Το Ε’ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε την προσφυγή του συλλόγου και κατοίκων της Μεγάλης Παναγιάς που στρέφονταν κατά το σκέλος της προμελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που αφορά την παραβίαση της αρχαιολογικής νομοθεσίας, καθώς υπήρξαν αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή των Σκουριών και τις ευρύτερες περιοχές.
Για να θυμηθούμε την περίπτωση, αρχικά, η ΙΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ) και η 10η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων είχαν εκφράσει επιφυλάξεις για επεμβάσεις στην περιοχή των «Μαύρων Πετρών», καθώς διαπίστωσαν, ότι στην περιοχή υπάρχει ο αρχαιολογικός χώρος «Καρακόλι» (περιβάλλων χώρος που έχει αλλοιωθεί σημαντικά από τις προϋπάρχουσες λίμνες τελμάτων), όπως υπάρχει επίσης αρχαιολογικός χώρος νότια του οικισμού Στρατωνίου (εντοπίστηκαν αρχαιολογικά ευρήματα). Κρίθηκε λοιπόν αδύνατη κάθε «μελλοντική ανάδειξη της θέσης ‘’Καρακόλι”» και για την προστασία της περιοχής αυτής αποφασίστηκε «σωστική ανασκαφική έρευνα». Για τη θέση Σκουριές υπήρχε σαφής αντίθεση από τις Εφορείες, αφού είχαν εντοπιστεί σκουριές και άλλα κατάλοιπα επιφανειακά, ενώ είχαν εντοπιστεί και άλλα ευρήματα στις θέσεις «Κάτσουρας» ή «Καστελούδι» και «Παλαιοχώρα», καθώς και στα υψώματα «Καστέλλι» και «Καμήλα».
Στη συνέχεια η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. προσκόμισε στις αρχαιολογικές υπηρεσίες έκθεση του έγκριτου αρχαιολόγου κου Π. Φάκλαρη, αναπληρωτή καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία τα αρχαία κατάλοιπα σκωρίας στη θέση Σκουριές έχουν μεταφερθεί από αλλού και δεν αποτελούν ένδειξη υπάρξεως αρχαιοτήτων στην περιοχή. Πιθανότατα μεταφέρθηκαν εκεί με εναποθέσεις μπάζων που χρησιμοποιήθηκαν το 1960 για την επίστρωση δασικών δρόμων.
Όπως υπογραμμίζεται στην υπ’ αριθμ. 1170/2013 απόφαση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, όπου προήδρευε η αντιπρόεδρος Αγγελική Θεοφιλοπούλου και ήταν εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, από το περιεχόμενο των γνωμοδοτήσεων και εκθέσεων των αρχαιολογικών υπηρεσιών, προκύπτει ότι στις Σκουριές τα εντοπισμένα κατάλοιπα αρχαίων σκουριών και κεραμικής που βρίσκονται στην περιοχή της επιφανειακής εκδήλωσης του μεταλλοφόρου κοιτάσματος θα περισυλλεγούν και θα μεταφερθούν σε κατάλληλο σημείο, ώστε να μην αποκόπτονται από το περιβάλλον τους, ενώ καμία παρέμβαση δεν θα γίνει στις θέσεις Νταμπίζ, Παλαιοχώρα, Καμήλα, Καστέλλι και Καστελούδι, χωρίς προηγούμενη άδεια των αρμοδίων αρχαιολογικών εφορειών.
Ως προς τη θέση Σκουριές, οι δικαστές του ΣτΕ, αναφέρουν: «η αρχική αρνητική γνωμοδότηση της αρμόδιας εφορείας βασίστηκε, κατά κύριο λόγο, στον εντοπισμό σκωριών από εκκαμίνευση κατά την αρχαιότητα και κεραμικής σε επιφανειακή εκδήλωση μεταλλοφόρου κοιτάσματος και στην πιθανολόγηση ανεύρεσης αρχαίων εγκαταστάσεων συνδεόμενων με τα ευρήματα αυτά, η οποία όμως αποκλείστηκε κατόπιν ειδικής ανασκαφικής έρευνας και σύμφωνα με την αξιολόγηση του ΚΑΣ. Προς προστασία δε των ευρημάτων αυτών τέθηκε ως όρος η μεταφορά τους σε σημείο κατάλληλο ώστε να μην αποκόπτονται από το περιβάλλον τους». Τέλος, το ΣτΕ αποφάνθηκε, ότι η κρίση των αρχαιολογικών υπηρεσιών είναι «επαρκώς αιτιολογημένη» και απέρριψε την προσφυγή του Συλλόγου κ.λπ. ως αβάσιμη. Να σημειωθεί ότι το ΚΑΣ διενέργησε επί τόπου 31 ερευνητικές εδαφοτομές. Μετά την απόφαση αυτή, ανάβει το πράσινο φως για τη συνέχιση των έργων εκμετάλλευσης χρυσού στη θέση Σκουριές.