Μεγάλο αγκάθι παραμένει π αποεπένδυση του λιγνιτικού παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ.

Λιγνίτες και δημοπρασίες (ΝΟΜΕ), άνοιγμα της αγοράς φυσικού αερίου με αιχμή τον ρόλο της ΔΕΠΑ στη λιανική αγορά και ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, είναι τα θέματα που Θα βρεθούν στην κορυφή της ατζέντας, στη συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη με τους επικεφαλής των θεσμών, η οποία έχει οριστεί για τις 9.30 το πρωί σήμερα. Με εξαίρεση την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, που αν και με καθυστέρηση ως προς το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της δείχνει να έχει αποσπάσει την ικανοποίηση των θεσμών για τη μέχρι τώρα πορεία της, τα άλλα δύο θέματα αποτιμώνται από κυβερνητικής πλευράς ως κρίσιμα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης.

Στο επίμαχο θέμα της αποεπένδυσης του λιγνιτικού παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ, οι δύο πλευρές Θα πιάσουν το νήμα από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν φτάσει οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού (DGcomp) μετά την απόρριψη, από την πλευρά της, της λίστας μονάδων που πρότεινε το υπουργείο Ενέργειας. Όπως είναι ήδη γνωστό, η GDcomp έχει κάνει με κάθε τρόπο σαφές στην ελληνική πλευρά ότι δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή λίστα που συμπεριλαμβάνει τον ΑΗΣ Αμυνταίου, οι μονάδες του οποίου βρίσκονται σε προγραμματισμένη απόσυρση το 2019 και για να πάρουν παράταση χρόνου ζωής απαιτούνται υψηλές επενδύσεις. Η DGcomp έχει αποδεχθεί το σκέλος της ελληνικής πρότασης που περιλαμβάνει την πώληση της Μελίτης I και της άδειας για την κατασκευή της Μελίτης II και αντιπροτείνει στη θέση του ΑΗΣ Αμυνταίου να μπουν οι δύο εν λειτουργία λιγνιτικές μονάδες της Μεγαλόπολης. Η πρόταση αυτή φαίνεται ότι θα αποτελέσει τη βάση των σημερινών διαπραγματεύσεων, με τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη να προσπαθεί να εξαντλήσει την επιχειρηματολογία του για την πώληση του ΑΗΣ Αμυνταίου για να μην ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο στη Νότια Ελλάδα και να περιοριστούν οι όποιες αντιδράσεις στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Το θέμα από την πλευρά των θεσμών εκτιμάται ότι θα τεθεί συνολικότερα στη βάση του στόχου για ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά ηλεκτρισμού και της αξιολόγησης της μέχρι σήμερα αποτελεσματικότητας των δημοπρασιών τύπου ΝΟΜΕ.

Η δεύτερη μάχη που αναμένεται να δώσει σήμερα ο κ. Σταθάκης, είναι n παραμονή της ΔΕΠΑ τουλάχιστον στη μία από τις δύο ΕΠΑ (Αττικής και Θεσσαλονίκης Θεσσαλίας) και n μείωση του μεριδίου της στην άλλη, έτσι ώστε να μην αποσυρθεί εντελώς η εταιρεία από τη λιανική αγορά όπου σήμερα κατέχει ποσοστό 51%. Η πρόταση που έχει διατυπωθεί στις έως τώρα διαπραγματεύσεις φέρεται να μη γίνεται αποδεκτή από τους θεσμούς που επιμένουν σε αναδιάρθρωση της αγοράς φυσικού αερίου και του ρόλου της ΔΕΠΑ στις ΕΠΑ με τρόπο που να μη δημιουργεί εμπόδια στον ανταγωνισμό.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσα Λιάγγου, 24/10/2017]

«ΠΡΟΣ : Γραφείο πρωθυπουργού.

Υπουργείο Οικονομικών.

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Έπειτα από καταγγελίες συναδέλφων μας αλλά και προσωπικών εμπειριών, σας μεταφέρουμε τη δυσφορία μας και την αγανάκτηση μας με το θέμα των κατασχέσεων των επιδοτήσεων.

Απαιτούμε την άμεση συμμόρφωση των εθνικών κανονισμών

με τους κοινοτικούς κι αν μη τι άλλο την κοινωνική σας συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά να ταΐσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά της χώρας μας .

Εμείς και όλοι όσοι παράγουμε σ αυτή τη χώρα είμαστε ο τροχός της ανάπτυξης και της συνέχειας αυτού του καμένου τόπου.

