Tag Archives: καρατζα λακκος

ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΠΕΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ

Δεν μπορούσε η Karfitsa να κρατηθεί… Έστω και αργά, –αφού η εφημερίδα είναι εβδομαδιαία–, της βγήκε η σπέκουλα… Προσέξτε:

Σε άρθρο για το τραγικό ατύχημα, γράφει στον υπότιτλο:

«Ένα ακόμη θανατηφόρο ατύχημα εργαζομένου, το τέταρτο τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της εταιρείας, μετρά η επένδυση χρυσού στην Βόρεια Χαλκιδική»

Αυτά με μεγάλα γράμματα, κάτω από τον κύριο τίτλο….

Μέσα στο άρθρο, το κείμενο αλλάζει ελαφρώς…

«Το εν λόγω ατύχημα είναι το τέταρτο θανατηφόρο που σημειώνεται σε χώρους όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» ή οι προηγούμενες εταιρείες μέσα σε μια δεκαετία».

Προσέξτε, τα τελευταία χρόνια έγιναν μια δεκαετία… Πάμε παρακάτω…

«Το πρώτο σημειώθηκε τον Οκτώβριο 2009 όπου ο υπάλληλος Χ.Δ. έχασε τη ζωή του, λίγα χρόνια αργότερα ένας άλλος εργαζόμενος ο Π.Χ. τραυματίστηκε βαριά, τον Φεβρουάριο του 2016 ένας 52χρονος εργαζόμενος στο μεταλλείο των «Μαύρων Πετρών» με ειδικότητα γομωτή πυροδότη έχασε τη ζωή του την ώρα που βρισκόταν στην εργασία του και τέλος, ο 46χρονος υλοτόμος που καταπλακώθηκε από δέντρο.»

Πρώτη φορά ακούμε για «θανατηφόρο ατύχημα» που το θύμα «τραυματίστηκε βαριά»…

Άρα τα τέσσερα θανατηφόρα τα τελευταία χρόνια είναι τρία σε μια δεκαετία; Φτάνει ρε μάγκες η σπέκουλα με το θάνατο… Ξεφτίλα πια…

Κακό πράγμα ο θάνατος… Σε όσα χρόνια και αν συμβαίνει και όσους ανθρώπους κι αν θερίζει… Και ακόμη χειρότερο αν πρόκειται για θάνατο νέων ανθρώπων, συναδέλφων, φίλων, συγχωριανών, οικογενειαρχών… Αυτό όμως είναι το επάγγελμα του μεταλλωρύχου… Ας δούμε και τα νούμερα τα στατιστικά, όχι πως θα μας παρηγορήσουν, αλλά να πάρουμε μια ιδέα, να καταλάβουν ΟΛΟΙ τι σημαίνει μεταλλείο….

Στο άρθρο του με τίτλο «Τα ατυχήματα στον μεταλλευτικό κλάδο και οι εργολάβοι» που δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή εφημερίδα «Telegraph» στις 27/8/2009, με αφορμή τα επανειλημμένα δυστυχήματα στη ΛΑΡΚΟ, o συγγραφέας κ. Πέτρος Τζεφέρης μας δίνει την παρακάτω στατιστική εικόνα:

«Στην Ελλάδα κάθε χρόνο συμβαίνουν 250-300 ατυχήματα στον κλάδο, από τα οποία 5-10 περίπου είναι θανατηφόρα (ΜΟ τελευταίας 20ετίας: 7). Λαμβάνοντας δε υπόψιν το σύνολο των απασχολούμενων στον κλάδο, ο οποίος κυμαίνεται μεταξύ 15000-20000 ατόμων, προκύπτει ότι η συχνότητα των θανατηφόρων ατυχημάτων ανά 100.000 εργαζόμενους είναι περίπου 40. Τα παραπάνω αφορούν ατυχήματα στους μεταλλευτικούς και λατομικούς χώρους καθώς και το μεταλλουργικό συγκρότημα της ΛΑΡΚΟ ΓΜΜ. Α.Ε το οποίο εντάσσεται κλαδικά στον ίδιο τομέα εφόσον βρίσκεται εντός μεταλλευτικής παραχώρησης του δημοσίου.

Αν συγκριθούν τα παραπάνω με τα στοιχεία του ΙΚΑ για τα εργατικά ατυχήματα (συχνότητα θανατηφόρων ανά 100.000 εργαζόμενους) όπου η συχνότητα κυμαίνεται μεταξύ 4-5, συμπεραίνει κανείς ότι ένας εργαζόμενος στον εξορυκτικό τομέα έχει 10πλάσια πιθανότητα να πάθει θανατηφόρο ατύχημα από κάποιον που απασχολείται σε άλλη δραστηριότητα στην Ελλάδα.

Βέβαια τα συμπεράσματα αυτά είναι αναμενόμενα, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι μεταλλευτικοί και λατομικοί χώροι ως περιβάλλον εργασίας, παρουσιάζουν σημαντικές ιδιομορφίες, συνήθως χρησιμοποιούνται πολύ μεγάλα οχήματα, εκρηκτικά και μετακινούνται τεράστιες ποσότητες πετρώματος. Αν στα παραπάνω προστεθούν το δυναμικό και διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον καθώς και οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας, αντιλαμβάνεται κανείς την σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και την ανάγκη για ειδικές παρεμβάσεις.

