Συλλαλητήρια σε Μεγαλόπολη, Φλώρινα και Αθήνα, καθώς και ευρύτερο σχέδιο κινητοποιήσεων ενάντια στην πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ για τις λιγνιτικές μονάδες προανήγγειλαν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποίησαν στη Μεγαλόπολη. Οι επίσημες ανακοινώσεις για τις κινητοποιήσεις αναμένονται μετά την αυριανή συνεδρίαση του συντονιστικού οργάνου για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ που θα πραγματοποιηθεί στη Φλώρινα με θέμα «Ενημέρωση Προγραμματισμός Δράσεων». Σε δηλώσεις, πάντως, που έχουν κάνει σε τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κοζάνης τόσο ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ Γιώργος Αδαμίδης όσο και ο πρόεδρος του «Σπάρτακου» (σωματείο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας – πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση) Μόσχος Μόσχου έκαναν λόγο για έντονη αντίδραση των εργαζομένων στη διαφαινόμενη ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για πώληση της 3ης και 4ης Μονάδας της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη μαζί με τη Μονάδα Μελίτη I και την άδεια κατασκευής της Μελίτη II στη Φλώρινα, δηλώνοντας εκ μέρους των εργαζομένων αποφασισμένοι να αποτρέψουν το εγχείρημα.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 20/11/2017]

Πλήθος συμφωνιών και μεγαλόπνοων έργων έμειναν στα χαρτιά. Μόνο την τελευταία τριετία υπεγράφησαν 10 MoUs χωρίς κανένα να προχωρήσει!

Από την εποχή του Τάκη Αθανασόπουλου και το περίφημο μνημόνιο συνεργασίας με την RWE για την κατασκευή λιθανθρακικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, μέχρι τις συνεργασίες με τους Κινέζους, ξένες και εγχώριες ενεργειακές και κατασκευαστικές εταιρείες, n ΔΕΗ αποδεικνύεται εξαιρετικό παραγωγική σε ό,τι αφορά την υπογραφή μνημονίων συνεργασίας. Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε και παρουσιάζει το «Κ», τα τελευταία 10 χρόνια η ΔΕΚΟ έχει υπογράψει 20 μνημόνια συνεργασίας με επιχειρηματικό αντικείμενο, ενώ από αυτά τα μισά έχουν υπογραφεί επί σημερινής διοίκησης, την τελευταία τριετία.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της ιδιαίτερης δραστηριότητας της ΔΕΗ είναι τα αποτελέσματα που παρήχθησαν από τον πακτωλό των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί τα τελευταία χρόνια. Στην πράξη, λοιπόν, ούτε ένα από αυτά τα 20 μνημόνια συνεργασίας δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα ή παρήγαγε για την εταιρεία κάποιο όφελος.

Ποιες είναι, όμως, οι 20 συμφωνίες που έχει υπογράψει η ΔΕΗ Η νυν διοίκηση του Μ. Παναγιωτάκη από την αρχή της θητείας της έκανε φανερή τη διάθεσή της να συνάψει συνεργασίες με Έλληνες και ξένους παίκτες. Τη μερίδα του λέοντος από τις 10 συμφωνίες έχουν τα μνημόνια συνεργασίας με κινεζικές εταιρείες ή οργανισμούς. Συγκεκριμένα, η ΔΕΗ έχει υπογράψει 4 MoU με τις εταιρείες Sumec, Shenhua, CMEC, καθώς και με την αναπτυξιακή τράπεζα της Κίνας CDB.

Η πιο εμβληματική συνεργασία ήταν με την κινεζική CM EC και αφορά την επένδυση ύψους 1 δισ. για την κατασκευή δεύτερης λιγνιτικής μονάδας στη Φλώρινα από κοινή εταιρεία που θα δημιουργούσαν ΔΕΗ και Κινέζοι. Ωστόσο, η Φλώρινα και η άδεια για δεύτερη μονάδα θεωρείται βέβαιο ότι θα ενταχθούν στο πακέτο των προς πώληση λιγνιτικών και, ως εκ τούτου, π συνεργασία που ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα τον Σεπτέμβριο του 2016 έχει μπει επ’ αόριστον στον πάγο.

