Tag Archives: εξορύξεις

ΟΙ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Πως η Ε.Ε. θα διασφαλίσει με ασφάλεια τον εφοδιασμό της με τις πρώτες ύλες που χρειάζεται για να εξασφαλίσει την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση – η σημασία των εξορύξεων

Είναι σε όλους κατανοητό πλέον πως οι Κρίσιμες Πρώτες Ύλες (ΚΠΥ) είναι απαραίτητες για ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών ακόμα και στους χαρακτηριζόμενους «στρατηγικούς τομείς», όπως η «πράσινη, μη ρυπαίνουσα βιομηχανία (βιομηχανία μηδενικών ρύπων), η ψηφιακή βιομηχανία, η αεροδιαστημική και η άμυνα.

Το πρόβλημα ξεκίνησε με την διαπίστωση ότι ενώ η ζήτηση για ΚΠΥ προβλέπεται να αυξηθεί δραστικά, η Ευρώπη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές, συχνά από σχεδόν μονοπωλιακούς προμηθευτές τρίτων χωρών. Η ΕΕ πρέπει να μετριάσει τους κινδύνους για τους δρόμους εφοδιασμού της που σχετίζονται με τέτοιες εξαρτήσεις, με απώτερο σκοπό να ενισχύσει την οικονομική της ανθεκτικότητα, γεγονός αναγκαίο, όπως διαπιστώθηκε από τις ελλείψεις την περίοδο της πανδημίας, αλλά και την ενεργειακή κρίση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τέτοιες καταστάσεις μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τις προσπάθειες της ΕΕ να επιτύχει τους στόχους της που αφορούν την κλιματική αλλαγή και την ψηφιακή μετάβαση.

Έτσι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην προσπάθειά της να προφυλαχθεί από ελλείψεις, εξαρτήσεις και πολιτικές πιέσεις από τρίτες χώρες σχετικά με τις ΚΠΥ, τον Μάρτιο του 2023 ψήφισε ένα ολοκληρωμένο σύνολο ενεργειών, την «Πράξη για τις Κρίσιμες Πρώτες Ύλες» για να διασφαλίσει τον εφοδιασμό της με ασφάλεια, και με βιώσιμες διαδικασίες.

Ο κανονισμός για τις ΚΠΥ –που εγκρίθηκε στα πλαίσια της Πράξης για τις Κρίσιμες Πρώτες Ύλες τον Μάρτιο–, αξιοποιεί τα δυνατά σημεία και τις ευκαιρίες της ενιαίας αγοράς και των εξωτερικών εταιρικών σχέσεων της ΕΕ με άλλες χώρες, για να διαφοροποιήσει τον μέχρι σήμερα τρόπο που προμηθεύεται τις ΚΠΥ και να ισχυροποιήσει τον εφοδιασμό της. Η Πράξη για τις Κρίσιμες Πρώτες Ύλες αυξάνει επίσης την δυνατότητα της ΕΕ να παρακολουθεί τυχόν οικονομικές ή γεωπολιτικές αναταράξεις και να μετριάζει τους δυνητικούς κινδύνους , ενώ ενισχύει την βιωσιμότητα των διαδικασιών και τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Οι τρόποι και τα εργαλεία που προβλέπει η Πράξη για τις Κρίσιμες Πρώτες Ύλες για τη διασφάλιση των ανωτέρω, είναι κυρίως:

  • Ο καθορισμός δράσεων με συγκεκριμένη προτεραιότητα
  • Η δημιουργία ασφαλών και ανθεκτικών οδών εφοδιασμού με κρίσιμες πρώτες ύλες στην ΕΕ
  • Η διασφάλιση της ικανότητας της ΕΕ να μετριάζει τους κινδύνους ως προς τον  εφοδιασμό της με ΚΠΥ
  • Οι επενδύσεις στην έρευνα, την καινοτομία και τις δεξιότητες
  • Η προστασία του περιβάλλοντος μέσω της βελτίωσης της κυκλικής οικονομίας και της βιωσιμότητας – όσον αφορά τις κρίσιμες πρώτες ύλες
  • Οι διεθνείς δεσμεύσεις και συμφωνίες
  • Η διαφοροποίηση του σημερινού τρόπου εισαγωγής ΚΠΥ στην ΕΕ, με την ενίσχυση συνεργασιών με αξιόπιστους εταίρους σε όλο τον κόσμο
  • Η περαιτέρω ανάπτυξη στρατηγικών εταιρικών σχέσεων

Η Πράξη για τις Κρίσιμες Πρώτες Ύλες 

Αν ρωτάτε τι είναι τελικά αυτή η Πράξη, στην ουσία, πρόκειται για μια πρωτοβουλία που συνίσταται σε έναν Κανονισμό και μια Ανακοίνωση.

