Ο Γεώργιος Μπρόκος, διπλωματούχος μηχανικός ορυκτών πόρων από το Πολυτεχνείο Κρήτης, και εργαζόμενος στην Ελληνικός Χρυσός, φιλοξενείται στον ιστότοπο του protagon.gr και διατυπώνει τη γνώμη του σαν εργαζόμενος, σαν μηχανικός και σαν νέος επιστήμονας.
Κύριοι, είμαι διπλωματούχος Μηχανικός Ορυκτών Πόρων, είμαι απόφοιτος του Πολυτεχνείου Κρήτης, έχω ειδικευτεί στα μεταλλευτικά και γεωτεχνικά έργα και έχω νόμιμη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος. Υπηρετώ την επιστήμη μου με σεβασμό, ηθική και συνείδηση κι αυτό μου δίνει το δικαίωμα να μην επιτρέπω σε κανέναν να την εκμεταλλεύεται και να τη σφετερίζεται, με τον χειρότερο τρόπο, προς όφελος συμφερόντων, παρασύροντας μάζα απλών ανθρώπων.
Σκοπός μου είναι να παρουσιάσω τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία, όπως τα βλέπει ένας νέος, εργαζόμενος επιστήμονας (μηχανικός), που έχει στηρίξει τα όνειρά του σε αυτόν τον τόπο. Μου έχει προκαλέσει αίσθηση ότι -ενώ η μεταλλεία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής, εδώ και αρκετούς αιώνες- έχει συναχθεί «ειδική μελέτη για το περιβάλλον», από συγκεκριμένους επιστήμονες, που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το αντικείμενο, και μόνο για τη συγκεκριμένη περιοχή, σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, βγάζοντας τη βιαστικά αρνητική απόφαση που αντικρούει αρκετούς, διακεκριμένους ειδικευμένους καθηγητές του ΕΜΠ, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά και αυστηρών ευρωπαϊκών φορέων. Και μόνο αυτό, μου φαίνεται ύποπτο.
Ισχυρίζονται, για το περιβάλλον, ότι χιλιάδες στρέμματα δάσους θα ξεριζωθούν και ο τόπος θα ρημάξει. Συγκεκριμένα, κάνοντας απλούς υπολογισμούς -και πάντα σύμφωνα με τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων- η περιοχή κάλυψης της υπαίθριας εκμετάλλευσης αντιστοιχεί στο 0,9 % της δασικής έκτασης της περιοχής του Δήμου Αριστοτέλη και χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 1/3 της περιοχής αυτής χαρακτηρίζεται από μακκία βλάστηση. Επίσης, όλη η υπαίθρια δραστηριότητα θα κρατήσει για 6 χρόνια, καθώς τα υπόλοιπα ¾ της δραστηριότητας εκτελούνται υπογείως. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί πως, με βάση τους αυστηρούς κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ΜΠΕ έχει δηλωθεί πως, για κάθε στρέμμα που κόβεται, ένα στρέμμα θα φυτεύεται κι αυτό δηλώνεται έμπρακτα με το φυτώριο που ήδη υπάρχει στην περιοχή της Ολυμπιάδας.
Βλέπω από ανθρώπους -χωρίς την παραμικρή ιδέα μεταλλουργίας- να εκφέρουν άποψη για τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί, με μόνο σκοπό να τρομοκρατήσουν και να παραποιήσουν την πραγματικότητα. Λένε ότι θα χρησιμοποιηθεί κυάνιο και το νερό θα γεμίσει αρσενικό. Η εφαρμοζόμενη τεχνική δεν χρησιμοποιεί κυάνιο, είναι μέθοδος που, από το 1932, λειτουργεί στη Φιλανδία και έχει αποδειχθεί αποδοτική και απόλυτα ασφαλής, σε πραγματικές συνθήκες. Συγκεκριμένα, έχει χαρακτηριστεί «State of the art» και είναι η καθαρότερη από όλες τις άλλες μεθόδους πυρομεταλλουργίας, καθώς οι συγκεντρώσεις αρσενικού, μέσω συγκεκριμένης διαδικασίας που περιγράφεται αναλυτικά στην ΜΠΕ, παίρνει τη μορφή του Σκοροδίτη (αδρανής μορφή αρσενικού που συναντάται στη φύση). Ενημερωτικά, οι συγκεντρώσεις των φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην κατά τα άλλα «πράσινη ανάπτυξη» είναι πολύ πιο τοξικές από τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο εμπλουτισμού του Στρατωνίου.
