Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά για να μην τρελαθούμε τελείως και μετά 10 εκατομμύρια Έλληνες χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Η χώρα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από ένα μεγάλο ηχηρό θετικό μήνυμα. Έχει όλες τις προϋποθέσεις για ένα μεγάλο αναπτυξιακό boom κι αυτό που λείπει είναι το μήνυμα της εμπιστοσύνης προς τους διεθνείς επενδυτές να βάλουν πολύ από το «παρκαρισμένο» χρήμα στην Ελλάδα. Να βάλουν ασφαλώς όχι για να χάσουν. Να βάλουν για να κερδίσουν αυτοί, να κερδίσουμε κι εμείς.

Τα τελευταία πέντε χρόνια χάθηκε πολύ ξένο χρήμα που υπήρχε στην Ελλάδα. Και είναι ο λόγος για τον οποίο στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Ελλάδα», μια μεγάλη μερίδα επενδυτών που κάηκε στο χυλό, τώρα φυσάει και στο γιαούρτι. Άρα η προσπάθεια για να μεταδοθεί αυτό το μήνυμα δεν μπορεί να μένει στα λόγια, πολύ δε περισσότερο που ακόμη και με αυτά τα έκανε «σαλάτα» ο Τσίπρας με τον Κλίντον.

Παρ’ όλα αυτά, οι ξένοι επενδυτές δεν ακούνε τα λόγια, παρατηρούνε τις πράξεις. Τη μεγαλύτερη ζημιά αυτή τη στιγμή στη διεθνή επενδυτική εικόνα της χώρας δεν την έκανε η αμηχανία του Τσίπρα, την έχει κάνει από τον Αύγουστο η απόφαση να κλείσουν τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, η μόνη αξιόλογη μεγάλη ξένη επένδυση τα τελευταία χρόνια στη χώρα που δίνει δουλειά σε 2.000 εργαζόμενους και ζωή σε μια ολόκληρη τοπική οικονομία.

Πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε καθαρά τι συμβαίνει. Ένα χρεοκοπημένο κράτος μόνο με μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις μπορεί να σταθεί στα πόδια του αλλιώς θα αναδιανέμουμε τη φτώχεια, όπως επιχειρείται να γίνει σε βάρος της εναπομείνασας μεσαίας τάξης. Κι αυτό συνειδητοποιείται πλέον ως μόνη διέξοδος για την ανάπτυξη αλλά και την ασφάλεια της χώρας, από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο χωρίς παρωπίδες.

Πάρτε για παράδειγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο είναι υπεράνω πάσης υποψίας για την περιβαλλοντική ευαισθησία του και την αυστηρότητά του. Το Τμήμα Αναστολών του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου λύνει τα χέρια στον αρμόδιο υπουργό Πάνο Σκουρλέτη για να αναθεωρήσει την πολιτική του «λουκέτου» και να προχωρήσει η επένδυση. Είναι ενδιαφέρον πως το σκεπτικό της απόφασης δεν περιορίζεται μόνο στο να καταρρίψει τα περί περιβαλλοντικής βλάβης , σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη νομολογία. Κάνει κι ένα βήμα παραπέρα, διατυπώνοντας μια κατ’ ουσίαν πολιτική θέση. Η επίκληση του δημόσιου συμφέροντος αφορά πρωτίστως το δικαίωμα στην εργασία των μεταλλωρύχων της περιοχής κι έτσι το ΣτΕ το ίδιο δίνει μια πολιτική πυξίδα που δείχνει προς την ανάπτυξη.

Η δικαστική συνέχεια αναμένεται με την τελική απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ. Ο χρόνος που μεσολαβεί κατά τη γνώμη είναι αξιοποιήσιμος πολιτικά, πρώτα και κύρια από τον κ. Σκουρλέτη. Να είναι δική του και όχι επιβεβλημένη από τη δικαιοσύνη η επιτυχής κατάληξη του θέματος των Μεταλλείων ώστε να στείλει το σωστό μήνυμα στους σωστούς αποδέκτες. Έχω ξαναγράψει πως στη μετοχική σύνθεση της μητρικής καναδικής εταιρείας μετέχουν κορυφαίες τράπεζες και funds του κόσμου. Τι κι αν χάθηκε η ευκαιρία με τον Κλίντον; Θα μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός να εμφανιστεί σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον CEO των Καναδών, έναν φιλέλληνα και πολύ συνεργάσιμο άνθρωπο, τον Paul Wright, και να κάνει αυτό που δεν κατόρθωσε στην Αμερική. Να απευθύνει μια πειστική πρόσκληση για ένα επενδυτικό boom που θα γυρίσει το παιχνίδι προς όφελος της χώρας μας. Και τι πιο πειστικό, από το να έχεις δίπλα σου έναν ευχαριστημένο μεγάλο ξένο επενδυτή.

