Η απάντηση για την καθήλωση της οικονομίας που σημείωσε ρυθμό ανάπτυξης μόλις 1,3% το καλοκαίρι παρά την έκρηξη του τουρισμού βρίσκεται στη συνεχή υποχώρηση των επενδύσεων, που κινούνται σε αρνητικό έδαφος. Βέβαια οι ευθύνες για την επενδυτική άπνοια είναι συγκεκριμένες καθώς εκτός από την περίπτωση του Ελληνικού και των ορυχείων χρυσού της Χαλκιδικής, που είναι η «βιτρίνα» και παραπαίουν για πολιτικο-περιβαλλοντολογικούς λόγους, έχουν βαλτώσει σειρά επενδυτικών πρότζεκτ. Ανάμεσά τους είναι τα σχέδια της ιταλικής ENEL για αιολικό πάρκο στη Νότια Εύβοια ύψους 300 εκατ. ευρώ, η τουριστική επένδυση στην Κασσιόπη Κέρκυρας από αμερικανικά κεφάλαια ύψους 100 εκατ. ευρώ, η δημιουργία mall από θυγατρική της BlackRock στην Ακαδημία Πλάτωνος 300 εκατ. ευρώ, η οικιστική ανάπτυξη μαζί με τη δημιουργία γηπέδου γκολφ στην Αφάντου Ρόδου επίσης 300 εκατ. ευρώ. Στην ουρά βρίσκονται, ώστε κάποια στιγμή να δημοπρατηθούν, αλλά άγνωστο πότε και κυρίως με ποιους όρους, μεγάλα έργα όπως o Βόρειος Οδικός Αξονας της Κρήτης.

Η ανάπτυξη μιας χώρας είναι συνυφασμένη με τις επενδύσεις. Η Ελλάδα χρειάζεται κεφάλαια 100 δισ. ευρώ έως το 2022 προκειμένου να εξισορροπήσει την τεράστια από-επένδυση που έχει υποστεί λόγω της κρίσης. Και όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι ακολουθούμε εντελώς αντίθετο δρόμο.

Η ανάπτυξη του τρίτου τριμήνου του 2017 διαμορφώθηκε στο 1,3%, γεγονός που προϊδεάζει πως στο σύνολο του έτους η άνοδος του ΑΕΠ δύσκολα θα πιάσει το 1,4% έναντι της αρχικής πρόβλεψης 2,8%.

Η αστοχία είναι εντυπωσιακή. Υπάρχει όμως εξήγηση. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν πως οι ακαθάριστες επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου το τρίτο τρίμηνο του 2017 μειώθηκαν κατά 6,1% σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Και το δεύτερο τρίμηνο, όμως, του 2017 οι ακαθάριστες επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου είχαν υποχωρήσει κατά 5,6% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2017. Μια ζοφερή εικόνα που είναι αποτέλεσμα της αλλεργίας της σημερινής κυβέρνησης προς τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Δεν είναι ένα ή δύο τα παραδείγματα όπου οι επενδυτές έχουν βάλει τα κεφάλαια στο τραπέζι, όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δημιουργεί συνέχεια προσκόμματα είτε η ίδια με υπουργικές αποφάσεις και καθυστερήσεις είτε ενθαρρύνοντας τοπικούς άρχοντες και οικολογικές οργανώσεις τού ενός ή δυο ατόμων να μπλοκάρουν την επένδυση, με τη συνδρομή και του τέρατος της γραφειοκρατίας.

Για τους παραπάνω λόγους σήμερα έχουν βαλτώσει, μεταξύ άλλων, η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική ύψους 2 δισ. ευρώ, που στην ολοκλήρωση της θα δημιουργούσε 1.600 νέες θέσεις εργασίας, η επένδυση της ιταλικής ENEL για αιολικό πάρκο στη Νότια Εύβοια ύψους 300 εκατ. ευρώ, η τουριστική επένδυση στην Κασσιόπη Κέρκυρας από αμερικανικά κεφάλαια ύψους 100 εκατ. ευρώ, η δημιουργία mall από θυγατρική της BlackRock στην Ακαδημία Πλάτωνος 300 εκατ. ευρώ και η οικιστική ανάπτυξη μαζί με τη δημιουργία γηπέδου γκολφ στην Αφάντου Ρόδου, επίσης 300 εκατ. ευρώ.