Ο Κανονισμός θεσπίζει ένα κανονιστικό πλαίσιο για την υποστήριξη της ανάπτυξης εγχώριας δυναμικότητας και την ενίσχυση της βιωσιμότητας και της κυκλικότητας των διαδικασιών εφοδιασμού ΚΠΥ στην ΕΕ.

Η Ανακοίνωση προτείνει μέτρα για τη στήριξη της διαφοροποίησης του τρόπου και της διαδικασίας εφοδιασμού μέσω νέων διεθνών εταιρικών σχέσεων αμοιβαίας υποστήριξης.

Η Πράξη για τις ΚΠΥ προαναγγέλθηκε από την πρόεδρο κ. φον ντερ Λάιεν κατά την ομιλία της για την κατάσταση της Ένωσης το 2022, κατά την οποία ζήτησε να αντιμετωπιστεί η εξάρτηση της ΕΕ από εισαγόμενες ΚΠΥ μέσω της διασφάλισης του εγχώριου και βιώσιμου εφοδιασμού. Ανταποκρίνεται στη διακήρυξη των Βερσαλλιών του 2022 που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στην οποία περιγράφεται η στρατηγική σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών για τη διασφάλιση της στρατηγικής αυτονομίας της Ένωσης και της ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Ανταποκρίνεται επίσης στα συμπεράσματα της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης και στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον Νοέμβριο του 2021 σχετικά με μια στρατηγική της ΕΕ για τις κρίσιμες πρώτες ύλες.

Τα μέτρα βασίζονται στην αξιολόγηση των ΚΠΥ του 2023, μια έκθεση στην οποία αναλύθηκαν οι προοπτικές τους και δίνει ιδιαίτερη σημασία στις λεγόμενες «στρατηγικές τεχνολογίες», και στις δράσεις που δρομολογήθηκαν στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης του 2020 για τις ΚΠΥ.

Η Πρόταση που ψηφίστηκε τον Μάρτιο στηρίζεται στο επιστημονικό έργο του Κοινού Κέντρου Ερευνών (ΚΚΕρ) της Επιτροπής. Μαζί με τη μελέτη ανάλυσης προοπτικών, το ΚΚΕρ ανανέωσε επίσης το σύστημα πληροφοριών για τις πρώτες ύλες, το οποίο παρέχει γνώσεις σχετικά με τις πρώτες ύλες, τόσο τις πρωτογενείς (από εξόρυξη, συγκομιδή κ.λπ.) όσο και τις δευτερογενείς, π.χ. από ανακύκλωση. Το εργαλείο αυτό παρέχει πληροφορίες για συγκεκριμένα υλικά, χώρες, τομείς και τεχνολογίες και περιλαμβάνει αναλύσεις για την προσφορά και τη ζήτηση, τόσο την υφιστάμενη όσο και την μελλοντική.

Η Πράξη για τις ΚΠΥ υποβλήθηκε προς ψήφιση παράλληλα με την Πράξη για τη βιομηχανία των μηδενικών καθαρών εκπομπών της ΕΕ, η οποία αποσκοπεί στην κλιμάκωση της παραγωγής βασικών τεχνολογιών με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα, δηλαδή μηδενικές, καθαρές εκπομπές, για τη διασφάλιση της ασφάλειας, της ανταγωνιστικότητας και της βιωσιμότητας του εφοδιασμού με «καθαρή» ενέργεια, με στόχο την επίτευξη των φιλοδοξιών της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την ενεργειακή μετάβαση.

