Με μία ανάρτηση-ανακοίνωση η δημοτική παράταξη Όραμα Πολιτών εκφράζει τα –δίκαια– συναισθήματα απογοήτευσης που διακατέχουν τον κάθε συνδημότη μας που ψήφισε τον «ενωτικό» Μίχο με την ελπίδα να έρθει –κατά τα λεγόμενά του– η ομόνοια στο δήμο, και βρέθηκε με δήμαρχο τον «SOS Χαλκιδική» Ζουμπά, δηλωμένο πολέμιο της επένδυσης…

«Ολοκληρώθηκε σήμερα, μετά την εκλογή του νέου προέδρου του Δημ. συμβουλίου, ο κύκλος της παραίτησης του δημάρχου κ.Μίχου και η αντικατάσταση του από τον μέχρι πρόσφατα Πρόεδρο του Δημ. συμβούλιου κ.Ζουμπά.

Μετά από μόλις οκτώ μήνες θητείας, αφότου αναδείχτηκε η νέα δημοτική αρχή, ο εκλεγμένος Δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής παραιτήθηκε και αποχώρησε.

Ο κ. Μίχος εγκατέλειψε το δήμο, γιατί δεν θέλησε να κατανοήσει το αυτονόητο: ότι δηλαδή κατά την άσκηση των καθηκόντων του ο εκλεγμένος δήμαρχος διοικεί και διαχειρίζεται τα προβλήματα του δήμου, σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Αυτό απλά σημαίνει ότι καλείται να ανταποκριθεί στον κρίσιμο ρόλο του δημάρχου ασκώντας χρηστή διοίκηση, που λαμβάνει υπόψη τις θέσεις και τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του συνόλου των δημοτών και προσπαθεί να βρει τις προσφορότερες, καταλληλότερες και εντέλει καλύτερες λύσεις στα προβλήματα όλων των δημοτών και όχι μόνο μιας μερίδας τους.

Αυτό αποτελεί κορυφαία εκδήλωση της κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης των αιρετών οργάνων μιας δημοτικής αρχής, τα οποία πρέπει ταυτόχρονα να εξηγούν με παρρησία, θάρρος και κυρίως καθαρότητα τις αποφάσεις που λαμβάνουν ή δεν λαμβάνουν.

Οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια εκλέγονται για πέντε έτη. Οι εκλογές συνδέονται με την κορυφαία στιγμή της δημοκρατικής έκφρασης των πολιτών για την ανάδειξη των δημοτικών αρχών, που θα διαχειριστούν τα θέματα αρμοδιότητας του δήμου, δηλαδή σημαντικό κομμάτι από τη ζωή τους.

Οι δημότες έχουν νομιμοποιήσει δημοκρατικά με την ψήφο τους συγκεκριμένους ανθρώπους εκφράζοντας, τη στιγμή της εκλογικής διαδικασίας, την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του συγκεκριμένου δημάρχου που επιλέγουν. Το γεγονός ότι ο νομοθέτης προβλέπει την αντικατάσταση του εκλεγμένου δημάρχου σε περίπτωση παραίτησης του, επιτείνει την ανάγκη λογοδοσίας του παραιτηθέντος δημάρχου στους δημότες του δήμου μας.

Με πόση ελαφρότητα μπορεί ο εκλεγμένος δήμαρχος να χρησιμοποιεί το δικαίωμα του να παραιτείται από την ευθύνη της διαχείρισης των κρίσιμων θεμάτων του δήμου μας τα οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει;

Και τότε, πώς κατοχυρώνεται το δικαίωμα των πολιτών, όταν εκλέγουν το νέο δήμαρχό τους, αυτός να είναι και ο υπεύθυνος για τη διαχείριση των δημοτικών θεμάτων και όχι κάποιος άλλος, που έχει εκλεγεί ως δημοτικός σύμβουλος, όχι όμως ως δήμαρχος;

Κι αν είναι δικαίωμα του η παραίτηση, ο καθένας μπορεί να κρίνει αν είναι τελικά πολιτικά και κοινωνικά ηθική η επιλογή αυτή. Επιλογή που στην ουσία αποτελεί παραχάραξη της λαϊκής εντολής και στρέβλωση της δημοκρατίας. Γιατί, στη θέση του δημάρχου αναλαμβάνει κάποιος που δεν έχει την έγκριση των δημοτών, μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία. Άλλον ψήφισαν οι δημότες και άλλος δήμαρχος τους προέκυψε!

Ο κ. Μίχος όμως δεν παραιτήθηκε. Έφυγε τρέχοντας όταν αναλογίστηκε ότι οι εύκολες προεκλογικές του εξαγγελίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στο δήμο μας. Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την αλήθεια.

Ο κ. Μίχος δεν παραιτήθηκε. Το βαλε στα πόδια, όταν συνειδητοποίησε την τεράστια κοινωνική ευθύνη, η οποία  καταλήγει και σε δική του προσωπική ευθύνη, που συνεπάγεται ο ακατάσχετος λαϊκισμός της δημοτικής του παράταξης, ενώ οι δημότες έχουν ανάγκη από σοβαρό και υπεύθυνο λόγο, που θα σέβεται τη ζωή τους και τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου. Αυτή την ευθύνη δεν μπόρεσε να την αναλάβει.

Ο αποχωρήσας δήμαρχος δεν παραιτήθηκε. Τράπηκε σε φυγή, γιατί γρήγορα αντιλήφθηκε ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στο σημαντικό ρόλο του δημάρχου να συγκεραστούν τα «αντιτιθέμενα» συμφέροντα στο δήμο μας και μάλιστα την πιο κρίσιμη ώρα. Την ώρα που θα έπρεπε να αποφασίσει τι θα έπρεπε να υπερασπιστεί και σε τι να αντιταχθεί.

Τράπηκε σε φυγή, γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε πλέον να διαχειριστεί το διπλό, αντικρουόμενο προεκλογικό του λόγο, που άλλα έλεγε στο Βορρά και άλλα στο Νότο. Στην προ του Άθω περιοχή υπόσχονταν ότι θα έκλεινε τα μεταλλεία, ενώ στα Μαντεμοχώρια διαβεβαίωνε για το ακριβώς αντίθετο.

Όταν όμως πατάς σε δύο βάρκες θα ‘ρθει η ώρα που θα βουλιάξεις. Δέσμιος των προεκλογικών του ψεμάτων, χρειάστηκαν μόλις οκτώ μήνες για να βουλιάξει..

Υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας: έρχεται κάποτε, αργά ή γρήγορα, το πλήρωμα του χρόνου και οι μάσκες πέφτουν. Τα προσωπεία ξεκολλούν από τα πρόσωπα και αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο του κάθε κατεργάρη.

Δεν άντεξε ο δήμαρχος την αποκάλυψη της αλήθειας .Πίσω από το προεκλογικό του προσωπείο, τις υποσχέσεις για δήθεν ενότητα και στήριξη των εργαζομένων στα μεταλλεία κρυβόταν η πραγματική του αδυναμία να κυβερνήσει έναν τόπο, όπου το δίκαιο της κοινωνίας των Μαντεμοχωρίων (το οποίο προσπάθησε βάναυσα να καταπατήσει, αφού πρώτα την εξαπάτησε) ορθώνεται μέρα με τη μέρα πανίσχυρο, έτοιμο να συντρίψει κάθε υπαίτιο που απειλεί την επιβίωση της, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια της ζωής.

Μιας κοινωνίας που πιστεύει ότι ο δήμος μας έχει ανάγκη να αξιοποιήσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του, να αναπτύξει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες σε ένα περιβάλλον που δεν θα φέρνει  σε σύγκρουση τη μία δραστηριότητα με την άλλη.

Αντίθετα, η κάθε δραστηριότητα θα λειτουργεί συμπληρωματικά, δημιουργώντας όρους καλύτερης ανάπτυξης και για τις άλλες δραστηριότητες,  όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Απλά χρειαζόμαστε κανόνες και όρια για κάθε δραστηριότητα. Για τα μεταλλεία, για την τουριστική ανάπτυξη, την πρωτογενή παραγωγή μας.

Εδώ είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων μας. Του κάθε συνδημότη μας. Του κάθε εκπροσώπου της τοπικής μας κοινωνίας. Και  της προ του Άθω περιοχής και των Μαντεμοχωρίων. Αυτή η ευθύνη είναι μια συλλογική ευθύνη.

Έτσι σφυρηλατείται η ενότητα μιας κοινωνίας. Στη δράση, στην καθημερινή αντιμετώπιση και επίλυση του μικρού και του μεγάλου προβλήματος της. Όχι με τη φυγή και την απόδραση.

Ο δήμαρχος έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις, που στη συνέχεια όχι μόνο δεν έγιναν πράξεις αλλά αντίθετα στράφηκαν ενάντια ακόμα και σ’ αυτούς που τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Και τώρα, που θα έπρεπε να δώσει τη μάχη, την ώρα της κρίσης, εγκαταλείπει τη θέση του και ως ρίψασπις τρέπεται σε φυγή, αφήνοντας άναυδους τους ψηφοφόρους του, να παρακολουθούν την απόδραση του εκλεγμένου αντιπροσώπου τους.

Όλα αυτά όμως έχουν να κάνουν με την υπηρέτηση βαθύτερων αξιών, συμμετοχής και προσφοράς στα κοινά, αναλαμβάνοντας και το τίμημα αυτών των επιλογών. Έχουν να κάνουν κυρίως με τη στάση ζωής του καθενός μας.    – ΟΡΑΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ»

 

 

Βλέποντας τα σχόλια που προκάλεσε το «άρθρο-κόλαφος» της κας Ψαρρού μας μπήκαν κάποιες σκέψεις στο μυαλό. Ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή:

Κατ’ αρχάς, το άρθρο μοιάζει κατευθυνόμενο. Σαν η κα Ψαρρού έχει πάρει οδηγίες να αποκαθηλώσει τον κο Μίχο περαιτέρω, αλλά όχι από τη σκοπιά που εν μέρει το κάναμε εμείς, δηλαδή για το ότι ήταν ασυνεπής με τις προεκλογικές του εξαγγελίες και παρέσυρε ανθρώπους υπέρ της επένδυσης να τον ψηφίσουν με σύνθημα την ομόνοια και την αδελφοσύνη… Η κα Ψαρρού προχωράει όχι ένα, αλλά πολλά βήματα πιο πέρα, προσπαθώντας να βγάλει λάδι αυτούς που εκτίθενται με την παραίτηση Μίχου. Και ποιοι είναι αυτοί; Όχι μόνον αυτοί που τον πρότειναν, αλλά και αυτοί που τον υποστήριξαν σιωπηρώς (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ…).

Το άρθρο προσπαθεί απεγνωσμένα να αποΣυριζικοποιήσει τον Μίχο, υπονοώντας πως ήταν μαριονέττα μιας μυστηριώδους και σκοτεινής ομάδας που έχει δύναμη στην ΒΑ Χαλκιδική και επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις. Προσπαθεί να αναδείξει το επιχειρηματικό του παρελθόν λες και δεν ήξερε κανείς ποιος ήταν ο κος Μίχος και περιμένανε όλοι την Ψαρρού να το «αποκαλύψει» για να… μείνουν με το στόμα ανοικτό… Προσπαθεί να μας πείσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε άλλον υποψήφιο και στήριζε, τον κο Παναγιωτόπουλο! Αλλά δεν μας εξηγεί γιατί ΟΛΑ τα μέσα (εφημερίδες, κανάλια, ραδιοσταθμοί, μπλογκ) που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν με νύχια και με δόντια Μίχο; Τι λαμπρός και επιτυχημένος, τι μορφωμένος, τι κοσμοπολίτης… Τέτοια προώθηση δεν είχε ξαναδεί υποψήφιος δήμαρχος στα μέρη μας…

Επίσης, το να μας λέει η κα Ψαρρού πως «τέλος αντί για κινηματικό δήμαρχο εκλέξανε τον Γιάννη Μίχο», είναι τουλάχιστον θράσος, όταν όλα τα Συριζαϊκά φερέφωνα παρουσίαζαν τον Μίχο ως τον αντι-Πάχτα, τον άνθρωπο που θα στείλει τους Καναδούς σπίτι τους…

Επίσης μας λέει πως «Από την άλλη, όμως, στα χωριά, μαθαίνω, γιορτάζουν την αποχώρηση Μίχου: τα παρεάκια ήταν έξω και“γλεντούσαν” την αποχώρηση του Μίχου αφού ξεπέρασαν τον αιφνιδιασμό. Και δήλωσαν αποφασισμένοι να μην αφήσουν ξανά κανένα κόμμα ή άλλον παράγοντα να εισαχθεί στον αγώνα τους. Άλλωστε, το κίνημα δεν πρέπει να ασχολείται με τη δημαρχία ή οτιδήποτε κομματικό, αλλά με το δικό του αγώνα. Η μάχη συνεχίζεται…»

