Τα άσχημα νέα για τη Λάρκο, που αποκάλυψε η «Καθημερινή» για την παραπομπή της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη μη ανάκτηση των κρατικών ενισχύσεων ύψους 160 εκατ. ευρώ, πληροφορήθηκαν οι εργαζόμενοι από τη διοίκηση της εταιρείας σε συνάντηση που είχαν οι εκπρόσωποί τους την περασμένη εβδομάδα. Σαν να μην έφτανε αυτό, πληροφορήθηκαν και για την παρέμβαση εισαγγελέα για τη μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου στη Λάρκο, που ως γνωστόν δεν εφαρμόστηκε ποτέ

Ύστερα από αυτά, επιτέθηκαν με ανακοίνωσή τους τόσο στον υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη όσο και στον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, που μέχρι τώρα τους καθησύχαζαν ότι δεν υπάρχει θέμα κρατικών ενισχύσεων.

[ΠΗΓΗ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 5/5/2016]

Τα χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ μεγαλώνουν (200 εκατ. ευρώ), η τιμή του νικελίου πέφτει συνεχώς αυξάνοντας τις ζημιές της (30 εκατ. ευρώ μόνο στο πρώτο 6μηνο 2015) και οι εργαζόμενοι (1.500) ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις.

Ανοικτά με λουκέτο απειλείται πλέον η μεταλλουργική ΛΑΡΚΟ των 1.500 εργαζομένων για την περίφημη υπόθεση της επιστροφής παράνομων κρατικών ενισχύσεων 160 εκατ. ευρώ.

Το τελεσίγραφο δύο εβδομάδων που έχουν δώσει οι Βρυξέλλες στην ελληνική πλευρά εκπνέει, δυνατότητα επιστροφής του επίμαχου ποσού δεν υπάρχει, αλλά η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη αποφανθεί αν θα προχωρήσει σε πώληση της ΛΑΡΚΟ, λύση που για πολλούς θεωρείται μονόδρομος. Διαφορετικά, η Κομισιόν θα παραπέμψει τη χώρα στο Ευρωδικαστήριο και το πολύχρονο σίριαλ της ΛΑΡΚΟ θα κλείσει οριστικά με την εταιρεία να βάζει λουκέτο, όπως έχει συμβεί σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις πανευρωπαϊκά τα τελευταία χρόνια.

Το μπαλάκι βρίσκεται στο γήπεδο των υπουργών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Πάνου Σκουρλέτη και σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα θα απασχολήσει το προσεχές Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ). Η κυβέρνηση φέρεται να θεωρεί πως δεν υπάρχει θέμα παράνομης κρατικής ενίσχυσης (παρότι η Κομισιόν το λέει ρητά και στην τελευταία επιστολή της) και επιμένει ότι η υπόθεση είναι νομικά μαχητή, με το επιχείρημα ότι τα δάνεια που δόθηκαν με την εγγύηση του Δημοσίου αποπληρώνονται κανονικά. Αναζητείται βιώσιμη λύση για τη ΛΑΡΚΟ απαντούν κύκλοι του Πάνου Σκουρλέτη, δίχως να διευκρινίζουν τι εννοούν και κατά πόσον αυτή η λύση αφορά την πώληση της εταιρείας.

Τα πράγματα ωστόσο, όπως λένε άνθρωποι που παρακολουθούν χρόνια την υπόθεση, είναι απλά. Για τους κοινοτικούς, στο τραπέζι δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά η συμφωνία της κυβέρνησης Σαμαρά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2014, η οποία παρέχει δύο δυνατότητες. Είτε η ΛΑΡΚΟ επιστρέφει στον προϋπολογισμό 160 εκατ. ευρώ ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις, είτε πωλείται μέσω δύο ταυτόχρονων διαγωνισμών. Έναν διαγωνισμό που θα προκηρυχθεί από το Δημόσιο και θα αφορά τα Μεταλλεία Λάρυμνας και το εργοστάσιο του Aϊ Γιάννη, και έναν από τη ΛΑΡΚΟ με αντικείμενο τα μεταλλεία και ορυχεία δικής της ιδιοκτησίας. Σε αυτήν την περίπτωση, η ΛΑΡΚΟ θα οδηγηθεί σε εκκαθάριση, και όπως έκανε σαφές κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο αρμόδιος για θέματα κρατικών ενισχύσεων Παν Κούπμαν, η Κομισιόν δεν θα ζητήσει ανάκτηση των 160 εκατ. ευρώ.

