλά με ρυθμό πολυβόλου. Τον αντέχει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και η πρώτη φορά αριστερά;

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 4/6/2016]

Το ξενοδοχείο Athens Ledra, Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016. Το ξενοδοχείο Athens Ledra κλείνει λόγω χρεών, αν και είναι υπερπλήρες, αφήνοντας χωρίς εργασία τους περίπου 150 εργαζόμένους που απασχολούνται σε αυτό. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

«Στην κυβέρνηση, όπως μονότονα επαναλαμβάνουμε εδώ και πολλούς μήνες, έχουν την ψευδαίσθηση πως οι επενδυτές μοιάζουν με αιχμάλωτους από τον κρατικοδιαιτισμό  και την κομματοκρατία ψηφοφόρους, πως δηλαδή μπορούν να τους δουλεύουν με φθηνές υποσχέσεις…»

Με την Ανάσταση του 2016 θα έρθει και η ανάσταση της ελληνικής οικονομίας είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες ο πρωθυπουργός.

Την ίδια περίοδο περίπου ο Υπουργός των Οικονομικών κ. Τσακαλώτος είχε δηλώσει πως αν η διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν έχει κλείσει μέχρι το Μάη, ζήτω που καήκαμε…

Αισίως έχουμε εισέλθει στον Ιούνη και όχι μόνο ανάσταση δεν παρατηρείται στην οικονομία αλλά συνεχίζεται το σερί των λουκέτων γνωστών επιχειρήσεων. Την εβδομάδα που τρέχει έγινε γνωστό πως κατεβάζει ρολά ένα από τα ιστορικά μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας το Ledra Marriott αφήνοντας στο δρόμο περί τους 150 τουλάχιστον εργαζόμενους και η εταιρεία security Πυρσός που απασχολούσε 800 άτομα.

Ζήτω που καήκαμε λοιπόν…

Στην κυβέρνηση, όπως μονότονα επαναλαμβάνουμε εδώ και πολλούς μήνες, έχουν την ψευδαίσθηση πως οι επενδυτές μοιάζουν με αιχμάλωτους από τον κρατικοδιαιτισμό  και την κομματοκρατία ψηφοφόρους, πως δηλαδή μπορούν να τους δουλεύουν με φθηνές υποσχέσεις.

Στην κυβέρνηση τρέφουν την ψευδαίσθηση πως αφού έχουν τη στήριξη ή έστω την ανοχή του Σόιμπλε και της Μέρκελ έχουν στο τσεπάκι τη στήριξη των αγορών (δηλαδή των καταθετών, των επενδυτών και όλων αυτών που κινούν την οικονομία και δημιουργούν θέσεις εργασίας, εισοδήματα και επιτρέπουν σε μια κοινωνία να στέκεται στα πόδια της…).

Δεν είναι έτσι. Ο κ. Σόιμπλε και η κ. Μέρκελ έχουν απομονώσει την Ευρώπη από τις συνέπειες μιας ελληνικής κρίσης και δεν ασχολούνται πλέον με την Ελλάδα. Επειδή ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια έκφραση του αυξανόμενου ευρωσκεπτικισμού και της αριστερής εκδοχής εξόδου από την κρίση έχουν κάθε λόγο να τον αφήσουν να εφαρμόσει μερικά από αυτά που πρεσβεύει και εν συνεχεία η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας να χρησιμέψει σαν παράδειγμα προς αποφυγείν στις μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης.

Η Ελλάδα πάει καλά, δήλωσε δημόσια ο κ. Σόιμπλε, για να συμπληρώσει ότι η αύξηση των φόρων είναι μια ανοησία. Από τη μια πλευρά στηρίζει την κυβέρνηση έτσι που κανένας να μην μπορεί να τον κατηγορήσει πως της τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια, όπως έκανε με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά από την άλλη πλευρά έχει ετοιμάσει και την αιτιολόγηση της ελληνικής αποτυχίας στη φράση “είναι και ανοησία”.

Στην κυβέρνηση τρέφουν την ψευδαίσθηση πως με δέκα αποκρατικοποιήσεις τύπου ΟΛΠ, Ελληνικού μπορούν να ανατάξουν την οικονομία. Οι αποκρατικοποιήσεις σίγουρα αποτελούν την αιχμή του δόρατος αλλά δεν επαρκούν. Ακόμη και 20 μεγάλες επενδύσεις σαν του ΟΛΠ να γίνουν στην Ελλάδα δεν αναμένεται να μειώσουν την ανεργία περισσότερο από μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις.

