ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ!!!

Αν αναγκαζόμουν να ψηφίσω για το πλέον «αλλούτερο» άρθρο του γραφικού ομότιμου, μακράν θα ψήφιζα δαγκωτό το τελευταίο του δημιούργημα, που δημοσιεύτηκε –που αλλού– στο antigoldgr.org, με τον τίτλο «Ομερτά #skouries»…

Εδώ ο τοπικός καλλιτέχνης της πέννας επιχειρεί τον εξής ακροβατισμό: Γκρινιάζει σαν μωρό παιδί επειδή κανένα έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο δεν πήρε στα σοβαρά την μπουρδολογική «ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ» (!!!) που έγραψε το Παρατηρητήριο και έστειλε μάλιστα στον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σταθάκη, στον Αναπλ. Υπουργό ΠΕΝ κ. Φάμελλο και στον Υφυπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Πιτσιόρλα… Εξαίρεση αποτέλεσε το ThePressProject, αλλά αυτό δεν μετράει διότι και οι πέτρες γνωρίζουν την πρόσβαση που έχει εκεί η κα Καδόγλου και άλλοι antigold αστέρες…

Προφανώς η «ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ» του Τόλη έκανε παρέα στον κάλαθο των αχρήστων με τις άλλες καταγγελίες-φωτιά του ίδιου συγγραφέα… Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί διαμαρτύρεται ο Ομότιμος… Μήπως είναι και δικό του παιδί το… ευφυές πόνημα; Και αυτό που δεν καταλαβαίνω σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό είναι αν υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει πως κάποιος θα πάρει στα σοβαρά κάποια «καταγγελία-διαμαρτυρία-επιστολή» του Τόλη;

Εκεί που πραγματικά μας «έστειλε» όμως ο Ομότιμος ήταν στο τέλος της γκρίνιας για την συμπαντική αυτή συνομωσία, με την παράθεση του βιντεοκλίπ του δημώδους ηπειρώτικου τραγουδιού «Το Λαγιαρνί», σε εκτέλεση του τενόρου Ζάχου Τερζάκη…

Επειδή αυτό ήταν και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ανάρτησης, κι επειδή έχουμε περάσει στη σφαίρα του σουρεαλιστικού, να αντιπαραθέσω μια πιο «ορίτζιναλ» εκτέλεση, στην παραλλαγή «Μπούλκω», από τον Γρηγόρη Καψάλη. Για τους μερακλήδες υπάρχει και η εκτέλεση από τον Αγάθωνα, με τον δεξιοτέχνη Νίκο Φιλιππίδη στο κλαρίνο…

Κι επειδή η εκτέλεση του τενόρου Τερζάκη δεν ενδείκνυται για να απολαύσει κανείς τους στίχους, να τους παραθέσουμε συμβάλλοντας κι εμείς στο επιμορφωτικό έργο του Ομότιμου…

Έβγα Γκόλφω μ’ στο βουνό, / έχω δυο λόγια να σου πω,

να τα πεις τ’ αφέντη σου, / να του κάψεις την καρδιά

Βγήκαν κλέφτες στο βουνό / για να κλέψουν άλογα

κι άλογα δεν ηύρανε / προβατάκια πήρανε.

Αχ! Αχ! πήρανε το λαγιαρνί / που `χε το χρυσό μαλλί,

το ασημένιο κέρατο / και το χρυσό κουδούνι.

Προβατάκι μ’ / κατσικάκι μ’

λαγιαρνάκι μ’ αχ! / Το πήρανε και παν

άιντε μαννούλα μ’ παν / και πίσω δεν κοιτάν.