Αυτοί στο «κίνημα» πολύ γλεντζέδες βρε παιδί μου… Γλέντι για την εκλογή Μίχου, γλέντι για την παραίτηση Μίχου…

Όσο για την ατάκα «το κίνημα δεν πρέπει να ασχολείται με τη δημαρχία ή οτιδήποτε κομματικό, αλλά με το δικό του αγώνα», εδώ γελάνε ή παρακάτω;

Και τώρα που επιτέλους το «κίνημα» έχει δικό του, κινηματικό δήμαρχο, τι θα κάνει γι’ αυτό; Θα αρχίζει να πιέζει τον Ζουμπά όπως και τον Μίχο να γίνει μπροστάρης και να σύρει το χορό του Ζαλόγγου που οδηγεί μαθηματικά στην απαξίωση της περιοχής και στη διαιώνιση των δεινών για τους κατοίκους, για ένα καπρίτσιο του ΣΥΡΙΖΑ και των φίλων του;

Κα Ψαρρού, ξεχάσατε να γράψετε κάτι σημαντικό για τον κο Μίχο: Είδε τη φάκα οριακά και πρόλαβε και την έκανε, πριν τον χρησιμοποιήσετε ως αποδιοπομπαίο τράγο. Αν πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Χαλκιδική, η δόξα θα ήταν του κόμματος. Αν αποτύχαινε, δηλαδή όταν θα κάνει την κωλοτούμπα, η αποτυχία θα φορτωνόταν στο Δήμαρχο. Αυτό ακριβώς που κάνει η κα Ψαρρού σήμερα… Προλαμβάνει καταστάσεις… Και ο νοών νοείτο…

Η κα Ψαρρού, μετά όλο αυτό το κράξιμο που έφαγε από όλες τις πλευρές, δήμο, αριστερούς (εκτός ΣΥΡΙΖΑ εννοεέιται), «κίνημα», οπαδούς του Μίχου, κατοίκους, εργαζόμενους, τοπικά μπλογκ, απάντησε υποτίθεται με νεώτερο άρθρο, (δείτε εδώ), όπου με την ίδια βλακώδη νοοτροπία αναμασά τα του πρώτου της άρθρου, καταλήγοντας στο ότι «Επί της ουσίας λοιπόν η απάντησή του [Μίχου] στο γιατί… προτίθεται να παραιτηθεί αλλά δεν παραιτείται είναι αυτή που όλοι φανταζόμαστε: για να διασφαλίσει τη διαδοχή του από θέση ισχύος ροκανίζοντας επιπλέον πολύτιμο χρόνο στο μεταξύ και θέτοντας το κίνημα υπό την ομηρία του δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο!»

Αμετανόητη!!!

Στο ιστολόγιο Lenin Reloaded, (leninreloaded.blogspot.gr) ανακαλύψαμε έναν εμπεριστατωμένο και ενδιαφέροντα σχολιασμό πάνω στο «άρθρο-κόλαφο» της antigold “αγωνίστριας” Νέλλης Ψαρρού με τίτλο «Γιάννης Μίχος: ο Δούρειος Ίππος στην καρδιά του κινήματος;» που ανάρτησε η ίδια στο ιστολόγιό της (εδώ). Είναι μεγάλο, όπως και το άρθρο της Ψαρρού, αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ…

Όπως αυτοπροσδιορίζεται, «το Lenin Reloaded εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τις προσωπικές πολιτικές θέσεις και απόψεις του δημιουργού του. Είναι στρατευμένο στην κομμουνιστική οπτική (όπως την αντιλαμβάνεται φυσικά ο ιστολόγος), και στοχεύει στην ενεργό παρέμβαση στην διαμόρφωση και κατεύθυνση του εργατικού κινήματος»

Ο συγγραφές του άρθρου αναζητά «εξηγήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, την εφημερίδα “Αυγή”, το Left.gr, την Enet, το SOS Χαλκιδική, την ΕΤ3, το TVXS, και όλους όσους προώθησαν και νομιμοποίησαν τον Γιάνη Μίχο ως δήθεν ενάντιο στις εξορύξεις και ως “αυθόρμητη” επιλογή, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, των κατοίκων. Εξηγήσεις, βεβαίως, αναζητά και από τη συγγραφέα του άρθρου, η οποία ανέλαβε να συγγράψει το “αποκαλυπτικό” πλυντήριο-κολυμβήθρα Σιλωάμ για όσους ψάχνουν να κρυφτούν, καθώς είναι χαρακτηριστική και αποκαλυπτική η καθυστέρηση της μνήμης της (που ήρθε, όλως αυθορμήτως, μετά την παραίτηση Μίχου), όσο και ο πάρα πολύ επιλεκτικός της χαρακτήρας (θυμάται ό,τι θέλει, όπως θέλει, για να καταλήξει εκεί που θέλει).»

Οι σημειώσεις, τα links και τα σχόλια είναι όπως στην πρωτότυπη ανάρτηση, εδώ.

 

«Γιάννης Μίχος: ο Δούρειος Ίππος στην καρδιά του κινήματος;» Της Νέλλης Ψαρρού

Πολλοί που δεν γνωρίζουν τα καθέκαστα στον δήμο Αριστοτέλη αναρωτιούνται γιατί παραιτήθηκε ο δήμαρχος Γιάννης Μίχος, εικάζοντας μάλιστα σε δημοσιεύματα ότι φοβόταν για τη ζωή του. Η λιτή ανακοίνωση του ιδίου δεν λέει και πολλά πράγματα: “Προσωπικές και επαγγελματικές αρμοδιότητες και υποχρεώσεις, σε ένα αβέβαιο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον, με οδηγούν για το καλό του τόπου και της παράταξης, να κάνω έγκαιρα ένα βήμα πίσω…”.

Η αλήθεια πάντως έχει να κάνει με το ποιος είναι ο Γιάννης Μίχος και ποιοι τον πλάσαραν ως δήμαρχο στο κίνημα.

