Ο κ. Σπρίτζης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως οι αστικές συγκοινωνίες δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν. Ουδέν ασφαλέστερον πως θα πωληθούν… Αρκεί να υπολογίσει τι έλεγαν νωρίτερα ο κ. Δρίτσας και ο κ. Τσίπρας για λιμάνια, αεροδρόμια, Ελληνικό κλπ.
Ορθώς λοιπόν οι εργαζόμενοι σε αυτές βλέπουν τι έπαθαν οι συνάδελφοί τους στον ΟΛΠ που λάμβαναν ανάλογες υποσχέσεις από τον κ. Δρίτσα και συνεχίζουν τις στάσεις εργασίας, προσθέτοντας ένα ακόμη πρόβλημα στους εξουθενωμένους από την κρίση και τον καύσωνα Αθηναίους.
Το μέλλον των αστικών συγκοινωνιών είναι προδιαγεγραμμένο, όπως επίσης και της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, της ΕΥΑΘ, του ΟΣΕ και των άλλων φερόμενων ως “φιλέτων” του δημοσίου, είναι πέρασμα του ελέγχου στο Υπερταμείο και αν δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, ιδιωτικοποίηση.
Τα χρέη και η οικονομική καχεξία της Ελλάδας θα επιβάλουν να πωληθεί ό,τι μπορεί να πωληθεί. Δηλ. για ό,τι υπάρχει ενδιαφέρον να αγοραστεί.
Υπό αυτό το πρίσμα η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα είναι η πλέον προχωρημένη από πλευράς ιδιωτικοποιήσεων οικονομία στην Ευρώπη…
Τα οφέλη…
Κατ’ αρχήν το πέρασμα όλης της δημόσιας περιουσίας από το πελατειακό και συνδικαλιστοκρατούμενο κράτος σε ένα ταμείο που οι δανειστές έχουν δικαίωμα βέτο, είναι θετικό, γιατί απομακρύνει από τη δικαιοδοσία των πελατειακών κυβερνήσεων που χρεοκόπησαν τη χώρα (αυτών των κ. Σπρίτζη, Δρίτσα, Κουρουμπλή μη εξαιρουμένων (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ…).
Είναι βέβαιο πως στην προσπάθεια οι δανειστές να πάρουν κάτι από τα δανεικά πίσω και να πείσουν την κοινή γνώμη των χωρών τους πως τα δανεικά δεν τα έριξαν σε μια “μαύρη τρύπα”, θα χειριστούν καλύτερα τη δημόσια περιουσία από τους εγχώριους κρατικοδίαιτους “κατσαπλιάδες”. Ο Εδουάρδος Λω παλιότερα παρέλαβε χάος και σε λίγα χρόνια παρέδωσε κράτος ικανό να βγει νικητής από αλλεπάλληλους πολέμους.
Από αυτήν την άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ από την ανάγκη να εξασφαλίσει την υπόσχεση πως κάποτε θα λάβει και 2-3 δισ. για να μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, έπραξε σπουδαίο κοινωνικό και οικονομικό έργο, το οποίο καμιά άλλη κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει.
Οι εργαζόμενοι των αστικών συγκοινωνιών ορθώς διαβλέπουν πως στο τέλος του δρόμου τους περιμένει η ιδιωτικοποίηση αλλά κάνουν λάθος που τη φοβούνται και διαμαρτύρονται.
Οι επιχειρήσεις αστικών συγκοινωνιών συσσωρεύουν ζημιές και όταν έχουμε να κάνουμε με ένα χρεοκοπημένο κράτος οι ζημιές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον παροπλισμό του στόλου και τέλος στη χρεοκοπία και το λουκέτο.
Το χρόνο που πέρασε ο ΟΑΣΑ, όπου ενοποιούνται η ΣΤΑΣΥ και η ΟΣΥ, εμφάνισε αρνητική λειτουργική κερδοφορία (ζημιές) 42,6 εκατ. ευρώ από 14,9 εκατ. ευρώ το 2014. Θυμάστε τα “δεν πληρώνω” και τα περί δωρεάν συγκοινωνιών τα τελευταία χρόνια από μεγάλο μέρος των κινημάτων στα οποία πρωτοστατούσε το νυν κυβερνητικό κόμμα;
Ο λογαριασμός άρχισε να έρχεται…
Τίποτα δεν είναι δωρεάν, ιδίως αυτά που κάποιοι νομίζουν πως το κράτος μπορεί να προσφέρει δωρεάν. Ταυτόχρονα σύμφωνα με το ρεπορτάζ για τον ΟΑΣΑ “..κατά τη χρήση 2015, για πρώτη φορά, τουλάχιστον κατά την τελευταία πενταετία, το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας έχει καταστεί μικρότερο από το μισό (1/2) του μετοχικού κεφαλαίου με αποτέλεσμα να συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 47 του κωδ. Ν.2190/1920 (θα πρέπει να αποφασιστεί είτε η λύση και εκκαθάριση της εταιρείας ή η υιοθέτηση άλλου μέτρου εξυγίανσης)”.