Για να γίνουν αυτά χρειάζεται να παραμεριστούν ιδεοληψίες και εμμονές. Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι μια καλή ευκαιρία για μια νέα καλή αρχή. Μακάρι να αξιοποιηθεί. Ειδικά η ώρα του κ. Σκουρλέτη.

[ΠΗΓΗ: http://www.rizopoulospost.com/, του Σπύρου Ριζόπουλου]

Μια άλλη, πιο αισιόδοξη ματιά στα γεγονότα γύρω από το θέμα του ανοίγματος ή όχι των μεταλλείων δίνει ο δημοσιογράφος Γιώργος Μητράκης. Μετά από τόσα που είδανε τα μάτια μας και ακούσανε τα αυτιά μας, όμως, θα μου επιτρέψει να μην συμμεριστώ στο ακέραιο την αισιοδοξία του, κι ας βγω ψεύτης… Ως άπιστοι Θωμάδες πλέον, αν δεν βάλουμε τα χέρια μας επί των τύπων των ήλων, δεν πανηγυρίζουμε…

«Για όσους ενδιαφέρονται να προχωρήσει η επένδυση στα μεταλλεία Χαλκιδικής με τεχνικά και περιβαλλοντικά σωστό τρόπο η χθεσινή δίωρη συνάντηση κ. Πάνου Σκουρλέτη με τη διοίκηση της Ελληνικός Χρυσός, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των εργαζομένων, αποτέλεσε μια καλή αρχή.

Το θετικό κλίμα που άρχισε να δημιουργείται την ημέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης με τη δήλωση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι θα αποδεχθεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων επί του θέματος, εμπεδώθηκε χθες.

Μάλιστα, τις προσεχείς ημέρες ο κ. Σκουρλέτης θα δεχθεί στο γραφείο του τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eldorado Gold κ. Πολ Ράιτ, ο οποίος θα έρθει για Τρίτη φορά μέσα στον Σεπτέμβριο από τον Καναδά στην Ελλάδα. Κάτι που δείχνει πως η κυβέρνηση θέλει να ρίξει τους τόνους και να βρει μια λύση για τη λειτουργία των μεταλλείων.

Στην ουσία με τη στάση του ο κ. Σκουρλέτης αναγνωρίζει ότι οι εκλογές τελείωσαν, οι ακρότητες αμβλύνονται κι εκείνο που προέχει είναι να γίνει η δουλειά. Εννοείται με άρτιο επιστημονικά και περιβαλλοντικά τρόπο! Φυσικά, με τήρηση των κανόνων και των νόμων!

Το προηγούμενο διάστημα –επί αρκετά χρόνια- η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για την επένδυση στη Χαλκιδική έφτασε στα όρια του παραλόγου. Την απέρριπταν προς χάριν αφενός τοπικών παραγόντων που έχουν άλλα συμφέροντα και γι’ αυτό επισείουν τον κίνδυνο περιβαλλοντικής καταστροφής και αφετέρου της στείρας αντιπολίτευσης.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία όταν διαφημίζεται φέρνει ψήφους στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τη σοβαρότητα και την τεχνοκρατική προσέγγιση ενός θέματος, που συχνά αγνοούνται προς όφελος της πολιτικής οπτικής. Το τι θέλουν ή δεν θέλουν κάποιοι να γίνει εκλαμβάνεται ως επιλογή που μετράει περισσότερο από αυτό που έχουν δικαίωμα να κάνουν κάποιοι άλλοι. Κι έτσι φτάνουμε σε καταστάσεις παραλογισμού, όπως το να μην γίνονται αποδεκτές ούτε αδειοδοτήσεις της πολιτείας, ούτε δικαστικές αποφάσεις. Ισχύει είναι το «νόμος είναι το δίκιο των δικών μας».

Όλα αυτά βολεύουν όταν ένα κόμμα – το οποίο, μάλιστα, αυτοπροσδιορίζεται στην αριστερά- βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Αντίθετα δυσκολεύουν αφάνταστα όταν το ίδιο κόμμα πάρει την εξουσία.

Γίνονται θηριώδη προβλήματα, καθώς κανείς δεν μπορεί να αντέξει χωρίς σοβαρό λόγο 2000 νέους ανέργους σε μια περιοχή, που δεν έχει καν άλλους τόσους εργαζόμενους. Κάπου εκεί αρχίζει η προσγείωση στην πραγματικότητα, οι υποχωρήσεις, οι διαβουλεύσεις και ο έντιμος συμβιβασμός, μέσω του οποίου όλοι κάνουν τη δουλειά τους.

Στην περίπτωση των μεταλλείων Χαλκιδικής βρισκόμαστε ακριβώς εκεί. Ο κ. Σκουρλέτης που στις 25 Αυγούστου πήρε μια απόφαση στη σκιά της υπογραφής 3ου μνημονίου, της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ από… αριστερά και των πρόωρων εκλογών δείχνει τώρα να το ξανασκέφτεται.