Βεβαίως, η μεγαλύτερη επένδυση, η οποία ξεκίνησε το 2011 με την προκήρυξη του σχετικού διαγωνισμού και ακόμη δεν έχει αρχίσει, αν και η σύμβαση έχει κυρωθεί από τη Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία, είναι αυτή της ανάπλασης του Ελληνικού, που θα ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ. Όταν ο αναπτυξιακός νόμος μπορεί να δημιουργήσει ως το 2022 –στην καλύτερη περίπτωση– περίπου 15.000 θέσεις εργασίας, αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία τής εν λόγω επένδυσης, η οποία μόνο κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής θα δημιουργήσει 10.000 θέσεις εργασίας και στην ολοκλήρωση της εκτιμάται ότι θα συντηρεί σε ετήσια βάση ως και 70.000 θέσεις εργασίας.

Αρνητική πορεία

Ο κ. Αλέξης Τοίπρας θα διάβασε τα απογοητευτικά στοιχεία νια την πορεία της ελληνικής οικονομίας κατά το τρίτο τρίμηνο. Εκεί θα είδε ότι η πορεία των επενδύσεων στη χώρα παραμένει αρνητική επί δύο συνεχόμενα τρίμηνα. Και θα διαπίστωσε ότι με τον συγκεκριμένο δείκτη κολλημένο, η πραγματική ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει στη χώρα. Αν μάλιστα ζήτησε από τον στενό του συνεργάτη Δημήτρη Λιάκο, στον οποίο έχει αναθέσει την εποπτεία των μεγάλων ξένων επενδύσεων στη χώρα μας, τον φάκελο με όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, θα διαπίστωσε ότι παραείναι «φουσκωμένος». Και έτσι θα του λύθηκαν πολλές απορίες.

Γιατί ο ίδιος μπορεί να έχει προφανώς υπ’ όψιν του την περίπτωση του Ελληνικού και το πολύ-πολύ των ορυχείων χρυσού της Χαλκιδικής, ωστόσο αυτές ωστόσο τα δύο είναι η «βιτρίνα». Γιατί στη σειρά, μετά τον Καφηρέα και το πάρκο του, υπάρχει και η επένδυση της Κασσιόπης ή αυτή της Αφάντου, καθώς και ορισμένα έργα που περιμένουν στην ουρά, ώστε κάποια στιγμή να δημοπρατηθούν, αλλά άγνωστο πότε και κυρίως με ποιους όρους.

[ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, των Βασίλη Κώτση, Γιώργου Μαντέλλα, 10/12/2017]

Μέχρι πριν από λίγο καιρό το μεγάλο πρόβλημα στο πρότζεκτ του Ελληνικού ήταν τα αρχαία. Για την ακρίβεια όχι κάποια συγκεκριμένα ευρήματα, αλλά κάποια που μπορεί κάποτε να ανακαλυφθούν σε κάποιο σημείο του παλαιού αεροδρομίου. Υστερα από δεκάδες θυελλώδεις συνεδριάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και αρκετά μπρος πίσω η κυβέρνηση άρχισε να δείχνει κάποια βούληση για συμβιβασμό. Παρά το γεγονός ότι η ίδια κυβέρνηση είχε κυρώσει στη Βουλή την αποκρατικοποίηση του παλαιού αεροδρομίου, μέρος της οποίας ήταν και το μνημόνιο συναντίληψης υπουργείου Πολιτισμού επενδυτών και πάλι κάποια μέρη εκείνης της συμφωνίας… άλλαξαν.

ΤΩΡΑ η κυβέρνηση ανακάλυψε ξαφνικά πως οι ουρανοξύστες θα έχουν πολύ μεγάλο ύψος. Και η υπουργική απόφαση που υπέγραψε η υπουργός Πολιτισμού… προτρέπει τους επενδυτές να τους χαμηλώσουν. Αν υποθέσει κανείς ότι τελικά ξεπερνιούνται όλα τα εμπόδια τόσο για τα αρχαία όσο και για τους ουρανοξύστες, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο ΣΎΡΙΖΑ θα εφεύρει κάτι άλλο μόνο και μόνο για να μπλοκάρει την επένδυση. Μπορεί να θεωρήσουν πως τα δέντρα που θα φυτευθούν θα είναι χαμηλά, μπορεί η άμμος στην παραλία να είναι πολύ ψιλή, ε, όλο και κάτι θα σκεφτούν.