Ακολούθησε τον περασμένο Αύγουστο η συμφωνία μεταξύ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες και της SUMEC, που ανήκει στον όμιλο Sinomach, για συνεργασία στον τομέα της πράσινης ενέργειας και της εξοικονόμησης ενέργειας .Έναν μήνα μετά, τον Σεπτέμβριο, υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας με μια άλλη εταιρεία, τη Shenhua, με αντικείμενο την παραγωγή ηλεκτρισμού, τις ΑΠΕ αλλά και την ανάληψη έργων στα Βαλκάνια, την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή. Το τέταρτο κινεζικό μνημόνιο της ΔΕΗ υπεγράφη με την αναπτυξιακή τράπεζα της Κίνας CDB και προβλέπει την ανάπτυξη συνεργασιών για τη χρηματοδότηση έργων στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Πριν από τους Κινέζους, πάντως, η πρώτη συνεργασία επί διοίκησης Παναγιωτάκη, η οποία είχε άδοξο τέλος και κατέληξε σε… διένεξη, ήταν με τα ΕΛΤΑ. Συγκεκριμένα, η ΔΕΗ είχε συμφωνήσει με τα ΕΛΤΑ να παράσχει τεχνογνωσία για τη δραστηριοποίηση των ταχυδρομείων στην αγορά ηλεκτρισμού, ωστόσο τα οικονομικά προβλήματα και οι καθυστερήσεις σύμφωνα με τη ΔΕΗ στην απόδοση των εισπράξεων των λογαριασμών έφεραν σύννεφα και προκάλεσαν σύγκρουση μεταξύ των δύο εταιρειών.

Όσον αφορά άλλες ελληνικές εταιρείες, η ΔΕΗ υπέγραψε πρόσφατα συμφωνίες με την ΕΑΒ για συντήρηση μηχανολογικού εξοπλισμού, την κατασκευαστική εταιρεία Αρχιρόδον για ανάπτυξη έργων στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, τη ΔΕΠΑ για έργα φυσικού αερίου στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, την Attica Finance για έργα ΑΠΕ και με τη Forthnet για την προώθηση συνδυαστικών πακέτων ρεύματος και τηλεπικοινωνιών.

Τα μνημόνια του παρελθόντος

Το πιο γνωστό μνημόνιο συνεργασίας που προκάλεσε πολιτική θύελλα και αντιδράσεις είναι η συμφωνία που υπέγραψε το 2007 η τότε διοίκηση Αθανασόπουλου με τη γερμανική εταιρεία RWE. Τελικά το μνημόνιο πάγωσε μετά την αλλαγή ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης και την απόφαση Χατζηδάκη για πάγωμα των επενδύσεων στον λιθάνθρακα. Σημειώνεται ότι η ΔΕΗ είχε υπογράψει μνημόνιο και με τη Χαλυβουργική, για τον ίδιο σκοπό, δηλαδή την κατασκευή λιθανθρακικών μονάδων.

Ενδιαφέρον έχει και μια άλλη κατηγορία μνημονίων συνεργασίας που αφορά διεθνή projects ή διεθνείς διαγωνισμούς. Όπως, για παράδειγμα, με τον διαγωνισμό για τα λιγνιτικά πεδία του Κοσόβου, για τα οποία η ΔΕΗ έχει υπογράψει δύο χωριστά μνημόνια με την αμερικανική Contour Global και αργότερα με την ιταλική Enel.