Χθες μπορεί η συνάντηση με την Ελληνικός Χρυσός και τους εργαζομένους να μην απέδωσε θεαματικά αποτελέσματα, αλλά η αλλαγή κλίματος είναι εμφανής. Ήδη ξεκίνησε ένα ανατολίτικο παζάρι που θα βοηθήσει πολιτικά την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί. Το επόμενο βήμα για την επαναλειτουργία των μεταλλείων δείχνει να είναι προδιαγεγραμμένο, αλλά πολύ θα βόλευε τους πάντες μια απόφαση του ΣτΕ σε αυτή την κατεύθυνση.

Ώστε να μην αναζητηθεί, καν, μια πιο… επιστημονική δικαιολογία. Ώστε να αρκεί η τήρηση της νομιμότητας και η πειθαρχία στις δικαστικές αποφάσεις, σύμφωνα με όσα επιτάσσουν οι κανόνες της αστικής (sic) δημοκρατίας.»

[ΠΗΓΗ: www.voria.gr, 29/09/2015, του Γιώργου Μητράκη]

Προσπάθεια ισορροπίας μεταξύ Λαφαζάνη και Ντοϊσελμπλουμ ! Ποτέ δεν έχω δει νέα κυβέρνηση να κάνει τόσο μεγάλη οικονομική ζημιά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα διεμήνυσε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank, Holger Schmieding. Μετά την ανάκαμψη Σαμαρά έχουμε περάσει στην ύφεση Τσίπρα σχολίασε ο Γερμανός οικονομολόγος, για να επισημάνει πως ενώ το 2014 ουσιαστικά η λιτότητα είχε λήξει και είχε αρχίσει η ανάκαμψη, ήρθε η ανατροπή με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν περάσει εκατό ημέρες από τις εκλογές και κανείς δεν έχει πειστεί για το πού πηγαίνουμε. Η αβεβαιότητα σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη ρευστότητας παγώνουν την οικονομία και την αγορά. Κατ’ αρχάς, έχουμε πληρώσει περίπου 12 δισ. στο ΤΧΣ και 2 δισ. στο ΔΝΤ, ενώ έχουμε στραγγίσει τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας. Στις πρώτες εκατό ημέρες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν άλλαξαν τελικά την Ελλάδα, αναφέρεται με αφιέρωμά της η Liberation. Ο διευθυντής της εφημερίδας, Λοράν Ζοφρέν, υπογραμμίζει το μεγάλο δίλημμα του συμβιβασμού ενώπιον του οποίου βρίσκεται ο Έλληνας πρωθυπουργός, τον οποίο συμβουλεύει τελικά ότι ακόμη κι αν έχει κάνει εκστρατεία σαν τον θερμόαιμο Αχιλλέα, θα πρέπει να κυβερνήσει σαν τον πολυπράγμονα Οδυσσέα! . Ο διευθυντής της Liberation υπογραμμίζει στη συνέχεια το γεγονός ότι τα εμπόδια είναι πάρα πολλά και ίσως τελικά η Ελλάδα επιλέξει το άγνωστο μιας εξόδου από το ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει μια σημαντική αδυναμία στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Δεν φαίνεται ικανός να επιλύσει το πρόβλημα των επιχειρήσεων, της προσέλκυσης επενδύσεων, ενώ παράλληλα δεν έχει καταφέρει να διευκρινίσει τη στρατηγική του σχετικά με τον εθνικό πλούτο. Μερικοί δε υπουργοί είναι αντιμεταρρυθμιοτικές κινούμενες βόμβες . Όσα συμβαίνουν με την επένδυση στη Χαλκιδική απειλούν να βάλουν ταφόπλακα στην προσέλκυση ξένων επενδυτών. Ήδη, ετοιμάζεται σύγκρουση με τις εγχώριες εργοδοτικές οργανώσεις και σχεδιάζονται μέτρα που θα εκτινάξουν την ανεργία. Στην πιο πρόσφατη μελέτη του World Economic Forum, η χώρα βρίσκεται στον πάτο της ανταγωνιστικότητας, με πληγές όπως την αποθάρρυνση επενδύσεων (141η θέση), τη σπατάλη δημόσιου χρήματος (131η), τις πολιτικές πελατειακές παρεμβάσεις στην οικονομία (109η), λειτουργίες του κράτους (136η) και το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Σε ευρωπαϊκή μελέτη ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 28η θέση μεταξύ των χωρών της EE, βρισκόμενη πάνω μόνο από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Η αντιμεταρρύθμιση στην παιδεία, που μας γυρνά δεκαετίες πίσω, είναι δείγμα γραφής για μια κοινωνία που επιλέγει τη μετριότητα και την ισοπέδωση προς τα κάτω: Διώχνει εκτός χώρας τους ταλαντούχους και υποβαθμίζει την κρατική παιδεία. Δυστυχώς, εκατό ημέρες μετά τις εκλογές, ακόμη ψαχνόμαστε. Η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Λαφαζάνη και Ντάϊσελμπλουμ.

ΠΗΓΗ: ΧΡΗΜΑ WEEK, 05/05/2015