ΑΥΤΟΣ είναι και ο κυριότερος λόγος που αναγκάζει τους επενδυτές να είναι επιφυλακτικοί στο αν θα προχωρήσουν στην υλοποίηση. Κανείς δεν μπορεί να ρισκάρει δισεκατομμύρια σε κάτι που μπορεί εν μια νυκτί να βαλτώσει για πάντα. Γιατί, όταν δεν είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσουν ομαλά οι εργασίες χωρίς να προκύψει συριζαϊκό μπλόκο, πώς θα πείσουν οι επενδυτές π.χ. τους υποψήφιους αγοραστές να δώσουν χρήματα για κάποια πολυτελή κατοικία.

ΑΥΤΟΣ είναι και ο μεγαλύτερος παραλογισμός. To φιλέτο που θα έπρεπε να είναι μαγνήτης για να επενδύσει κάποιος ευελπιστώντας σε μεγάλη απόδοση έχει καταντήσει να απωθεί τους πάντες.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ τον τρόπο πάνε στα… τσακίδια όλοι, όπως είχε προτρέψει και… προφητεύσει και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Νίκος Καρανίκας. Κάπως έτσι βρίσκεται στον αέρα και η επένδυση στις Σκουριές. Κάπως έτσι και η πρωτοπόρος Tesla αντί να φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη χώρα μας έπεσε στην αγκαλιά του Ερντογάν. Κάπως έτσι σε λίγο μπορεί να καταφέρουν να βάλουν λουκέτο ακόμα και στην Taxibeat, που μοσχοπουλάει στο εξωτερικό. Και κάπως έτσι θα περιμένουν πολλά ακόμα χρόνια για να έρθει η ανάπτυξη…

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, του Γιάννη Τσαπρούνη, 14/11//2017]

Μια Γεροβασίλη την ημέρα… τους Τσίπρα, Παππά, Τσακαλώτο, Χουλιαράκη, Παπαδημητρίου κάνει πέρα. Βρήκε και τι φταίει και λύσεις για επενδύσεις.

Άκουγα δηλώσεις της συντρόφισσας υπουργού Όλγας Γεροβασίλη και δεν τις χόρταινα. Βιδώθηκα στην καρέκλα μου.

Τσιμπήθηκα μήπως κάνω λάθος. Μήπως είμαι σε άλλη χώρα και δεν το κατάλαβα. Μήπως η Ελλάδα δεν είναι αυτό που νομίζει η υπόλοιπη Ευρώπη όταν απομακρύνεται.

Για διαβάσετε και εσείς, τις απόψεις της, για τα μόνιμα (πλέον) μπερδέματα με επενδύσεις και επιχειρήσεις μπας και κάνω λάθος και την παρεξηγώ άδικα.

“Αν κάπου δυσκολεύει το νομοθετικό πλαίσιο, είμαστε εδώ για να το ξαναδούμε. Ως κυβέρνηση δίνουμε τη μάχη απλοποίησης των διαδικασιών και της κωδικοποίησης της νομοθεσίας”, ξεκαθάρισε με στόμφο η συντρόφισσα Γεροβασίλη, προφανώς για να το καταλάβουμε και εμείς οι κουτοί…

Έτσι απλά ξεπέρασε τις νέες μανούβρες και γκάφες της κυβέρνησης στις 2-3 μοιραίες επενδύσεις (Ελληνικό, Σκουριές, Fraport) που έχουν γίνει παγκόσμιο σήριαλ. Και ας είναι οι μοναδικές επενδύσεις που πηγαινοφέρνουμε 7-8 χρόνια. Άλλες δεν θα δούμε αν δεν σοβαρευτούμε.

Είπε τα “επαναστατικά” για την κυβέρνηση, τη δίκαιη ανάπτυξη και κάποια σκόρπια καπιταλιστικά… αλλά προς στο τέλος δεν το άντεξε. Έβγαλε την αριστερή κασέτα και τα μάσησε αφήνοντας ασάφειες, σκιές και λίγες ρετσινιές… για τους επενδυτές.

“Πρέπει να ξεχωρίσουμε (είπε) ότι άλλο είναι η γραφειοκρατία και άλλο η αδειοδότηση με τήρηση του νομοθετικού πλαισίου της χώρας. Αλλά όταν υπάρχουν σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και καλή πρόθεση, τότε όλα επιλύονται”.

