The photo was taken in natural daylight.

Η ευκαιρία του reshoring, δηλαδή της επιστροφής βιομηχανικών δραστηριοτήτων πιο κοντά στις εγχώριες αγορές των μεγάλων επιχειρήσεων ή σε γειτονικές χώρες και η πρόκληση της στρατηγικής αυτονομίας αποτελούν βασικά σημεία για την επόμενη μέρα της μεταποίησης.

«Η Ελλάδα έχει βιομηχανία που αντέχει και εξελίσσεται. Τα τελευταία χρόνια επιδεικνύει εξαιρετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η εξωστρέφειά της έχει βελτιωθεί. Ωστόσο δεν έχουμε την πολυτέλεια να επαναπαυθούμε. Άλλες χώρες κινούνται πολύ πιο γρήγορα από εμάς. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα επόμενα χρόνια για να επιταχύνουμε στην καινοτομία, στην πράσινη μετάβαση, στην αναβάθμιση του ανθρωπίνου δυναμικού και για να έχουμε μια καλύτερη βιομηχανία που να συνεισφέρει περισσότερο και στο ΑΕΠ». Αυτή είναι η κατάσταση των πραγμάτων στην ελληνική βιομηχανία,  όπως την περιέγραψε ο Πρόεδρος του ΔΣ του ΣΕΒ κ. Δημήτρης Παπαλεξόπουλος στο φετινό Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, θέτοντας το βασικό διακύβευμα κόντρα στο «βέλος του χρόνου». Αυτό σημειώνει σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων ο  κ. Δημήτρης Βεργάδος, Χημ. Μηχανικός ΕΜΠ, Διευθυντής ΜΜΕ και Ενημέρωσης ΣΕΒ.

Όπως σημειώνει: «Στο ίδιο αφηγηματικό πλαίσιο, η αναλυτική μελέτη που εκπόνησαν από κοινού η EY Ελλάδος και ο ΣΕΒ: “Χτίζοντας το μέλλον για ακόμα πιο ισχυρή βιομηχανία” μας παρέχει μια χρήσιμη τεκμηρίωση για τις τάσεις και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η βιομηχανία σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Η μελέτη -με ορίζοντα το 2030- εστιάζει στις πρωτοβουλίες μετασχηματισμού που θα πρέπει να αναλάβουν οι ελληνικές βιομηχανικές επιχειρήσεις, προκειμένου  να συνεχίσουν να αποτελούν την αναπτυξιακή αιχμή της οικονομίας, υιοθετώντας ένα  νέο παραγωγικό μοντέλο.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, η βιομηχανία, σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκεται αντιμέτωπη με σημαντικές  προκλήσεις. Μια από τις πιο σημαντικές είναι η διαταραχή των εφοδιαστικών αλυσίδων που προκάλεσε η πανδημία. Τα  συνεπακόλουθα ήταν ελλείψεις πρώτων υλών και εξαρτημάτων και εκτίναξη του κόστους ενέργειας. Στην εξίσωση προστίθενται, πλέον, οι γεωπολιτικές αναταραχές μεγάλης διάρκειας, οι οποίες οδηγούν σε αυξήσεις των ναύλων και περιπλέκουν περαιτέρω την παγκόσμια εμπορική δυναμική. Την ίδια στιγμή, η ανάγκη μετάβασης της βιομηχανίας προς τη βιώσιμη ανάπτυξη παραμένει επιτακτική όσο ποτέ, με τις αυξανόμενες ελλείψεις σε κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό να δυσχεραίνουν αυτήν την προσπάθεια.

Ως σημαντικό εύρημα προβάλλεται η αναδυόμενη τάση της επιστροφής βιομηχανικών δραστηριοτήτων εγγύτερα στις εγχώριες αγορές των μεγάλων επιχειρήσεων ή σε γειτονικές χώρες –το λεγόμενο “reshoring”. Η εξέλιξη αυτή διαγράφει υπό προϋποθέσεις μια σημαντική ευκαιρία για την ελληνική βιομηχανία, στο πλαίσιο μάλιστα και της ευρωπαϊκής πολιτικής για στρατηγική αυτονομία. Με το «reshoring» η ελληνική παραγωγή αποκτά σημαντικά πλεονεκτήματα ως προς το κόστος, αλλά ιδιαίτερα, ως προς την ταχύτητα ανταπόκρισης στις ρευστές δυναμικές της αγοράς. Επιπλέον, η πολιτική του επαναπατρισμού των παραγωγικών δραστηριοτήτων ευθυγραμμίζεται με την αυξανόμενη έμφαση σε προσπάθειες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και προώθησης της βιώσιμης ανάπτυξης, που  έχουν στόχο να μειώσουν το αποτύπωμα άνθρακα στις μεταφορές και στην παραγωγική αλυσίδα.