Άκαρπη απέβη μία ακόμα συνεργασία, με την Golden Energy ίου ομίλου Ρέστη, με στόχο την απόκτηση εταιρείας ηλεκτρισμού στο Μαυροβούνιο. Την ίδια χρονιά, το 2009, είχε υπογραφεί ένα ακόμα μνημόνιο συνεργασίας με την εταιρεία Quantum Energy και την Τράπεζα Κύπρου, με αντικείμενο τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για κατασκευή ενεργειακών έργων στη Βοσνία Ερζεγοβίνη. Με την Quantum Energy, πάντως, του Κύπριου επιχειρηματία Νάσου Κτωρίδη, η ΔΚΗ επρόκειτο να υπογράψει ακόμα μία συμφωνία για τη διασύνδεση Eurasia Interconnects. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο μνημόνιο συνεργασίας είναι ότι εγκαταλείφθηκε προ διετίας, με τη ΔΕΗ να μη συμμετέχει στην αύξηση κεφαλαίου της κοινής εταιρείας ΔΕΗ Quantum (μαζί με την Αρχή Ηλεκτρισμού της Κύπρου ΑΗΚ) και ενώ η διασύνδεση Ισραήλ Κύπρου Ελλάδας φαίνεται να μπαίνει τελικά σε τροχιά υλοποίησης.

Τα πράσινα μνημόνια

Σε ότι άφορα τις ΑΠΕ. η ΔΕΗ το 2007 υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με την S&B Βιομηχανικά Ορυκτά για την ανάπτυξη των γεωθερμικών πεδίων της Μήλου, χωρίς, ωστόσο, το έργο να προχωρήσει. Ακολούθησε το 2010 η συμφωνία συνεργασίας με την Edf Energies Nouvelles, η οποία εικάζεται από πολλούς στην αγορά ότι αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο της ελληνικής εταιρείας του γαλλικού κολοσσού τρία χρόνια αργότερα, το 2013. Ωστόσο, και αυτή η φιλόδοξη συμφωνία επί της ουσίας έμεινε στα χαρτιά. Έναν χρόνο μετά. το 2011, είχαμε την πρώτη συμφωνία της ΔΕΗ με κινεζική εταιρεία, τη Sinovel Τότε, μεταξύ άλλων, είχε συζητηθεί η κατασκευή μεγάλου αιολικού πάρκου 300 MW στη Μακρόνησο, ένα έργο που γρήγορα εγκαταλείφθηκε λόγω αντιδράσεων.

Τέλος, ένα ακόμα μνημόνιο που έμεινε στα χαρτιά αφορούσε τη συνεργασία με τη Silcio του ομίλου Κοπελούζου για την ανάπτυξη δικτύου λιανικής με 100 καταστήματα ενεργειακών υπηρεσιών και φωτοβολταϊκών. Και αυτή η συμφωνία, που υπεγράφη το 2012. Είχε την ίδια τύχη όπως και τα άλλα μνημόνια συνεργασίας που υπέγραψε τα τελευταία χρόνια η ΔΕΗ…

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ, του Χάρη Φλουδόπουλου, 04/11/2017]

Μεγάλο αγκάθι παραμένει π αποεπένδυση του λιγνιτικού παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ.

Λιγνίτες και δημοπρασίες (ΝΟΜΕ), άνοιγμα της αγοράς φυσικού αερίου με αιχμή τον ρόλο της ΔΕΠΑ στη λιανική αγορά και ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, είναι τα θέματα που Θα βρεθούν στην κορυφή της ατζέντας, στη συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη με τους επικεφαλής των θεσμών, η οποία έχει οριστεί για τις 9.30 το πρωί σήμερα. Με εξαίρεση την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, που αν και με καθυστέρηση ως προς το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της δείχνει να έχει αποσπάσει την ικανοποίηση των θεσμών για τη μέχρι τώρα πορεία της, τα άλλα δύο θέματα αποτιμώνται από κυβερνητικής πλευράς ως κρίσιμα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης.