Και ενώ τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, καθώς οι Βρυξέλλες ζητούν να πληροφορηθούν τι μέλλει γενέσθαι, τα χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ μεγαλώνουν (200 εκατ. ευρώ), η τιμή του νικελίου πέφτει συνεχώς αυξάνοντας τις ζημιές της (30 εκατ. ευρώ μόνο στο πρώτο 6μηνο 2015) και οι εργαζόμενοι (1.500) ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις.

[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, του Γιώργου Φιντικάκη, 25/02/2016]

Χρόνο προσπαθεί να κερδίσει η κυβέρνηση στο θέμα της Λάρκο. Σε χθεσινή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Μαξίμου, με τη συμμετοχή του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη και του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη, αλλά και εκπροσώπων της Αντιπροεδρίας της κυβέρνησης και του υπουργείου Οικονομικών, της ΔΕΗ και της διοίκησης της Λάρκο, συζητήθηκε εκτενώς το θέμα που προέκυψε με την απαίτηση που διατυπώθηκε από την Ε.Ε., στις 10 Φεβρουαρίου, για ανάκτηση των κρατικών ενισχύσεων σε διάστημα τριών εβδομάδων. Τα ποσά αφορούν σε δάνεια που δόθηκαν με κρατικές εγγυήσεις ύψους 136 εκατ. ευρώ την περίοδο 2008-2010, τα οποία μαζί με τους τόκους ανέρχονται σε 160 εκατ. ευρώ, καθώς και σε ποσό ύψους 45 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχεί σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που έγινε το 2009 και έχει χαρακτηριστεί, επίσης από την Κομισιόν, «παράνομη κρατική ενίσχυση».

Επιπλέον, η Ε.Ε. διερευνά και το κατά πόσον μπορούν να αποτελούν κρατική ενίσχυση τα χρέη της Λάρκο προς τη ΔΕΗ, ύψους 200 εκατ. ευρώ. Στη χθεσινή διευρυμένη σύσκεψη, σύμφωνα με πληροφορίες, αποφασίστηκε το ελληνικό Δημόσιο να στηρίξει τη διοίκηση της Λάρκο, που από το 2014 έχει προσβάλει την απόφαση της Ε.Ε περί κρατικών ενισχύσεων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εκτιμώντας ότι η υπόθεση είναι μαχητή. Το σκεπτικό αυτής της απόφασης στηρίζεται στο γεγονός ότι από τα τρία δάνεια που έλαβε η επιχείρηση την περίοδο 2008-2010, με κρατικές εγγυήσεις, τα δύο, ύψους 95,5 εκατ. ευρώ, έχουν αποπληρωθεί και έχουν επιστραφεί και οι κρατικές εγγυήσεις, ενώ το τρίτο, που δόθηκε από την Αγροτική Τράπεζα, εξυπηρετείται κανονικά προς την Τράπεζα Πειραιώς, όπου έχει μεταβιβαστεί το χαρτοφυλάκιο της Αγροτικής. Σε ό,τι αφορά στα 45 εκατ. ευρώ από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, στην οποία συμμετείχε κατά το μέρος που της αναλογεί και η Εθνική Τράπεζα, η κυβέρνηση φαίνεται να προχωράει έχοντας αποδεχτεί τον κίνδυνο επιβολής προστίμου, το οποίο θεωρεί όμως ότι θα είναι περιορισμένο.

Για το θέμα της τιμής του ρεύματος και των ανεξόφλητων οφειλών προς τη ΔΕΗ, ύψους άνω των 200 εκατ. ευρώ, φαίνεται επίσης ότι επικράτησε η λογική «ροκανίζουμε» τον χρόνο.

Παρά την επείγουσα κατάσταση που διαμορφώνεται με αυτήν τη ζωτικής σημασίας για τη βιωσιμότητα της Λάρκο εκκρεμότητα αλλά και της ΔΕΗ, προς την οποία οι οφειλές προσαυξάνονται με περίπου 5 εκατ. τον μήνα, λύση θα αναζητηθεί μετά την απόφαση της Διαιτησίας, στην οποία έχουν προσφύγει οι δύο εταιρείες για τη ρύθμιση των οφειλών της περιόδου 1/7/2010 έως 31/12/2013, που αναμένεται μέσα στον Μάρτιο.