Νέο status για τις εξορύξεις στην Ε.Ε.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για τον τομέα των εξορύξεων; Ο Κανονισμός, που όπως αναφέρθηκε αποτελεί μέρος της Πράξης για τις ΚΠΥ, βάζει σαφείς κανόνες για την εγχώρια δυναμικότητα για όλες τις φάσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας ΚΠΥ και για τη διαφοροποίηση του τρόπου εφοδιασμού της ΕΕ μέχρι το 2030, το αργότερο. Ο πρώτος κανόνας διασφαλίζει πως τουλάχιστον το 10 % της ετήσιας κατανάλωσης ΚΠΥ της ΕΕ θα αφορά την εξόρυξη εντός της Ε.Ε., ενώ παράλληλα θα απλουστευτούν οι διαδικασίες αδειοδότησης για έργα σχετικά με την εξόρυξη ΚΠΥ στην ΕΕ. Επιπλέον, επιλεγμένα στρατηγικά έργα θα λάβουν στήριξη για την πρόσβαση σε χρηματοδότηση και συντομότερες προθεσμίες αδειοδότησης (24 μήνες για τις άδειες εξόρυξης και 12 μήνες για τις άδειες επεξεργασίας και ανακύκλωσης). Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να αναπτύξουν εθνικά προγράμματα για την εξερεύνηση των γεωλογικών τους πόρων.

Τι μας μένει από όλο αυτό; Η αναγκαιότητα της εξόρυξης των απαραίτητων ΚΠΥ για την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, από το εσωτερικό της ΕΕ προβάλλει πλέον ως το νούμερο ένα ζητούμενο για την απεξάρτηση της Ευρώπης από τρίτους, απρόβλεπτους προμηθευτές και όποιους κινδύνουν συνεπάγεται αυτό. Και πως πρέπει να μεθοδευτεί; Με την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης για έργα σχετικά με την εξόρυξη ΚΠΥ και την στήριξή τους σε εθνικό επίπεδο. Μέχρι σήμερα η Ευρώπη εισήγαγε πρώτες ύλες που χρειαζόταν για τις βιομηχανίες της από όπου εύρισκε, αδιαφορώντας για τον τρόπο εξόρυξης. Τα χρόνια του συνδρόμου NIMBY (Not In My Back Yard) έχουν περάσει όμως ανεπιστρεπτί, αφού η σημερινή τεχνολογία μπορεί να στηρίξει αποτελεσματικά πλέον την προστασία του περιβάλλοντος και την βιωσιμότητα της εξόρυξης.

 

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

Ο κλάδος εξόρυξης και μετάλλων ανακάμπτει μετά από μια από τις πιο δύσκολες περιόδους γι’ αυτόν εδώ και δεκαετίες.

Ο κλάδος εξόρυξης και μετάλλων ανακάμπτει μετά από μια από τις πιο δύσκολες περιόδους γι’ αυτόν εδώ και δεκαετίες. Η αστάθεια των αγορών και η κάμψη των τιμών των βασικών προϊόντων δημιούργησαν μια νέα κανονικότητα, όπου οι περικοπές κόστους, η αυτοματοποίηση και η λειτουργική αποδοτικότητα είναι ζωτικής σημασίας.

Εν τω μεταξύ, κλαδικά ζητήματα που σχετίζονται με τη ρύθμιση, τον γεωπολιτικό κίνδυνο, τα νομικά όρια στη χρήση φυσικών πόρων, τον ακτιβισμό των μετόχων και τον δημόσιο έλεγχο έχουν δημιουργήσει πρόσθετες προκλήσεις. Αν και πιστεύουμε ότι η ζήτηση για ορυκτά θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, υπάρχουν αρκετές τάσεις που θα καθορίσουν ποιοι τύποι εξορυκτικών εταιρειών θα επικρατήσουν στο μέλλον. Οι ακόλουθες τάσεις, μεταξύ άλλων, θα διαμορφώσουν τον εξορυκτικό και μεταλλευτικό κλάδο.

Μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα

Η ζήτηση για τα περισσότερα ορυκτά εκτιμάται ότι είναι υψηλή για να επιτευχθεί η ενεργειακή μετάβαση. Αν και τα ορυκτά καύσιμα έχουν συμβάλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου σε όλο τον κόσμο από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, οι σχετικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έχουν οδηγήσει σε υπερθέρμανση του πλανήτη. Προκειμένου να αποφευχθούν θερμοκρασίες που θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη, οι χώρες πρέπει να φροντίσουν μέχρι τα μέσα του αιώνα ώστε τα ενεργειακά τους συστήματα να έχουν χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Δεδομένου ότι τα συστήματα ενέργειας και μεταφορών χαμηλών εκπομπών είναι μεγαλύτερης έντασης ορυκτών σε σχέση με τα αντίστοιχα συστήματα που βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα, η μετάβαση προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία για τον μεταλλευτικό τομέα. Ταυτόχρονα, ο εξορυκτικός κλάδος θα πρέπει να μειώσει τις δικές του εκπομπές. Οι μεταλλευτικές εταιρείες που τροφοδοτούν τις δραστηριότητές τους με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, λειτουργούν με στόλο φορτηγών που κινείται με ηλεκτρικό ρεύμα ή υδρογόνο, και ενσωματώνουν την ανακύκλωση στις αλυσίδες αξίας τους θα είναι σε θέση να πουλήσουν σε τιμή premium ορυκτά με χαμηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα.

Πρόσβαση στους πόρους

Οι εταιρείες θα χρειαστεί να πάνε μακριά για να βρουν ορυχεία. Καθώς οι ορυκτοί πόροι παγκόσμιας κλάσης σε περιοχές χαμηλού κινδύνου εξαντλούνται, οι επιχειρήσεις εξόρυξης πρέπει είτε να αποκτήσουν νέες τεχνολογίες εξόρυξης και επεξεργασίας, είτε να εγκατασταθούν σε απομακρυσμένες περιοχές όπου η εξορυκτική βιομηχανία δεν ήταν οικονομικά βιώσιμη μέχρι σήμερα. Η αυτοματοποίηση και η ψηφιοποίηση θα οδηγήσουν σε πιο στοχευμένη και αποτελεσματική εξόρυξη, η οποία θα μπορούσε να ενισχυθεί περαιτέρω μέσω τεχνολογικών καινοτομιών σε τομείς όπως η επιτόπια απόπλυση (διαδικασία εξόρυξης που χρησιμοποιείται για την ανάκτηση ορυκτών όπως ο χαλκός και το ουράνιο μέσω γεωτρήσεων σε ένα κοίτασμα), η κατακρήμνιση πατώματος (μια τεχνική εξόρυξης μετάλλων που χρησιμοποιεί τη βαρύτητα για την εκμετάλλευση ορυκτών συγκεντρώσεων που βρίσκονται σε μεγάλο βάθος) ή η βιολογική εξόρυξη (μια τεχνική για την εξόρυξη μετάλλων από μεταλλεύματα και άλλα στέρεα υλικά χρησιμοποιώντας συνήθως προκαρυωτικά ή μύκητες).

Νέοι τρόποι χρηματοδότησης της εξόρυξης

Καθώς οι επιχειρήσεις εξόρυξης προσπαθούν να περιορίσουν τον κίνδυνο, τα νέα μοντέλα χρηματοδότησης και παραγωγής θα γίνουν πιο συνηθισμένα. Αφού η ζήτηση από την Κίνα πυροδότησε την έκρηξη των βασικών εμπορευμάτων κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι τιμές κατέρρευσαν και οι επιχειρήσεις εξόρυξης αναγκάστηκαν να επικεντρωθούν στη μείωση των λόγων χρέους και στη βελτίωση των ισολογισμών τους. Αναπτύχθηκαν εναλλακτικές λύσεις χρηματοδότης που μειώνουν την επιβάρυνση των ισολογισμών των επιχειρήσεων εξόρυξης. Για να διαμοιραστεί ο κίνδυνος από νέα έργα εντάσεως κεφαλαίου, αυτές οι λύσεις χρηματοδότησης είναι πιθανό να συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Οι εταιρείες μπορούν επίσης να επιδιώξουν την ανάπτυξη κοινοπραξιών παρόμοιων με εκείνες που παρατηρούνται στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, προκειμένου να μειώσουν την έκθεσή τους σε συγκεκριμένο έργο ή δικαιοδοσία, ενώ μπορούν επίσης να εξετάσουν συμφωνίες παροχής υπηρεσιών.