Το ζουμί δηλαδή, την αμοιβαία εμπιστοσύνη κράτους και επιχειρηματιών το άφησε για το τέλος.

Αμοιβαία εμπιστοσύνη. Πολύ ορθά. Πριν πάμε όμως στην εμπιστοσύνη των επενδυτών (που δεν είναι καθόλου δύσκολο να ελεγχθεί σε ένα δομημένο και μη διαπλεκόμενο κράτος) ας μείνουμε στην αμοιβαιότητα εμπιστοσύνης από την πλευρά του ελληνικού κράτους.

Πως μπορεί το ελληνικό κράτος να μιλάει για εμπιστοσύνη όταν δεν δίνει λογαριασμό, όχι μόνο στην επιχειρηματική αγορά αλλά και στον απλό καθημερινό πολίτη που φορολογεί για την ανταποδοτικότητά των φόρων του.

Αν δεν είναι έτσι για την υπουργό Όλγα Γεροβασίλη ας μας αναλύσει την ανταποδοτικότητα της υπερφορολόγησης, μόνο κατά τη διάρκεια της διετούς θητείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιστεύουμε βέβαια πως δεν θα καταφύγει στο ψευτοχαρτζιλίκι για ψωμοτύρι στους άστεγους και τους λιμοκτονούντες. Αν έχει αυτό για αντίλογο καλύτερα να το ξεχάσει.

Ας μας πει η κομισάριος Γεροβασίλη πως είναι δυνατόν να μιλάμε για αμοιβαία εμπιστοσύνη σε ένα κράτος που παράγει κάθε χρόνο δεκάδες νομοθετήματα, τροπολογίες, πράξεις και υπουργικές αποφάσεις οι οποίες ανατρέπουν, η μία την άλλη και όλες μαζί την φορολογική, την επενδυτική και την επιχειρηματική πολιτική του προηγούμενου έτους και των προηγουμένων κυβερνήσεων!!!

Ποια είναι τα επιχειρήματα ,όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, για τη συνέπεια και κυρίως τη συνέχεια του κράτους όταν κάθε κυβέρνηση θέλει τους δικούς της κομματικούς συντρόφους στη Διοίκηση και το δικό της νομοθετικό πλαίσιο, για να δικαιολογεί τη δήθεν ιδεολογία της.

Ποια είναι η αξιοπιστία κράτους, κυβερνήσεων και υπουργών όταν μιλάνε για πόλεμο στο λαθρεμπόριο, τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, στις αδειοδοτήσεις όταν (μόνο την τελευταία 10ετία) 22 Επιτροπές υποτίθεται πως μελέτησαν μέτρα κατά του λαθρεμπορίου, 7 Επιτροπές την πάταξη της γραφειοκρατίας, 5 φορές επιχειρήθηκε (ανεπιτυχώς) αξιολόγηση του κομματικού στρατού κατοχής στο κράτος αλλά (με παρεμβάσεις κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) όλα είναι εκεί που τα ξέραμε στις αρχές τις 10ετίας. Απόδειξη η συνεχιζόμενες εξαγγελίες Τσίπρα για την καταπολέμησή τους…

Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει, ο επενδυτής, σε ένα κράτος που άγεται και σύρεται από δασολόγους, αρχαιολόγους και εργατοπατέρες ελεγχόμενους από τα κόμματα ενώ για μια άδεια ίδρυσης απλού ξενοδοχείου ή ζαχαροπλαστείου με φούρνο χρειάζονται 5 άδειες, 12 γνωμοδοτήσεις, 4 υπουργικές αποφάσεις και δύο χρόνια έκδοσης… ενώ στα “μαγαζάκια” της αγοράς την εξασφαλίζεις στον χρόνο που θέλεις.