Όλοι όσοι μας βλέπετε σαν κάτι άλλο σας ζητούμε να αλλάξουμε για λίγες μέρες επάγγελμα αλλά και μισθούς… ειδάλλως σταματήστε να μας διαλύετε με κάθε εύκολο τρόπο που βρίσκετε μαζί με τους τοκογλύφος σας και νταβατζήδες σας .

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 23/10/17 – Ένωση Ν. Αγροτών Χαλκιδικής»

[ΠΗΓΗ: http://sithonianews.blogspot.gr/, από Ένωση Ν. Αγροτών Χαλκιδικής ,24/10/2017]

Εκτενές άρθρο με αφορμή την επιστροφή των εκπροσώπων των δανειστών στην Αθήνα και την έναρξη της τρίτης αξιολόγησης δημοσιεύει στην ηλεκτρονική της έκδοση η Handelsblatt υπό τον τίτλο “Ο Τσίπρας πατάει γκάζι” και  με υπότιτλο: “Σήμερα Δευτέρα επιστρέφουν στην Αθήνα οι ελεγκτές των πιστωτών. Για τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα κρίνονται τα πάντα. Θέλει να υλοποιήσει τάχιστα το πρόγραμμα προσαρμογής, ελπίζοντας σε ένα πολιτικό comeback”.

Ο αρθρογράφος αναφέρεται καταρχάς στο ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, σχολιάζοντας: “Το ότι ειδικώς ο Τσίπρας βλέπει τις σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας ‘στα καλύτερα επίπεδα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο’, κολακεύοντας μάλιστα τον Ντ. Τραμπ ως ‘στρατηγικό εταίρο’, ακούγεται καταρχήν παράξενο από τα χείλη ενός πολιτικού, ο οποίος ανήκει σε ένα κόμμα που καθυβρίζει τις ΗΠΑ ως ‘εχθρούς των λαών’. Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού προεκλογικού αγώνα ο ίδιος ο Τσίπρας δαιμονοποιούσε ακόμη τον υποψήφιο Τραμπ χαρακτηρίζοντάς τον μετενσάρκωση του ‘κακού’. Αλλά αυτά ήταν κάποτε. Πλέον ο Τσίπρας χρησιμοποιεί άλλη γλώσσα. Είναι μέρος μιας μεταμόρφωσης: ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να εξελιχθεί από πολιτικό παρία σε αναγνωρισμένο εταίρο”.

Οι προσπάθειες αυτές δεν γίνονται μόνον σε ευρωπαϊκό αλλά και σε διεθνές επίπεδο, γράφει η εφημερίδα παραπέμποντας στις δηλώσεις που έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός μετά τη συνάντησή του με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ στην Ουάσιγκτον, όταν είπε ότι το Ταμείο είναι πλέον ευπρόσδεκτο στο ελληνικό πρόγραμμα. “[…] Με μεγάλη καθυστέρηση ο Τσίπρας φαίνεται να κατάλαβε ότι η Λαγκάρντ είναι μια σημαντική σύμμαχος στις προσπάθειές του για ελάφρυνση του χρέους”.

Ξαναμοιράζεται η τράπουλα;

Σχολιάζοντας στη συνέχεια την έλευση των εκπροσώπων των δανειστών στην Αθήνα και την έναρξη της τρίτης αξιολόγησης, την οποία επισκιάζουν, όπως σημειώνεται, τα νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανάπτυξη, η εφημερίδα επισημαίνει: “Θα ήταν ένα μικρό θαύμα εάν η κυβέρνηση κατάφερνε να υλοποιήσει μέχρι το τέλος του χρόνου τα προαπαιτούμενα. Η τελευταία αξιολόγηση καθυστέρησε περισσότερο από έναν χρόνο. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί. Γι΄ αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός Τσίπρας ανεβάζει ταχύτητα. Η εντολή του στους υπουργούς: μέχρι το Eurogroup της 6ης Νοεμβρίου θα πρέπει να έχει κλείσει το 80% των προαπαιτούμενων. Ο Τσίπρας θα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα προσαρμογής εμπρόθεσμα μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Οι πιέσεις είναι μεγάλες, και δεδομένης της διαφαινόμενης αλλαγής του κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο. Η απαίτηση του αρχηγού των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ να εγκαταλείψει η Ελλάδα την Ευρωζώνη αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Υπό αυτή την έννοια ο Τσίπρας πρέπει να είναι ακόμη πιο προσεκτικός. Κυρίως όμως η κυβέρνηση της Αθήνας θα πρέπει να πείσει τις χρηματαγορές προκειμένου να μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί του χρόνου και πάλι χωρίς προγράμματα βοήθειας”.

