ΤΟ «ΚΙΝΗΜΑ», ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

+ú¤ä+++¼-4

Επειδή υπάρχουν και πάρα πολλοί αληθινοί επιστήμονες, απλά κάνουν πολύ λιγότερο θόρυβο από τους λίγους «πολιτικοποιημένους», διαβάστε ένα τεκμηριωμένο άρθρο του Δρ. γεωλογίας κου Νικόλαου Αρβανιτίδη από το Blog  http://nikolaosarvanitidis.eu/ . Αναρωτηθείτε μαζί του και μαζί μας για μια σειρά ερωτήματα που έχουμε κατά καιρούς θίξει και εμείς.

Γίνεται κάποια αναφορά τελευταία για την κοινή παρουσία και εκδήλωση «κινημάτων» για τις Σκουριές, για τα ”χημικά” της Συρίας, και διαφόρων άλλων ”κινημάτων” για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Και βέβαια η έννοια της λέξης Κίνημα συνδέθηκε και συνδέεται πάντοτε με παναθρώπινους αγώνες για σκοπούς και στόχους υπέρτατης αξίας, όπως είναι τα απελευθερωτικά Κινήματα, τα αντιρατσιστικά Κινήματα, τα ειρηνικά Κινήματα. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις το «κίνημα» περί Σκουριών, αλλά και όλα τα παρόμοια του, αποτελούνται στην ουσία από κάποιες ομάδες και πρόσωπα που ενδιαφέρονται περισσότερο για ατομικά ή/και συλλογικά συμφέροντα και προβολή, και λιγότερο για ιδεολογικές αξίες. Βασικό τους χαρακτηριστικό η προσπάθεια να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη με βάση τη δική τους ατζέντα. Η κινδυνολογία, η καταστροφολογία, η απειλή, το τρομακτικό μέλλον, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της φρασεολογίας τους. Άλλωστε δεν κοστίζει τίποτα και πουλάει εύκολα. Ποιες είναι όμως οι αιτίες εμφάνισης τους και ποια η τυχόν ουσιαστική προσφορά τους;

•             Είναι μήπως οικολογικές και στοχεύουν στην προστασία του περιβάλλοντος; Σε καμία περίπτωση, το αντίθετο μάλλον. Δεν έχουν ούτε το ενδιαφέρον, ούτε την δυνατότητα να το κάνουν. Άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις οι εξελίξεις και τα γεγονότα τους έχουν χρονικά ξεπεράσει στη βάση συγκεκριμένων ενεργειών και δράσεων. Όλα γίνονται συνεπώς για το περιτύλιγμα. Άλλωστε η οργανωμένη κοινωνία, με τις διαδικαστικές λειτουργίες που η ίδια ανέδειξε και διαχειρίζεται, έχει και θα έχει την ευθύνη των όποιων επιλογών συνολικά. Στις Σκουριές οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι απόλυτα ελεγχόμενες και οι λύσεις τους συγκεκριμένες και εφικτές. Στην περίπτωση των ”χημικών” της Συρίας , πέρα από την χαοτική κατάσταση που επικρατεί ως προς την εκτίμηση της πραγματικής διάστασης του προβλήματος, φαίνεται ότι υπάρχουν ορισμένοι που βιάζονται να κάνουν την πολιτική τους επιλογή και να διαλέξουν πλευρά.

•             Είναι μήπως εθνικές αιτίες; Μπορεί φυσικά να είναι, όπως όμως σε κάθε περίπτωση είναι, για όλους τους Έλληνες, αλλά και τους πολίτες κάθε άλλης χώρας. Είναι όμως μόνο αυτό; Γιατί σε πολλές περιστάσεις είναι απόλυτα φανερό ότι πρόκειται για την προφύλαξη κεκτημένων τοπικών και ατομικών συμφερόντων, αλλά και την επίτευξη πολιτικών σκοπιμοτήτων.

•             Είναι μήπως οι αιτίες αναπτυξιακές; Ούτε λόγος να γίνεται. Έτσι και αλλιώς δεν θα χρειασθεί ποτέ να βρεθούν στη θέση να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον του τόπου. Τα «κινήματα», τα μέλη και οι υποστηρικτές τους μένουν δυστυχώς με την «ικανοποίηση» ότι εμποδίζουν την αναπτυξιακή εξέλιξη σε βάρος του δημοκρατικού δικαιώματος των πολιτών για κοινωνική πρόοδο και ευημερία.

Το Κίνημα της πραγματικής ζωής και της αλήθειας είναι αυτό της αξιοποίησης των προκλήσεων, της δημιουργικής απασχόλησης και της βιώσιμης ανάπτυξης, όπου μέλη είναι όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι που δουλεύουν και παράγουν για το κοινό καλό. Είναι το Αναπτυξιακό Κίνημα που επιλέγει να στηρίξει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και του λαού. Να συνεισφέρει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής και ενός καλύτερου αύριο. Η Ελλάδα δεν μπορεί, ούτε πρέπει να αρνηθεί τις ευκαιρίες που προσφέρονται από το πλούσιο σε ορυκτά και μέταλλα υπέδαφος της, αλλά ούτε να αφήσει και τα άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει να πάνε χαμένα.

Το «χρυσό» σκαληνό τρίγωνο που περικλείει το δημιουργικό της παρόν και το δυναμικό της αύριο, έχει μεταλλοφόρες γωνίες όπου βρίσκονται,

•             η Χαλκιδική με τις Σκουριές και την Ολυμπιάδα, που κάνουν το χαλκό, το μόλυβδο και τον ψευδάργυρο να λάμπουν σαν άργυρος, πλατίνα, αλλά πάνω από όλα σαν χρυσός,

•             η Θράκη, με τις Σάππες, το Πέραμα, την Κίρκη, το Καλιντήρη να δικαιώνουν ολοένα και περισσότερο την φήμη τους, ότι ο χρυσός κρύβει χαλκό, αντιμόνιο και άλλα μέταλλα,

•             το Άγκιστρο, που με επικεφαλής τα Μαύρα Λιθάρια, αποτελεί τη νέα «χρυσή» ευκαιρία για δυναμικά αποθέματα μεταλλικών κοιτασμάτων.

Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν μια χώρα και μια γεωγραφική ενότητα ή περιοχή να αγνοήσουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες που διαθέτουν; Να εξαρτήσουν το υπαρξιακό τους παρόν και την μελλοντική τους εξέλιξη από ομάδες και πρόσωπα που απλά ικανοποιούνται και έχουν κάνει μόδα τη συμμετοχή τους σε δήθεν «κινήματα»; Δεν είναι καιρός να μάθουν όλοι οι πολίτες ότι ο ελληνικός ορυκτός πλούτος είναι εδώ για να δώσει λύσεις σε αρκετά από τα σημερινά προβλήματα; Να καταλάβουν δηλαδή ότι οι Σκουριές, μαζί με το άλλο κοιτασματολογικό δυναμικό στις τρεις γωνίες και το εσωτερικό του «τριγώνου», να κάνουν το «μεταλλευτικό» μέλλον στην Ελλάδα να λάμπει σαν ”χρυσός”.