Λόγια του αέρα λοιπόν. Άδεια μικρά και μεγάλα καλάθια με αριστερό πλέξιμο… Πριν έξι μήνες ο Αλέξης Τσίπρας ονειρεύθηκε ανάπτυξη με έκρηξη… Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου βλέπει την μισή Αμερική να επενδύει στην Ελλάδα… Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει τόσους πολλούς επενδυτές που δεν θα έχουμε χώρο να τους βάλουμε… Ε… λοιπόν, που είναι το πρόβλημα αν και η Ολγα Γεροβασίλη νομίζει πως θα πατάξει τη γραφειοκρατία… και εκ του λόγου αυτού το δικαίωμα να τα σούρνει στους επενδυτές…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr , του Γιώργου Κράλογλου , 13/11/2017]

Η υπόθεση του Ελληνικού, είναι κοινό μυστικό πλέον στους παροικούντες του Μαξίμου πως αποτελεί “πρόκριμα” για την γ΄ αξιολόγηση. Έστω και ατύπως, από το πώς θα τσουλήσει τελικώς η επένδυση η οποία πέφτει σε τοίχους του ΚΑΣ ( με διαρκείς αναβολές στις αποφάσεις του), θα σηματοδοτήσει το εάν η γ΄ αξιολόγηση θα ξεκινήσει με … καλούς ( ή όχι οιωνούς).

Αλέξης Τσίπρας και Ευκλείδης Τσακαλώτος έχουν καταστήσει σαφές και προς πάσα κατεύθυνση ότι η αξιολόγηση αυτή πρέπει να κλείσει στην ώρα της, δηλαδή έως το τέλος του χρόνου διότι από αυτή εξαρτάται το εάν η χώρα θα βγει από Μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018.

Για αυτό και ο πρωθυπουργός στις αρχές του μήνα, ενώπιον του Εμάνουελ Μακρόν κατά τις κοινές δηλώσεις τους και έχοντας καλέσει το ΔΝΤ να μην μπει τροχοπέδη στη διαπραγμάτευση, είχε αναφωνήσει: ” ο χρόνος είναι μέρος της στρατηγικής μας” ( σ.σ για την έξοδο από το πρόγραμμα το καλοκαίρι).

Οτιδήποτε εμφανιστεί σαν τροχοπέδη στη διαπραγμάτευση αυτή, θα τινάξει στον αέρα το κυβερνητικό αφήγημα “δεν είμαστε εμείς αυτοί που βάλαμε εμείς τη χώρα στα μνημόνια αλλά εμείς είμαστε αυτοί που θα τη βγάλουν”.

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται πως έχει λάβει πολύ σοβαρά τις εντός αλλά κυρίως εκτός συνόρων προειδοποιήσεις πως “ανταρσίες” και “κόνξες”  στα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης αυτής δε θα στοιχίσουν μόνο σε χρόνο και χρήμα, αλλά και την κυβερνητική του επιβίωση. Ο ίδιος άλλωστε είπε πρόσφατα, πως η κυβέρνηση αυτή θα κριθεί από τον στόχο που έχει θέσει για έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018. Αν δεν βγούμε, “θα έχουμε αποτύχει”, είχε αναφέρει απερίφραστα και επακριβώς.

Αυτός είναι ο λόγος – καταρχήν- που μαζί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο  και θέτοντας ως “επόπτη” τον Δημήτρη Λιάκο, κάλεσε τους υπουργούς του να έχουν κλείσει την πλειονότητα των προαπαιτουμένων έως το Eurogroup που συνεδριάζει στις αρχές του Νοεμβρίου.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το δεύτερο σκέλος- προϋπόθεση για να χτίσει ο πρωθυπουργός το δικό του “success story”: Αύξηση επενδύσεων και μείωση ανεργίας.

Ήδη ο πρόεδρος της ΕΤΕπ Βέρνερ Χόγιερ, με τον οποίο η κυβέρνηση συνεργάζεται στενά ένεκα της έντονης ( χρηματοδοτικής) παρουσίας της Τράπεζας σε ελληνικά projects, διαμήνυσε στον Έλληνα πρωθυπουργό μέσω συνομιλιών του με δημοσιογράφους στην έδρα της ΕΤΕπ , στο Λουξεμβούργο, πως η κυβέρνηση πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς και να “τρέξει” στον τομέα των επενδύσεων.

Από άλλη οπτική, το αυτό διαμήνυσε στον κ. Τσίπρα και ο Κλάους Ρέγκλινγκ, διατυπώνοντας την εκτίμηση πως εάν η κυβέρνηση συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις “τότε εχει καλές πιθανότητες να βγει από το μνημόνιο το προσεχές καλοκαίρι.

