Δέκα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος η γνωστή σε όλους «Παραμυθοχώρα» στο Στρατώνι. Το θεματικό πάρκο των Χριστουγέννων που χαρίζει κέφι, ξεγνοιασιά και χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Η μαγεία των Χριστουγέννων άλλωστε δεν έχει ηλικία.

Η «Παραμυθοχώρα» άνοιξε τις πύλες της το απόγευμα της Κυριακής και θα λειτουργεί ως την 1η Ιανουαρίου 2018, με δωρεάν είσοδο για το κοινό.

Στο θεματικό πάρκο μπορεί κανείς να συναντήσει τον Άγιο Βασίλη. Μπορεί να συμμετάσχει σε διαδραστικά παιχνίδια, να γράψει το γράμμα του στον Άγιο Βασίλη, να γευτεί γλυκίσματα, να κάνει την ευχή του στη λιμνούλα των ευχών.

Πρόκειται για μια αξιέπαινη προσπάθεια της Τοπικής Κοινότητας και των Φορέων Πολιτισμού του Στρατωνίου αλλά κυρίως των δεκάδων εθελοντών, που δίνει εορταστική λάμψη στην περιοχή και μεγάλη χαρά στους κατοίκους και επισκέπτες.

Από κάθε γωνιά της Βόρειας Ελλάδας, εδώ και δέκα χρόνια, η «Παραμυθοχώρα» προσελκύει μικρούς και μεγάλους γιατί δίνει το αυθεντικό άρωμα και χρώμα των γιορτών.

Στη λαμπρή τελετή των εγκαινίων της, όπως κάθε χρόνο ανταμώσαμε όλοι μαζί και γίναμε παιδιά, αφήνοντας για λίγο την ψυχή μας να χαρεί τα χρώματα και τα παιχνίδια και να ταξιδέψει στις παιδικές μας αναμνήσεις από τις οποίες όλοι αντλούμε δύναμη.

Τι πιο ελπιδοφόρο μάλιστα από τα χαρούμενα προσωπάκια των παιδιών που περίμεναν με ανυπομονησία να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, να ψάλλουν τα κάλαντα στον Άη-Βασίλη, να χορέψουν και να διασκεδάσουν και να νιώσουν την ζεστασιά της αγκαλιάς του Άη-Βασίλη.

Και φέτος τις γιορτές, η «Παραμυθοχώρα» στο Στρατώνι, μας περιμένει όλους για να γιορτάσουμε μαζί, τις ημέρες της αγάπης. 

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, 23/12/2017]

Βάσει της διδασκαλίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και πιο συγκεκριμένα βάσει της Καινής Διαθήκης, κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 22, στίχοι 36-40, η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή του Θεού είναι «Να αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, με όλη την ψυχή σου και με όλες τις διανοητικές σου δυνάμεις.»

Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. Και δεύτερη, το ίδιο σπουδαία με αυτή: «να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Σ’ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζεται όλος ο Νόμος και η διδασκαλία των Προφητών.»

Εν όψει των Χριστουγέννων ας αναρωτηθούμε . . .

Γνωρίζουμε αυτές τις δύο πρώτες και μεγαλύτερες εντολές τους Θεού ;

Και εάν τις γνωρίζουμε, τις τηρούμε ;

Σε επίπεδο ατομικό, η απάντηση προκύπτει αβίαστα εάν αξιολογήσουμε αντικειμενικά την καθημερινή μας συμπεριφορά και τις σχέσεις μας με το Θεό, με τα μέλη της οικογενείας μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, τους γείτονες, τους συναδέλφους, τους συνανθρώπους μας, με τον πλησίον μας.

Σε επίπεδο κοινωνίας, η απάντηση προκύπτει από την αξιολόγηση των σχέσεων μεταξύ των μελών της κοινωνίας και των κοινωνικών φαινομένων που τις χαρακτηρίζουν.

Στην τοπική κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής, στον Δήμο Αριστοτέλη, χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις και βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνον στη γνώμη των πολιτών, προκύπτει ότι αποτελεί κοινή διαπίστωση όσων ζουν εκεί ότι η αγάπη προς τον πλησίον έχει χαθεί και τη θέση της έχει καταλάβει το μίσος.

Το μίσος μεταξύ αδελφών, μεταξύ κοντοχωριανών και μεταξύ συμπολιτών. Μια κατάσταση που κάνει ανυπόφορη τη ζωή όσων ζούνε στο Δήμο Αριστοτέλη, κινδυνεύοντας να δηλητηριάσει τις καρδιές μίας ολόκληρης γενιάς.

Από το 2010, οπότε και ενώθηκαν οι τρεις Καποδιστριακοί Δήμοι Αρναίας, Παναγίας και Σταγείρων – Ακάνθου στον ενιαίο Καλλικρατικό Δήμο Αριστοτέλη, το πρόβλημα της διχόνοιας μεταξύ των κατοίκων είναι κοινός παρονομαστής, χωρίς κανείς εκ των τοπικών αρχόντων να προσπαθεί να κάνει κάτι, αφού κύριο μέλημα τους ήταν και είναι η ικανοποίηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, είτε υπέρ, είτε κατά της επένδυσης χρυσού.

Το πρόβλημα της διχόνοιας μεταξύ των κατοίκων του Δήμου Αριστοτέλη παραμένει εδώ και 7 χρόνια και θα διαιωνίζεται εάν δεν βάλουμε αρχή, με προοπτική σε ορισμένα χρόνια να ξαναζούμε όλοι μαζί μονοιασμένοι και αγαπημένοι.