Σε απλά ελληνικά τούτο σημαίνει χρεοκοπία. Δηλαδή, “λουκέτο” και στα υπόλοιπα μισά αστικά λεωφορεία που συνεχίζουν να κυκλοφορούν και προφανώς αδυναμία καταβολής, όχι των επιδομάτων προθέρμανσης μηχανής και έγκαιρης άφιξης στην εργασία, αλλά και του βασικού μισθού.
Μοιραία καθώς εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα χρειάζεται να μετακινηθούν, θα επικρατήσει χάος, μέχρι να επιτρέψουν σε ιδιώτες να μεταφέρουν κόσμο με όρους και κόστος χειρότερο απ’ ό,τι αν είχε γίνει μια οργανωμένη ιδιωτικοποίηση έγκαιρα.
Στην Κούβα, την οποία έχω επισκεφθεί πολλάκις με τελευταία φορά το 2010, οι συγκοινωνίες είναι δωρεάν, αλλά δεν επαρκούν ούτε για δείγμα. Ο κόσμος συγκεντρώνεται σε διάφορα σημεία και προσπαθεί να επιβιβαστεί σε διερχόμενα αυτοκίνητα, κυρίως σε καρότσες φορτηγών που πάνε προς την κατεύθυνση που ο καθένας ενδιαφέρεται. Η ανάγκη ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων (αγορά) πάντα βρίσκει τρόπο να επιβιώσει ακόμη και στο πιο ασφυκτικό περιβάλλον, αρκεί να υπάρχουν πράγματα προς ανταλλαγή που έχουν κάποια αξία χρήσης (κάτι σπάνιο στο σοσιαλισμό).
Δεν υπάρχει λόγος φόβου…
Οι απεργούντες εργαζόμενοι των δημοσίων συγκοινωνιών δεν πρέπει να φοβούνται την ιδιωτικοποίηση, την παραμονή σε ένα χρεοκοπημένο κράτος πρέπει να φοβούνται.
Για του λόγου το αληθές ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη και αυτούς της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Η πρώτη πουλήθηκε το 2012 παρά τις διαμαρτυρίες εργαζομένων, παραγωγών και όλου των συστήματος των “κατσαπλιάδων” του δημόσιου τομέα. Η εταιρεία από τη στιγμή που πουλήθηκε πάει από το καλό στο καλύτερο. Αυξάνει τις πωλήσεις και τις εξαγωγές. Βγάζει κέρδη και πληρώνει εργαζόμενους, παραγωγούς και φόρους στην ώρα τους. Όχι μόνο δεν έχει μειώσει το προσωπικό αλλά το έχει αυξήσει από 323 άτομα που ήταν στα τέλη της χρήσης του 2013, στα 352 άτομα στα τέλη της περασμένης χρονιάς (αύξηση 8,97%).
Αντιθέτως οι αντιδράσεις δεν επέτρεψαν στην ΕΒΖ να πουληθεί έγκαιρα με αποτέλεσμα σήμερα η εταιρεία να είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Το 2015 ο κ. Λαφαζάνης εξασφάλισε χρηματοδότηση 30 εκατ. Ευρώ τα οποία έφτασαν για 5-6 μήνες, αλλά τώρα η Ε.Ε. πιέζει την εταιρεία να τα επιστρέψει πίσω.
Οι εργαζόμενοι και οι παραγωγοί της Δωδώνης αναμφίβολα τρία χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση είναι σε καλύτερη μοίρα από τους εργαζόμενους και του χιλιάδες τευτλοπαραγωγούς της ΕΒΖ, που διαβλέποντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας ζητούν να πληρωθούν νωρίτερα…
Έχοντας υπόψη κάποιος την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και ιδίως την πορεία των δημοσίων εσόδων για το μόνο πράγμα που μπορεί να είναι βέβαιος είναι πως όχι μόνο οι αστικές συγκοινωνίες θα πωληθούν αλλά θα γίνει με συνοπτικές διαδικασίες και οι εργαζόμενοι που θα έχουν μήνες να πληρωθούν θα παρακαλάνε να βρεθεί ιδιώτης που θα επενδύσει…
Φυσικά υπό το κράτος του λουκέτου και της απαξίωσης οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα γίνουν με τους καλύτερους όρους για το δημόσιο συμφέρον.
Όσο για τον κ. Σπρίτζη και τις διαβεβαιώσεις του; Ποιος δεν θυμάται τις διαβεβαιώσεις του κ. Δρίτσα για τον ΟΛΠ ή και του ιδίου του κ. Τσίπρα για λιμάνια, αεροδρόμια κλπ ή και παλιότερα του κ Παπανδρέου για τον ΟΛΠ κλπ.
Λόγια της …πρύμνης!
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Κώστα Στούπα, 22/6/2016]