Στο επίμαχο θέμα της αποεπένδυσης του λιγνιτικού παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ, οι δύο πλευρές Θα πιάσουν το νήμα από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν φτάσει οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού (DGcomp) μετά την απόρριψη, από την πλευρά της, της λίστας μονάδων που πρότεινε το υπουργείο Ενέργειας. Όπως είναι ήδη γνωστό, η GDcomp έχει κάνει με κάθε τρόπο σαφές στην ελληνική πλευρά ότι δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή λίστα που συμπεριλαμβάνει τον ΑΗΣ Αμυνταίου, οι μονάδες του οποίου βρίσκονται σε προγραμματισμένη απόσυρση το 2019 και για να πάρουν παράταση χρόνου ζωής απαιτούνται υψηλές επενδύσεις. Η DGcomp έχει αποδεχθεί το σκέλος της ελληνικής πρότασης που περιλαμβάνει την πώληση της Μελίτης I και της άδειας για την κατασκευή της Μελίτης II και αντιπροτείνει στη θέση του ΑΗΣ Αμυνταίου να μπουν οι δύο εν λειτουργία λιγνιτικές μονάδες της Μεγαλόπολης. Η πρόταση αυτή φαίνεται ότι θα αποτελέσει τη βάση των σημερινών διαπραγματεύσεων, με τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη να προσπαθεί να εξαντλήσει την επιχειρηματολογία του για την πώληση του ΑΗΣ Αμυνταίου για να μην ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο στη Νότια Ελλάδα και να περιοριστούν οι όποιες αντιδράσεις στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Το θέμα από την πλευρά των θεσμών εκτιμάται ότι θα τεθεί συνολικότερα στη βάση του στόχου για ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά ηλεκτρισμού και της αξιολόγησης της μέχρι σήμερα αποτελεσματικότητας των δημοπρασιών τύπου ΝΟΜΕ.

Η δεύτερη μάχη που αναμένεται να δώσει σήμερα ο κ. Σταθάκης, είναι n παραμονή της ΔΕΠΑ τουλάχιστον στη μία από τις δύο ΕΠΑ (Αττικής και Θεσσαλονίκης Θεσσαλίας) και n μείωση του μεριδίου της στην άλλη, έτσι ώστε να μην αποσυρθεί εντελώς η εταιρεία από τη λιανική αγορά όπου σήμερα κατέχει ποσοστό 51%. Η πρόταση που έχει διατυπωθεί στις έως τώρα διαπραγματεύσεις φέρεται να μη γίνεται αποδεκτή από τους θεσμούς που επιμένουν σε αναδιάρθρωση της αγοράς φυσικού αερίου και του ρόλου της ΔΕΠΑ στις ΕΠΑ με τρόπο που να μη δημιουργεί εμπόδια στον ανταγωνισμό.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσα Λιάγγου, 24/10/2017]

Η ίδια η διοίκηση της Λάρκο όπως αποκάλυψε το Capital.gr παραδέχεται ότι με τις τρέχουσες τιμές νικελίου υπάρχει θέμα βιωσιμότητας της εταιρείας. Με βάση τα σενάρια που αποκάλυψε η εφημερίδα “Κεφάλαιο” φέτος η Λάρκο θα κλείσει τη χρήση με ζημιές στην καλύτερη περίπτωση 41 εκατ. ευρώ και στο χειρότερο σενάριο  81 εκατ. ευρώ.

Και ενώ η Λάρκο δίνει αγώνα για να βρει τα χρήματα να πληρώσει την πρώτη δόση του διακανονισμού για το ρεύμα που καταναλώνει από τη ΔΕΗ (πιθανόν για να είναι συνεπής θα πρέπει να καθυστερήσει την καταβολή των παχυλών μισθών και των πριμ που καταβάλλονται) προκαλεί αίσθηση το γεγονός ότι ουδείς από τους αρμόδιους συγκινείται από τις αποκαλύψεις.

Ωστόσο το γεγονός ότι η Λάρκο συνεχίζει να λειτουργεί με λειτουργικές ζημιές που ξεπερνούν τα 4.000 δολάρια για κάθε τόνο νικελίου που παράγει, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι έχει κηρύξει στάση πληρωμών προς στη ΔΕΗ.

