Tag Archives: ιδιωτικές επενδύσεις

ΞΕΣΚΟΥΡΙΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

MNHMONIO-TSIPRA-01-780x439«Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι ξεπερνά τις σκουριές των ιδεολογικών στερεοτύπων που ταύτιζαν τις επενδύσεις μόνο με το κράτος. Προφανώς, οι δημόσιες επενδύσεις είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να θεωρούνται εχθρικές οι ιδιωτικές επενδύσεις».

Διακριτικά και εν μέσω της απεργίας των δημοσιογράφων, το υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενεργείας,  έβαλε τέλος στην αντιπαράθεσή του με την καναδική εταιρεία Eldorado Gold, δίνοντας έγκριση στην τεχνική μελέτη που αφορά το έργο στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Η αντιπαράθεση αυτή είχε ξεκινήσει λίγο πριν από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, όταν το υπουργείο είχε μπλοκάρει, επί της ουσίας, ένα σημαντικό μέρος της επένδυσης της θυγατρικής εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, κάτι που είχε προκαλέσει την αναστολή των εργασιών και τη μετάβαση των εργαζομένων σε καθεστώς διαθεσιμότητας. Ακολούθησαν, βεβαίως, αποφάσεις του ΣτΕ υπέρ της εταιρείας, όμως είναι σαφές πως η απόφαση του υπουργείου διαθέτει πολιτικό στίγμα και αποτελεί δείγμα γραφής ότι η κυβέρνηση υπερβαίνει κάποια παλαιά ιδεολογικά στερεότυπα, για μια υπόθεση, μάλιστα, που υπήρξε εμβληματική για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τις προηγούμενες ημέρες ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Eldorado Gold εξέφρασε, με δήλωσή του, την ικανοποίηση για την έγκριση της τεχνικής μελέτης που επιτρέπει όχι μόνο την επανεκκίνηση της συγκεκριμένης επένδυσης, αλλά και την απόφαση της εταιρείας να επεκτείνει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η ElDorado Gold δεν είναι μια οποιαδήποτε εταιρεία. Πέραν του ότι μέτοχοι της είναι αρκετά μεγάλα funds με άμεσο ή έμμεσο ρόλο στις ελληνικές συστημικές τράπεζες και στη διαμόρφωση κλίματος διεθνώς για την ελληνική οικονομία, η εμπλοκή στη συγκεκριμένη επένδυση είχε προκαλέσει πολλά αρνητικά σχόλια από τους δανειστές. Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στη Βουλή για το ασφαλιστικό έκανε ασυνήθιστα πολλές αναφορές στην ανάγκη ιδιωτικών επενδύσεων για την αναθέρμανση της οικονομίας.

Τις επόμενες ημέρες, άλλωστε, και με βάση το ανακοινωθέν του τελευταίου Eurogroup, η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση την ίδρυση του ελληνικού Ταμείου ιδιωτικοποιήσεων και επενδύσεων, συμπεριλαμβανόμενης της μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων ως μέρους των προαπαιτούμενων για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Το εποπτικό συμβούλιο του Ταμείου θα διοριστεί τον Ιούνιο και ο νέος αυτός οργανισμός θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία το αργότερο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Οι πληροφορίες θέλουν, μάλιστα, τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ (που κατά πολλούς προαλείφεται για σημαίνοντα ρόλο στο νέο Ταμείο), Στέργιο Πιτσιόρλα, να έχει προετοιμάσει το έδαφος για πάνω από 15 μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις. Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η λύση της δύσκολης εξίσωσης της ανάπτυξης. Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν έστω και καθυστερημένα κατανοήσει πως η μοναδική ελπίδα εξισορρόπησης του βαρύτατου λογαριασμού των μέτρων των 5,4 δισ. είναι η δημιουργία κλίματος επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας.