Εν κατακλείδι, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της οικονομίας της, ενσωματώνει δύο βασικές τάσεις: το reshoring και τη μείωση των εξαρτήσεων από περιορισμένους στρατηγικούς εταίρους. Όπως το θέτει ο Γενικός Διευθυντής του ΣΕΒ Δρ. Γιώργος Ξηρογιάννης: «Η διαμόρφωση πειστικών απαντήσεων στον διεθνή ανταγωνισμό είναι επιβεβλημένη. Οι πρόσφατες πολιτικές της Ε.Ε. (π.χ. για Στρατηγική αυτονομία, Κρίσιμες πρώτες ύλες, Ενδυνάμωση ευρωπαϊκών αλυσίδων παραγωγής, κ.τ.λ.) αποτελούν μια πρώτη προσπάθεια ρεαλιστικής σύνδεσης της βιομηχανικής ανάπτυξης με τις ευκαιρίες σε αναδυόμενες ψηφιακές ή πράσινες τεχνολογίες. Αλλά παραμένουν αποσπασματικές και χωρίς τον δυναμισμό να αντιμετωπίσουν τον διεθνή επενδυτικό ανταγωνισμό που ήδη οδηγεί σημαντικές βιομηχανικές μονάδες εκτός Ε.Ε».

Κρίσιμες πρώτες ύλες, γεωπολιτική ανεξαρτησία και το στοίχημα της βιομηχανικής πολιτικής

Στο πλαίσιο του Φόρουμ των Δελφών, στις πλαγιές του Παρνασσού,  που έγινε πρόσφατα, είχα την τιμή να συντονίσω την εκδήλωση-πάνελ που διοργάνωσε ο ΣΜΕ, με τίτλο: “RawMaterials and Geopolitical Independence, European Industrial Policy”, στην οποία συμμετείχαν ο Πρόεδρος της ΕΕ του ΣΕΒ κ. Ευθύμιος Βιδάλης,  ο Επίτιμος Πρόεδρος της Euromines, κ. Μαρκ Ραχωβίδης ο Πρόεδρος του Πανευρωπαϊκού Συνδέσμου Λατομείων UEPG, κ. Αντώνης Αντωνίου Λατούρος και ο πρόεδρο του ΣΜΕ και CEO της ΓΕΩΕΛΛΑΣ, κ. Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου.

Ο κ. Βιδάλης, μίλησε μεταξύ  των άλλων,  για τη σημασία των ορυκτών στη μεταποίηση, σημειώνοντας πως «υπάρχει μια μετατόπιση από την οικονομική ανταγωνιστικότητα στην στρατηγική αυτάρκεια και πως η επίτευξη των στόχων της βιομηχανικής ανάπτυξης είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί χωρίς σταθερή πρόσβαση στις κρίσιμες πρώτες ύλες. Οι απαραίτητες πρώτες ύλες, για τις αναγκαίες τεχνολογίες για την επίτευξη των κλιματικών στόχων, είναι κρίσιμης σημασίας ενώ δημιουργούν σημαντικές πληθωριστικές πιέσεις». Ο ομιλητής επεσήμανε πως η μεταποίηση πρέπει να αντιμετωπίσει την κρίση αυτάρκειας και να τη δει σαν ευκαιρία. Τόνισε ακόμη ότι ο κλάδος της εξορυκτικής βιομηχανίας εκπροσωπείται στον ΣΕΒ από εξέχουσες εταιρείες του χώρου και αναφερόμενος στην Κομισιόν, έκανε λόγο για τη σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών στην κυκλική οικονομία και για τη βιώσιμη ανάπτυξη, σημειώνοντας πως «οι στόχοι κυκλικής οικονομίας είναι αδύνατον να επιτευχθούν χωρίς ανθεκτική και βιώσιμη πρόσβαση σε πρώτες ύλες. Για αυτό και οι μεταποιητικές μονάδες και τα κράτη θα πρέπει να εντάξουν τη μακροπρόθεσμη επάρκεια πρώτων υλών στη στρατηγική τους».