Πάντως, όπως καταλήγει το δημοσίευμα της Handelsblatt, […] με την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος δεν θα έκλεινε μόνον ένα σημαντικό κεφάλαιο του ελληνικού δράματος. Και στην εσωτερική πολιτική σκηνή θα ξαναμοιραζόταν η τράπουλα”. Διότι αν και ο Τσίπρας απογοήτευσε πολλούς ψηφοφόρους του και η ΝΔ προηγείται πλέον στις δημοσκοπήσεις, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την πτώση της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να βλέπουν στο 26-30%, ποσοστό που απέσπασε περίπου και στις τελευταίες εκλογές. “Πάνω από το 20% των ερωτηθέντων δηλώνουν αναποφάσιστοι. Πρόκειται πιθανότατα ως επί το πλείστον για απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους μπορεί ενδεχομένως να επαναπατρίσει ο Τσίπρας”.

Κρίστιαν Λίντνερ περί Grexit και νέου πακέτου

Πιστός στη σκληρή γραμμή του έναντι της Ελλάδας παραμένει ο πρόεδρος των γερμανών Φιλελευθέρων. Σε συνέντευξή του στη Süddeutsche Zeitung και σε ερώτηση πώς θα διαχειριστεί το κόμμα ενδεχόμενο νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, o Κρίστιαν Λίντνερ απαντά:

“Δεν συμμετέχω σε τέτοιες εικοτολογίες. Για τέτοια προγράμματα υπάρχουν σαφείς κανόνες. Πρέπει να συμμετέχει το ΔΝΤ, να διασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους και να έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις”.

Σε ερώτηση εάν το κόμμα του θα συναινούσε σε κούρεμα του ελληνικού χρέους σε περίπτωση που το αξιώσει το ΔΝΤ, ο νεαρός πολιτικός απαντά ότι “και αυτό συνιστά εικοτολογία. Βέβαιο είναι ότι εντός της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει κούρεμα. Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη”.

Το αγγλόφωνο ατόπημα του Αλέξη Τσίπρα με την ουρά της καμήλας είναι κάτι που, άθελά του ή μη, ταιριάζει στην πολιτική του τέχνη: ένα διαρκές τρολάρισμα το οποίο ήταν κυρίαρχο και στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, ακόμα και στις κουβέντες του με τον Τραμπ. Ή μάλλον ιδίως σε αυτές.

Είπε λοιπόν ο Αλέξης στο Ινστιτούτο Brookings ότι φάγαμε την καμήλα και ότι μας μένει η ουρά, αλλά είπε την ουρά όχι «tail», σαν αυτή δηλαδή του γαϊδάρου που στην ομιλία του έγινε καμήλα, αλλά «queue» σαν την ουρά που περιμένουμε στην εφορία ή στην τράπεζα και γελάσαμε πάλι με τα αγγλικά του. Γελάσαμε, ή μελαγχολήσαμε με τις γνώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας, οι οποίες μάλιστα εκτέθηκαν σε διεθνές ακροατήριο. Αλλά δεν σταθήκαμε στο γεγονός ότι από το 2013 την ίδια παροιμία ακούμε, την έλεγε συχνά -στα ελληνικά με μενού τον γάιδαρο- ο Αντώνης Σαμαράς. Και τέσσερα χρόνια έπειτα, εξακολουθούμε να τρώμε την ίδια ουρά.

Είναι και αυτό μια τέχνη του Αλέξη Τσίπρα. Τόνοι φαιάς ουσίας ξοδεύτηκαν -και συνεχίζουν να ξοδεύονται- για να χλευάσουμε τα ανεπαρκή αγγλικά του, στερώντας μας την κατανόηση ότι τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά είμαστε στην ίδια κατάσταση, με ευθύνη και δική του, αν όχι αποκλειστικά δική του. Με έναν παράδοξο τρόπο η επικοινωνία παίζει και πάλι τον καταπραϋντικό ρόλο της.

Αλλωστε δεν είναι μόνο η καμήλα. Οποιος παρακολούθησε την ομιλία του στο φημισμένο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον είδε έναν άνθρωπο χυμένο σε μια πολυθρόνα, να κρεμάει τα χέρια του στην πλάτη της, να μιλάει και να αστειεύεται σαν να βρίσκεται στο καφενείο του Αθαμανιού στην Αρτα – που λογικά θα πρέπει να έχει πολυθρόνες αν αναλογιστείς πόσο κουράζονται χορεύοντας καγκελάρη.

Και δεν είναι μόνο η γλώσσα του σώματος που συχνά-πυκνά επανέρχεται, είτε κάθεται αμήχανος δίπλα στον Ομπάμα και στον Ολάντ, είτε συζητώντας στο Brookings Institution. Είναι και το τι λέει. Ολα ένα αστείο, ένα χορατό, ένα γέλιο, μια αμελετησιά στα όρια του γελοίου.

