Monthly Archives: December 2017

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΝΑΙΑΣ

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, φέρνουν τα Χριστούγεννα στις γειτονιές της Αρναίας.

Ο λόγος για την μπάντα της Αρναίας με  δάσκαλο – μαέστρο τον καθηγητή Μουσικής κ. Βασίλειο Κοκκαλιάρη, όπου κάθε χρόνο πιστοί στο ραντεβού τους περιδιαβαίνουν τα σοκάκια της Αρναίας  παιανίζοντας  Χριστουγεννιάτικους ρυθμούς,    μοιράζοντας χαρά στους κατοίκους της πόλης.

Στην φετινή τους πορεία τους συνάντησε ο φακός του ΕΡΓΟΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ  και αποτύπωσε τη στιγμή. Δείτε το βίντεο εδώ: Ας είναι γεροί!  Και του χρόνου!

 

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.gr, 24/12/2017]

ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΦΥΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΓΩΝ

Έφεραν χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα – Τι αναφέρουν τα Ευαγγέλια, ποιοι ήταν και πώς έφτασαν στον Ιησού.

Χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, ήταν τα δώρα που πρόσφεραν οι Μάγοι στη Μητέρα και στο Θείο Βρέφος, κατά την γέννησή του, ως προσφορά συμβολική και με νόημα διαχρονικό. Το χρυσάφι αναφέρεται στη βασιλική ιδιότητα του Χριστού, το λιβάνι στην θεϊκή και ιερατική και τα σμύρνα στην ανθρώπινη ιδιότητα του τιμώμενου. Αν και τα δώρα ήταν τρία, οι Μάγοι πιθανολογείται ότι ήταν περισσότεροι. Ξεκίνησαν το ταξίδι τους κάπου από την Ανατολή και προσκύνησαν τον Χριστό λατρευτικά, ως αρχηγό της Εκκλησίας, παρόλο που οι ίδιοι ήταν εθνικοί (ειδωλολάτρες). Έφτασαν, δε για την προσκύνηση ένα χρόνο και πλέον μετά την γέννηση του Χριστού.

Η συμμετοχή των Μάγων με τα δώρα στο γεγονός της Γέννησης του Χριστού είναι γεμάτη συμβολισμούς και νοήματα που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την χριστιανοσύνη, καθώς, όπως αναφέρεται και στα ευαγγέλια (κυρίως στο κατά Ματθαίον), ο Χριστός προσκυνείται ως βασιλιάς και τιμάται ως Θεός, τη στιγμή που πολιτικοί άρχοντες (Ηρώδης) και πνευματικοί ηγέτες του Ισραήλ τον απορρίπτουν.

“Το γεγονός της έλευσης των Μάγων, με βάση ευαγγελικά στοιχεία (Μθ 2,16), πρέπει να συνέβη ένα έτος ή και περισσότερο μετά τη γέννηση του Χριστού. Οι μάγοι (από τη σανσκριτική Maha) ήταν σοφοί, ιατροί, μελετητές άστρων, ερμηνευτές ονείρων, ιερείς, εν γένει πεπαιδευμένοι άνδρες της εποχής. Παρακολουθούσαν τις κινήσεις των άστρων και συμπέραναν τη γέννηση κάποιου άρχοντα ή σημαντικού προσώπου. Στην προκειμένη περίπτωση τη γέννηση του Χριστού. Δεν προσδιορίζεται ο τόπος προέλευσής τους. Λέγεται απλά ότι ήρθαν από την Ανατολή. Γι αυτό και κατά την παράδοση ως πατρίδα τους αναφέρεται άλλοτε η Περσία, άλλοτε η Χαλδαία, άλλοτε η Βαβυλώνα και άλλοτε η Αραβία. Ούτε και ο αριθμός τους αναφέρεται. Ταυτίστηκαν όμως με τρεις, λόγω του αριθμού των δώρων που προσκόμισαν στο βρέφος Χριστό. Ίσως ήρθαν και περισσότεροι” αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο πατέρας Ιωάννης Σκιαδαρέσης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, στον τομέα Βιβλικής Γραμματείας και Θρησκειολογίας με ειδίκευση στην Κ. Διαθήκη και ιερέας στην ενορία του Προφήτη Ηλία στην Άνω Ηλιούπολη.