Ο κ. Ραχωβίδης από την πλευρά του επισήμανε πως η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, η οποία θα καθορίσει την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, τονίζοντας πως «εάν συνεχίσουμε να ‘εξάγουμε’ ρύπανση και να εισάγουμε πρώτες ύλες,  όπως σήμερα, τότε η Πράσινη Μετάβασή μας δεν μπορεί να ευημερήσει». Καταλήγοντας, είπε πως ένα όραμα που περιλαμβάνει 20 με 30 νέα στρατηγικά έργα εξόρυξης στην Ευρώπη έως το 2030 θα επιτρέψει μια βιώσιμη, υπεύθυνη και ευημερούσα βιομηχανία εξόρυξης, ευθυγραμμισμένη με τις ευρωπαϊκές αξίες.

Ο κ. Λατούρος μίλησε για τις ανάγκες της Ευρώπης για 3 δισ. τόνους αδρανών υλικών ετησίως, καθιστώντας τα αδρανή τον πιο χρησιμοποιούμενο φυσικό πόρο, μετά το νερό και τον αέρα. Αναφέρθηκε ακόμη στην χρήση κατάλληλων απορριμμάτων για την παραγωγή ανακυκλωμένων αδρανών, καθώς και στο ότι οι εγκαταστάσεις παραγωγής αδρανών υλικών πρέπει να βρίσκονται κοντά στα κέντρα ζήτησης..

Από την πλευρά του, ο κ. Γιαζιτζόγλου τόνισε πως οι ανάγκες υιοθέτησης νέων τεχνολογιών αυξάνουν σημαντικά τη ζήτηση συγκεκριμένων ορυκτών πρώτων υλών. «Η χώρα μας είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις». Συμπλήρωσε όμως ότι «δυστυχώς το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, καθιστά την εξορυκτική δραστηριότητα μη ανταγωνιστική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα». Κλείνοντας, ανέφερε πως η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα πρώτων υλών που σήμερα κατατάσσονται στις μη κρίσιμες, με την έντονη εξαγωγική δραστηριότητα αυτών των κλάδων να είναι βέβαιο ότι μπορεί να αποτελέσει γεωπολιτικό ατού για τη χώρα μας.

Όπως καταφαίνεται, η κρισιμότητα της αυτάρκειας σε πρώτες ύλες είναι πλέον αναγνωρισμένη σε ανώτατο επίπεδο μέσα από την πρόσφατη πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τον κανονισμό  CRITICAL RAW MATERIALS ACT. “Παρ όλα αυτά, τόσο ως σύνδεσμος όσο και ως μέλη της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας Euromines, πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα χρειαστεί να γίνουν πάρα πολλά πράγματα ακόμη για να μην βρισκόμαστε σε πλήρη εξάρτηση από  συγκεκριμένες τρίτες χώρες, οι οποίες δεν έχουν κρύψει τη διάθεσή τους να αξιοποιήσουν αυτή τη γεωπολιτική ισχύ” ανέφερε ο Πρόεδρος του ΣΜΕ.

Στο ίδιος μήκος κύματος και ο Χρήστος Μπαλάσκας (Ελληνικός Χρυσός) από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ανέδειξε τη σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών αλλά και το ρόλο της  Ελλάδας, όπου όπως είπε καταγράφεται σημαντική πρόοδος μέχρι σήμερα.

Να σημειωθεί ότι η χώρα μας, με ανεξερεύνητο ορυκτό πλούτο που αποτιμάται στα 72 δισ. ευρώ, μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Βάσει της ανάπτυξης τεχνολογιών εξόρυξης και επεξεργασίας, η Ελλάδα έχει δείξει τη δυναμική της στο μεταλλευτικό τομέα εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, όπως τονίζεται, μέσα από την αξιοποίηση κρίσιμων πρώτων υλών και στρατηγικών μετάλλων έχει τη δυνατότητα να συμβάλει ακόμα περισσότερο στην οικονομική ανάπτυξη και τη διασφάλιση της ενεργειακής και ψηφιακής μετάβασης, ειδικά σε μια εποχή έντονων γεωπολιτικών προκλήσεων.