Εφόσον, δε, με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, σταθεί δυνατό να πληρωθούν τα περισσότερα από τα περίπου 6 δισ. οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες και εάν αυτό συνδυαστεί με τη γρήγορη εκταμίευση ευρωπαϊκών κονδυλίων, το κλίμα μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι ξεπερνά τις σκουριές των ιδεολογικών στερεοτύπων που ταύτιζαν τις επενδύσεις μόνο με το κράτος. Προφανώς, οι δημόσιες επενδύσεις είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να θεωρούνται εχθρικές οι ιδιωτικές επενδύσεις. Η κινητικότητα αυτή, λοιπόν, είναι θετική. Εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση, το μόνο που μένει είναι πολιτικές ηγεσίες στα αρμόδια υπουργεία και το νέο Ταμείο, για να επιταχύνουν τις διαδικασίες. Όποιοι είναι προσκολλημένοι σε ιδεοληψίες απλώς δεν μπορούν να ακολουθήσουν…

[ΠΗΓΗ: ΕΠΕΝΔΥΣΗ, 14/05/2016, του Σεραφείμ Κοτρώτσου]

 

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ… ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΕΣ!!

newsletter

Η απόλυτη θρασύτητα στο μεγαλείο της. Ιδιώτες καπιταλιστές (αυτά πάνε μαζί…) απαιτούν να επενδύσουν στην Ελλάδα σε ηλεκτρισμό από βιομάζα, σε χρυσό από μεταλλεύματα, σε ξενοδοχεία πολυτελείας και σε λιμάνια – αεροδρόμια για σύνδεση με τα αισχρά καπιταλιστικά κέντρα της Ευρώπης… ενώ γνωρίζουν ότι η ελληνική οικονομία, ως κρατική, θα ανασυγκροτηθεί μόνο με στρατηγικές Λαφαζάνη, με σχέδια Λαπαβίτσα και με το «σκληρό νόμισμα» της δραχμής. Τσακίστε τους…
Παρουσίασε τόσο αποκαλυπτικά ο συνάδελφος κ. Χ. Φλουδόπουλος (εδώ:http://www.capital.gr/Articles.asp?id=2290663) τα ρεζιλίκια μας και για την τύχη των επενδύσεων στην Θέρμη Θεσσαλονίκης που δεν χρειάζεται ούτε να επανέλθω ούτε να σχολιάσω τα γεγονότα.
Θίγω όμως το θέμα με αφορμή αυτά που θα ακολουθήσουν για να σταθώ σε κάποιες σκέψεις τώρα που ενώ ο Τσίπρας πασχίζει να ξεμπλοκάρει τα δανεικά, η Ελλάδα δεν ανακόπτει την ταχύτητα επιστροφής σε νέο κύκλο κρίσης και σε γκρεμό που ούτε θα καταλάβουμε το βάθος του. Γιατί ούτε η ροή νέων δανεικών, ούτε η πιθανή συμφωνία του Ιουνίου, ούτε οι πιθανές πολιτικές εξελίξεις (ακόμη και θεαματικές) θα φέρουν λεφτά για να λύσει η οικονομία τα δικά της προβλήματα και τις παθογένειες που την βασανίζουν.
Σε τι άραγε θα αλλάξουν τα νέα δανεικά και το (βεβαιότατο) τρίτο μνημόνιο του Ιουνίου, την αριστερή Ελλάδα που δεν καταλαβαίνει ούτε από κρίση, ούτε από ανεργία, ούτε από οπισθοδρόμηση όταν αρκείται στο κουτόχορτο «…σκίσαμε τους δανειστές με τα πουκάμισα έξω…». Το μόνο που καταλαβαίνει ο κατά πλειοψηφία αριστερισμός (στην Ελλάδα επικράτησε και ως επάγγελμα…) είναι ο διχασμός, το μπάχαλο, η διάλυση των πάντων, η ισοπέδωση και η άνεση να διώχνει, να βρίζει και να καταδικάζει την πρόοδο αν έχει προέλευση τον ιδιωτικό τομέα είτε ως παραγωγή είτε ως τεχνολογία.
Ποιος είναι σε θέση να το αρνηθεί αυτό σημειώνοντας όμως ότι και στην πενταετία της κρίσης, από το 2009 μέχρι και το 2015, τοπικές αρχές και κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών, «οικολόγοι» (κατά δήλωσή τους) οικοπεδοφάγοι και κομματικοί όλων των χρωμάτων έχουν πολεμήσει και έχουν διαλύσει οτιδήποτε λέγεται ιδιωτική επένδυση.
