Ο… ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΟΥ «ΚΟΦΤΗ» ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΔΝΤ – ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

b222d22f30cd4d27aa35203eab0e04f3Ο κ. Ρέγκλιγκ από τα τέλη του 2016 σε συνέντευξή του (Capital.gr) που απευθυνόταν στο ελληνικό κοινό, είχε ξεκαθαρίσει ότι οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης – και ανάμεσά τους ο κ. Τσακαλώτος – έχουν δώσει εντολή στους  Θεσμούς και στις τεχνικές ομάδες διαπραγμάτευσης να σχεδιάσουν “ένα μηχανισμό ισχυρότερο του ισχύοντος” με τον οποίο θα νομιμοποιείται και θα διασφαλίζεται η λήψη μέτρων που θα επιτρέπει την επίτευξη πλεονασμάτων ύψους 3,5% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα.

Προχθές στο Eurogroup ο κ. Τσακλώτος ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτή την γνωστή σ’ αυτό εντολή, η οποία αποτελεί και το σημείο “γέφυρα” μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ.

Το Ταμείο όπως επανέλαβε με την προχθεσινή (αλλά έτοιμη από τον Σεπτέμβρη)  Έκθεσή του  (με βάση το άρθρο VI), αυτά που είχε πει και τον Μάιο του 2016: Θεωρεί μη ρεαλιστική την ομαλή επίτευξη με το ισχύον πρόγραμμα μέτρων, του στόχου 3,5% για πρωτογενές πλεόνασμα (εκτιμά ότι αυτό θα είναι 1,5% του ΑΕΠ).

Εφ’ όσον όμως η Ευρωζώνη επιμένει και η Ελλάδα συμφωνεί, για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θεωρεί ότι είναι απαραίτητα επιπλέον μέτρα σε τρία επίπεδα:

  • διεύρυνση της φορολογικής βάσης (δηλαδή μείωση του αφορολόγητου),
  • περικοπή των εν ενεργεία συντάξεων (δηλαδή μείωση της προσωπικής διαφοράς) και
  • περαιτέρω “απελευθέρωση” στην αγορά εργασίας (απελευθέρωση μεγαλύτερου ορίου απολύσεων).

Τίποτα από αυτά δεν είναι καινούργιο. Τα δύο πρώτα στοιχεία των απαιτήσεων πακετάρονται σαν περιεχόμενο του περιβόητου “κόφτη”, αυτού δηλαδή για το οποίο είχε προειδοποιήσει δημοσίως μέσω της συνέντευξής του ο κ. Ρέγκλιγκ το αναγνωστικό κοινό του στην Ελλάδα από τον περασμένο Δεκέμβριο…  Και είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό που πληροφόρησε το ελληνικό κοινό ο κ. Ρέγκλιγκ το γνώριζε πολλούς μήνες πριν η ελληνική κυβέρνηση και το… συζητάει.

Με άλλα λόγια ο “κόφτης” δεν παίζει άλλο ρόλο από εκείνον του … φερετζέ της αποδοχής των απαιτήσεων του ΔΝΤ, με την διαφορά ότι το ΔΝΤ επιμένει ακόμα και τώρα για νομοθέτησή τους σαν μέτρα από τώρα ενώ η Ευρωζώνη επιτρέπει την ενσωμάτωσή τους στον μηχανισμό του “κόφτη”. Αυτή η σχετική διαφορά ήταν και παραμένει το πλαίσιο ελαστικότητας των αποφάσεων που θα πρέπει να συμφωνηθούν.

Το πρόβλημα είναι πως πολιτικά θα περάσει αυτό καθώς αποτελεί μία μείζονος σημασίας δοκιμασία των πολιτικών αντοχών της κυβέρνησης.

Εκεί είναι ο “κόμπος” και όχι στην διαπραγμάτευση του περιεχόμενου των μέτρων τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι γνωστά σε όλες τις πλευρές από τον Μάιο του 2016 ή ακριβέστερα από τις 14 Αυγούστου του 2015 όταν Σόιμπλε και Αθήνα συμφώνησαν να προχωρήσουν στην γνωστή συμφωνία του τρίτου μνημονίου, με την παρουσία του ΔΝΤ.

Τα “νέα” για τις τράπεζες στην Έκθεση του ΔΝΤ

Στην Έκθεση του ΔΝΤ που διέρρευσε προχθές ταυτόχρονα με την συνεδρίαση του Eurogroup μπορεί να μην υπάρχει τίποτα νεότερο για το περιεχόμενο των μέτρων που ζητάει αλλά υπάρχει μία επιπλέον επισήμανση εξαιρετικά σημαντική που δεν αφορά το περιεχόμενο του “κόφτη”. Τονίζει ότι είναι αναγκαίες “αποφασιστικές ενέργειες” που αφορούν στην εξισορρόπηση των τραπεζικών ισολογισμών όσο και των λογιστικών καταστάσεων των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα. Πίσω από την επισήμανση αυτή βρίσκεται άλλο ένα τελεσίγραφο που έχει να κάνει με το θέμα της διαχείρισης των κόκκινων δανείων.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Γ. Αγγέλη, 28/01/2017]