Υπενθυμίζεται ότι στο τελευταίο Φόρουμ των Δελφών στο πάνελ «Global Geopolitical Shifts: Impacts and Strategies for Businesses» ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ κ. Δημήτρης Παπαλεξόπουλος σημείωσε πως “το μεγαλύτερο μέρος της πράσινης τεχνολογίας δεν αναπτύσσεται στην Ευρώπη αλλά αλλού. Στις ΗΠΑ και την Κίνα εφαρμόζονται στιβαρές βιομηχανικές πολιτικές και η Ευρώπη πρέπει να επιλέξει αν θα προσαρμοστεί”. Επίσης, στους βασικούς τομείς που χρήζουν βελτιώσεων, είναι  αυτοί της Τεχνητής Νοημοσύνης, αλλά και της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια που όπως είπε ο κ. Παπαλεξόπουλος “είναι σωστή και αναγκαία αλλά και πολύ πιο δαπανηρή από ό,τι αναμενόταν”. Σε αυτούς τους τομείς, η Ευρώπη οφείλει να βοηθήσει την επιχειρηματικότητα να δώσει λύσεις. “Πρέπει να κινηθούμε πολύ πιο γρήγορα. Έχουμε μια χρυσή ευκαιρία να προχωρήσουμε και πρέπει να είμαστε πιο τολμηροί” ανέφερε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ.

[ΠΗΓΗ: https://www.news247.gr/, 25/5/2024]

Η παντελής έλλειψη στήριξης της βιομηχανίας

Πολλοί πιστεύουν ότι η χώρα διαθέτει ισχυρά πλεονεκτήματα προκειμένου να προσελκύσει σοβαρούς ξένους επενδυτές. Το κόστος και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μείωση των τιμών ακινήτων και γης, η αυξημένη ροή ευρωπαϊκού χρήματος προς τη χώρα και η γεωπολιτική της θέση συνιστούν «ακλόνητα ατού». Γιατί όμως δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα; Μήπως και πάλι αποδεικνύεται η λανθασμένη κεντρική στόχευση; Αλλιώς, πώς δικαιολογείται π.χ. ότι οι εισροές Άμεσων Ξένων Επενδύσεων βρίσκονται μεταξύ 1,0% -1,75% ετησίως, με το μέσο όρο στην EE στο 8%;

Και την ώρα που από πολλές πλευρές (ΣΕΒ, ΣΒΒΕ, εξαγωγικοί φορείς κ.α.) το αίτημα για περαιτέρω στήριξη των βιομηχανικών κλάδων της οικονομίας κυριαρχεί, υπάρχουν «οδυνηροί» αριθμοί που αποτυπώνουν το λάθος στην επενδυτική στρατηγική.

Ποιοι είναι αυτοί;

• Η συμβολή της μεταποίησης στο ΑΕΠ βρίσκεται στο μόλις 8,8%, συνέπεια της συνεχούς αποβιομηχάνισης της χώρας.
• Παρόλα αυτά, το 87,7%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, των εξαγωγικών αγαθών είναι βιομηχανικά προϊόντα. Ο κλάδος είναι δηλαδή κατεξοχήν εξωστρεφής, παράγοντας διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και συμβάλλοντας στη μείωση των εισαγωγών.
• Στη βιομηχανία απασχολούνται πάνω από 1,2 εκατ. εργαζόμενοι.
• Στην περίφημη υπόθεση των fast track επενδυτικών σχεδίων έχουν κατατεθεί μηδέν προτάσεις για τον κλάδο της βιομηχανίας. Πράγματι στις 27 υποβληθείσες προτάσεις για ένταξη στο καθεστώς ταχείας αδειοδότησης, –έχουν ήδη εγκριθεί 14–, ουδεμία προέρχεται από τη βιομηχανία. Τη μερίδα του λέοντος έχουν τα τουριστικά σχέδια.

