Ο τόπος μας χρειάζεται πραγματική πολιτική αλλαγή. Όχι απλώς εναλλαγή. Γι αυτό και ήχησαν παράξενα στα αυτιά μου οι παραινέσεις του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη προς τους πολίτες για «πολιτική αλλαγή» με την υπερψήφιση της Νέας Δημοκρατίας.

Για ποια «πολιτική αλλαγή» γίνεται λόγος; Τι διαφορετικό θα φέρει μια πιθανή κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και συμμάχων, πέραν της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου; Θα το εφαρμόσει η ΝΔ καλύτερα; πιστότερα; γρηγορότερα; Ας μας το πει, επιτέλους, να το ξέρουμε. Τι ακριβώς θα αλλάξει στην εφαρμογή του μια κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε σχέση με τον τρόπο που το εφαρμόζει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα;

Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, θαρρώ ότι τις οφείλει ο κ. Μητσοτάκης στους Έλληνες πολίτες. Απαντήσεις επί του συγκεκριμένου, όχι θολές διαβεβαιώσεις ότι «με μας όλα θα είναι καλύτερα», χόρτασε πια από τέτοιες «δεσμεύσεις» ο ελληνικός λαός…

Έχει, μήπως η Νέα Δημοκρατία ένα δικό της σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση; Αν ναι, πρέπει να το παρουσιάσει στους πολίτες. Μόνον εάν έχει ένα δικό της σχέδιο, έχει νόημα η διαπραγμάτευση την οποία μας υπόσχονται τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Να διαπραγματευτείτε τι; Μια παραλλαγή του σχεδίου των δανειστών; Αυτό έχει αξία, ΜΟΝΟ εάν το κατευθύνετε προς ένα δικό σας σχέδιο, που όμως πρέπει πρώτα να το εξηγήσετε στους πολίτες και να πάρετε τη συγκατάθεσή τους. Αν μιλάμε, δηλαδή, για «πολιτική αλλαγή».

Μήπως, όμως, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ένα δικό της, εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά θεωρεί ως «πολιτική αλλαγή» την καλύτερη εφαρμογή του σχεδίου που έχουν οι δανειστές και που η ίδια –μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ- ψήφισε στη Βουλή; Τότε ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να εξηγήσει σαφώς στους πολίτες τους λόγους, για τους οποίους η ΝΔ δεν το έκανε αυτό όσο ήταν στην κυβέρνηση. Γιατί οι πολίτες θυμούνται ότι δεν έχουν περάσει ούτε δυο χρόνια από τότε που η ΝΔ ήταν στην κυβέρνηση. Σε τι συνίσταται, λοιπόν, η «καλύτερη εφαρμογή» του μνημονίου; Δεν πρέπει να το εξηγήσει η ΝΔ αυτό στους πολίτες;

Οι δε δικαιολογίες που ακούσαμε από τα χείλη του σημερινού προέδρου της ΝΔ, ότι δηλαδή «η Νέα Δημοκρατία παρέδωσε το 2015 τη χώρα σε καλύτερη κατάσταση από εκείνη που τη βρήκε» είναι προφανώς και εμφανώς μια σοφιστεία. Πρώτον, διότι ΔΕΝ ήταν αυτή η εντολή που είχε λάβει η Νέα Δημοκρατία, η εντολή ήταν να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια, πράγμα που μέχρι την πτώση της δεν είχε καταφέρει. Και δεύτερον, η άποψη αυτή του κ. Μητσοτάκη σημαίνει ότι ο ισολογισμός, κατά τη γνώμη του, ήταν θετικός για την κυβέρνηση της ΝΔ εν μέσω κρίσης. Συνεπώς, τι θα αλλάξει τώρα;

Όσο η Νέα Δημοκρατία δεν απαντά, και μάλιστα πειστικά, σε αυτά τα ερωτήματα, τόσο θα παγιώνεται στη λαϊκή συνείδηση ότι το πολιτικό αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποσκοπεί στην πολιτική αλλαγή, όπως η ίδια ισχυρίζεται, αλλά σε μια απλή εναλλαγή προσώπων και κομματικών σημαιών, που απλώς θα διαχειρίζεται τα ίδια αδιέξοδα..