Ποιος είναι ο Γιάννης Μίχος

O Γιάννης Μίχος, είναι ο ιδρυτής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου εταιριών Epsilon Net. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, έχει εργαστεί ως οικονομικός και φορολογικός σύμβουλος σε μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και ως επιστημονικός συνεργάτης του ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Α.Ε και Ε.Π.Ε., καθώς και πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Πολιτών Χαλκιδικής (ΑΣΠΟΧΑ). Επιτυχημένος και βραβευμένος επιχειρηματίας, δεν έχει ασχοληθεί ενεργά στο παρελθόν με την πολιτική, αν και το είχε προσπαθήσει στο παρελθόν: συμμετείχε ως υποψήφιος νομαρχιακών εκλογών Θεσσαλονίκης 2006 με το σχήμα των Οικολόγων Πράσινων, ενώ προσπάθησε ανεπιτυχώς να συνδεθεί ως υποψήφιος σε εκλογικό συνδυασμό στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στον δήμο Σταγείρων-Ακάνθου – ανεπιτυχώς επειδή είχε απαιτήσει να τεθεί επικεφαλής και δεν δέχτηκε να είναι απλώς υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. [ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΗΤΑΝ … ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΜΙΧΟΥ. ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΓΚΑΡΙΖΕ ΤΟΤΕ ΟΤΙ Ο ΜΙΧΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ].

Όσον αφορά το κίνημα εναντίον της εξόρυξης, ο κ. Μίχος είχε μερικές περιορισμένες παρουσίες το 2010: η μία όταν συμμετείχε σε ενημερωτική συζήτηση σε τριήμερο στο βουνό σχετικά με τις δυνατότητες ανάπτυξης μονάδων pelet, και έναν κύκλο διαλέξεων στη Μεγάλη Παναγιά, τα Νέα Ρόδα και τη Θεσσαλονίκη όπου ανέλυσε το οικονομικό ζήτημα της μεταβίβασης της εταιρείας και της χρηματιστηριακής ανατίμησης της μετοχής της που τελικά απέφερε κέρδος μεγαλύτερο από 300 εκ. ευρώ στον κ. Κούτρα. Για τις τελευταίες του τοποθετήσεις μηνύθηκε από την Ελληνικός Χρυσός για 1 εκ. ευρώ. Στην αγωγή άσκησε και ο ίδιος ανταγωγή για το ίδιο ποσό. Η δικαστική αυτή διαμάχη έληξε με απόσυρση εκατέρωθεν των κατηγοριών την άνοιξη του 2014, αφού πήρε το χρίσμα για δήμαρχος και πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Άλλη συμμετοχή του δεν υπάρχει στο κίνημα – άλλωστε δεν διέμενε μόνιμα στη Χαλκιδική. Το ερώτημα λοιπόν είναι: με τόσο ελάχιστη συμμετοχή στο κίνημα, πώς έγινε αυτοδιοικητικός εκπρόσωπός του; [ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΡΕΙ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΓΙΑΝΗΣ -ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ ΜΠΟΪ- ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΝΥΠΟΤΑΓΗΣ…]

Η ιδέα περί “κινηματικού δημάρχου”

Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς μπήκε η ιδέα για “κινηματικό δήμαρχο”, αλλά φαίνεται να προηγήθηκε η εκφρασμένη διάθεση ενεργού και γνωστού μέλους του κινήματος να βάλει υποψηφιότητα για τη δημαρχία ήδη από την άνοιξη του 2013. Αμέσως μετά, και ύστερα από λαϊκή συνέλευση, δημιουργήθηκε η Ενωτική Πρωτοβουλία με αντικείμενο την εκλογή δημάρχου που θα έθετε υποψηφιότητα εναντίον του φανατικού υπερασπιστή της εταιρείας κ. Πάχτα. Απαρτιζόμενη από περίπου 30 άτομα (τα περισσότερα αν και όχι όλα μέλη των συντονιστικών) παρουσίασε τον Αύγουστο του 2013 μια Διακήρυξη, που συγκέντρωσε αρχικά τις υπογραφές 1229 ατόμων, και ζήτησε την εκδήλωση ενδιαφέροντος υποψηφιοτήτων. Το όνομα του Γιάννη Μίχου ως υποψηφίου το πρωτοέβαλαν στην Ενωτική Πρωτοβουλία 4-5 συγκεκριμένοι άνθρωποι, στενά συνδεδεμένοι με την ηγεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης από το παρελθόν αλλά και με αυτό που ονομάζουμε “βαθύ ΠΑΣΟΚ”, χωρίς πάντως να περιορίζονται σε αυτόν τον κομματικό χώρο. Εκεί έγιναν οι πρώτες ζυμώσεις, φτάνοντας τελικά τον Νοέμβρη του 2013 στην επικύρωση της διαδικασίας εκλογής δημάρχου από τα συντονιστικά αγώνα.

Από τότε και μετά δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες. Υπήρξαν αρχικά 6 υποψηφήφιοι για τη δημαρχία, εν συνεχεία οι τρεις απέσυραν την υποψηφιότητά τους και οι υπόλοιποι τρεις έθεσαν τον εαυτό τους στην κρίση των δημοτών, μέσα από μια διαδικασία που θεωρήθηκε πρωτοποριακή πανελλαδικώς [ΒΕΒΑΙΩΣ. ΣΤΗ ΛΑΜΟΓΙΑ]: “με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες το κίνημα επέλεξε ποιον υποψήφιο προκρίνει για υποψήφιο”. Και επέλεξαν τον Γιάννη Μίχο. Όπως δημοσιεύτηκε, “στη διαδικασία συμμετείχαν 3.025 κάτοικοι… Από τις κάλπες που στήθηκαν ταυτόχρονα στα χωριά της Β.Α Χαλκιδικής Νέα Ρόδα, Αμμουλιανή, Ιερισσός, Ουρανούπολη, Μ. Παναγιά και Αρναία αναδείχθηκε πρώτος ο Γιάννης Μίχος με 1821 ψήφους, δεύτερος ο Κυριάκος Παναγιωτόπουλος με 998 ψήφους και τρίτος ο Χαράλαμπος Λαζαρίδης με 172 ψήφους. Τα λευκά – άκυρα ήταν 34”.