Θυμίζω (από αυτές που προκάλεσαν ιδιαίτερο θόρυβο) τις 5 μεγάλης εκτάσεως νέες και παλαιές τουριστικές επενδύσεις 1-2 δισ. ευρώ συνολικά, με προοπτική απασχόλησης άνω των 1.000 ατόμων σε ισάριθμες διακεκριμένες τουριστικές περιοχές της χώρας.
Επανέρχομαι στον εμφύλιο στις Σκουριές ως μοναδική επένδυση-επέκταση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που θα οδηγούσε σε αύξηση των 2.000 σημερινών θέσεων εργασίας. Εμφύλιος που αφορά και την υπάρχουσα εγκατάσταση.
Θυμίζω επίσης το λουκέτο στην ιστορική εγκατάσταση της Χαλυβουργίας Ασπροπύργου για λόγους συντεχνιακούς και κομματικούς που δήθεν προέκυψαν από ασυνεννοησία με την επιχείρηση… Ας μην πω περισσότερα προς ώρας.
Στο λιμάνι του Πειραιά που οι εργατοπατέρες, για συντεχνιακά συμφέροντα τα οποία συμπτωματικά εξυπηρετούσαν κομματικές και άλλες επιδιώξεις, αντέδρασαν στην παραπέρα επέκταση των κινέζικων επενδύσεων και στα νέα επενδυτικά σχέδια διασύνδεσης του λιμανιού με τις υποδομές προς Ευρώπη.
Στην Βόρεια και Δυτική Ελλάδα που ενώ οι έρευνες υδρογονανθράκων ή τα σχέδια για δημιουργία εγκαταστάσεων διέλευσης αγωγών φυσικού αερίου είναι ακόμη στο στάδιο της ευχής… οι αντιδράσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και οι πάντες βρίσκονται σε επιφυλακή για να γκρεμίσουν τις επενδύσεις.
Και από προχθές στην Θεσσαλονίκη όπου προβλέπονται αγώνες… και δικαστήρια για μια επένδυση σε μονάδα βιομάζας για παραγωγή ηλεκτρισμού που δεν διαφέρει από τις κατά χιλιάδες όμοιες στην Ευρώπη της ανοικτής οικονομίας.
Θα μπορούσαμε ίσως να ασπασθούμε την επιχειρηματολογία όσων αντιδρούν στις ιδιωτικές επενδύσεις ότι οι επενδυτές είναι απατεώνες. Ότι είναι καπιταλιστές που δεν λογαριάζουν την υγεία και την ποιοτική ζωή των κατοίκων. Ότι είναι κομπιναδόροι και βρωμερά λαμόγια του πλανήτη. Διερωτώμαι όμως. Αυτό είναι δουλειά του τοπικού παράγοντα, των κομματικά ελεγχόμενων τοπικών ομάδων και των κλακαδόρων των συγκεντρώσεων για να το κρίνουν;
Και εάν αντίλογος στο ερώτημα είναι ότι οι αντιδράσεις βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία και οι πολέμιοι των επενδύσεων στοχεύουν στην προστασία της χώρας… τότε γιατί (αντί να διώχνουμε τις επενδύσεις) δεν βάζουμε το κράτος να ξεδιαλύνει τους απατεώνες ιδιώτες ώστε να μην δίνει άδειες όπως έγινε στις Σκουριές ή πριν πολλά χρόνια στον Ασπρόπυργο με τις χαλυβουργίες.
Το οποιοδήποτε επιχείρημα συνοδεύει τις αντιδράσεις δεν αρκεί να δικαιολογήσει την συμπεριφορά μιας κοινωνίας με 30% ανεργία και με τάσης αύξησης λόγω απουσίας ιδιωτικών επενδύσεων…
Πώς λοιπόν να πεις άστοχο το συμπέρασμα ότι, συνειδητά, θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη ως μοναδικό μουσειακό είδος ενός ξεχασμένου Σοβιέτ «κερδίζοντας» τα έσοδα από τα εισιτήρια… των τουριστών που μας επισκέπτονται για πλάκα.

ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 29-04-2015