Με μία ανάρτηση-ανακοίνωση η δημοτική παράταξη Όραμα Πολιτών εκφράζει τα –δίκαια– συναισθήματα απογοήτευσης που διακατέχουν τον κάθε συνδημότη μας που ψήφισε τον «ενωτικό» Μίχο με την ελπίδα να έρθει –κατά τα λεγόμενά του– η ομόνοια στο δήμο, και βρέθηκε με δήμαρχο τον «SOS Χαλκιδική» Ζουμπά, δηλωμένο πολέμιο της επένδυσης…

«Ολοκληρώθηκε σήμερα, μετά την εκλογή του νέου προέδρου του Δημ. συμβουλίου, ο κύκλος της παραίτησης του δημάρχου κ.Μίχου και η αντικατάσταση του από τον μέχρι πρόσφατα Πρόεδρο του Δημ. συμβούλιου κ.Ζουμπά.

Μετά από μόλις οκτώ μήνες θητείας, αφότου αναδείχτηκε η νέα δημοτική αρχή, ο εκλεγμένος Δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής παραιτήθηκε και αποχώρησε.

Ο κ. Μίχος εγκατέλειψε το δήμο, γιατί δεν θέλησε να κατανοήσει το αυτονόητο: ότι δηλαδή κατά την άσκηση των καθηκόντων του ο εκλεγμένος δήμαρχος διοικεί και διαχειρίζεται τα προβλήματα του δήμου, σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Αυτό απλά σημαίνει ότι καλείται να ανταποκριθεί στον κρίσιμο ρόλο του δημάρχου ασκώντας χρηστή διοίκηση, που λαμβάνει υπόψη τις θέσεις και τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του συνόλου των δημοτών και προσπαθεί να βρει τις προσφορότερες, καταλληλότερες και εντέλει καλύτερες λύσεις στα προβλήματα όλων των δημοτών και όχι μόνο μιας μερίδας τους.

Αυτό αποτελεί κορυφαία εκδήλωση της κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης των αιρετών οργάνων μιας δημοτικής αρχής, τα οποία πρέπει ταυτόχρονα να εξηγούν με παρρησία, θάρρος και κυρίως καθαρότητα τις αποφάσεις που λαμβάνουν ή δεν λαμβάνουν.

Οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια εκλέγονται για πέντε έτη. Οι εκλογές συνδέονται με την κορυφαία στιγμή της δημοκρατικής έκφρασης των πολιτών για την ανάδειξη των δημοτικών αρχών, που θα διαχειριστούν τα θέματα αρμοδιότητας του δήμου, δηλαδή σημαντικό κομμάτι από τη ζωή τους.

Οι δημότες έχουν νομιμοποιήσει δημοκρατικά με την ψήφο τους συγκεκριμένους ανθρώπους εκφράζοντας, τη στιγμή της εκλογικής διαδικασίας, την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του συγκεκριμένου δημάρχου που επιλέγουν. Το γεγονός ότι ο νομοθέτης προβλέπει την αντικατάσταση του εκλεγμένου δημάρχου σε περίπτωση παραίτησης του, επιτείνει την ανάγκη λογοδοσίας του παραιτηθέντος δημάρχου στους δημότες του δήμου μας.

Με πόση ελαφρότητα μπορεί ο εκλεγμένος δήμαρχος να χρησιμοποιεί το δικαίωμα του να παραιτείται από την ευθύνη της διαχείρισης των κρίσιμων θεμάτων του δήμου μας τα οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει;

Και τότε, πώς κατοχυρώνεται το δικαίωμα των πολιτών, όταν εκλέγουν το νέο δήμαρχό τους, αυτός να είναι και ο υπεύθυνος για τη διαχείριση των δημοτικών θεμάτων και όχι κάποιος άλλος, που έχει εκλεγεί ως δημοτικός σύμβουλος, όχι όμως ως δήμαρχος;

Κι αν είναι δικαίωμα του η παραίτηση, ο καθένας μπορεί να κρίνει αν είναι τελικά πολιτικά και κοινωνικά ηθική η επιλογή αυτή. Επιλογή που στην ουσία αποτελεί παραχάραξη της λαϊκής εντολής και στρέβλωση της δημοκρατίας. Γιατί, στη θέση του δημάρχου αναλαμβάνει κάποιος που δεν έχει την έγκριση των δημοτών, μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία. Άλλον ψήφισαν οι δημότες και άλλος δήμαρχος τους προέκυψε!

Ο κ. Μίχος όμως δεν παραιτήθηκε. Έφυγε τρέχοντας όταν αναλογίστηκε ότι οι εύκολες προεκλογικές του εξαγγελίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στο δήμο μας. Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την αλήθεια.