Ο δεύτερος υποψήφιος-φαβορί από τους τρεις ήταν ο Κυριάκος Παναγιωτόπουλος, ενεργό κομμάτι του κινήματος τόσο συνεισφέροντας στην ενημέρωση του κόσμου (ως εδαφολόγος ΑΠΘ συμμετείχε αδιάλειπτα σε ημερίδες κλπ), όσο και με τη συνεχή φυσική του παρουσία σε κάθε δράση σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική. Όμως οι μηχανισμοί [ΠΟΙΟΥ, ΑΛΗΘΕΙΑ;] επέβαλαν [ΠΑΕΙ Η “ΓΝΗΣΙΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” ΤΩΡΑ; ΕΓΙΝΕ “ΕΠΙΒΟΛΗ”; ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ;] στον κόσμο τον Γιάννη Μίχο, για διάφορους λόγους, μεταξύ αυτών οι εξής:

α) Επειδή ο κ. Παναγιωτόπουλος υποστηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ [ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ. ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΕΙΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ Η ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΠΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΟ. ΑΠΟ … ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ; Η ΜΗΠΩΣ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ … ΒΑΘΕΩΣ ΠΑΣΟΚ, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΥΤΕ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΕ ΛΕΝΕ;] (η μοναδική υποψηφιότητα που στηρίχτηκε κομματικά) [ΤΙ ΛΕΤΕ; ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ, Ε; ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΛΑ.ΣΥ;], αφενός κατακρίθηκε ως τέτοια σε μια διαδικασία που όλοι θέλαν να είναι ακομμάτιστη [ΕΔΩ Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΝΟΣ…]. Ταυτόχρονα, κάποιοι [ΕΚΤΟΣ…ΣΥΡΙΖΑ;;;;] επένδυσαν στα χρόνια συντηριτικά [sic] αντανακλαστικα κάποιου κόσμου διεξάγοντας μια τρομοκρατία περί “ΣΥΡΙΖΑ και κουκουλοφόρων που θα βλάψουν τον αγώνα και θα στείλουν κι άλλα παιδιά μας στη φυλακή”.

β) Κατά την εκλογή του δημάρχου αυτοί [ΠΟΙΟΙ;] που τον είχαν προεπιλέξει κίνησαν λυτούς και δεμένους, χρησιμοποιώντας την επιρροή που είχαν αποκτήσει όλα τα χρόνια (φέραν γέροντες στην κάλπη, κλπ). Οι ίδιοι άσκησαν τεράστιες πιέσεις προκειμένου να στηθούν κάλπες και στην Ουρανούπολη, Νέα Ρόδα και Αμμουλιανή, εκτός από την Ιερισσό, την Αρναία και τη Μεγάλη Παναγιά που ήταν τα κεντρικά χωριά χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της… άμεσης δημοκρατίας (ενώ οι τρεις αυτές περιοχές είναι δίπλα στην Ιερισσό και δεν στήθηκαν κάλπες σε όλα τα χωριά παρά μόνο στα πιο κεντρικά). [ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΜΑΦΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΖΕ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΚΚΕ, Η ΚΥΡΙΑ ΨΑΡΡΟΥ…ΔΕΝ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ…] Η αλήθεια είναι ότι από αυτά τα τρία παραλιακά χωριά κατάγονταν οι περισσότεροι από τους 200 εργαζόμενους στην επιχείρηση του Γιάννη Μίχου [ΒΡΕ, ΒΡΕ, ΒΡΕ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ, ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ…ΑΛΛΑ ΟΧΙ, ΤΙ ΛΕΩ, ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΕΙΝΑΙ “ΤΣΙΡΑΚΙΑ” ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ], οπότε οι ίδιοι και οι οικογένειές τους θα τον ψήφιζαν – κάτι που έγινε!

Καθώς οι μάσκες έπεφταν…

Εκλέχτηκε λοιπόν ο Γιάννης Μίχος μέσα από το κίνημα, έχοντας υπογράψει την κοινή Διακήρυξη τελευταία μέρα και σχεδόν με το ζόρι, δείχνοντας έτσι σε όσους παρακολούθησαν από κοντά τις διαδικασίες ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Στη συνέχεια αρνήθηκε στην πράξη, αλλά και σε συνέντευξη που μου παραχώρησε τον Μάρτιο του 2014, ότι καν γνωρίζει πως οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα οριστούν μέσα από το κίνημα θέτοντας το επιχείρημα της “ενότητας”. Αυτό βέβαια ήταν κόκκινη γραμμή [ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ] για το κίνημα, όμως το θέμα το χειρίστηκε ο κ. Μίχος ροκανίζοντας χρόνο και φέρνοντας το κίνημα προ τετελεσμένου [ΑΛΕΞΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, ΕΣΕΙΣ;]. Με άλλα λόγια, αφού καθυστερούσε χαρακτηριστικά να ορίσει τους υποψηφίους, έφτασε στο σημείο να μην τους έχει ανακοινώσει τρεις μέρες πριν τη λήξη της διαδικασίας – μέσα στο Πάσχα. Τελικά, αυτή η διαδικασία έκλεισε 1-2 μέρες πριν, με το κίνημα να επιβάλει δικούς του υποψήφιους, αφού πρώτα ο Μίχος είχε καταφέρει να αποκλείσει ορισμένους εξ αυτών και να φέρει στη διαδικασία δικούς του ανθρώπους (εμπιστοσύνης του, της επιχείρησής του, κλπ).

Τελικά ο Μίχος εξελέγη δήμαρχος παίρνοντας το 51,13% των ψήφων – ο Πάχτας το 46,95% και ο Λαζαρίδης το 1,92%. Εικάζεται πως το ποσοστό του “κινηματικού δημάρχου” θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν δεν ήταν ο Γιάνης Μίχος καθώς κάμποσα μέλη του κινήματος δεν τον ψήφισαν έχοντας υποψιαστεί τον ρόλο του, αν και ο πολιτικός εκβιασμός και η επιθυμία να φύγει ο Πάχτας οδήγησε τους περισσότερους στη θετική ψήφο για τον Μίχο. Σε κάθε περίπτωση, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων που εκλέχτηκαν μαζί του ήταν ενεργά μέλη του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη.

Ο Μίχος ως δήμαρχος και το κόλπο της Ολυμπιάδας

Ο Γιάννης Μίχος, στη μικρή θητεία του ως δήμαρχος Αριστοτέλη, δεν έκανε τίποτα [ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ, ΠΑΛΙ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ…] για όλα όσα έθετε ως προτεραιότητα: την ανάπτυξη εναλλακτικών δομών ανάπτυξης και εργασίας, και την ενότητα του κόσμου. Η μόνη θετική απόφαση, με πρωτοβουλία του δημοτικού συμβουλίου, ήταν να σταματήσει η χορηγεία της Ελληνικός Χρυσός προς τον δήμο. Ο ίδιος ως δήμαρχος πάντως ενήργησε ως εξής:

– Ροκάνισε το χρόνο [ΡΕ, ΟΛΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ!] Ανέλαβε τον Σεπτέμβρη επίσημα τα καθήκοντά του χωρίς να έχει κάνει καμία προετοιμασία όλο το καλοκαίρι, και μετά επικαλούμενος ότι μόλις ανέλαβε καθυστερούσε τα πάντα. Η συνεχής αναμονή ουσιαστικά έβαζε το κίνημα σε παύση [ΕΕΕΛΑ!] καθώς ανέμενε τις θεσμικές του κινήσεις. Ο ίδιος ήταν απών και ως φυσική παρουσία τις περισσότερες μέρες, διαδίδοντας πως “έχει επαφές στην Αθήνα για το θέμα των μεταλλείων”, χωρίς όμως ποτέ να πει τι επαφές έκανε κλπ.

– Έστησε επιτροπές στις οποίες προσπαθούσε να βάζει δικούς του ανθρώπους [ΕΝΩ Η ΚΥΡΙΑ ΙΓΓΛΕΖΗ, Ε; – Ή Ο ΟΛΟΣ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΡΕΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ…], συχνά απαξιώνοντας ειδικούς επί των θεμάτων θέτοντάς τους εκτός, και δημιούργησε ιδιαίτερο εκνευρισμό καθώς ενεργούσε μόνος του, χωρίς καμία συνεργασία με τους συμβούλους ή το κίνημα.

– Πέρασε απόφαση σε δημοτικό συμβούλιο, συμβατή με τις προεκλογικές του εξαγγελίες και τον προσωπικό του σχεδιασμό, περί “διατήρησης των υφιστάμενων/παραδοσιακών δραστηριοτήτων” στα μεταλλεία. Αυτή είναι η πιο μεγάλη παγίδα απέναντι στο κίνημα. Ενώ η διακήρυξη των αρχών του κινήματος (αυτή που δεν ήθελε να υπογράψει!) προέτασσε “να επιτύχουμε τον αποχαρακτηρισμό της ΒΑ Χαλκιδικής ως «Μεταλλευτικής» και τη σταδιακή της αποκατάσταση”, ο ίδιος ανέφερε πριν τις εκλογές ακόμη ότι, πρέπει να συνεχιστεί η “παραδοσιακά υφιστάμενη μεταλλευτική δραστηριότητα, που υπήρχε σε Ολυμπιάδα και Στρατώνι”. Ακούγεται λογικοφανής αυτή η θέση, και ίσως γι’ αυτό κατάφερε να την περάσει, μιας και είναι γνωστό ότι σε Στρατώνι και Ολυμπιάδα δραστηριοποιούνταν η προηγούμενη εταιρεία, η TVX–Gold, αλλά και ο Μποδοσάκης χρόνια πριν. Όμως, τόσο η εταιρεία του Μποδοσάκη είχε σταματήσει να λειτουργεί από το 1988 λόγω πτώχευσης, αλλά και οι εργασίες της καναδικής TVX δεν διήρκεσαν πάνω από τέσσερα χρόνια, και αυτές συνεχίζονταν μόνο στο Μαντέμ Λάκκο: στην Ολυμπιάδα οι εργασίες είχαν σταματήσει μετά την πτώχευση του Μποδοσάκη (εκτός από κάποιες εργασίες συντήρησης) και δεν ξανάρχισαν πριν το 2012, με την Ελληνικός Χρυσός. Έτσι, με αυτή την απόφαση η θητεία του κ. Μίχου αφήνει μια επικίνδυνη παρακαταθήκη: ακόμη και αν κλείσουν οι Σκουριές, η Ολυμπιάδα να συνεχίσει να λειτουργεί ως “παραδοσιακά υφιστάμενη”. Αυτό φαίνεται εύκολο να συμβεί μιας και το μεγάλο και νικηφόρο κίνημα της Ολυμπιάδας δεν συμμετέχει στις κινητοποιήσεις μετά το 2003. Σε κάθε περίπτωση, η μεγαλύτερη ποσότητα μεταλλεύματος καθώς και το σημαντικότερο πρόβλημα με το αρσενικό βρίσκονται στην Ολυμπιάδα και όχι στις Σκουριές!

 (Στο ζήτημα της Ολυμπιάδας θα αναφερθώ προσεχώς με ιδιαίτερο ρεπορτάζ).

Οι επιπτώσεις της παρουσίας του Μίχου στο κίνημα ενάντια στην εξόρυξη

Από τα τέλη Νοεμβρίου 2013 που ξεκίνησε η εκλογική διαδικασία ήταν φανερή η εμπλοκή των κομμάτων στη διαδικασία. Ταυτόχρονα, η εντατική ενασχόληση με αυτήν ήταν δεδομένο ότι θα στερούσε δυνάμεις από τις καθαυτό κινηματικές διαδικασίες, ακόμη κι αν ο δήμαρχος που θα εκλέγονταν ήταν “καθαρός”. Έτσι κι έγινε: από την πρώτη στιγμή ενεργά μέλη του αγώνα ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με αυτό ενώ πολλοί έτρεχαν σε προεκλογικές συνεδριάσεις για την επιλογή του υποψηφίου. Τα κόμματα ενεπλάκησαν έμμεσα με τον τρόπο που έχω ως τώρα περιγράψει [ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ, ΚΥΡΙΑ ΨΑΡΡΟΥ. ΘΟΛΟΥΡΑ, ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖΖΖΖ. ΕΝΕΠΛΑΚΗ, ΚΥΡΙΑ ΨΑΡΡΟΥ, ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ; ΠΟΙΑ … “ΚΟΜΜΑΤΑ”; Ο ΠΑΣΟΚΟΣΥΡΙΖΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΕΓΙΝΕ…”ΚΟΜΜΑΤΑ”;] Και, τέλος, αντί για κινηματικό δήμαρχο [ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΡΕΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ] εκλέξανε τον Γιάννη Μίχο.

