Πολλά έχουν γραφτεί τις τελευταίες ημέρες για το θέμα των εγκαινίων της Ολυμπιάδας, και την άκαρπη επίσκεψη της διοίκησης της Ελληνικός Χρυσός και της Eldorado Gold στα στελέχη της κυβέρνησης, κατά την οποία αναδείχθηκε πανηγυρικά η έλλειψη κοινής γλώσσας, αλλά και η απουσία διάθεσης για συνεννόηση.

Αναρωτιόμουν, τι θα γινόταν αν η Eldorado Gold άρχιζε να σκέφτεται σαν εταιρεία, με γνώμονα αποκλειστικά το εταιρικό συμφέρον. Αν δηλαδή σταματούσε δραστηριότητες οι οποίες είναι ζημιογόνες και περίμενε τις κατάλληλες συνθήκες για να τις ενεργοποιήσει και πάλι. Αν δηλαδή έλεγε σε 1.000 ή 1.500 εργαζόμενους, ευχαριστώ, δεν σας χρειάζομαι άλλο αφού δεν έχω δραστηριότητα, πάρτε τη νόμιμη αποζημίωσή σας και καλή τύχη… Και αν σας ξαναχρειαστώ, εδώ είμαστε…

Αλήθεια τι θα γινόταν τότε στην ΒΑ Χαλκιδική; Θα άρχιζαν όλοι να ασχολούνται με καταλύματα και τον πρωτογενή τομέα για να ζήσουν, όπως πρότεινε πρόσφατα η κα Ιγγλέζη;

Δεν σκέφτεται κανείς πως και οι επενδυτές άνθρωποι είναι και κάποτε μπορεί να μπουχτίσουν από την κοροϊδία (διότι περί κοροϊδίας πρόκειται) και να αρχίσουν να σκέφτονται και κάποιο «Σχέδιο Β΄»;

Διαβάζοντας τον τύπο τις τελευταίες ημέρες βλέπω πως το σενάριο αυτό δεν φαντάζει και τόσο απίθανο όπως πριν λίγους μήνες… Πραγματικά όμως εύχομαι να πέσω έξω αυτή την φορά, διότι τότε θα ανοίξουν πράγματι οι ασκοί του Αιόλου…