“ΠΑΓΟΣ” ΔΝΤ ΣΕ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Καμία συμφωνία δεν υπήρξε μεταξύ κυβέρνησης – Θεσμών στο “μέτωπο” του συνταξιοδοτικού και του εργασιακού  κατά την τελευταία συνάντηση του τέταρτου γύρου διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης.

Σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τις δηλώσεις κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους που συμμετείχε στη χθεσινή συνάντηση,  δύο είναι τα πιο κρίσιμα σημεία της διαφωνίας των δύο πλευρών στα δύο παραπάνω “μέτωπα”, τα οποία εμποδίζουν το κλείσιμο της αξιολόγησης:

1)  Στο “μέτωπο” του συνταξιοδοτικού, η μεγαλύτερη διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης –θεσμών εντοπίζεται στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα εφαρμοστούν οι περικοπές 1,4 -1,8 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα η διαφωνία εντοπίζεται στο αν οι περικοπές αυτές θα εφαρμοστούν εντός και μόνο ενός έτους, όπως ζητά το ΔΝΤ, (το 2019 ή το 2020) ή εντός περισσοτέρων του ενός ετών (πχ στο διάστημα 2019 -2023 ή 2020 -2023, 2020-2025 κλπ), όπως ζητά η ελληνική πλευρά και φέρεται να βλέπει θετικά η Κομισιόν.

2) Στο “μέτωπο” του εργασιακού, η μεγαλύτερη διαφωνία εντοπίζεται στο αν και με ποιο τρόπο θα ενισχυθούν οι κλαδικές συλλογικές διαπραγματεύσεις. Από τη μια μεριά το ΔΝΤ (με τη “σιωπηρή” ανοχή της Κομισιόν) βάζει βέτο σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο υποστηρίζοντας την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και από την άλλη, η κυβέρνηση  υποστηρίζει το αντίθετο, δηλαδή την υπερίσχυση των κλαδικών έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Πιο αναλυτικά,  το ΔΝΤ επιμένει:

– Στην εφάπαξ μείωση των κύριων συντάξεων το 2019 ή έστω το 2020 με στόχο την εξοικονόμηση κατά το ίδιο έτος 1,8 δις. ευρώ, μέσω της άμεσης κατάργησης της “προσωπικής διαφοράς” που θα προκύψει μετά τον επανϋπολογισμό των συντάξεων. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτήσει άμεσες μειώσεις έως 30% σε πάνω από τις μισές συντάξεις άνω των 600 -700 ευρώ.

– Στην κατάργηση της προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το κράτος.

– Στην αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% .

– Στη διατήρηση του θεσμικού πλαισίου που προβλέπει τον καθορισμό του εθνικού κατώτατου μισθού από το κράτος και την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.

Η Κομισιόν – σύμφωνα με όσα ανέφερε χθες κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος – συμφωνεί με την ελληνική κυβέρνηση ότι η μείωση των συντάξεων πρέπει να γίνει “σε βάθος χρόνου” (και όχι εντός ενός και μόνο έτους, όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ).

Ωστόσο, εξακολουθεί να μην τοποθετείται ανοιχτά στο “μέτωπο” του εργασιακού –αν και τάσσεται τυπικά υπέρ της εφαρμογής των “βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών- δεδομένου ότι δεν θέλει να έλθει σε σύγκρουση με το ΔΝΤ, το οποίο θεωρεί απαραίτητη συνιστώσα στο πρόγραμμα διάσωσης.

Η κυβέρνηση συμφωνεί με την Κομισιόν στη μείωση των συντάξεων “σε βάθος χρόνου”, ενώ συνεχίζει να επιμένει (χωρίς, όμως, να βρίσκει ακόμα ανταπόκριση) σε μέτρα 1,4 δισ. ευρώ και όχι 1,8 δισ. ευρώ –όπως ζητά το ΔΝΤ- στο συνταξιοδοτικό.

Εξάλλου, η ελληνική πλευρά,  διαφωνεί με το ΔΝΤ σ’ ο,τι αφορά το Εργασιακό. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά, υποστηρίζει την διατήρηση της προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το κράτος, αλλά και του σημερινού ορίου τους. Παράλληλα, τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της δυνατότητας των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) να καθορίζουν τον εθνικό κατώτατο μισθό, αλλά και της επεκτασιμότητας και καθολικής ισχύος των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Δημήτρη Κατσαγάνη, 10/03/2017]