Ένα κοινωνικό συμβόλαιο για την εξόρυξη

Η δημιουργία πραγματικών ωφελειών για τις κοινότητες κοντά σε ορυχεία θα είναι το κλειδί για επιτυχημένα νέα έργα. Η απόκτηση «άδειας λειτουργίας» από τις τοπικές κοινότητες έχει αναδειχθεί σε πρόκληση για τη μεταλλευτική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Πολλά προτεινόμενα έργα έχουν απορριφθεί και δραστηριότητες έχουν διακοπεί λόγω διαμαρτυριών. Με πολυάριθμα ορυχεία να φτάνουν προς το τέλος της λειτουργίας τους, με ανεπαρκή χρηματικά ποσά που προορίζονται για αποκατάσταση, με νέα έργα εξόρυξης να αυξάνουν το αποτύπωμα του κλάδου χωρίς να παρέχουν απαραίτητα πρόσθετες ευκαιρίες απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο λόγω αυτοματοποίησης, και με την αυξημένη επιβάρυνση των υδάτινων πόρων, η τοπική αντίθεση στην εξόρυξη είναι πιθανό να αυξηθεί εάν δεν αναπτυχθούν νέα επιχειρηματικά μοντέλα που να ωφελούν τις πληγείσες κοινότητες.

[ΠΗΓΗ: https://www.fortunegreece.com, των Nicolas Maennling & Perrine Toledano, 31/3/2019]

Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΙΓΓΛΕΖΗ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ!

44_largeΑν εξαιρέσουμε τον εξαιρετικά μακρύ πρόλογο (και προφανώς ανούσιο, αλλά χρήσιμο προς antigold κατανάλωση) στην απάντηση της κυβερνητικής βουλεύτριας Κατερίνας Ιγγλέζη προς τον υπεύθυνο της ΔΗ. ΣΥ. σε θέματα ενέργειας, περιβάλλοντος και υποδομών Γιάννη Μανιάτη και δώσουμε λίγη περισσότερη προσοχή στον… επίλογο της τότε γίνεται αντιληπτό ότι τον δικαιώνει εμμέσως, πλην σαφώς, αναφορικά με τα όσα της καταλόγισε στην ομιλία του στην Αρναία την περασμένη Παρασκευή.

Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται ο Γιάννης Μανιάτης επέκρινε την Κατερίνα Ιγγλέζη για το γεγονός, ότι 3 φορές μέσα σε 2 χρόνια ζήτησε εγγράφως από εκείνη ως πρόεδρο της επιτροπής περιβάλλοντος της βουλής να συζητηθεί το ζήτημα της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου με τις αυστηρότερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές χωρίς εκείνη να μπεί καν στη διαδικασία να του απαντήσει έστω για τους τύπους.

Λέει λοιπόν η Κατερίνα Ιγγλέζη στην απάντηση της: “Κλείνω με την αναφορά του κ. Μανιάτη  στην Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος στην οποία είμαι πρόεδρος. Η επιτροπή περιβάλλοντος ασχολήθηκε και ασχολείται με πολύ σημαντικά περιβαλλοντικά θέματα και είναι στον προγραμματισμό της και η συζήτηση για τον ορυκτό πλούτο. Ο κ. Μανιάτης, όμως, λάμποντας δια της απουσίας του, δεν μπορεί  να έχει άποψη για τις εργασίες της επιτροπής, η οποία παρεμπιπτόντως δεν μπορεί να δώσει λευκή επιταγή σε κάθε είδους εξορυκτική δραστηριότητα.”

Αν αφαιρέσουμε τα περιττά και στον επίλογο, η πρόεδρος της επιτροπής περιβάλλοντος αναγκάζεται να δεσμευτεί τόσο δημοσίως όσο και εγγράφως πλέον ότι η συζήτηση για τον ορυκτό πλούτο και την αξιοποίηση του ή μη θα γίνει, καθώς όπως λέει είναι στον προγραμματισμό της επιτροπής.