Μετά από τόσα χρόνια και λαμβάνοντας υπόψη όσα έχουν διατυπωθεί, ένα συμπέρασμα βγαίνει. Η διαμάχη είναι μεταξύ οικονομικών συμφερόντων. Πιο συγκεκριμένα η διαμάχη είναι μεταξύ των τοπικών επιχειρηματιών τουρισμού των παραθαλάσσιων οικισμών του Δήμου Αριστοτέλη και του εθνικής κλίμακας επενδυτή αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου που υπάρχει στο τόπο μας.

Κάποιοι θεωρούν το μεταλλευτικό δυναμικό που αναπτύσσεται στο Δήμο Αριστοτέλη ως ευλογία Θεού. Κάποιοι άλλοι το θεωρούν κατάρα. Το βέβαιο είναι ότι πολλοί ζηλεύουν τον Δήμο Αριστοτέλη για αυτή την κληρονομιά που έχει. Στο χέρι μας είναι να την αξιοποιήσουμε επ’ ωφελεία όλων μας και να ζήσουμε όλοι μαζί στον τόπο μας μονοιασμένοι και αγαπημένοι.

Στο πλαίσιο των ανωτέρω ας βάλουμε αρχή οι πολίτες στο Δήμο Αριστοτέλη, ας μάθουμε την αλήθεια για το τι μας ξημερώνει σε κάθε περίπτωση, είτε της υλοποίησης, είτε της μη υλοποίησης της επένδυσης χρυσού.

Ας διαμορφώσουμε άποψη με βάση την αλήθεια και όχι τα παραμύθια και τους δράκους που διαδίδονται.

Είχαμε την ευκαιρία το 2010 να μάθουμε την αλήθεια, κατά τη γνωμοδότηση επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του απερχόμενου τότε Νομαρχιακού Συμβουλίου υπό τον κο Ζωγράφο. Την χάσαμε με ευθύνη των τοπικών αρχόντων, απερχόμενων και επερχόμενων.

Πέρασαν 7 χρόνια. Η επένδυση εξελίχθηκε. Ποια είναι όμως η πορεία ; Ποιος είναι ο προορισμός ; Ποιος είναι ο σχεδιασμός για τον τόπο μας για την μετά-μεταλλευτική εποχή ;

Σε κάθε περίπτωση όλοι θα ζήσουμε στον ίδιο τόπο. Στον τόπο μας. Στον Δήμο Αριστοτέλη. Ας ζήσουμε μονοιασμένοι και αγαπημένοι.

Συμφιλίωση επ’ ωφελεία όλων ! ! !

Με εκτίμηση, Αθανάσιος Γ. Καρίνας

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr , του Αθανάσιου Γ. Καρίνα, μεταλλειολόγου – μηχανικού, γεωτεχνικού, 22/12/2017]

Το ερώτημα αυτό μας προέκυψε όταν διαβάσαμε την ανακοίνωση της Εταιρείας Υγεινολόγων – Τεχνολόγων Τροφίμων, σχετικά με το πολύ σοβαρές απειλές εμφάνισης κρουσμάτων βιοτρομοκρατίας σε σούπερ μάρκετ.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση τους αυτές οι ενέργειες στρέφονται ευθέως κατά του Έλληνα αγρότη, κτηνοτρόφου, εργάτη, καταναλωτή, καθώς προκαλεί τεχνητή έλλειψη τροφίμων και παράλληλη αύξηση τιμών με ότι αυτό συνεπάγεται στους πολύ δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Που είναι λοιπόν οι επι – κριτές της μεταλλευτικής δραστηριότητας, να καταγγείλουν κι αυτή την τοξική μορφή χειραγώγησης της αγοράς τροφίμων;

Που βρίσκονται και γιατί χάθηκαν οι βοσκοί, οι κτηνοτρόφοι, οι αγρότες, οι μεταποιητές τροφίμων, οι συνταξιούχοι του δημοσίου, οι ανεπάγγελτοι πτυχιούχοι ΑΕΙ, οι οποίοι βγήκαν πρόσφατα στην κρατική τηλεόραση και πρόβαλαν τις ανησυχίες, τους φόβους, τις ενστάσεις, αλλά και τις… γνώσεις τους επί των μεταλλευτικών – μεταλλουργικών ζητημάτων της επένδυσης;

Πότε θα βγουν να καταγγείλουν με όλη τους τη δύναμη τον πιο άμεσο και μαζικό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία που έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα η κοινωνία μας;  Γι΄ αυτά τα θέματα δεν αγωνίζονται;

Που είναι το “συντονιστικό της Ιερισσού ή της Θεσσαλονίκης κατά τον εξορύξεων” για να συντονίσει τους παραπάνω παντογνώστες στα μεταλλευτικά ζητήματα αλλά μονίμως σιωπούντες σ’ όλα τα υπόλοιπα φλέγοντα κοινωνικά θέματα;

Αν δεν ακουστεί η καταγγελία και η άποψη τους για ένα τόσο καυτό ζήτημα, που θα ακουστεί; Εκτός και αν δεν κάνει να ακούγονται οι απόψεις τους σε τέτοια θέματα και ο νοών νοείτο…

[Σχόλιο του μπλογκ: Αλήθεια περιμένατε τους antigold να διαμαρτυρηθούν για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μεταλλεία στην Χαλκιδική; Αφού γνωρίζουν και οι πέτρες πως όλη η ιστορία αφορά προσωπική προβολή, ανικανοποίητες φιλοδοξίες, και μικροπολιτικά συμφέροντα… Όλα τα άλλα είναι φούμαρα…]

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, 21/12/2017]