Πηγή: politically gr, Καλλικέλαδος, 28/11/2016

Στο προχθεσινό «μασάζ» που έκανε ο πρωθυπουργός στην κοινοβουλευτική του ομάδα, ήταν παραπάνω από σαφής: «Αν δεν πετύχει η β’ αξιολόγηση πιθανότατα θα πάμε σε πρόωρες εκλογές»… Αυτά ειπώθηκαν… Αυτό που δεν ειπώθηκε αλλά εννοήθηκε σαφέστατα είναι πως «αν πάμε σε εκλογές οι περισσότεροι από εσάς θα χάσετε την βουλευτική καρέκλα, οπότε κανονίστε…»

Δεδομένου του ότι οι διαπραγματεύσεις δεν πάνε και τόσο καλά, η ελπίδα του κ. Τσίπρα είναι η απροθυμία των εταίρων να ανοίξουν πάλι ένα μέτωπο «ελληνικής κρίσης», αφού έχουν να αντιμετωπίσουν δημοψηφίσματα (Ιταλία), εκλογές (Γερμανία, Γαλλία), Brexit (Μεγάλη Βρετανία), και ένα σωρό προβλήματα. Ελπίζει δηλαδή, πρωθυπουργός μας, να περάσει όπως-όπως η β’ αξιολόγηση, έστω και με αστερίσκους…

Έστω ότι παρακάμπτεται ο μεγάλος σκόπελος των εργασιακών και κλείνει η β’ αξιολόγηση. Ωραία… Τώρα με επιχείρημα «είδατε τι καλά παιδιά είμαστε, κάντε κάτι για το χρέος», ο πρωθυπουργός θα ξεκινήσει (ή θα προσπαθήσει να ξεκινήσει) μια συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους. Εδώ θα βρει απέναντί του σίγουρα τον κο Σόιμπλε –και τους συν αυτώ–, ο οποίος επίσης σαφέστατα αιτιολόγησε πως η ελάφρυνση του χρέους βλάπτει την Ελλάδα… Σε απλά ελληνικά είπε τα εξής: «Αφού ζορίζονται τώρα στην δημοσιονομική προσαρμογή και τις μεταρρυθμίσεις, σκέψου να τους χαρίσουμε και μέρος του χρέους… Δεν θα κάνουν τίποτα… Άσε, το συζητάμε μετά το 2018…».

Ο ψύχραιμος παρατηρητής δεν θέλει και πολύ για να δει όλη την εικόνα. Αν οι εταίροι θέλουν τον κο Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνονθύλευμα στην εξουσία, θα παραχωρήσουν κατιτίς σχετικά με το χρέος ώστε να μπορέσει ο πρωθυπουργός να το χρησιμοποιήσει για εσωτερική κατανάλωση, μπας και ορθοποδήσει από τα βάραθρα των δημοσκοπήσεων ο ΣΥΡΙΖΑ και βγάλει την τετραετία. Αν θεωρήσουν πως δεν τους είναι πλέον χρήσιμος ή έχουν κουραστεί από την ανικανότητα του πολιτικού του προσωπικού, δεν θα του δώσουν τίποτα, με άλλα λόγια θα του τραβήξουν διακριτικά το χαλί κάτω από τα πόδια.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο νέος χρόνος… Από τις αρχές του 2017 μπαίνει σε εφαρμογή ο μηχανισμός αυτόματης κατάσχεσης λογαριασμών σε τράπεζες, μισθών, συντάξεων, σπιτιών, οικοπέδων και χωραφιών για χρέη στο δημόσιο από 500 ευρώ! Αυτό σε συνδυασμό με το νέο ασφαλιστικό που απλά «δεν βγαίνει» για ελεύθερους επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις, θα υπερχειλίσουν το ήδη ξέχειλο ποτήρι της δυσαρέσκειας. Και η κυβέρνηση δεν θα έχει να παρουσιάσει κάποια «επιτυχία»… Να μη μιλήσουμε για τις συνεχείς γκάφες στην εξωτερική πολιτική (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Οπότε, όσοι μιλάνε για εκλογές την άνοιξη, πιθανότατα θα βγουν αληθινοί, διότι εδώ που τα λέμε η κατάσταση δεν πάει άλλο… Όχι πως οι επόμενοι θα κάνουν κάτι μαγικό, αλλά τουλάχιστον ελπίζουμε να αντιλαμβάνονται τον πραγματικό κόσμο και όχι τον φανταστικό της κομματικής νιρβάνας της «πρώτης φοράς αριστερά»…