Μέσα στον Μάιο, τέλος, ολοκληρώνεται το business plan που καταρτίζει αυτή την περίοδο η νέα διοίκηση της Λάρκο, το οποίο δεν περιλαμβάνει στρατηγικό επενδυτή.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσας Λιάγγου, 18/02/2016]

Σε μια κρίσιμη περίοδο που η ελληνική βιομηχανία προσπαθεί να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της ενάντια σε μια επιβαρημένη οικονομία, ένα δυσανάλογο φορολογικό καθεστώς και υψηλές τιμές ενέργειας, φαίνεται πως δεν αγωνίζονται όλοι επί ίσοις όροις και κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους. Ο λόγος για την κρατική ΛΑΡΚΟ, μία από τις πέντε μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο, όπως αναφέρει το παγωμένο στον χρόνο website της, η οποία, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, απολαμβάνει μια ιδιάζουσα εύνοια παρά το γεγονός ότι η ανταγωνιστικότητά της όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά μένει πίσω στον χρόνο, όπως ακριβώς και το website της.

Σε μια αγορά νικελίου που βρίσκεται σε πτώση, με την τιμή να διαμορφώνεται σε $9.500 ο τόνος, η ΛΑΡΚΟ σημειώνει συνεχώς ζημιές, καθώς το κόστος παραγωγής της κυμαίνεται μεταξύ $15.000 και $16.000 ο τόνος. Για την πάλαι ποτέ κραταιά βιομηχανία αυτό ισοδυναμεί με ζημιά 300.000 την ημέρα και περίπου 7-8 εκατ. τον μήνα. Το 2014 έκλεισε με ζημιές 75 εκατ., ενώ για την τρέχουσα χρήση αναμένονται να ξεπεράσουν κατά πολύ τα 100 εκατ.

Πέραν αυτών, ως δαμόκλειος σπάθη, υπάρχει καταδίκη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ανάκτηση παράνομης κρατικής ενίσχυσης ύψους 136 εκατ. Συγκεκριμένα, τον Μάρτιο του 2013 η Επιτροπή κίνησε σε βάθος έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ από το Ελληνικό Δημόσιο, όπως αύξηση κεφαλαίου ύψους 45 εκατ. ευρώ το 2009 και μια σειρά κρατικών εγγυήσεων την περίοδο 2008-2010. Τα μέτρα αυτά δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή για προηγούμενη έγκριση, όπως απαιτούσαν οι κανόνες της EE. Από την έρευνα προέκυψε ότι κανένας ιδιωτικός φορέας δεν θα είχε δεχθεί να επενδύσει στη ΛΑΡΚΟ υπό τέτοιους όρους και ότι επομένως τα εν λόγω μέτρα συνιστούσαν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια των κανόνων της EE.

Παράλληλα η ΛΑΡΚΟ αδυνατώντας τα τελευταία χρόνια να σηκώσει το υψηλό ενεργειακό κόστος, που έφτασε ως και τα 70 ευρώ ΜWh για μια εταιρεία με ετήσια κατανάλωση 1,1 εκατ. MWh, έχει συσσωρεύσει ένα χρέος προς τη ΔΕΗ που αγγίζει τα 200 εκατ. Τα νούμερα αυτά, σε συνδυασμό με βαριά περιβαλλοντικά θέματα που αντιμετωπίζει η εταιρεία, θα αρκούσαν για να οδηγήσουν σε κλείσιμο οποιαδήποτε άλλη ελληνική βιομηχανία ή έστω σε ιδιωτικοποίηση. Όχι όμως τη ΛΑΡΚΟ. Η δύναμη των συνδικαλιστικών συμφερόντων, αλλά και συνολικά η κρατική ανοχή και οι επιδοτήσεις έχουν επιτρέψει στη ΛΑΡΚΟ να συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία της ζημιώνοντας το κράτος κατά εκατομμύρια τη στιγμή που υγιείς βιομηχανίες με χιλιάδες έλληνες εργαζομένους ζητούν και δεν λαμβάνουν τα αυτονόητα: ελαφρύτερη φορολογία, ανταγωνιστικό ενεργειακό κόστος, λιγότερη γραφειοκρατία.

[ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ_ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, του Γεράσιμου Ζώτου, 13/12/2015]