Κάηκε η Θάσος, καταστράφηκε κόσμος και ήταν δεύτερο θέμα της επικαιρότητας. Πρώτο θέμα ήταν η πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα σε μεσάζοντες και κρατικοδίαιτους στην ελληνική κρατική οικονομία. Κάπως έτσι, πριν δέκα ημέρες, ο Άσαντ αναζητούσε, με ντοκιμαντέρ, επισκέπτες στην όμορφη… Συρία. Τι κοινό έχουν οι δυο πολιτικές αστειότητες; Προσκλήσεις για χώρες που κανείς δεν εμπιστεύεται.
“Επενδυτής στην Ελλάδα” το πιο σύντομο ανέκδοτο όπως παλαιότερα λέγαμε “Αλβανός τουρίστας”. Μόνο που και η Αλβανία σήμερα έχει επενδυτές η πλειοψηφία των οποίων είναι Έλληνες. Οι περισσότεροι μικρομεσαίοι.
Αλλά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να προσκαλεί δήθεν επενδυτές να φέρουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα όταν οι Έλληνες τα στέλνουν με κάθε τρόπο έξω ενώ εντός Ελλάδος τα “εμπιστεύονται” στα στρώματα και στις γλάστρες…
Να φέρουν τις καταθέσεις τους οι Έλληνες (επιχειρηματίες ή ιδιώτες) για ποιο λόγο;
Για να πάρει το κράτος το 40-45% και να τα δουν ένα πρωί τα λεφτά τους σε δραχμές γιατί ο Σόιμπλε θα βαρεθεί τις ελληνικές κοροϊδίες ή γιατί κάποιος σύντροφος θέλει δραχμή επειδή στο καφενείο του είπε ο Λαπαβίτσας ότι είναι καλό για την οικονομία;
Ο αντίλογος είναι ίσως ότι ο Αλέξης Τσίπρας συνόδευσε τις προσκλήσεις του με κίνητρα για ανάπτυξη των μικρομεσαίων και για όσους κεφαλαιούχους ανταποκριθούν στην πρόσκληση.
Ποια όμως είναι τα κίνητρα; Ότι ο πρωθυπουργός πάγωσε τα χρέη του 2016 και δεν θα πάρει από τις βιοτεχνίες τα μηχανήματά τους, τα οικόπεδά τους και τα σπίτια βιοτεχνών και εμπόρων όπως έκανε στις 250.000 που έβαλαν λουκέτο μέχρι σήμερα και άφησαν στον δρόμο 400.000 εργαζόμενους;
Κίνητρο επίσης δεν είναι η πολιτική του αυτονόητου. Γιατί σε μια χώρα με capital controls, έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης και ανεργία στο 25% είναι αυτονόητο να διαθέτει η επιχείρηση αυτόνομο λογαριασμό για πληρωμές μισθών και φόρων.
Μην ξεχνάμε άλλωστε τις 20.000 βιοτεχνίες που έκλεισαν μέσα στο 2016 (από έλλειψη ρευστότητας) και ότι ετοιμάζονται να κλείσουν άλλες 18.000 και να βγάλουν στον δρόμο 60.000 εργαζόμενους.
Επενδυτές στην Ελλάδα θα φανούν όσο θα φανούν και τουρίστες στη Συρία… Δεν βάζει κανείς λεφτά στην Ελλάδα όταν φοβάται και για την περιουσία του αλλά και για τη ζωή του. Μην το παραγνωρίζουμε αυτό.
Όταν οι μαγαζάτορες της Ερμού, της Μητροπόλεως, της Πανεπιστημίου και των παρόδων κάνουν κάθε πρωί τον σταυρό τους και ευχαριστούν τον Θεό γιατί δεν βρήκαν καμένο, σπασμένο ή λεηλατημένο το μαγαζί τους από κανακάρηδες… των Εξαρχείων ο επενδυτής έχει ζήτημα ασφάλειας και της ζωής του στην Ελλάδα.
Και θα ήταν χρήσιμη στον απολογισμό, του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, τυχόν αναφορά στο πόσα πλήρωσαν οι φορολογούμενοι το μπάχαλο της αλητείας της Θεσσαλονίκης στο ΑΠΘ και πόσα έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι για κάδους, για λεωφορεία, στα στέγαστρα, και οι Τράπεζες, μαζί με ιδιώτες επιχειρηματίες, σε καταστροφές και λεηλασίες για να εκτονωθούν οι “πατριώτες” που κανακεύουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αρμόδιοι υπουργοί τους.
Αλλά ας επιστρέψουμε στα οικονομικά κίνητρα και τις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα που σκέπασαν το τραγικό γεγονός της καταστροφής της Θάσου.
Υποσχέθηκε να μοιράσει τα λεφτά ΕΣΠΑ και του πακέτου Γιουνκέρ μαζί με ό,τι μείνει στις δημόσιες επενδύσεις. Υποσχέθηκε και έναν αναπτυξιακό νόμο που ακόμη είναι ζωγραφιστός… και για να εφαρμοστεί θέλει λεφτά.
Με άλλα λόγια ελάτε στην Ελλάδα να φάμε, κράτος και επιτήδειοι, τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ό,τι μας μείνει από τα φέσια στις επιχειρήσεις (7,5 δισ.) και δεν πρόκειται να τα δώσουμε.
Ελάτε στη χώρα μας γιατί η διαπλοκή από “κεντροδεξιά” γίνεται “αριστερή”. Απόδειξη η πίτα για τις τηλεοράσεις που από τη μια μεριά μοιράσθηκε και στα “νέα τζάκια” και από την άλλη σκεπάσθηκε με συσσίτια σε μαθητές και σε άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες…
Οπότε το προσκλητήριο απευθύνεται προς κάθε κρατικοδίαιτο και επενδυτή κοψοχρονιάς… Και αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, κάποια οδικά έργα και την ενέργεια. Μόνο που η πώληση κράτους και η διανομή κρατικών έργων δεν λέγονται επενδύσεις. Δημιουργούν βέβαια κλίμα για επενδύσεις αλλά μόνο αν υπάρχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στη χώρα. Στην Ελλάδα όμως η αριστερή κυβέρνηση εξαφάνισε ό,τι λέγεται εμπιστοσύνη.
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 12/9/2016]