Και εδώ εγείρεται μείζον ζήτημα: για μια εταιρεία που η ίδια η διοίκησή της παραδέχεται ότι δεν υπάρχει προοπτική – τουλάχιστον για το ορατό μέλλον – με ποια κριτήρια η ΔΕΗ συνεχίζει να επιδοτεί τη λειτουργία της;

Ποιος επιβαρύνεται από το γεγονός ότι παρέχεται ουσιαστικά δωρεάν ρεύμα στη Λάρκο;

Με ποια επιχειρηματικά κριτήρια η ΔΕΗ αποφασίζει να συνεχίσει να επιδοτεί το ρεύμα για τη συγκεκριμένη κρατική βιομηχανία;

Γιατί δεν παρεμβαίνει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η οποία διαρκώς νίπτει τας χείρας της απέναντι στα καυτά θέματα της αγοράς; Μήπως η ΡΑΕ θα πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί ως  κατ᾽ επίφαση ανεξάρτητη αρχή και  εντολοδόχος του υπουργείου;

Εξυπηρετούνται από την αδράνεια της ΡΑΕ για το θέμα Λάρκο τα συμφέροντα των καταναλωτών, για τα οποία υποτίθεται ότι είναι θεματοφύλακας η ρυθμιστική αρχή;

Ποιος θα επιβαρυνθεί για το κόστος από την συνεχιζόμενη ανοχή της ΔΕΗ προς τον μεγαλύτερο μη ενήμερο οφειλέτη στο ρεύμα, την κρατική βιομηχανία Λάρκο;

Μήπως τα συνεχή αιτήματα της ΔΕΗ για αυξήσεις σχετίζονται ακριβώς με την αδράνεια που επιδεικνύει η εταιρεία σε περιπτώσεις μεγαλοοφειλετών του ρεύματος όπως η Λάρκο;

Ποια είναι ακριβώς τα σχέδια για τη βιωσιμότητα της Λάρκο, όταν όλες οι ελπίδες για αντιστροφή της κατάστασης στηρίζονται σε μια αβέβαιη, μελλοντική ανάκαμψη των τιμών του νικελίου;

Οι διαχρονικά λανθασμένες επιλογές, οι σπατάλες και η κακοδιαχείριση έχουν πιθανότατα οδηγήσει τη Λάρκο στο σημείο χωρίς επιστροφή. Το θέμα λοιπόν είναι αυτή τη στιγμή, να περιοριστεί η ζημιά και να μην επιβαρυνθούν περαιτέρω οι καταναλωτές και η αγορά από τα χρέη που συσσωρεύονται στην περίπτωση της Λάρκο. Η υπόθεση έτσι όπως εξελίσσεται αρχίζει να αποκτά μεγάλες ομοιότητες με την περίπτωση του κανονιού της Energa. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει η δικαιολογία της άγνοιας για κανέναν…

Αρνούνται εξυγίανση με είσοδο επενδυτή

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την προοπτική να εξυγιανθεί και να εξορθολογιστεί η λειτουργία της βιομηχανίας νικελίου, με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή. Επιμένει, παρά το γεγονός ότι και η παρούσα διοίκηση που διορίστηκε το 2015 από την τωρινή κυβέρνηση δεν κατάφερε να αντιστρέψει την αρνητική πορεία των μεγεθών, ότι η βιομηχανία μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί παρότι καθημερινά γράφει ζημιές 223 χιλιάδων ευρώ. Αποτέλεσμα της επιμονής της κυβέρνησης να κρατήσει “κρατική” τη βιομηχανία, είναι να έχει αποσυρθεί το επενδυτικό ενδιαφέρον που είχε εκδηλωθεί στο παρελθόν από διεθνείς αλλά και ελληνικούς ομίλους. Θα πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι το πολιτικό κόστος για μια τέτοια κίνηση θα ήταν μεγάλο με δεδομένη την ισχυρή επιρροή των συνδικάτων των εργαζομένων στη Λάρκο, τα οποία αντιδρούν όχι μόνο στην προοπτική αποκρατικοποίησης αλλά και σε κάθε προσπάθεια περιορισμού της σπατάλης και κατάργησης των προνομίων που απολαμβάνουν (πριμ παραγωγής, μισθοί, υπερωρίες και άλλες απολαβές που δεν υπόκεινται στο πλαφόν του δημοσίου κλπ).

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Χάρη Φλουδόπουλου, 8/8/2017]