Μπροστά στο 1,5 εκατ. ανέργων αυτό αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό.

Για να μειωθεί η ανεργία εκτός από την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων χρειάζεται και η δημιουργία ελκυστικού κλίματος για μικρές επενδύσεις από αυτές που απασχολούν από 3, 5 ή 15 άτομα.

Για μια ισχυρή εξωστρεφή οικονομία χρειάζεται ένας συνδυασμός μεγάλων επιχειρήσεων που θα έχουν οικονομία κλίμακας και την ανταγωνιστικότητα να διεκδικούν μερίδια σε ξένες αγορές και ένα πλήθος μικρότερων επιχειρήσεων πίσω που θα τις στηρίζουν σαν υπεργολάβοι και προμηθευτές.

30.000 χιλιάδες επιχειρήσεις των 10 ατόμων δημιουργούν 300.000 θέσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση με το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό εξοντώνει ακριβώς αυτήν την κατηγορία επαγγελματιών και επιχειρήσεων. Εξοντώνει το δικηγόρο,  το γιατρό, τον εστιάτορα, τον οινοποιό, τον μινιμαρκετά  με εισόδημα 50-100.000 ευρώ  το χρόνο που απασχολούν  3-10 άτομα.

Η εξόντωση των μικρών επιχειρήσεων δεν επιτρέπει στις μεγάλες να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα, ακόμη και αν τους εκμηδένιζαν τη φορολογία, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.

Στην κυβέρνηση εκπονούν σχέδια τρεις κρατικοδίαιτοι καθηγητές και πέντε αργόσχολοι μαρξιστές. Είναι φυσικό να μην καταλαβαίνουν ούτε τι συμβαίνει στην οικονομία ούτε που οδηγούνται τα πράγματα.

Έχουν εφησυχασθεί τώρα πως αφού τους εγκρίνει τα σχέδια η Μέρκελ και ο Σόιμπλε πως τα πράγματα θα πάνε καλά. Νομίζουν πως αρκούν οι δηλώσεις ανανηψάντων μαρξιστών που παριστάνουν ή έχουν γίνει σοσιαλδημοκράτες για χάρη της καρέκλας, πως είναι φιλικοί προς την επιχειρηματικότητα για να προκύψουν οι επενδύσεις.

Οι αγορές δεν πείθονται με δηλώσεις αλλά με πράξεις. Οι πράξεις της κυβέρνησης δεν πείθουν κανέναν ούτε καν τους συνταξιούχους καταθέτες των 15.000 ευρώ να κρατήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες.

Φυσικά ανοησίες του τύπου εφαρμόζουμε ταξική πολιτική γι’ αυτό βάζουμε υψηλούς φόρους σε όσους ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα δεν βοηθούν στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας.

Ταξικά προσανατολισμένη οικονομική πολιτική σημαίνει πως θα τα πάρεις από αυτούς που προσκαλείς να επενδύσουν. Δηλαδή είναι σαν να ψάχνεις για κορόιδα.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι ο ταξικός πόλεμος αλλά η ταξική συνεργασία, από την οποία θα κερδίσουν και αυτοί που θα φέρουν τα χρήματα να επενδύσουν και αυτοί που θα εργαστούν και θα αποκτήσουν εισόδημα και την αξιοπρέπεια που προσφέρει η ανεξάρτητη επιλογή και η ελεύθερη αγορά.

Επειδή όλα αυτά απέχουν ακόμη από την ελληνική πραγματικότητα, τα πράγματα έχουν το περιθώριο να χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο. Είναι βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποτύχει παταγωδώς και δεν μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και το ερώτημα είναι πόσες κυβερνήσεις μετά το ΣΥΡΙΖΑ θα αναλωθούν μέχρι η κοινωνία να αποφασίσει να κάνει αυτό που πρέπει για να βγει από την κρίση χρεοκοπίας…

Ο σοσιαλισμός όπου επικράτησε έφερε μόνο ερείπια και φθηνά μεροκάματα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η ιδεολογική του κυριαρχία στο κρατικοδίαιτο μεταπολιτευτικό παρασιτικό μοντέλο θα αφήσει στην Ελλάδα μόνο ερείπια.

