Ένα από τα προσφιλή συνθήματα της “παλαβής” αριστεράς τα τελευταία χρόνια ήταν το “Ούτε γουλιά…”. Ήτοι, να σαμποτάρουν οι Έλληνες τα αναψυκτικά μιας από τις λίγες παραγωγικές επιχειρήσεις που έχουν απομείνει στη χώρα, της Coca-Cola Hellenic.
Η ελληνική εταιρεία που απευθύνεται σε μια διεθνή αγορά άνω των 400 εκατ. ανθρώπων μείωσε την παραγωγική παρουσία στην Ελλάδα στα όρια κάλυψης των αναγκών της μικρής ελληνικής αγοράς, γιατί προφανώς στην Ελλάδα δεν μπορείς να παράγεις τίποτα που να έχει ανταγωνιστικό κόστος διεθνώς.
Προχθές, ο έτερος μεγάλος ανταγωνιστής στα αναψυκτικά η Pepsico έκλεισε το εργοστάσιο παραγωγής στην Ελλάδα και το μερίδιο που διαθέτει στην ελληνική αγορά θα το καλύπτει από τις μονάδες των Bαλκανίων.
Το σύνθημα “Ούτε γουλιά…” της παλαβής αριστεράς λοιπόν σε συνδυασμό με την κρίση λόγω της χρεοκοπίας του σοβιετικού κομματικού κράτους, φαίνεται να πιάνει τόπο.
Άλλωστε, η ελληνική αριστερά έχει παράδοση στα συνθήματα του τύπου αυτού. “Ούτε νερό, ούτε ψωμί στον Άρη…” ήταν η γραμμή του κόμματος στα μέλη του μετά τη διαγραφή του Άρη Βελουχιώτη, τον οποίο στο Ιούνιο του ’45 αποκήρυξαν και αργότερα ανακήρυξαν ήρωα για τις ανάγκες εμπέδωσης της πίστης στο κόμμα μέσω της θυσίας αφού τα λογικά επιχειρήματα κατέπεσαν μαζί με το κόκκινο άστρο πάνω από το Κρεμλίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Η αριστερά, βοηθούσης και της κρίσης, νίκησε τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις κλείνουν. Οι επιχειρήσεις που μπορούν φεύγουν για το εξωτερικό. Όσες δεν μπορούν κατεβάζουν ρολά και βάζουν λουκέτα…
Αν δεν ήμασταν στην ΕΕ θα τις κρατικοποιούσαν και μετά από μερικούς μήνες λόγω σπάνης πρώτων υλών η χώρα να αντιμετώπιζε ελλείψεις βασικών ειδών. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους σοσιαλιστικούς “παραδείσους”. Λιμό έχουν αντιμετωπίσει η σοβιετική Ρωσία και η Ουκρανία, δύο από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σταριού στον κόσμο. Ελλείψεις βασικών ειδών αντιμετώπιζε η Αργεντινή που μπορεί να παράγει τα πάντα σε υπερεπάρκεια ικανή να ταΐζει το μισό πλανήτη.
Στα πρόθυρα του λιμού βρίσκεται η Βενεζουέλα εδώ και πολλά χρόνια.
Θα ήταν απίθανο λοιπόν, να κυβερνά η “παλαβή” αριστερά με τη μετάσταση των τρωκτικών της Πασοκοκρατίας και να ανοίγουν επιχειρήσεις αντί να κλείνουν.
Η Pepsico όπως και το εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ στα Τρίκαλα προχθές ήταν δυο μόνο κρίκοι στη μακριά αλυσίδα της κατάρρευσης της χώρας.
Η αλυσίδα της κατάρρευσης άρχισε τη δεκαετία του ’80 όταν ξεκίνησε το τελευταίο στάδιο της σοβιετοποίησης. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο με ισχυρή “παλαβή” αριστερά που να μην βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας.
Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που η αριστερά να βρίσκεται στην εξουσία και να λειτουργεί η δημοκρατία στοιχειωδώς.
Ούτε νερό στον Άρη λοιπόν, ούτε γουλιά CocaCola… οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Της ολοκληρωτικής αντίληψης πως η αλήθεια είναι μια: Η δική μας. Της αντίληψης πως οι αντίπαλοι πρέπει να εξοντώνονται με κάθε μέσο, της δίψας συμπεριλαμβανομένης.
Αυτά είναι τα γονίδια της αριστεράς, φονικά αν αφεθούν να πολλαπλασιαστούν και στο τέλος αυτοκαταστροφικά.
Πριν λίγες μέρες ο Elon Musk της Tesla παρουσίασε στις ΗΠΑ τα κεραμίδια που λειτουργούν και σαν φωτοβολταϊκά. Η είδηση πέρασε στα ψιλά καθώς στο μικρό μας “χωριό” ήμασταν απασχολημένοι με την προσπάθεια της κυβέρνησης να κλείσει τα κανάλια, για να μην δείχνουν ειδήσεις σαν αυτές των εργοστασίων που κλείνουν, των τουριστικών εσόδων του Αυγούστου που μειώθηκαν, του ΟΑΕΕ και του ΙΚΑ που “ζορίζονται” να καταβάλουν συντάξεις…
Τικ τακ τικ ο χρόνος τελειώνει…
Τα φαντάσματα θα γυρίσουν στα λαγούμια αλλά το κόστος που θα πληρώνει η χώρα και θα πληρώνει για πολλά χρόνια θα είναι τεράστιο, όπως αποδείχθηκε και το κόστος του εμφυλίου
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Κώστα Στούπα, 2/11/2016]