Τελικά, η υποψηφιότητα του Μίχου ήταν επιβαρυντική για το κίνημα εξ αρχής [ΒΡΕ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΡΗΚΕ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!]. Καταρχάς πυροδότησε αντιπαλότητες ανάμεσα στα χωριά και τον πάντα υποβόσκοντα τοπικισμό [Α, ΜΠΑ; ΑΥΤΟΣ ΔΕ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ;], καθώς τα χωριά που κυρίως υποστήριξαν τον Μίχο δέχτηκαν την μήνιν των υπολοίπων – δικαίως αυτή τη φορά [Α, ΜΠΑ;]: το κακό κλίμα μέσα στο κίνημα που περιγράφω αλλού σχετίζεται και με αυτή την εξέλιξη. Επιπλέον πυροδότησε κόντρες και στο εσωτερικό κάθε χωριού [ΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΑΤΕ ΑΥΤΑ ΠΙΟ ΠΡΙΝ; ΟΤΑΝ, Π.Χ, ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ;], ανάμεσα σε όσους υποστήριξαν τον Μίχο και τους υπόλοιπους. Ταυτόχρονα, όσοι τον υποστήριξαν, τόσο οι βαλτοί του υπάρχοντος καθεστώτος [ΒΑΖΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΟ ΑΘΛΙΟ] όσο και αφελείς που τους πίστεψαν, έδιναν το στίγμα της… ησυχίας: “καθίστε καλά”, έλεγαν [ΠΟΙΟΙ;] στα πιο μαχητικά μέλη του κινήματος υποστηρίζοντας πως προέχει ο εκλογικός αγώνας και η όποια πορεία ή κινητοποίηση είναι εναντίον της κοινής προσπάθειας! Φυσικά, δεν πείσθηκαν όλοι, ούτε καν οι περισσότεροι, αλλά σίγουρα η μαζικότητα και ομοψυχία του κινήματος υπονομεύτηκαν από αυτές τις πρακτικές. Και αφού εκλέχτηκε ο Μίχος ως δήμαρχος, όσοι τον έβαλαν [ΠΟΙΟΙ;] μέσα στο κίνημα συνέχισαν τον γνωστό και λογικοφανή χαβά τους: “δώστε λίγο χρόνο να δείξει, [ΕΕΕΕ, ΟΛΑ ΠΙΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΝ!] καινούριος είναι, μη διασπάτε το κίνημα” [ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ]! Όλες αυτές οι παροτρύνσεις, κόντρες κλπ επαναλήφθηκαν λίγους μήνες μετά με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Η ελπίδα, δυστυχώς, πεθαίνει τελευταία. [ΛΑΘΟΣ, Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ]

Θα αναρωτηθεί κανείς: μα είναι δυνατόν ένα ολόκληρο μαζικό κίνημα να πέσει σε τέτοιες παγίδες; [ΚΑΛΕ, ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ, ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ!] Φυσικά είναι. Μιλάμε για ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης που κυριαρχεί στην Ελλάδα για πάνω από 30 χρόνια [ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ … ΟΛΑ ΤΟ RED NOTEBOOK ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΕΞΗΓΕΙ;]– άλλωστε στην περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής, οι κυρίαρχοι μηχανισμοί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συνασπίστηκαν ενεργά ενάντια στο κίνημα. Η “άμεση δημοκρατία” στη ΒΑ Χαλκιδική είχε απέναντί της ανθρώπους και μηχανισμούς που έχουν κάνει επάγγελμα τη μεθόδευση των διαδικασιών. Όποιος έχει έστω και λίγο ανακατευτεί με τις κινηματικές διαδικασίες γνωρίζει καλά πόσο εύκολα μεθοδεύονται οι αποφάσεις από ηγετίσκους ή επαγγελματίες τους είδους, ακόμη και απέναντι σε ανθρώπους με πολιτική εμπειρία. Ας μην παραγνωρίζουμε ότι η συγκεκριμένη περιοχή, παραδοσιακά προσκείμενη στη δεξιά και χωρίς εμπειρία στις κινηματικές διαδικασίες [ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ  ΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΤΩΡΑ; ΚΑΙ ΦΤΑΙΝΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ…”ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ”, ΚΑΙ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ” ΣΑΝ ΕΣΑΣ; ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΙΑΣΚΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΕΨΑΤΕ, ΠΡΙΒΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΙΑΣΚΟΥ;], ήταν, και είναι, εξαρτώμενη από το Άγιο Όρος -οικονομικά και ψυχολογικά- το οποίο έπαιξε και αυτό τον ρόλο του (που δεν θα αναλύσω επί του παρόντος, αλλά ήταν σημαντικός).

Η ωρίμανσή της κοινωνίας ήταν ραγδαία [AXAXAXAXAXAX] μέσα από αυτές τις εξελίξεις και απότομη, με φυσικό συνεπακόλουθο να κάνει λάθη [ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΑ ΚΑΝΕ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΟΧΙ. ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΓΑΤΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΝΑΙ;]. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι η συντονισμένη επίθεση που δέχεται πραγματοποιείται από ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα [ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ, ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΣΕ ΜΙΣΑΜΕ] υπό την καθοδήγηση των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων που στην ουσία κρατούν μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Η επίθεσή τους στη ΒΑ Χαλκιδική δεν είναι παρά μια μικρογραφία της επίθεσης που έχει εξαπολύσει αυτή η παγκόσμια μαφία στην Ελλάδα, και όχι μόνο. Το μεγαλείο του κινήματος στη Χαλκιδική είναι ότι, παρόλες τις δυσκολίες και τρικλοποδιές, καταφέρνει και σηκώνεται ξανά με μεγαλύτερη μαχητικότητα κάθε φορά. [ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ; ΕΦΤΑΣΕΕΕ!]