Ζήτω που καήκαμε, λοιπόν…  Οπότε και ζήτω που καήκατε, γιατί καμιά καταστροφή δεν είναι χωρίς κέρδος.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Κώστα Στούπα, 2/6/2016]

Που είναι η έκπληξη; Ότι οι 153 δέσμευσαν προς πώληση το κράτος που έχτισαν Καραμανλής και Παπανδρέου ή ότι αφάνισαν (σε μια νύχτα) τους εργατοπατέρες που τους ανέβασαν στην εξουσία; Καμία έκπληξη. Μόνο οι “αριστεροί” ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατρεχάμενοι ΑΝΕΛ ήταν σε θέση να ξαναβάλουν την Ελλάδα στο “γύψο”. Γι’ αυτό και επιλέχτηκαν. Θα βγούμε όμως από το “γύψο”;

Οι Αμερικανοί, έως και Ομπάμα, δικαιώθηκαν για το απροκάλυπτο αγκάλιασμα προσωπικά στον Τσίπρα μέχρι και την παραμονή κατάθεσης του νομοσχεδίου!!!

Η Μέρκελ και ο Γιούνκερ επίσης δικαιώθηκαν που “συμφώνησαν” με τον Σόιμπλε να παίζουν τους καλούς… στον Τσίπρα όταν ο Σόιμπλε θα έδινε τις γνωστές εντολές να βαφτίσει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, να απομακρύνει “τσιμπούρια” σαν τον Βαρουφάκη και να βάζει τους ιθαγενείς της Ελλάδας να χορεύουν στο Σύνταγμα για να τους δείχνουν ελληνικές και ξένες τηλεοράσεις.

Αν μπορεί ο Σόιμπλε ας κάνει τα ίδια και με τους Βρετανούς που θα ψηφίσουν ναι ή όχι στο Brexit τον άλλο μήνα.

Τέλος πάντων. Σημασία έχει πως τα νταούλια που βαράνε  Σόιμπλε, Λαγκάρντ και Ντάισελμπλουμ στον Τσίπρα για να χορεύει φτάνουν στο τέλος.

Το τρίτο μνημόνιο υπογράφεται και έρχεται το μαρτύριο της σταγόνας με τις δόσεις την πρώτη από τις οποίες (6-11 δισ.) εξασφάλισε το πλασματικό πλεόνασμα, στην πλάτη των επιχειρηματιών, με φέσια 7 δισ. ευρώ περίπου. Τα μόνιμα φέσια από το 2010 που βρήκε ο Τσίπρας στα 3 δισ. το 2015 και τα έφτασε, σε ένα χρόνο, στα 7 δισ.

Έχει τη δική της σημασία η ιστορία με τα κρατικά φέσια αν θελήσουμε να μεταφράσουμε ως θετικά, για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, την “υποσχετική” για το χρέος και τη δρομολόγηση σαφούς (για πρώτη φορά) πολιτικής αποκρατικοποιήσεων.

Έχει σημασία καθώς οφείλουμε να “ακτινοσκοπήσουμε” το επιχειρηματικό περιβάλλον της χώρας την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα χαρούμενα… στην οικονομία.

Βασικό εύρημα της “ακτινοσκόπησης” είναι ότι κανείς σοβαρός επενδυτής, όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι μεγάλες βιομηχανίες τεχνολογίας στην πληροφορική, οι ναυπηγικές, τα συγκροτήματα πρώτων υλών και χημικών από αργό ή και φυσικό αέριο, οι διεθνείς μονάδες υλικών του κυκλώματος κατασκευών και οικοδομής (που έχουν ήδη κατευθυνθεί στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, Ισπανία, στη Ρουμανία, στη Σλοβακία και καλοβλέπουν Τουρκία και Βουλγαρία) δεν πατάει και δεν πρόκειται να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα.

Η αποεπένδυση στην Ελλάδα συνεχίζεται γιατί επενδυτές (με υπολογίσιμες επενδύσεις, κεφάλαια και αξιοπρόσεκτες θέσεις εργασίας), δεν πηγαίνουν σε οικονομίες με ασταθέστατες κυβερνήσεις.

Πολύ δε περισσότερο όταν διακρίνουν ερασιτεχνισμούς, καθεστωτικές λογικές… και κόμματα εντός και εκτός Βουλής να μιλάνε για έξοδο από την Ε.Ε. με αλλαγή νομίσματος…

Τέτοιες χώρες τις επιλέγουν για ξέπλυμα χρήματος, κρατικοδίαιτοι επενδυτές και αγνώστου προέλευσης κεφαλαιούχοι όπως συμβαίνει στην Αργεντινή και τη Βολιβία.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να τραβήξει (από τη διεθνή επενδυτική πίτα) μακροπρόθεσμες και σοβαρής απασχόλησης επενδύσεις με κυβέρνηση πλειοψηφίας 153 βουλευτών (σε περίοδο γενικευμένης λαϊκής κατακραυγής) με συνεχείς μεταβολές φορολογικού καθεστώτος, με οφειλές στις επιχειρήσεις (ως λύση για υποχρεωτικά πλεονάσματα), με capital controls, με αστάθεια στα τιμολόγια ενέργειας, με διαφθορά και σκόπιμη γραφειοκρατία συνδεδεμένη με τη διαφθορά.