Μένει να διαπιστώσουμε, αν θα τηρηθεί αυτός ο προγραμματισμός και αν θα γίνει αυτή η πολύ κρίσιμη συζήτηση, με ποιους όρους και με ποιους συμμετέχοντες ως ειδικούς.

Θα δούμε δηλαδή μέλη του antigold συστήματος να παριστάνουν τους ειδικούς και την συζήτηση να διεξάγεται με όρους ημερίδας του SOS Χαλκιδική…;;;

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, 24/02/2017]

ΔΕΝ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ANTIGOLD.ORG

0A535424602E4DBBBBC2F968ACC7D6C0Οι δημοσιεύσεις του oryktosploutos.net και του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) σχετικά με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης της εταιρείας RASS με θέμα «οι προκλήσεις στην αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας και η αντίληψη της κοινωνίας για την δυνατότητα ανάπτυξης του εξορυκτικού κλάδου», δεν άρεσαν στην antigold παρέα και αμέσως επιδόθηκε στο αγαπημένο της σπορ, τη διαστρέβλωση των γεγονότων…

Το πρόβλημα εδώ είναι πως πρόκειται για αριθμούς, και ως γνωστόν οι αριθμοί δεν ψεύδονται.

Όταν λέμε 85,9% των πολιτών θεωρούν την εξορυκτική δραστηριότητα σημαντική για την ελληνική οικονομία, 87,7% είναι θετικό στη συνέχιση επενδύσεων σε τομείς όπως μεταλλεία, ορυχεία υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι, όπως διασφαλίζονται από το κράτος και τους ανεξάρτητους φορείς και 79,6% είναι θετικό στο ενδεχόμενο συνέχισης της επένδυσης στα μεταλλεία Χαλκιδικής με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;

Όσον αφορά την «αρνητική» γνώμη κατά τον antigold αρθρογράφο, ας τις δούμε μία-μία:

– 56,3% των πολιτών λέει ότι η επέμβαση στο περιβάλλον από την εξορυκτική δραστηριότητα δεν είναι ελεγχόμενη και με δυνατότητα αποκατάστασης. [Πολύ φυσικό όταν έχει σαν εικόνα στο μυαλό του τα ελληνικά νταμάρια και τα λιγνιτικά πεδία της ΔΕΗ. Η «παράλληλη αποκατάσταση» της Ελληνικός Χρυσός δενείναι ακόμη γνωστή στο ευρύ κοινό].

– 53% πιστεύει οτι οι υφιστάμενοι μηχανισμοί ελέγχου των βιομηχανικών και εξορυκτικών έργων στη χώρα μας μάλλον δεν είναι αποτελεσματικοί. [Είπε κανείς πως είναι αποτελεσματικοί; Και τι σχέση έχει αυτό αν ο κόσμος αποδέχεται την εξόρυξη;]

– Μόλις 39,6% των πολιτών εμπιστεύονται τις αδειοδοτημένες εταιρείες εξόρυξης ορυκτών. [Αυτό δεν αναιρεί την άποψη του 87,7% που είναι θετικό στη συνέχιση επενδύσεων σε τομείς όπως μεταλλεία, ορυχεία… Ευκαιρία με τις πρακτικές της Ελληνικός Χρυσός να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη].

– 62,1% θεωρεί οτι οι εταιρείες εξόρυξης εκμεταλλεύονται τον εθνικό πλούτο χωρίς να αποδίδουν αυτά που θα έπρεπε στο κράτος. [Ακριβώς αυτό κάνει η antigold προπαγάνδα, διότι και οι γάτες γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει].

– 65,3% θεωρεί οτι οι εξορυκτικοί χώροι κάνουν τις περιοχές πλησίον της δραστηριότητας λιγότερο ελκυστικές προς κατοίκηση. [Ισχύει ότι και στο πρώτο επιχείρημα. Βεβαίως και έχει δίκιο αυτό το 65,3%, έχοντας στο μυαλό του την κλασική εικόνα από το ελληνικό νταμάρι… Η ολοκλήρωση της «παράλληλής αποκατάστασης» της Ελληνικός Χρυσός θα κάνει πολύ κόσμο να αλλάξει γνώμη].