“Κόνξες” τέλος

Τούτο στην πράξη σημαίνει πως το κυβερνών κόμμα ( στους κόλπους του οποίου υπάρχουν ακόμη φωνές που δείχνουν ιδιαίτερο σκεπτικισμό για το αν “βγαίνουν” οι πολιτικές που έχουν συνομολογηθεί μεταξύ Ελλάδας και των δανειστών της στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης), θα χρειαστεί να “πειθαναγκαστεί” σε συμμόρφωση προς τις πρωθυπουργικές υποδείξεις.

Αυτό ακριβώς συνέβη το πρωί της Πέμπτης , όταν αρχίζει και κρούει συναγερμός στο Μαξίμου για το θέμα του Ελληνικού. Η ιστορία έχει με λόγια απλά, ως εξής:

Κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ( Φίλης και Σκουρλέτης) δεν …ενθουσιάζονται με την ιδέα της εν λόγω επένδυσης αλλά το πρωθυπουργικό περιβάλλον και βασικώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έχουν δώσει “γραμμή” σε εμπλεκόμενους : Να τελειώνουμε με τις καθυστερήσεις και να τρέξει η επένδυση εδώ και τώρα.

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, το θέμα “Ελληνικό” έχει πάρει “επ ώμου” ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, στον οποίο σύμφωνα με άλλες πηγές, ανήκει και η ιδέα της κυβερνητικής διαρροής την Τετάρτη, για το ελληνικό: ” Δεν θα ανεχθούμε άλλες κωλυσιεργίες”.

Πιάνουμε στόχους ή … τελειώσαμε

To πρέσινγκ που έχει ήδη αρχίσει να ασκείται στον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως στους …ανησυχούντες και αμφισβητίες) για την τάχιστη και πιστή εφαρμογή των μνημονιακών επιταγών έχει κωδικό όνομα: “έξοδος από το μνημόνιο”.

Για το Μαξίμου η υλοποίηση μέχρι κεραίας των υπεσχημένων είναι συνθήκη sine qua non για την ευόδωση του νέου οδικού χάρτη: Ολοκλήρωση τρίτης αξιολόγησης- τελική διαπραγμάτευση για τους όρους της εξόδου της χώρας.

Ακόμα και επ’ αυτών των όρων υπάρχουν στους εταίρους αντικρουόμενες απόψεις: Ο Τόμας Βίζερ την περασμένη εβδομάδα προειδοποίησε για αυξημένη και “σφιχτή” μεταμνημονιακή εποπτεία από τους Θεσμούς και όχι εφάμιλλη των άλλων χωρών που βγήκαν από μνημόνιο ( Κύπρος, Πορτογαλία κ.λπ.) ενώ προχθές, ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, μιλώντας σε δημοσιογράφους είπε ότι θα ισχύσουν στην Ελλάδα οι ίδιοι όροι που ίσχυσαν στις υπόλοιπες χώρες που βγήκαν από τα προγράμματα.

Προϋπόθεση, σε κάθε περίπτωση είναι να επιτευχθεί το βασικό σενάριο, ήτοι η δυνατότητα της Ελλάδας να αναχρηματοδοτείται από μόνη της μετά το καλοκαίρι, για το οποίο το κόμμα καλείται μάλλον να … ματώσει.

Σε επίρρωση των πληροφοριών που φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα να μην ανέχεται αβρόχοις ποσί “μπλοκαρίσματα” και παραφωνίες από κομματικά στελέχη εφεξής, είναι και η …δυστοκία στην πραγματοποίηση της εκρεμμούσας συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.

Τον Ιούλιο, οπότε και συνεδρίασε η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε πως αποφάσεις οριστικές και συλλογικές για την πορεία στη μεταμνημονιακή εποχή θα ληφθούν σε νέα συνεδρίαση τον Σεπτέμβριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο κόμμα προσανατολίζονται να πραγματοποιηθεί εντός του Οκτωβρίου, αλλά … καμία βιασύνη δεν παρατηρείται.

Σύμφωνα πάντως με συνομιλητές του πρωθυπουργού, τους επόμενους εννέα μήνες το δίλημμα προς το εσωτερικό του κόμματος θα είναι: Πιάνουμε στόχους ή… τελειώσαμε.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, της Νίκης Ζορμπά, αναδημοσίευση από το Κεφάλαιο, 1/10/2017]