Αυτά που συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στη χώρα (ανεξάρτητα από τις εξελίξεις με τη συμφωνία και το χρέος) δυσκολεύουν και θα δυσκολεύουν αφάνταστα τις εδώ Διοικήσεις των ξένων επενδυτικών Ομίλων καθώς θα είναι υποχρεωμένες να ερμηνεύουν, στις εκτός Ελλάδος μητρικές τους, τι καθεστώς επικρατεί κάθε φορά στην Ελλάδα.

Παρόμοιες αναστολές θα επικρατήσουν και στους αγοραστές των ιδιωτικοποιήσεων σε κάθε περίπτωση που απαιτηθούν επενδύσεις μεγάλης κλίμακας όπως στις περιπτώσεις ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΛΘ, ΟΑΣΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, και ΔΕΗ.

Ακόμη και αν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις ολοκληρωθούν στο τέλος του 2016 (πράγμα εντελώς αδύνατον για την Ελλάδα) για να ξεπεραστούν τα αντικίνητρα, να αλλάξει το κλίμα, να αρχίσουν επενδύσεις σε όσες ιδιωτικοποιηθούν θα φθάσουμε στο 2030 για να συμβάλλει η κινητικότητα αυτή σε νέους ρυθμούς ανάπτυξης.

Μέχρι το 2030 πιθανό “ελατήριο” εκτίναξης της οικονομίας θα παραμένει μόνο ένα αιφνίδιο τσουνάμι ιδιωτικών επενδύσεων. Που όμως δεν φαίνονται και ούτε θα φανούν στον ορίζοντα με ΣΥΡΙΖΑ, με δεκανίκια και με παρατρεχάμενους…

Οπότε με την Ελλάδα στο “γύψο” του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων και κυβέρνηση τους 153 ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (να προσφέρονται για τα πάντα), δεν είναι ανόητοι οι επενδυτές να αγοράσουν κράτος με υποχρεώσεις για επενδύσεις και δεδομένο το προσωπικό. Θα προτιμήσουν, παραλίες, μαρίνες, μικρά λιμάνια, ιδιωτικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος (μέσω κόκκινων δανείων) και βεβαίως όλα τα κρατικά ακίνητα. Οι επενδύσεις θα μένουν στα χαρτιά. Και ο “γύψος” του Ταμείου στην θέση του… όσο η “αριστερή” Ελλάδα θα πουλάει ανάπτυξη στιλ Μαδούρο…

[ΠΗΓΗ: capital.gr., του Γιώργου Κράλογλου, 23/5/2016]

Το κλείσιμο της “Ηλεκτρονικής Αθηνών” αποτελεί άλλο έναν κρίκο στις αλυσίδες των “λουκέτων” με την οποία ξεκίνησε το 2016.  Η χρεοκοπία της Ηλεκτρονικής, η έξοδος της ΦΑΓΕ από την αγορά γάλακτος, ο σχετικός προβληματισμός άλλης κραταιάς γαλακτοβιομηχανίας, το κλείσιμο της ΙΜΑΣ, της Σόφτεξ δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου της κατάστασης που βιώνει η ελληνική οικονομία.

Η πτώχευση της “Ηλεκτρονικής” εξ αφορμής των capital controls, όπως ανακοίνωσε η διοίκησή της, έγινε τη μέρα που κάποιος προφανώς ανίδεος υπουργός είχε δηλώσει πως τα capital controls δεν είχαν σημαντική επίδραση στην οικονομία.

Είναι αλήθεια πως η “Ηλεκτρονική” αντιμετώπιζε προβλήματα τα τελευταία χρόνια και τα capital controls ήταν η αφορμή. Το 90% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα όμως αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία εντείνονται.

Είναι προφανές πως στην κυβέρνηση δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τούτο θα έχει σαν συνέπεια αυτό που μήνες επαναλαμβάνουμε σ’ αυτήν τη στήλη: όταν φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει επιφέρει στη χώρα τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον πόλεμο, και αυτός δεν αφορά μόνο στην οικονομία.