Η παραίτηση Μίχου

Η παραίτηση Μίχου ήρθε εντελώς αιφνιδιαστικά [ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΠΩΣ ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ, ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΚΟΥΚΟΥΕ, ΟΧΙ ΤΟΥ “ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ”] σε μια δύσκολη καμπή των γεγονότων όπου η εταιρεία εξαπολύει ολοκληρωτική επίθεση εναντίον του κινήματος, χρησιμοποιώντας ως όπλο κάποιους (λίγους) εργαζόμενους, την αστυνομία (ξανά) και την προπαγάνδα (ξανά). Φαίνεται πως η παραίτηση του Μίχου από τη δημαρχία, αφού εκπλήρωσε τον σκοπό της διάσπασης και της καταγραφής των απαγορευμένων εξορύξεων στην Ολυμπιάδα ως “υφιστάμενης δραστηριότητας”, λειτουργεί ως ένα ακόμη χαρτί της εταιρείας στη δημιουργία αναστάτωσης και υπονόμευσης του κινήματος θίγοντάς το επικοινωνιακά και, κυρίως, βάζοντάς το εκ νέου σε διαδικασία διαδοχής και συζήτησης για τον δήμαρχο αντί να αφεθεί απερίσπαστο να αντιμετωπίσει την επίθεση που δέχεται. Το ότι ο κ. Μίχος δεν έχει κανέναν ουσιαστικό προσωπικό λόγο για την παραίτησή του φαίνεται όχι μόνο από την ανακοίνωσή του αλλά από την ανυπαρξία των επιχειρημάτων του όταν μίλησε με τα συντονιστικά αγώνα λίγες μέρες πριν: “με βρίζουν οι μεταλλωρύχοι” παραπονέθηκε σε κάποιους, ενώ σε άλλους δήλωσε ότι παραιτείται επειδή δεν μπορεί να φροντίσει την επιχείρησή του! Είπε επίσης ότι δεν αντέχει τα πολλά χιλιόμετρα που κάνει για να πηγαίνει στη Χαλκιδική (όταν πηγαίνει), και ότι σκοπός του ήταν να φύγει ο Πάχτας, κάτι που πέτυχε, οπότε μπορεί να φύγει…

Παρεμπιπτόντως, λίγους μήνες πριν παραιτηθεί είχε προσεγγίσει ξανά τη νεολαία λέγοντας πως η επένδυση θα γίνει και αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να επιδιώξουν έναν “έντιμο συμβιβασμό” [Ε, ΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ! ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ! ΝΔ! ΤΙ, ΟΧΙ;]

Είναι εκτίμηση και βεβαιότητα των περισσότερων στην περιοχή ότι η παραίτηση Μίχου, όπως και η εκλογή του, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πολύ καλό και προμελετημένο χαρτί στην τράπουλα της Ελληνικός Χρυσός! [ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΕΛΕΞΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΧΑΡΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΠΑΙΧΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΙΧΟΥ] Σίγουρα επίσης δείχνει τη δύσκολη θέση της. Φαίνεται πάντως ότι πρόκειται για μια βαλτή υποψηφιότητα, που κάποιοι την χρειάζονταν πολύ περισσότερο απ’ ότι ο ίδιος. Με ενδιαφέρον περιμένουμε την απάντηση που του θέσαμε για το πώς έληξε εξωδικαστικά η δικαστική διαμάχη με την Ελληνικός Χρυσός αφού πήρε το χρίσμα ως υποψήφιος, η οποία του είχε ασκήσει αγωγή για 1 εκατομμύριο ευρώ!

Σε κάθε περίπτωση, ούτε η καλοστημένη επίθεση ΜΑΤ και μεταλλωρύχων, ούτε η πορεία των “εργαζομένων” [ΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΥΡΙΑ ΨΑΡΡΟΥ; ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ; ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΦΕΡΟΥΝ ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ;] στην Αθήνα, ούτε τώρα η αποχώρηση του Μίχου έπληξαν το κίνημα. Κι αυτό επειδή η απειρία της περιοχής, αυτή η “πολιτική ανωριμότητα” που κάποιοι της καταλογίζουν, της έχει προσδώσει ένα πλεονέκτημα: πρωτόγνωρο πείσμα και τσαγανό. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν παλεύουν για πολιτικές ή κομματικές ιδέες, αλλά για το δίκιο και τη ζωή των ίδιων και το μέλλον των παιδιών τους. Και συνεχώς μαθαίνουν μέσα από τα λάθη και τις παγίδες επειδή είναι αποφασισμένοι να νικήσουν σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα. Όσο πέφτουν οι μάσκες τόσο ενδυναμώνεται το κίνημα [ΣΤΑΝΤΑΡ, ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ], που πράγματι τον τελευταίο καιρό είχε υπονομευτεί με αυτές τις διαδικασίες.

Κατά την ανακοίνωση πρόθεσης παραίτησής του ο κ. Μίχος δήλωσε πως θα παραμείνει εώς ότου εξασφαλίσει την ομαλή διαδοχή του συνεχίζοντας την αναστάτωση και το ροκάνισμα του χρόνου (τελικώς παραιτήθηκε επισήμως προχτές, 2 βδομάδες μετά, και τον διαδέχτηκε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Ζουμπάς). Από την άλλη, όμως, στα χωριά, μαθαίνω, γιορτάζουν την αποχώρηση Μίχου: τα παρεάκια ήταν έξω και“γλεντούσαν” την αποχώρηση του Μίχου [ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΓΛΕΝΤΖΕΔΕΣ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΕΞΕΛΕΓΗ, ΣΤΕΝΑΞΕ ΤΟ ΑΜΝΟΕΡΙΦΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ] αφού ξεπέρασαν τον αιφνιδιασμό. Και δήλωσαν αποφασισμένοι να μην αφήσουν ξανά κανένα κόμμα [ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΚΚΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΝ. ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΠΕΛΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ, ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΛΕΕΙ “ΕΞΩ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ”] ή άλλον παράγοντα να εισαχθεί στον αγώνα τους. Άλλωστε, το κίνημα δεν πρέπει να ασχολείται με τη δημαρχία ή οτιδήποτε κομματικό, αλλά με το δικό του αγώνα. Η μάχη συνεχίζεται…

Αντί επιλόγου…

…θέλω να μοιραστώ μαζί σας την πιο σημαντική, κατ’ εμένα, πληροφορία από την έρευνά μου για το ζήτημα των μεταλλείων Κασσάνδρας. Νομίζω μάλιστα πως είναι η πιο σημαντική και ενδεικτική πληροφορία που έμαθα τα τελευταία χρόνια σε οποιοδήποτε θέμα, με την έννοια ότι είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα πράγματα διαχρονικά και όχι μόνο στη Χαλκιδική. Μάλιστα, μετά την ανάγνωσή της, όλο το παραπάνω κείμενο μπορεί να αναγνωστεί ξανά με άλλες προεκτάσεις.

Σε πολύ στενό κομματικό κύκλο που σχετίζεται με την άσκηση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην περιοχή κατά το, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν ήταν ήδη γνωστό και είχε συζητηθεί από το 2010 [ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ…;], όταν εκλέχτηκε ο Πάχτας, πως ο Γιάννης Μίχος θα ήταν ο επόμενος δήμαρχος!