Οι Μάγοι είχαν πιθανόν κάποια γνώση της Παλαιάς Διαθήκης και γνώριζαν τις Μεσσιανικές προφητείες για την έλευση του Χριστού. Αν και εθνικοί (ειδωλολάτρες) πραγματοποίησαν ένα κοπιώδες ταξίδι για να προσκυνήσουν το Χριστό ως την “προσδοκία των εθνών”. “Είναι σαφώς λατρευτική η προσκύνηση στο Χριστό και η προσφορά των δώρων τους στηριγμένη στην αρχαιότητα, όπως αρμόζει σε βασιλιά” λέει ο πατέρας Ιωάννης.

Όπως εξηγεί, η προσφορά των δώρων έχει συμβολική και διαχρονική σημασία. “Σε όλη αυτή την ιστορία της έλευσης των μάγων ο Χριστός αναγνωρίζεται και λατρεύεται από τους μάγους – εθνικούς, ενώ οι εκπρόσωποι της ανώτερης θρησκευτικής γνώσης δεν αποδίδουν καμιά τιμή. Έμμεσα ο Ματθαίος πολεμάει τη λατρεία των άστρων και την αστρολογία με την προβολή των μάγων ως ανθρώπων που προσκυνούν τον μόνο Κύριο και αναγνωρίζουν την εξουσία του, προσφέροντας δώρα. Ο Χριστός προβάλλεται ως ο προσκυνούμενος και προσδεχόμενος τα δώρα των τριών βασικών ιδιοτήτων του (Βασιλεύς-Θεός-Άνθρωπος)” λέει χαρακτηριστικά.

Τα δώρα στην Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους

Τα τρία δώρα, αν και δεν έχουν τη δύναμη και αξία πού έχει ο τίμιος σταυρός του Χριστού, ωστόσο φυλάσσονται και αυτά ως ακριβά κειμήλια.

Σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας, διαφυλάχθηκαν από την Παναγία και παραδόθηκαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, η οποία τα κράτησε μέχρι περίπου το 400 μ.Χ. Τότε, επί αυτοκράτορα Αρκαδίου, μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έμειναν μέχρι την άλωσή της από τους σταυροφόρους (1204). Για 60 χρόνια μετακομίσθηκαν στη Νίκαια για ασφάλεια, λόγω των Φράγκων κατακτητών. Μετά την απαλλαγή από τους σταυροφόρους τα δώρα επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή του Μιχαήλ Παλαιολόγου, και έμειναν εκεί μέχρι την άλωσή της από τους Τούρκους (1453).

Αμέσως μετά την άλωση η χριστιανή Μάρω, σύζυγος του Μουράτ (1421-1451), μητέρα του Μωάμεθ, τα μετέφερε στο Άγιον Όρος και τα δώρισε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου. Έκτοτε φυλάσσονται εκεί μαζί με το έγγραφο παράδοσής τους και αποτελούν σπουδαίο κτήμα της, ενώ συχνά τα δώρα κατέρχονται σε ενορίες για προσκύνηση από τους πιστούς.

 

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.com, 25/12/2017]

ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Μια στιχομυθία μεταξύ του γέροντα Παΐσιου και ενός πιστού, σχετικά με το νόημα των Χριστουγέννων μας μεταφέρει ο θρησκευτικού περιεχομένου ιστότοπος catichisis.gr.

– Γέροντα, δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

– Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη… “Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού”, λέει ο Προφήτης Ησα’ιας (Ης. 1,3). Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους! Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό μετά στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα ,και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!

– Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;

– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

– Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;

– Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη. τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο. Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι, που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αύτού», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;

–Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;

–Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ό άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα και διαπιστώνω πως αν δεν έχεις μέσα στο σπίτι μικρά παιδιά, όλο το νόημα εξανεμίζεται… Η επίπλαστη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, που αρχίζει σχεδόν από τα μέσα του Οκτώβρη, με κάθε λογής ακαλαίσθητες διαφημίσεις πολυκαταστημάτων παιχνιδιών, έχει ως αποτέλεσμα, όταν φθάνουμε πλέον στα Χριστούγεννα, να έχουμε κορεσθεί ψυχικά και αισθητικά…

Μέχρι τελευταία στιγμή βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με διαφημίσεις, φώτα και με τα κλισέ των Μ.Μ.Ε., τα οποία προσπαθούν να μυήσουν στα Χριστούγεννα μιας εικονικής και απρόσιτης, για τους περισσότερους, «γκλαμουριάς»… Λες και τα Χριστούγεννα ήταν ποτέ γιορτή των επωνύμων… Όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή πραγματικότητα που μας περιβάλει. Οι άστεγοι στους δρόμους των μεγάλων πόλεων έχουν πολλαπλασιαστεί, χιλιάδες πρόσφυγες ζουν στα νησιά μας μέσα στη λάσπη και το κρύο, πολλοί συνέλληνες έχουν χάσει τη δουλειά τους, άλλοι βλέπουν το φάσμα της ανεργίας να έρχεται (βλέπε Σκουριές)…, και άλλοι δουλεύουν με τις νέες «ευέλικτες» μορφές εργασίας, για 370 ευρώ μισθό. Πιο μακριά έχουμε και χειρότερα… Πόλεμοι, βόμβες, απειλές γενοκτονίας, λιμοί…, αλλά σπάνια εμείς κοιτάμε παραπέρα από την αυλή μας…

Είναι αλήθεια πως ο καθένας μας ζει τα δικά του Χριστούγεννα και τις δικές του χρονιάρες μέρες, ανάλογα με το τι σημαίνουν γι’ αυτόν, και τι είδους βιώματα κουβαλά εντός του για τις μέρες αυτές. Υπάρχουν άτομα που τους πιάνει τρόμος και μόνο στη σκέψη πως πλησιάζουν Χριστούγεννα, άλλοι κατακλύζονται από μια απέραντη μοναξιά, άλλοι δεν έχουν ούτε κερί ν’ ανάψουν για να φωτίσουν λίγο το μαύρο που τους περιβάλει, άλλοι δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει, άλλοι πετούν στα σύννεφα και ψάχνουν τι ρούχα θα φορέσουν το ρεβεγιόν(!), και άλλοι (μεταξύ αυτών κι εμείς), νοσταλγούν και ονειρεύονται Χριστούγεννα απλά για όλους, με μυρουδιές βασιλόπιτας σπιτικής και όχι πλαστικής με φλουρί ψεύτικο…

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, το κυρίαρχο συναίσθημα για μένα είναι αυτή η περίεργη Χριστουγεννιάτικη χαρμολύπη. Προσπαθώ να ξαναζήσω μέσα από μνήμες τις εικόνες, τις μουσικές, τις σπιτικές μυρουδιές και την ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων των παιδικών μου χρόνων, αλλά εις μάτην… Πέρασαν ανεπιστρεπτί…

Ζω στην πόλη, και ζηλεύω τους κατοίκους των χωριών , διότι μόνο στα χωριά της Ελληνικής υπαίθρου υπάρχει πλέον η πιθανότητα να περάσει κανείς τέτοια Χριστούγεννα…

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, λοιπόν, μου αρέσει να ξανασμίγω με παλιούς φίλους, με την οικογένεια, και να λέμε ιστορίες από εκείνα, τα περασμένα Χριστούγεννα των παιδικών, εφηβικών χρόνων –και όχι μόνο–, με υπόκρουση γιορτινές μουσικές και να προσπαθώ να ταξιδεύω νοερά προς εκείνα τα Χριστούγεννα, που μπορεί να υστερούσαν κατά πολύ σε ποσότητα και «γκλαμουριά», από τα σημερινά, περίσσευε, όμως, η αγάπη, η απλότητα, η αθωότητα, μια γλυκιά θαλπωρή, και η ελπιδοφόρα προσμονή για το αύριο…

Ποιος ξέρει, ίσως η επόμενη γενιά δει τα πράγματα με άλλη ματιά, πιο αισιόδοξη…

Προς το παρόν, Καλά Χριστούγεννα και είθε οι επιθυμίες σας να βγουν αληθινές…