Ο κ. Μίχος δεν παραιτήθηκε. Το βαλε στα πόδια, όταν συνειδητοποίησε την τεράστια κοινωνική ευθύνη, η οποία  καταλήγει και σε δική του προσωπική ευθύνη, που συνεπάγεται ο ακατάσχετος λαϊκισμός της δημοτικής του παράταξης, ενώ οι δημότες έχουν ανάγκη από σοβαρό και υπεύθυνο λόγο, που θα σέβεται τη ζωή τους και τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου. Αυτή την ευθύνη δεν μπόρεσε να την αναλάβει.

Ο αποχωρήσας δήμαρχος δεν παραιτήθηκε. Τράπηκε σε φυγή, γιατί γρήγορα αντιλήφθηκε ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στο σημαντικό ρόλο του δημάρχου να συγκεραστούν τα «αντιτιθέμενα» συμφέροντα στο δήμο μας και μάλιστα την πιο κρίσιμη ώρα. Την ώρα που θα έπρεπε να αποφασίσει τι θα έπρεπε να υπερασπιστεί και σε τι να αντιταχθεί.

Τράπηκε σε φυγή, γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε πλέον να διαχειριστεί το διπλό, αντικρουόμενο προεκλογικό του λόγο, που άλλα έλεγε στο Βορρά και άλλα στο Νότο. Στην προ του Άθω περιοχή υπόσχονταν ότι θα έκλεινε τα μεταλλεία, ενώ στα Μαντεμοχώρια διαβεβαίωνε για το ακριβώς αντίθετο.

Όταν όμως πατάς σε δύο βάρκες θα ‘ρθει η ώρα που θα βουλιάξεις. Δέσμιος των προεκλογικών του ψεμάτων, χρειάστηκαν μόλις οκτώ μήνες για να βουλιάξει..

Υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας: έρχεται κάποτε, αργά ή γρήγορα, το πλήρωμα του χρόνου και οι μάσκες πέφτουν. Τα προσωπεία ξεκολλούν από τα πρόσωπα και αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο του κάθε κατεργάρη.

Δεν άντεξε ο δήμαρχος την αποκάλυψη της αλήθειας .Πίσω από το προεκλογικό του προσωπείο, τις υποσχέσεις για δήθεν ενότητα και στήριξη των εργαζομένων στα μεταλλεία κρυβόταν η πραγματική του αδυναμία να κυβερνήσει έναν τόπο, όπου το δίκαιο της κοινωνίας των Μαντεμοχωρίων (το οποίο προσπάθησε βάναυσα να καταπατήσει, αφού πρώτα την εξαπάτησε) ορθώνεται μέρα με τη μέρα πανίσχυρο, έτοιμο να συντρίψει κάθε υπαίτιο που απειλεί την επιβίωση της, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια της ζωής.

Μιας κοινωνίας που πιστεύει ότι ο δήμος μας έχει ανάγκη να αξιοποιήσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του, να αναπτύξει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες σε ένα περιβάλλον που δεν θα φέρνει  σε σύγκρουση τη μία δραστηριότητα με την άλλη.

Αντίθετα, η κάθε δραστηριότητα θα λειτουργεί συμπληρωματικά, δημιουργώντας όρους καλύτερης ανάπτυξης και για τις άλλες δραστηριότητες,  όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Απλά χρειαζόμαστε κανόνες και όρια για κάθε δραστηριότητα. Για τα μεταλλεία, για την τουριστική ανάπτυξη, την πρωτογενή παραγωγή μας.

Εδώ είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων μας. Του κάθε συνδημότη μας. Του κάθε εκπροσώπου της τοπικής μας κοινωνίας. Και  της προ του Άθω περιοχής και των Μαντεμοχωρίων. Αυτή η ευθύνη είναι μια συλλογική ευθύνη.

Έτσι σφυρηλατείται η ενότητα μιας κοινωνίας. Στη δράση, στην καθημερινή αντιμετώπιση και επίλυση του μικρού και του μεγάλου προβλήματος της. Όχι με τη φυγή και την απόδραση.

Ο δήμαρχος έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις, που στη συνέχεια όχι μόνο δεν έγιναν πράξεις αλλά αντίθετα στράφηκαν ενάντια ακόμα και σ’ αυτούς που τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Και τώρα, που θα έπρεπε να δώσει τη μάχη, την ώρα της κρίσης, εγκαταλείπει τη θέση του και ως ρίψασπις τρέπεται σε φυγή, αφήνοντας άναυδους τους ψηφοφόρους του, να παρακολουθούν την απόδραση του εκλεγμένου αντιπροσώπου τους.

Όλα αυτά όμως έχουν να κάνουν με την υπηρέτηση βαθύτερων αξιών, συμμετοχής και προσφοράς στα κοινά, αναλαμβάνοντας και το τίμημα αυτών των επιλογών. Έχουν να κάνουν κυρίως με τη στάση ζωής του καθενός μας.    – ΟΡΑΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ»