ANTIGOLD ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΕ… «ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ»!

Ξαναχτυπά ο Κυριάκος Αρίκας, ο εκ Πανεπιστημίου Αμβούργου ορμώμενος (μόνιμος) Υφηγητής Ινστιτούτου Ορυκτολογίας–Πετρογραφίας… Και αυτή τη φορά δεν αστειεύεται…  Κατάφερε να ξεπεράσει τις 7.500 λέξεις (!), σε ένα άρθρο που φυσικά δεν διαβάζεται… Είναι τόσο κουραστική η γραφή και τόσο εξειδικευμένο το περιεχόμενο, που ο μόνος που φαντάζομαι θα το διαβάσει ολόκληρο είναι ο έτερος antigolg επιστήμων, Σαράντης-Ομότιμος-Δημητριάδης.

Για να μην σας ταλαιπωρώ, ο Υφηγητής ασχολείται αυτή τη φορά με τα «τοξικά απόβλητα» της εξορυκτικής δραστηριότητας, κομίζοντας πληθώρα παραδειγμάτων και αναφορών… Βέβαια, από τις περίπου 20 βιβλιογραφικές αναφορές του, η μία είναι η ΜΠΕ του έργου, οι 5 είναι από το Παρατηρητήριο του Τόλη(!), άλλες 3 δικές του (!!!), μια από την Εφημερίδα των Συντακτών, μία από μια γερμανική ιστοσελίδα για παιδιά, μία από τη Wikipedia και 2-3 για τα μεταλλεία Κίρκης…

Από τις 7.500 λέξεις οι περισσότερες αφορούν το τι κακό μας κάνουν τα διάφορα βαρέα μέταλλα και τοξικά που προσπαθεί ο συγγραφέας να αποδείξει πως υπάρχουν στα υπολείμματα της κατεργασίας… Μόνο που κατέφυγε και πάλι στην υποθετική ευχολογία… Προσέξτε τη σύνταξη στο κάτωθι απόσπασμα:

[…] Το τοξικότατο κυανιούχο νάτριο είναι γνωστό για τη διαλυτική του ικανότητα και για τη χρήση του στην ανάκτηση χρυσού. Εφ’ όσον έχει την ικανότητα να διαλύει ίχνη χρυσού, (κάτω από ένα γραμμάριο χρυσό ανά τόνο πετρώματος), είναι ευνόητο ότι εύκολα διασπά και τα τοξικά χημικά στοιχεία (μόλυβδο, αρσενικό, κάδμιο, αντιμόνιο) από τα μεταλλικά ορυκτά. Στη διαδικασία της επίπλευσης λοιπόν είναι πολύ πιθανόν ότι σχηματίζονται τοξικά κυανιούχα σύμπλοκα μετάλλων.

Ή εδώ:

[…] Η προσθήκη του θείου και του χαλκού στο σύστημα οδηγεί πιθανόν στον σχηματισμό του θειοκυανιούχου χαλκού (CuSCN), ο οποίος ουσιαστικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως «δηλητήριο». (Σ.Σ. τα εισαγωγικά του συγγραφέα).

Ή ακόμη:

[…] Αναμένεται μάλιστα ότι, αυτές οι χημικές ενώσεις, θα μπορούσαν να παραχθούν με μεγαλύτερη ένταση λόγω της αστάθειας και γενικά της ελάττωσης της τιμής του pH.

Στη συνέχεια παίζοντας με τους αριθμούς, και ποντάροντας στο ότι οι περισσότεροι από τους οποίους θα διαβάσουν (λέμε τώρα…) το άρθρο δεν έχουν ιδέα περί γεωχημείας, προσπαθεί να πείσει για εδαφική ρύπανση:

[…] η για οποιονδήποτε λόγο απόρριψη ή διαφυγή μιας ποσότητας συμπυκνώματος επί του εδάφους, π.χ. συμπυκνώματος γαληνίτη, σημαίνει ότι το έδαφος στο σημείο αυτό δέχεται μια συγκέντρωση μολύβδου (Pb) πάνω από 67% κ.β. = 670.000 mg/kg, δηλαδή μια επιβάρυνση σε μόλυβδο: 670.000 mg/kg : 20 mg/kg του οριακού στάνταρ = 34.000 φορές ανώτερη της οριακής τιμής

Μόνο που ο κος Υφηγητής δεν μας αναλύει εδώ τα περί σημειακής ρύπανσης, ούτε βέβαια αναφέρει πως τέτοιου είδους διαφυγές αντιμετωπίζονται ακαριαία. Επίσης φαίνεται πως αγνοεί (εσκεμμένα ή όχι) πως τα «επικίνδυνα στοιχεία» που αναφέρει δεν βρίσκονται αυτόνομα μέσα στα υλικά των μεταλλευτικών υπολειμμάτων αλλά διασκορπισμένα σε ποικίλες ορυκτολογικές φάσεις. Για να αποδεσμευτούν τα τοξικά στοιχεία θα πρέπει οι αρχικές φάσεις να διαλυτοποιηθούν με κάποιο τρόπο. Εξάλλου για να μιλήσεις για «τοξικά απόβλητα» θα πρέπει να ακολουθήσεις τις διαδικασίες που προβλέπει η νομοθεσία περί χαρακτηρισμού αποβλήτων. Όλα τα άλλα για το πόσο τοξικά είναι τα βαρέα μέταλλα, ευχαριστούμε, τα κάναμε και στο σχολείο.

Και τέλος, αφού για εκεί έχει δεδομένα, μας μιλά εκτενώς για τα μεταλλεία Κίρκης, λες και έχει καμιά σχέση η εκμετάλλευση που γινόταν εκεί με την state of the art μεθοδολογία που εφαρμόζεται στα μεταλλεία Κασσάνδρας…

«Για να πάρει ο αναγνώστης μια εικόνα για τον σχηματισμό των θειικών αλάτων και για τις διαστάσεις των τοξικών στοιχείων, που συσσωρεύονται στα ευδιάλυτα αυτά δευτερογενή ορυκτά, θα αναφερθούμε πάλι στο παράδειγμα των θειικών αλάτων, που προκύπτουν από τη διάβρωση των παρόμοιων με την Ολυμπιάδα μεταλλευτικών τελμάτων της Κίρκης»(!!!)

Έγραψα 600 λέξεις και ήδη κουράστηκα… Ζηλεύω τους ανθρώπους σαν τον κο Αρίκα οι οποίοι έχουν το χρόνο και τη θέληση να κάτσουν να γράψουν 7.500 χιλιάδες λέξεις με κύρια πηγή το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών  Δραστηριοτήτων (!), δηλαδή εν δυνάμει 7.500 λέξεις αερολογίες και κινδυνολογίες. Και θαυμάζω και την ικανότητα να ενδύει την αερολογία με τον χιτώνα της επιστημοσύνης…

Να κλείσω με μια εκμυστήρευση: Με αυτό το άρθρο άλλαξε η ζωή μου, ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός… Όταν μεγαλώσω θέλω κι εγώ να γίνω Υφηγητής στο Αμβούργο, και όχι πλέον Ομότιμος στο ΑΠΘ…