Ανάλογα είναι τα συμπεράσματα από στοιχεία που αφορούν την ΕΕ. Επισημαίνεται ότι μόνο ο αριθμός των θανατηφόρων ατυχημάτων που αφορούν τον εξορυκτικό κλάδο στην ΕΕ, είναι 5 φορές μεγαλύτερος από τον μέσο όρο των υπολοίπων κλάδων (ΕU, DG Enterprise, 2006). Στις ΗΠΑ ο δείκτης συχνότητας (ανά 100.000 εργαζόμενους) για τα θανατηφόρα ατυχήματα στον εξορυκτικό κλάδο είναι 20-30 για την τελευταία 20ετία, ενώ στην Νότιο Αφρική είναι 70-80.

Στην Κίνα ο δείκτης είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους περισσότεροι από 6000 «μεταλλωρύχοι», σε μεταλλεία (συνήθως ανθρακωρυχεία) μικρής κλίμακας. Σύμφωνα με αναφορά του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ΔΟΕ), ο κίνδυνος θανατηφόρου ατυχήματος στα μικρά μεταλλεία ορισμένων αναπτυσσόμενων χωρών είναι μέχρι και 90 φορές μεγαλύτερος από αυτόν στα μεταλλεία των αναπτυγμένων χωρών».

 

ΚΑΙ Η ΛΙΑΝΑ ΜΕΝΕΙ ΕΔΩ!

Screen Shot 2013-07-23 at 7.55.42 μ.μ.

Την Πέμπτη 25 Ιουλίου εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής η αίτηση  ασφαλιστικών μέτρων της Λιάνας Κανέλλη κατά της Ελληνικής Χρυσός για την παύση εργασιών στην περιοχή του ρέματος Λάκκος Καρατζά. Η κακογραμμένη αίτηση με τα πολλά λάθη συνοδεύεται και από μια χιλιάδα(!) και παραπάνω υπογραφές «μόνιμων» κατοίκων Ουρανούπολης, της οποίας η κα Κανέλλη είναι επίτιμος δημότης και παραθεριστής. Στον κατάλογο των «μόνιμων» εντύπωση κάνουν οι 5άδες και οι 6άδες όμοιων επιθέτων, σημάδι ότι υπάρχει σύμπνοια στις οικογένειες της Ουρανούπολης… (Αλήθεια πόσα μέλη έχει το ΚΚΕ στην Ουρανούπολη;)

 

Προφανώς συμβαίνουν τα κάτωθι: Ή το ΚΚΕ ζήλεψε τις δάφνες που έδρεψε μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίον δόξης της Χαλκιδικής και αποφάσισε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι, ή σε προσωπικό επίπεδο η Λιάνα μυρίστηκε ότι η Ιγγλέζη δεν τραβάει άλλο και πήρε την απόφαση να παίξει μπάλα μόνη της… Ή και όλα τα ανωτέρω μαζί…. Γεγονός είναι ότι μπαίνει κι άλλος παίκτης στην παρτίδα…

 

Επί της ουσίας τώρα, η αίτηση ξεκινά με το τι ωραίο φυσικό αγαθό είναι το δάσος και τι είναι φυσικό περιβάλλον, και αναλώνεται περιφερειακά στην ισχνή και γνωστή επιχειρηματολογία τύπου Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, περί αρχέγονων δασών, οικολογικών καταστροφών κ.λπ., κ.λπ…. Η Λιάνα όμως είναι παλιά στο κουρμπέτι και δεν θα κατέβαζε ποτέ μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων καταδικασμένη να απορριφθεί. Επικεντρώνεται λοιπόν σε ένα τεχνικό θέμα γραφειοκρατίας, στο ότι δηλαδή πριν αρχίσουν οι  –νομιμότατες– εργασίες κοντά στο ρέμα Λάκκος Καρατζά, θα έπρεπε να προηγηθεί ο λεγόμενος καθορισμός ορίων του ρέματος, όπως έχει ήδη γίνει με το ρέμα Κοκκινόλακκα. Για τα ρέματα Λάκκος Καρατζά και Λοτσάνικο έχουν κατατεθεί οι μελέτες οριοθέτησής τους αλλά δεν εκκρεμεί ακόμη η έγκρισή τους. Τίποτα δηλαδή επί της ουσίας, βρήκαμε την γνωστή γραφειοκρατική οδό και πάμε για καθυστέρηση πάλι…

 

Θα πρέπει λοιπόν οι  Barbara M…., Josephina M….., Meij L….. και οι άλλοι «μόνιμοι κάτοικοι Ουρανούπολης», που υπογράφουν την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων να καταλάβουν ότι η επένδυση δεν φεύγει με μικρές τρικλοποδιές και να κατανοήσουν πως κάποιοι τους χρησιμοποιούν για την προσωπική τους προβολή και την προβολή του κόμματός τους.

Η δικιά μας απορία είναι η εξής: Η Ουρανούπολη απέχει περίπου 26 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή από τις Σκουριές… Σε όλα τα άλλα χωριά, Αρναία, Στρατώνι, Μ. Παναγιά, Παλαιοχώρι, που είναι δίπλα, όλοι οι άνθρωποι είναι «περιβαλλοντικά ανάλγητοι»; Μόνο στην Ουρανούπολη (και φυσικά στην Ιερισσό) κόπτονται για το «αρχέγονο» δάσος;