Σχεδόν όλες από τις εναπομείνασες μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν εκπονήσει ή υλοποιούν αθόρυβα σχέδια μεταφοράς δραστηριοτήτων στο εξωτερικό. Όσες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό μετρούν το ενδεχόμενο του “λουκέτου”.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στέκεται πάνω στη μεγαλύτερη βόμβα μετά τον πόλεμο και για λόγους εντυπώσεων παίζει θέατρο στήνοντας καυγάδες πραγματικούς ή εικονικούς με τους δανειστές και ειδικά με το ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ έχει δίκιο στις ενστάσεις του και η κυβέρνηση έχει άδικο. Για να υπάρξει οποιοδήποτε αποτέλεσμα εξόδου από την κρίση και εισόδου σε βιώσιμο κύκλο οικονομικής ανάπτυξης θα πρέπει να περικοπούν δαπάνες και όχι να επιβληθούν φόροι και αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών.

Οι μαθητευόμενοι μάγοι του Υπουργείου των Οικονομικών και ο πρωθυπουργός που τους καλύπτει πολιτικά, πιστεύουν πως μπορούν να ξεγελάσουν την πραγματικότητα με σκηνοθετημένες διαμάχες, πώληση φθηνού πατριωτισμού και λαϊκισμού.

Οι αυξήσεις του ΦΠΑ και των φόρων το 2015 δεν έφεραν την αντίστοιχη αύξηση των κρατικών εσόδων στις αντίστοιχες κατηγορίες. Στις περισσότερες κατηγορίες και στο σύνολο μάλιστα, έφερε μείωση.

Τα συνολικά φορολογικά έσοδα (άμεσοι και έμμεσοι φόροι) για το έτος 2015 εμφανίζονται μειωμένα κατά 610,5 εκατ. ευρώ ή 1,38% έναντι του έτους 2014.

Οι άμεσοι φόροι είναι μειωμένοι κατά 611,1 εκατ. ευρώ, δηλαδή κατά 2,99% σε σύγκριση με το αντίστοιχο μέγεθος του 2014.

Τα έσοδα από ΦΠΑ εμφάνισαν οριακή αύξηση κατά 12 εκατ. ευρώ ή 0,09% στα 13,625 δισ. ευρώ.

Τουτέστιν, οι καταργήσεις των μειωμένων συντελεστών στα νησιά, οι αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ σε τρόφιμα και υπηρεσίες οδήγησαν στην αύξηση των έμμεσων φόρων μόλις κατά 12 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με το 2014. Και το 2015 ήταν μια καλή χρονιά κατά το ήμισυ, χάρη στα σημάδια αναθέρμανσης της οικονομίας μετά το πρόγραμμα Σαμαρά-Βενιζέλου.

Η αλόγιστη αύξηση φόρων και εισφορών ροκανίζει την ήδη σαθρή βάση της οικονομίας. Η αύξηση φόρων στα τσιγάρα π.χ. έχει στοιχίσει ακριβά στις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των καπνοβιομηχανιών από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν βάλει λουκέτα περί τα 10.000 περίπτερα και καταστήματα ψιλικών. Ο αριθμός αυτό αντιστοιχεί στο 30% περίπου των καταστημάτων του κλάδου.

Οι θέσεις εργασίας που χαθήκαν είναι διπλάσιες και τριπλάσιες.

Η βασική αιτία αυτής της εξέλιξης ήταν η υπερφορολόγηση του βασικού προϊόντος αυτών των επιχειρήσεων, των καπνικών προϊόντων.

Όχι, δεν μείωσε ο κόσμος το κάπνισμα, αλλά στράφηκε προς τα λαθραία και αφορολόγητα τσιγάρα.

Ο κλάδος των τσιγάρων αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι. Η κυβέρνηση με την πολιτική της πριονίζει τα “πόδια” της ελληνικής οικονομίας.

Η κυβέρνηση θα χρειαστεί σύντομα, είτε υπογράψει συμφωνία είτε όχι, να διαχειριστεί την κατάρρευση της οικονομίας και όχι μόνο. Αυτό φαίνεται πως δεν το ‘χουν αντιληφθεί ακόμη λόγω των αριστερών διαθλαστικών φακών που φορούν.

Όταν το καταλάβουν θα προσπαθήσουν να δραπετεύσουν. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που κάθε μέρα που περνά αυξάνονται οι πιθανότητες για πρόωρες εκλογές.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Κώστα Στούπα, 15/4/2016]