Οταν, λέει, ο πρόεδρος των ΗΠΑ τον ρώτησε για τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράν, ο δικός μας τού απάντησε ότι «είχαμε ένα προβληματάκι πριν από 3.000 χρόνια αλλά από τότε τίποτα». Αν υπήρχε λίγο περισσότερο κέφι θα του φώναζε και ένα «this is Spartaaaa!», αλλά μάλλον επιστράτευσε τη γνωστή του αυτοσυγκράτηση.

Ο Τραμπ μπορεί να εκτίμησε το χαβαλέ του συνομιλητή του. Αλλά για να μην τρελαθούμε, το να σε εκτιμά ο Τραμπ δεν είναι κάτι θετικό, τουναντίον. Κι όμως οι «κυβερνητικές πηγές» θριαμβολογούσαν πόσο «καλή χημεία» είχαν μεταξύ τους οι δύο άνδρες και πόση κατανόηση υπήρχε ανάμεσά τους!

Μιλάμε για έναν πρόεδρο των ΗΠΑ που μέσα σε εννέα μήνες: έχει επιχειρήσει να καταργήσει την όποια δημόσια κοινωνική ασφάλιση υπήρχε στη χώρα του υπέρ των αδυνάμων, έχει προωθήσει ό,τι ρατσιστικό και αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο μπορεί να περάσει από το τελευταίο ανθρωπιστικό ανάχωμα της αμερικανικής Δικαιοσύνης, έχει ταυτίσει τους ακροδεξιούς νεοναζί με τους αντιρατσιστές, έχει γελοιοποιήσει διεθνείς οργανισμούς, χαϊδεύει τα πυρηνικά του όπλα απειλώντας με ένα ολοκαύτωμα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι αποδεδειγμένα μισογύνης και σεξιστής.

Με αυτόν τον τύπο -που ναι, είχε δίκιο τον Μάιο του 2016, όντως είναι «διαβολικός»- ο κ. Τσίπρας είχε λέει «εξαιρετική χημεία». Και οι κυβερνητικές πηγές μετέδιδαν ενθουσιασμένες πως «η αλήθεια είναι ότι στις ΗΠΑ, όσο και αν έχουμε ασκήσει κριτική περί ιμπεριαλισμού κλπ, υπάρχει ένα επίπεδο ελευθερίας που δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο, και για αυτό ακριβώς ο Πρωθυπουργός μίλησε για κοινές αξίες». Πού ακριβώς τις βρήκε τις κοινές αξίες με την Αμερική του Τραμπ ο κ. Τσίπρας;

Εκτός και αν πάλι ήταν μια πλάκα. Διόλου απίθανο. Εδώ μπροστά στον Πάπα Φραγκίσκο έλεγε ανέκδοτα σεφερλιδικού επιπέδου για τον προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας που τον φέραμε στη Λέσβο γιατί το Προσφυγικό είναι ένα «καθολικό» πρόβλημα.

Ο κ. Τσίπρας είναι ένας θαυμαστής του «Μεγάλου Τιμονιέρη». Που πάει στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο και φωνάζει «venceremos». Που συζητάει με τον Τραμπ για τον πόλεμο που κάνουν και στους δυό τους τα «κακά» μέσα ενημέρωσης. Και που μετά τρέχει να συζητήσει για Ευρώπη και δανεικά με τη Μέρκελ και τον Μακρόν.

Ολα ένα τρολάρισμα, ένα επιφανειακό πέρασμα χωρίς τον απαραίτητο βαθμό σύνδεσης. Που έχει βέβαια και αυτό την πολιτική χρησιμότητά του: ο Αλέξης μοιάζει να είναι ένας από τους ψηφοφόρους (του). Ο μέσος όρος του Ελληνα, για τον οποίο τα μισά είναι πλάκα και τα άλλα μισά έχθρες, ο μέσος όρος με τα κουτσά-στραβά αγγλικά και τα ελληνικά της «Κόπρου του Αυγέα (sic)» και της «εξαιτίας του γεγονός (sic)». Ο μέσος όρος που επιχειρηματολογεί μόνο με συνθήματα και τσιτάτα για τα social media – υπό αυτήν την έννοια τα βρίσκει απολύτως με τον Τραμπ.

Λογικά άλλωστε και η καμήλα δεν είναι καμιά τυχαία. Είναι από το γνωστό καραβάνι που προχωρά.

[ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr , του Αλέκου Παπαναστασίου, 20/10/2017]