Παίρνοντας για παράδειγμα τη Φιλανδία, που είναι στις πρώτες θέσεις των χωρών με περιβαλλοντική συνείδηση στην Ευρώπη, υπάρχουν τέσσερα εργοστάσια χρυσού και, μάλιστα, χρησιμοποιείται κυάνιο, αποδεικνύοντας πως τοξικές είναι οι συγκεντρώσεις και όχι τα στοιχεία, και πως με τον σωστό σχεδιασμό η επένδυση καθίσταται βιώσιμη και λειτουργική.
Όσον αφορά τη σκόνη, που συνεχώς προβάλλουν πως θα πνίξει την περιοχή, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της μεταφοράς σκόνης από τη Σαχάρα, το θεωρώ αστείο, διότι χρησιμοποιούνται τα ίδια εκρηκτικά που χρησιμοποιούνται σε ένα απλό λατομείο. Κρίνοντας από το μέγεθος, είναι σαν να λειτουργούν στην περιοχή για 6 χρόνια, 2 λατομεία μέσου μεγέθους. Αν δούμε το παράδειγμα του μεταλλείου της Aitik στη Σουηδία, το οποίο είναι αρκετές φορές μεγαλύτερο από των Σκουριών, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερης κλίμακας εξορυκτική δραστηριότητα με εκρηκτικά, θα έπρεπε να είχε πνίξει όλη τη γύρω περιοχή και, όμως, μερικά χιλιόμετρα μακριά, βρίσκεται η πόλη Gällivare, χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Αυτή η πλευρά, όμως, δεν ενδιαφέρει μάλλον. Κύριοι, γιατί; Δεν πουλάει σενάρια τρομοκρατίας, δεν αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη, τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας μας, δεν είναι πυροτέχνημα. Είναι η δύσκολη πλευρά και όλοι κάνουν πως δεν τη βλέπουν.
Γιατί βλέπω το 46% των ανέργων της περιοχής να έρχονται και να ζητάνε εργασία, την ώρα που κάποιοι δηλώνουν ότι δεν υπάρχει ανεργία και ότι η συγκεκριμένη επένδυση μόνο κακό θα κάνει; Γιατί δαιμονοποιούν κάθε είδος σοβαρής επένδυσης; Το σενάριο αυτό μου φαίνεται τουλάχιστον ύποπτο, την ώρα που ο τόπος μας ψάχνει για λύτρωση μέσω σοβαρών επενδύσεων.
Όπως λένε στη γλώσσα των μηχανικών, για κάθε πρόβλημα υπάρχουν άπειρες λύσεις, η επιλογή της βέλτιστης γίνεται με βάση τις ανάγκες μας και δεν θεωρώ ότι αυτή είναι 1.200 άτομα στο δρόμο οι οποίοι, μαζί με τις οικογένειές τους, γίνονται ακόμα περισσότεροι. Γι’ αυτό ας αλλάξουμε την οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα κι ας βρούμε κοινές λύσεις. Υπάρχουν νέοι επιστήμονες που έχουν σπουδάσει και έχουν στηρίξει τα όνειρά τους εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο και δεν θέλουν φύγουν στο εξωτερικό.
Πρέπει να καταλάβουμε πως η συγκεκριμένη επένδυση, όπως και άλλες στη χώρα μας, αποτελούν πυλώνα βαριάς βιομηχανίας για μια οικονομία σταθερή, δυνατή και ανεπτυγμένη που θα προσφέρει θέσεις εργασίας, βγάζοντάς μας από την ύφεση με σίγουρα βήματα, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και προοπτικές για το μέλλον του τόπου μας και των επόμενων γενιών.