Το τελευταίο φαίνεται πάντως, να «αφυπνίζει» την κυβέρνηση. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως δρομολογείται η θέσπιση διαδικασιών fast track αποκλειστικά για μεγάλες επενδύσεις στο βιομηχανικό κλάδο. Ώστε να προσελκυστούν στρατηγικές βιομηχανικές επενδύσεις και να σταματήσει η πρακτική των κατά παρέκκλιση αδειοδοτήσεων. Μένει να αποδειχτεί πόσο γρήγορα θα υλοποιηθεί, καθώς από την τελευταία θεαματική κυβερνητική δέσμευση για άμεση ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας, πέρασε ήδη ένας χρόνος.

[ΠΗΓΗ: DEAL NEWS, 09/02/2018]

Συνασπίζεται ο κλάδος απέναντι στους ανεξάρτητους παραγωγούς ενέργειας και στην κυβέρνηση με στόχο τη δημιουργία ενός πλαισίου διαλόγου με τους θεσμούς για τη συνέχιση του μέτρου της διακοψιμότητας που λήγει τον Οκτώβριο. Για όσους δεν γνωρίζουν, διακοψιμότητα είναι η δυνατότητα σύναψης ειδικών συμβάσεων ανάμεσα στον ΑΔΜΗΕ και σε μεγάλους καταναλωτές ρεύματος, οι οποίοι «επιτρέπουν» στον ΑΔΜΗΕ, όταν έχει ανάγκη, να μειώνει μέχρι ένα συμφωνημένο σημείο την παρεχόμενη προς αυτούς ισχύ, και σε αντιστάθμισμα παίρνουν μειωμένο τιμολόγιο ρεύματος.  

Στα γρανάζια της διαπραγμάτευσης που δεν τελειώνει… έχει κολλήσει και το αίτημα της ελληνικής βιομηχανίας για την επέκταση του μέτρου της διακοψιμότητας, που το ελληνικό υπουργείο δεν ζητά… αν δεν κλείσουν οι επείγουσες ενεργειακές εκκρεμότητες, για να μην «μπλέξει» στα πολλά ανοιχτά ζητήματα και το αίτημα της βιομηχανίας.

Η εγχώρια βιομηχανία έχει λάβει θέσεις μάχης απέναντι στους ανεξάρτητους παραγωγούς ενέργειας και την κυβέρνηση, με στόχο να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο και για τη συνέχεια του μέτρου της διακοψιμότητας, που λήγει τον Οκτώβριο. Παρά τις συναντήσεις με τους τεχνοκράτες των δανειστών και το υπουργείο, παρά την επιστολή που απέστειλε η Ένωση Βιομηχάνων Καταναλωτών Ενέργεια (ΕΒΙΚΕΝ) στην Κομισιόν, κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να ασχοληθεί, προς το παρόν, με την επέκταση της διακοψιμότητας, αφού προέχουν πολλές άλλες ενεργειακές εκκρεμότητες.

Ωστόσο, το τέλος της διακοψιμότητας θα εκτινάξει τα κόστη της βιομηχανίας και θα την πάει πίσω, απειλώντας τη βιωσιμότητα σειράς βιομηχανιών.

Παρότι η επίτροπος Ανταγωνισμού της Ε.Ε., Μαργκρέτε Βεσάγκερ, σε σχετική ερώτηση της ευρωβουλευτού της ΝΔ, Μαρίας Σπυράκη, διεμήνυσε ότι «η Ελλάδα μπορεί να παρατείνει τον μηχανισμό της διακοψιμότητας μετά τον Οκτώβριο του 2017, αρκεί να το ζητήσει και εφόσον συνεννοηθεί προηγουμένως με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή», στην πράξη το αίτημα αυτό δεν υλοποιείται.

Η διακοψιμότητα, μέτρο που αποσκοπεί στην καλύτερη διαχείριση της ευστάθειας και της επάρκειας του ηλεκτρικού συστήματος και ταυτόχρονα μειώνει το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία, είχε εγκριθεί για την Ελλάδα στο τέλος του 2014 για τρία χρόνια, όμως καθυστέρησε να ξεκινήσει, με την πρώτη δημοπρασία να πραγματοποιείται τον Φεβρουάριο του 2016. Η ΕΒΙΚΕΝ καταγγέλλει ότι δεν εξασφαλίζεται η ισότιμη συμμετοχή της ζήτησης στους μηχανισμούς, ζητώντας από την κυβέρνηση να ασχοληθεί και με τη βιομηχανία και όχι μόνο με τους παραγωγούς ρεύματος.