Τώρα που μιλάμε, η αξιολόγηση βρίσκεται στον αέρα. Παρά το ότι η Κομισιόν σαφώς μας κλείνει το μάτι, η ενδοθεσμική διαμάχη για το ελληνικό πρόγραμμα –και το χρέος–, δεν προδιαθέτουν για μια ανέφελη και απρόσκοπτη κατάληξη της αξιολόγησης. Και σίγουρα πολύ δύσκολα θα ληφθεί πολιτική απόφαση μέχρι τις 5/12 όπως έχει δηλώσει πως επιθυμεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, διότι αυτό σημαίνει πως όλα τα προαπαιτούμενα θα υλοποιηθούν μετά την πολιτική απόφαση, και οι εταίροι δεν το βλέπουν με καλό μάτι αυτό… Υπάρχουν και τα κακά προηγούμενα βλέπετε…

Να μην ξεχνάμε πάντως πως όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία για την τσέπη μας και το βιοτικό μας επίπεδο. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος –έστω και ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ–, ο οποίος να νομίζει πως και το χρέος ολόκληρο να μας χαρίσουν, την επόμενη μέρα θα έχουν δημιουργηθεί 1.500.000 θέσεις εργασίας, ούτε πως θα κάνουν ουρά οι επενδυτές να έρθουν στην χώρα της φαιδράςπορτοκαλέας… Θέλει πολύ δρόμο ακόμα για να δούμε άσπρη μέρα και σίγουρα όχι με το σημερινό φορολογικό καθεστώς, την επενδυτική πολιτική και την ψύχωση με τον «δημόσιο χαρακτήρα» των πάντων…

Όπως πολύ σωστά διάβασα σε ένα άρθρο, «Η Ελλάδα κινδυνεύει να καταρρεύσει και να λειτουργήσει σαν ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες, όπως στη δεκαετία του ’90 λειτούργησαν ανάλογα τα σοβιετικά καθεστώτα για να ανακοπεί η ισχύς της αριστεράς στη Δύση». Το είπε και ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι, εξάλλου… «Μην καταντήσουμε σαν την Ελλάδα»…

Είναι και αυτό μια αλλαγή… Από την «γενέτειρα της Δημοκρατίας που μεταλαμπάδευσε τον πολιτισμό σε όλο τον γνωστό κόσμο», σε «παράδειγμα προς αποφυγή για τις ανεπτυγμένες χώρες»… Τι να πει κανείς…-

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Αχιλλέα Σκυριανού, 27/11/2016]

Εκτός από τον Τόλη, άλλος ένας blogger, με το όνομα «CHALKIDIKILIFE», αναδημοσιεύει την μπουρδολογική ανάρτηση της «Επιτροπής Αγώνα Πολυγύρου» κατά της επένδυσης στην ΒΑ Χαλκιδική στο http://sithonianews.blogspot.gr/

Κάποιοι ενοχλήθηκαν που η Ελληνικός Χρυσός ενδιαφέρεται και για τον αθλητισμό εκτός των άλλων και απευθυνόμενοι «προς Ομοσπονδία και αθλητές Άρσης Βαρών»(!), αραδιάζουν τα γνωστά έωλα antigoldεπιχειρήματα… Διαβάστε ένα απόσπασμα από την ανάρτηση:

«Οι αγώνες σας έχουν ως «Εθνικό Χορηγό» την Ελληνικός Χρυσός. Η εταιρεία αυτή, καναδικών κυρίως συμφερόντων, προσπαθεί μία δεκαετία τώρα να καταστρέψει τη Χαλκιδική. Προσπαθεί να πραγματοποιήσει μία εξόρυξη της οποίας το μέγεθος και η τεχνική μέθοδος θα φέρει ανυπολόγιστες καταστροφές στον τόπο.