Ο Αντώνης Κοντολέων Σύμβουλςο Ενέργειας και μέλος του προεδρείου της ΕΒΙΚΕΝ (που εκπροσωπεί την ενεργοβόρο βιομηχανία) υπενθυμίζει ότι στο πρόσφατο σημείωμα της Επιτροπής για τους μηχανισμούς δυναμικότητας γίνεται ειδική αναφορά στο ότι ο ελληνικός μεταβατικός μηχανισμός ευελιξίας εγκρίθηκε εξαιρετικά από την Επιτροπή, ως προσωρινό μέτρο με αυστηρά περιορισμένη διάρκεια ισχύος 12 μηνών.

Όπως σημειώνει, «η ελληνική κυβέρνηση προωθεί το μηχανισμό ευελιξίας, δηλαδή οικονομική στήριξη στους ανεξάρτητους παραγωγούς, αγνοώντας τη βιομηχανία. Όμως, όσοι εισηγούνται την έγκριση ενός μόνιμου μηχανισμού χωρίς προηγουμένως να έχει εγκριθεί η διακοψιμότητα έχουν αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να εγκριθεί, γιατί αποτελεί προϋπόθεση η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής της ζήτησης βάσει του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου. Εξάλλου, στις μεταρρυθμίσεις αγοράς που καλούνται να προωθήσουν τα κράτη-μέλη, με βάση τη σύσταση της Επιτροπής, συμπεριλαμβάνεται η διακοψιμότητα, η οποία αποτελεί τον πιο βασικό μηχανισμό μέσω του οποίου διασφαλίζεται η συμμετοχή της ζήτησης (demand response) στην αγορά, ιδίως όταν υφίστανται ρυθμιστικά εμπόδια στο υφιστάμενο πλαίσιο αγοράς.

Ταυτόχρονα, τονίζει ότι η Επιτροπή θεωρεί ότι η διακοψιμότητα αποτελεί θεμιτή παρέμβαση στην αγορά, υπό την προϋπόθεση ότι η δυναμικότητα παρέχεται μέσω ανταγωνιστικής διαδικασίας και είναι εύλογη με βάση τις ανάγκες του συστήματος.

«Αν δεν παραταθεί το μέτρο της διακοψιμότητας, το κόστος για την επιβίωση της βιομηχανίας θα αναγκαστεί να το πληρώσει η ΔΕΗ. Μετά τα ΝΟΜΕ η ΔΕΗ αναγκάστηκε να πληρώνει το τέλος προμηθευτή για τις ΑΠΕ, το κόστος των ΑΔΙ και, πλέον, χωρίς διακοψιμότητα είναι πιθανό να οδηγηθεί να πληρώσει σε όλη τη βιομηχανία προνομιακά τιμολόγια, όπως αυτά που έχει συμφωνήσει με τη ΛΑΡΚΟ και την Αλουμίνιον της Ελλάδος, για να μην κατηγορηθεί για προνομιακή μεταχείριση», προσθέτει.

[ΠΗΓΗ: ΕΠΕΝΔΥΣΗ, της Μαρίνας Πρωτονοτάριου, 01/04/2017]

Μείωση κατά 9,4% σημείωσε ο γενικός δείκτης κύκλου εργασιών στην βιομηχανία τον Ιούνιο σέ σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Ιουνίου 2015, έναντι μείωσης 12,4% πού σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του 2015 προς το 2014. Συμφώνως προς την ΕΛΣΤΑΤ, ή συγκεκριμένη εξέλιξις προκύπτει από την μείωση του δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων λατομείων κατά 17,8% και την μείωση του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικών βιομηχανιών κατά 9,3%, αλλά και την μείωση του δείκτη κύκλου εργασιών εξωτερικής αγοράς κατά 12,7%.

[ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ, 22/08/2016]