Καταστροφές που ήδη παρακολουθούμε στα νερά και στα ζώα της περιοχής.

Με την πρόφαση των νέων θέσεων εργασίας καταστρέφουν τους πιο σημαντικούς παραγωγικούς τομείς της Χαλκιδικής. Για 600-700 νέες θέσεις εργασίας που θα έρθουν σε βάθος 9ετίας (και όχι 5 ή 8 χιλιάδες άμεσες θέσεις όπως ακούγεται) θα βάλουν σε τροχιά αφανισμού τις χιλιάδες θέσεις σε αγροτοκτηνοτροφία, αλιεία, τουρισμό και μαζί με αυτές τις έμμεσες θέσεις σε υπηρεσίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις».

Περιμένουμε σε επόμενη ανάρτηση να μας τεκμηριώσουν και αυτά που υποστηρίζουν:

• Τις ανυπολόγιστες καταστροφές στον τόπο!!!
• Τις καταστροφές στα νερά και στα ζώα της περιοχής!!!
• Τις χιλιάδες θέσεις σε αγροτοκτηνοτροφία, αλιεία, τουρισμό και τις έμμεσες θέσεις σε υπηρεσίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις που αφανίζονται!!!

Όσο για τις θέσεις εργασίας στην επένδυση, όντως η πραγματικότητα ξεπέρασε τις προβλέψεις, και οι θέσεις εργασίας θα είναι πολύ περισσότερες από τις πρβλεπόμενες…

Κρίμα… Το μόνο που βλέπω είναι αντιδραστικούς, εμμονικούς και παρωπιδικούς antigold«αγωνιστές», ακόμα και σε θέματα όπως η χορηγία αθλητικών εκδηλώσεων…

Η βιωσιμότητα της ανάπτυξης προϋποθέτει αποτελεσματική διαδραστική λειτουργία παραγωγικής οικονομίας, κοινωνικού οφέλους και περιβαλλοντικής αειφορίας, μέσα από μια δημοκρατική διακυβέρνηση.

Υπάρχουν ορισμένοι που στη βάση μιας καθαρά λαϊκιστικής ή εκλαϊκευμένης προσέγγισης αν θέλετε, και για λόγους που δεν έχουν σχέση με τις καθημερινές ανάγκες και την πραγματική ζωή, παραμορφώνουν και διαστρέφουν την έννοια της βιωσιμότητας σαν να είναι αποκλειστικά περιβαλλοντική υπόθεση.

Και βέβαια η μεθοδευμένη αυτή τακτική δεν έχει σκοπό να υπηρετήσει την πρόοδο αλλά αντίθετα επιδιώκει να τραυματίσει και να εμποδίσει μια ανθρωποκεντρική ευημερία και ποιότητα ζωής που σε κάθε περίπτωση αποτελεί βασικό ζητούμενο.

Είναι λοιπόν σαφές και αποτελεί θεμελιακό αξίωμα ότι η βιώσιμη ανάπτυξη χρειάζεται και απαιτεί συνέργεια και συνλειτουργία σταθερών και δυναμικά εξελισσόμενων βάσεων της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.

Έρευνα και καινοτομία δουλεύουν σήμερα στην ίδια κατεύθυνση και συμβάλλουν σε νέες υπηρεσίες, τεχνολογίες και προϊόντα. Η υγιής επιχειρηματικότητα παίρνει και δίνει τη αναπτυξιακή σκυτάλη, δημιουργεί θέσεις εργασίας, προσθέτει παραγωγικό κεφάλαιο και αξία στον ΑΕΠ και προστατεύει το περιβάλλον.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι χώρες που έχουν φθάσει μακριά και βρίσκονται μπροστά σε θέματα περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ολοκληρωμένης λειτουργικής διαχείρισης των «εν γένει» αποβλήτων και εφαρμογής βέλτιστων περιβαλλοντικών πρακτικών, είναι αυτές που έχουν ισχυρή οικονομία και χαμηλούς δείκτες ανεργίας.

Είναι αυτές που παρουσιάζουν υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, αξιοποιούν τον παραγωγικό πλούτο που διαθέτουν, στηρίζουν το κοινωνικό κράτος και έχουν την ηρεμία και το χρόνο να σχεδιάσουν «έξυπνες» πόλεις και ήπια ενεργειακά δίκτυα και να διακρίνονται από περιβαλλοντικά ορθά καταρτισμένους, πληροφορημένους και ενημερωμένους πολίτες.

Δειγματοληπτικό παράδειγμα η Σουηδία, όπου σήμερα οι σταθμοί φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων πλησιάζουν την πυκνότητα των βενζινάδικων, τα λεωφορεία λειτουργούν στο σύνολο τους με βιοκαύσιμα, ο βαθμός πάσης φύσης υλικού ανακύκλωση δεν έχει προηγούμενο και οι πόλεις θερμαίνονται με τα σκουπίδια. Και κυρίως ο καθεστώς λειτουργικής υπεροχής των μεταλλείων της χώρας, συμπεριλαμβανομένων της σύγχρονης εξορυκτικής και άλλων μηχανικών και ρομποτικών τεχνολογιών.

Τα σουηδικά ορυχεία έχουν φτάσει στο σημείο, εκτός από τα ορυκτά και μέταλλα που παράγουν να εξάγουν το ίδιο πετυχημένα μεθοδολογία και τεχνογνωσία απόλυτης λειτουργικής βιωσιμότητας, με αποτέλεσμα να δέχονται κάθε χρόνο «μεταλλευτικούς» επισκέπτες από όλο τον κόσμο που θέλουν να δουν, να αντλήσουν πληροφορίες, να μάθουν, να πάρουν ιδέες, να μεταφέρουν πρότυπα, να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν διαδικαστικά μοντέλα προσαρμοσμένα στη βάση των δικών τους σε κάθε περίπτωση συνθηκών.

Στην προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης η πραγματικότητα έχει το δικό της περιεχόμενο και αντικειμενική βάση. Οικονομία, Κοινωνία, Περιβάλλον, σε πλήρη αλληλεξάρτηση με τα δύο πρώτα όχι μόνο να προηγούνται, αλλά το κυριότερο να αποτελούν μοναδική εγγύηση για την διασφάλιση του τρίτου.

Χωρίς κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμο περιβάλλον. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση αποτελεί εννοιολογική και ουσιαστική νοθεία και αλλοίωση της αρχής της βιωσιμότητας, και υπηρετεί προφανώς άλλες σκοπιμότητες και συμφέροντα.

Το περιβάλλον δεν αποτελεί θέμα για αφηρημένη διανοητική σκέψη και σπουδή, ούτε είναι εργαλείο ατέρμονης επαναστατικής γυμναστικής και στείρας πολιτικολογίας.

Είναι αυστηρά επιστημονικό αντικείμενο που υπακούει σε ποιοτικά και ποσοτικά μεγέθη και κανόνες, και βιώσιμες διαδικαστικές ενέργειες και πρακτικές. Διαφορετικά καταλήγει σε ένα επικίνδυνο, αδιέξοδο και βασανιστικό σύνδρομο κοινωνικής εκμετάλλευσης, πολιτικού ηγεμονισμού και εξουσιομανίας, καθώς και αντιαναπτυξιακού σωβινισμού.

Οι ορυκτές πρώτες ύλες βαδίζουν σήμερα με γρήγορα βήματα και υψηλούς ρυθμούς στο δρόμο της αναπτυξιακής βιωσιμότητας, σε μια προοπτική ολοκληρωμένης εφαρμογής βέλτιστων πρακτικών παραγωγικής λειτουργίας που ήδη ξεκίνησε δυναμικά και συνεχίζει ανοδικά προς και πέρα του 2020.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, του Δρ. Γεωλογίας Νικολάου Αρβανιτίδη, 26/11/2016]